Wat is Alopecia Areata?

Alopecia areata is een auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door het snel optreden van haaruitval in een scherp gedefinieerd gebied. De term alopecia areata betekent letterlijk "fragmentarische kaalheid", en elke behaarde huid kan worden aangetast (zelfs wenkbrauwen en wimpers), met als meest opvallende de hoofdhuid en het gezicht.

Hoewel de aandoening de haarzakjes aanvalt, vernietigt het ze niet, dus er is geen littekenvorming en het haar zal na verloop van tijd opnieuw groeien. Kinderen, tieners en volwassenen kunnen worden beïnvloed en genetica speelt een rol bij wie het ontwikkelt. Hoewel alopecia areata meestal vanzelf verdwijnt, bestaan ​​er enkele behandelingsopties, evenals copingstrategieën wanneer haaruitval angst en verlegenheid veroorzaakt.

Symptomen van Alopecia Areata

Mensen met deze aandoening zijn voor het grootste deel gezond. Alopecia areata is geen teken of symptoom van een ernstiger of onderliggende aandoening.

De meest voorkomende symptomen van alopecia areata zijn:

• Ronde of ovale plekken met kaalheid op behaarde delen.
• Mogelijk brandend of tintelend gevoel in het gebied, hoewel dit niet altijd het geval is
• Gezond ogende huid op de plaats waar het haarverlies optrad, zonder tekenen van uitslag of irritatie
• Snelle haaruitval, soms al binnen een paar dagen
• Haargroei in het ene gebied terwijl het uitvalt in een ander gebied

Deze foto bevat inhoud die sommige mensen misschien grafisch of verontrustend vinden.

Aan de rand van de patch kunnen "uitroepteken" -haren worden gezien. Dit zijn gebroken, korte haren die aan de basis taps toelopen en door licht aan deze haren te trekken vallen ze eruit.

Opmerking: sommige gevallen kunnen wijdverbreid haarverlies veroorzaken, waaronder totale kaalheid (alopecia totalis) en verlies van al het lichaamshaar (alopecia universalis).

Nagelsymptomen

Tot 20% van de mensen met de aandoening krijgen ook symptomen van vinger- of teennagels:

• Zachtere of broze nagels
• Deuken of ribbels over de nagel
• Nagels die ruw of "schuurpapierachtig" aanvoelen
• Rode verkleuring van het nagelbed

Oorzaken

Alopecia areata is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het immuunsysteem van het lichaam om onbekende redenen de haarzakjes aanvalt en haaruitval veroorzaakt.

Wanneer het immuunsysteem een ​​dreiging van een indringer van buitenaf (bijvoorbeeld bacteriën) waarneemt, reageert het lichaam door ontstekingsstoffen naar het getroffen gebied te sturen. In het geval van alopecia areata maakt het lichaam, hoewel er geen bedreiging bestaat, antistoffen aan tegen de eigen haarzakjesstructuren.

Het "leven" van een haar kent drie fasen: anageen (groei), catageen (volwassenheid) en telogeen (dood of uitvallen). Normaal doorloopt al het haar deze stadia willekeurig en de groeiende haren op de rest van het hoofd zijn talrijker dan de haren die uitvallen.

De inflammatoire immuunrespons van Alopecia areata veroorzaakt een vroegtijdig telogeen of laat catageen stadium in de haarzakjes.

Risicofactoren

Alopecia areata komt vrij vaak voor, waarbij tot 2% van de bevolking het ooit ervaart.

De aandoening kan op elke leeftijd voorkomen. De overgrote meerderheid van de mensen die alopecia areata ontwikkelen, is echter jonger dan 30, en velen zijn kinderen en tieners. Alopecia areata met vroege aanvang, gedefinieerd als voorkomend tussen 5 en 10 jaar, is meestal het ernstigst.

Door bepaalde factoren is de kans groter dat iemand de aandoening ontwikkelt:

• Genetische aanleg: Ongeveer 18% van de mensen met alopecia areata heeft een naaste verwant met de aandoening.
• Atopische aandoeningen: atopische dermatitis (eczeem), allergieën en / of astma kunnen het risico verhogen.
• Auto-immuunziekten: schildklieraandoeningen, lupus, psoriasis, reumatoïde artritis of vitiligo kunnen bijdragen.
• Ras: een analyse uit 2018 wees uit dat alopecia areata vaker voorkomt bij mensen die zwart of Spaans zijn, althans in het geval van vrouwen. Er is meer onderzoek nodig om te zien of dat geldt voor beide geslachten.
• Koud weer: lage temperaturen veroorzaken geen alopecia areata, hoewel winters weer een trigger kan zijn voor degenen die de aandoening al hebben. Een studie uit 2018 in deTijdschrift van de American Academy of Dermatologytoonde aan dat sommige uitbarstingen van haarverlies vaker voorkwamen tijdens de wintermaanden met periodes van hergroei in de zomer.

Diagnose

Er bestaat geen specifieke test om alopecia areata te diagnosticeren. In de meeste gevallen zou uw arts alopecia areata moeten kunnen diagnosticeren door een lichamelijk onderzoek van uw haar en nagels, rekening houdend met een gedetailleerde medische geschiedenis.

Uw arts kan ook enkele bloedonderzoeken doen om auto-immuunziekten op te sporen en om andere ziekten uit te sluiten die op alopecia areata kunnen lijken, zoals:

• Telogeen effluvium: gegeneraliseerd haarverlies veroorzaakt door zwangerschap, bepaalde medicijnen, hoge koorts of stress
• Androgene alopecia: ook bekend als mannelijke kaalheid
• Trichotillomanie: handmatig uittrekken van het haar veroorzaakt door een psychische stoornis
• Secundaire syfilis: een door de mot aangevreten kaalheid over de gehele hoofdhuid

Behandeling

Alopecia areata is niet te genezen. Bij de meeste patiënten zal het haar echter zonder enige behandeling binnen een jaar volledig teruggroeien.

Dat gezegd hebbende, omdat haaruitval beschamend kan zijn en angst kan veroorzaken, kan de aandoening worden behandeld. Het is belangrijk op te merken dat behandeling niet altijd nodig of aan te raden is. De beslissing om alopecia areata te behandelen hangt af van veel factoren, waaronder de leeftijd van de getroffen persoon, de ernst van het haarverlies en waar het haarverlies optreedt.

De meest gebruikelijke manier van handelen is een simpele observatie. Als de plek met haarverlies klein is, is het redelijk om dit te observeren en het haar vanzelf weer te laten groeien.

Topische steroïden. Dit is een eerstelijnsbehandeling voor zowel kinderen als volwassenen. Het aanbrengen van een sterk lokaal steroïde zoals diproleen (betamethason) of temovate (clobetasol) op de pleister kan haargroei stimuleren. Bij deze methode kan het enkele maanden duren voordat het haar teruggroeit.

Steroïde injectie. Dit wordt beschouwd als de voorkeursbehandeling voor volwassenen met alopecia areata van de hoofdhuid of wenkbrauwen. Een arts zal een steroïde zoals triamcinolonacetonide of Celestone (betamethason) in de aangetaste huid injecteren.

De eerste hergroei van haar is te zien in vier tot acht weken, waarbij de behandelingen elke vier tot zes weken worden herhaald. De belangrijkste bijwerking van elk gebruik van steroïden is het dunner worden van de huid. Deze injecties worden niet gebruikt bij kinderen jonger dan 10 jaar.

Rogaine of Theroxidil (minoxidil). Dit haargroeimedicijn heeft in 30% van de gevallen cosmetisch aanvaardbare resultaten opgeleverd. Dit medicijn wordt plaatselijk op de getroffen gebieden aangebracht en wordt geleverd in een schuim of een oplossing.

Minoxidil stopt het ziekteproces niet, dus als u stopt met aanbrengen nadat het haar teruggroeit, kan het haar weer uitvallen.

Omdat minoxidil relatief veilig is, wordt het beschouwd als een goede behandelingskeuze voor jonge kinderen.

Topische contactsensibilisatoren. Dit type behandeling is bedoeld om contactdermatitis of irritatie op de plaats te veroorzaken om de haargroei te stimuleren. De meest gebruikte irriterende stof wordt anthraline genoemd.

Orale steroïden. Medicijnen zoals prednison worden niet gebruikt als eerstelijnsbehandeling, maar kunnen worden voorgeschreven in ernstige gevallen van wijdverbreid haarverlies, zoals in het geval van alopecia totalis of universalis.

Door een korte kuur met orale steroïden gedurende ongeveer zes weken te nemen, kan het haar opnieuw groeien. Vanwege het risico op bijwerkingen, mogen orale steroïden niet langdurig worden ingenomen. Zodra orale steroïden zijn gestopt, kan het nieuwe haar ook weer uitvallen.

Nadat orale steroïden zijn gestopt, worden de meeste mensen overgeschakeld op een andere behandeling om de haargroei voort te zetten.

JAK-remmers. Deze geneesmiddelen, waaronder tofacitinib, ruxolitinib en baricitinib, verminderen ontstekingen door signaalroutes te blokkeren tijdens de immuunrespons. In onderzoek hebben ze laten zien dat ze op korte termijn veelbelovend zijn voor de behandeling van alopecia areata. Afhankelijk van de aangehaalde studie vertoonde tussen de 50% en 91% van de mensen een significante verbetering, maar er is meer onderzoek nodig voordat JAK-remmers worden goedgekeurd om alopecia areata te behandelen.

Omgaan

De plotselinge en onvoorspelbare aard van dit soort haarverlies kan moeilijk zijn om ermee om te gaan, vooral voor kinderen en tieners. Mensen van alle leeftijden kunnen een verlies van zelfrespect ervaren, of zelfs depressies of angstgevoelens die ernstig genoeg kunnen zijn om de hulp van een therapeut nodig te hebben.

Handige coping-strategieën voor alopecia areata zijn onder meer:

• Pruiken en haarstukjes: Sommige mensen willen misschien pruiken, haarstukjes of haarprothesen overwegen. Er is een breed scala aan opties beschikbaar voor volwassenen en kinderen.
• Valse wimpers: Voor wimperverlies kunnen tijdelijke wimpers worden aangebracht met wasbare lijm. Semi-permanente wimpers gaan tot acht weken mee. Deze kunnen worden aangebracht door getrainde kappers of schoonheidsspecialisten in een kapper, salon of spa.
• Steungroepen: contact maken met anderen die met haarverlies te maken hebben, kan zeer nuttig zijn. De National Alopecia Areata Foundation kan u helpen in contact te komen met lokale steungroepen en biedt ook telefonische ondersteuning door peer-mentoren.

Een woord van Verywell

Alopecia areata is een uitdagende aandoening. Bij veel mensen verdwijnt het spontaan met volledige haargroei, maar ze hebben in de tussentijd te maken met snel en merkbaar haarverlies. Praat niet alleen met uw arts over mogelijke behandelingen, maar ook over cosmetische opties om schaamte en angst te verminderen.