Wat te verwachten van een harttransplantatie

Een harttransplantatie is een zeer complexe chirurgische procedure waarbij het eigen hart van de patiënt operatief wordt verwijderd en vervangen door een donorhart, hoewel een minder vaak gebruikte methode het hart van de patiënt op zijn plaats houdt. Harttransplantatie wordt gedaan als een behandeling voor hartfalen in het eindstadium - hartaandoeningen die zo ernstig zijn dat ze zonder het nieuwe orgaan tot de dood zullen leiden.

Harttransplantatie wordt niet beschouwd als een remedie voor hartaandoeningen, maar eerder als een behandeling die de levensduur van de hartontvanger aanzienlijk kan verlengen. Gemiddeld leeft een volwassen patiënt die een gedoneerd hart ontvangt, nog 10 jaar na de operatie, en de meeste van deze patiënten zouden zonder deze levensreddende procedure geen jaar of mogelijk twee jaar overleven.

Redenen voor een harttransplantatie

Er zijn veel hartaandoeningen die ernstig genoeg kunnen worden om een ​​harttransplantatie te rechtvaardigen, zoals cardiomyopathie, hartfalen en restrictieve myopathie. Sommige zijn aanwezig bij de geboorte en andere ontwikkelen zich in de loop van de tijd (bijvoorbeeld coronaire hartziekte). Sommige aandoeningen zijn het gevolg van hartletsel, zoals een hartaanval die de hartspier beschadigt

Ongeacht hoe het ziekteproces begon, het kan zijn dat u een harttransplantatie nodig heeft als u last krijgt van:

• Systolisch hartfalen: uw hart is vergroot en te zwak om bloed met voldoende kracht rond te pompen.
• Diastolisch hartfalen: Uw hartspier is dik en stijf en kan daarom niet ontspannen en zich tussen elke hartslag vullen met bloed. Dit is waarschijnlijker bij mensen van 70 jaar en ouder.

Wie is geen goede kandidaat?

Er zijn enkele algemene contra-indicaties voor het ondergaan van een harttransplantatie, hoewel deze verschillen per locatie, transplantatiecentrum en zelfs chirurg. Wat het ene transplantatiecentrum kan zeggen, is dat een contra-indicatie voor opname voor een transplantatie geen probleem is voor een ander centrum.

Sommige van deze problemen kunnen transplantatie slechts tijdelijk voorkomen. Een patiënt zou bijvoorbeeld geen transplantatie krijgen terwijl hij op dit moment hoge koorts en een actieve infectie heeft, maar zou in aanmerking komen als hij eenmaal gezond is.

Mensen die geen kandidaat zijn voor een harttransplantatie, zijn onder meer mensen met:

• Actieve infectie
• Onvermogen om het regime na transplantatie te beheren
• Huidig ​​verslavend gedrag, waaronder illegale drugs, alcohol en nicotine
• Een geschiedenis van kanker, een huidige diagnose van kanker of kanker die waarschijnlijk zal terugkeren
• Dementie
• Onomkeerbare pulmonale hypertensie
• Ernstige vaatziekte
• Ernstige ziekte van een ander orgaan (voor sommigen is een dubbele transplantatie, zoals een hart-niercombinatie, mogelijk)
• Aanwezigheid van een extra terminale ziekte

Soorten harttransplantaties

Er zijn twee verschillende chirurgische benaderingen voor harttransplantatie. Uw chirurg zal uitleggen welke het beste bij uw specifieke behoeften past.

• Orthotope benadering: de meest voorkomende van de twee procedures, de orthotope benadering vereist vervanging van het ontvangende hart door het donorhart. De ontvanger krijgt algemene anesthesie en wordt op een bypass-machine geplaatst om het bloed van zuurstof te voorzien terwijl de harttransplantatie wordt uitgevoerd. Nadat het hart van de ontvanger is verwijderd, wordt het donorhart voorbereid om te passen en begint de implantatie.
• Heterotope benadering: bij heterotope transplantatie, ook wel "piggyback" -transplantatie genoemd, blijft het hart van de ontvanger op zijn plaats en wordt het donorhart aan de rechterkant van de borst geplaatst. De procedure wordt zelden uitgevoerd en is meestal gereserveerd voor patiënten met bepaalde vormen van longziekte.

Hart-longtransplantatie

Een hart-longtransplantatie is een operatie voor mensen met levensbedreigende hart- en ademhalingsproblemen.Chirurgen verwijderen het beschadigde hart en de longen en vervangen ze door een gezond hart en longen van een overleden donor.

Deze procedure wordt zeer zelden uitgevoerd omdat slechts een klein percentage van de mensen voldoet aan de criteria voor het doneren van zowel hart als longen.

Harttransplantaties zijn het derde meest voorkomende type transplantatie in de Verenigde Staten, na nier- en levertransplantaties. In 2018 werden 3.408 harttransplantaties uitgevoerd.

Selectieproces van donorontvanger

Als u eenmaal bent goedgekeurd voor een transplantatie, moet u een transplantatiecentrum kiezen. Voor het bezoeken van een transplantatiechirurg is een verwijzing van uw eigen arts nodig naar het transplantatiecentrum dat harttransplantaties bij u in de buurt uitvoert. In veel gevallen is er misschien maar één in de buurt, maar in grote steden heb je mogelijk meerdere opties.

Na een ontmoeting met het personeel van een transplantatiecentrum, wordt u geëvalueerd. Dit omvat een beoordeling van uw medische dossiers, bloedonderzoeken, mogelijke beeldvormende onderzoeken en andere tests die zijn ontworpen om te bepalen of u goed genoeg bent om een ​​transplantatiechirurgie te verdragen, maar ziek genoeg om een ​​nieuw orgaan nodig te hebben.

Als u transplantatiecentra overweegt, wilt u misschien:

• Lees meer over het aantal en het type transplantaties dat het centrum elk jaar uitvoert
• Vraag naar de overlevingskansen van orgaandonoren en ontvangers van het transplantatiecentrum
• Vergelijk de statistieken van transplantatiecentra via de database die wordt bijgehouden door het Wetenschappelijk register van transplantatieontvangers
• Overweeg andere diensten die door het transplantatiecentrum worden geleverd, zoals steungroepen, reisarrangementen, lokale huisvesting voor uw herstelperiode en verwijzingen naar andere bronnen.

Er zullen tests worden gedaan om uw genetische aanleg te onderzoeken. Het is belangrijk dat u en de donor een goede genetische match zijn om de kans op afstoting te minimaliseren.

U zult ook evaluaties ondergaan om te bepalen of u het mentale vermogen hebt om het transplantatieproces te verdragen, evenals voor uzelf te zorgen en een uitgebreid medicamenteuze regime na de operatie te behandelen. Veel transplantatiecentra zullen geen transplantaties uitvoeren bij personen die na een operatie niet zelfstandig voor zichzelf kunnen zorgen.

Het transplantatiecentrum zal willen bepalen of u verslavingsproblemen heeft, vooral als die problemen hebben geleid tot de hartaandoening die een harttransplantatie noodzakelijk maakt. Als u bijvoorbeeld cocaïne heeft misbruikt en dit heeft geleid tot hartbeschadiging, is het belangrijk dat u de drug niet langer misbruikt. Als dat het geval is, wordt u niet op de transplantatielijst geplaatst.

Maatschappelijk werkers in het transplantatiecentrum kunnen u helpen bepalen hoe u de operatie betaalt en of uw verzekering toereikend is om de procedure en de extra levenslange kosten te dekken. Het kan u ook helpen een verzekering af te sluiten of u aan te melden voor staats- en federale programma's die ook kunnen helpen met transplantatiekosten.

Soorten donateurs

Donorharten komen beschikbaar voor transplantatie wanneer een persoon is overleden of vastbesloten is hersendood te zijn en zij of hun familieleden ervoor kiezen hun organen te doneren.

Het geslacht en het ras van een donor bepalen niet of een ontvanger zijn orgaan kan ontvangen. Als de donor een infectieziekte heeft, zoals hepatitis, kan een ontvanger worden gelokaliseerd die die ziekte al heeft, zodat het orgaan nog steeds kan worden gebruikt.

Personen met elke bloedgroep kunnen hun hart doneren, maar bij het vinden van een match wordt rekening gehouden met de compatibiliteit van de ontvanger. Vaak zijn de donor en de ontvanger ongeveer even oud, maar dit is niet vereist.

Een match vinden

Als eenmaal is vastgesteld dat u een goede kandidaat bent voor een harttransplantatie, wordt u door het transplantatiecentrum op de transplantatielijst geplaatst. Dit is een database met potentiële donateurs en ontvangers.

Het systeem gebruikt meerdere soorten criteria om een ​​lijst samen te stellen van elke potentiële ontvanger van elke orgaandonatie. Een complex algoritme helpt bij het bepalen van de volgorde waarin patiënten op elke lijst voorkomen, en of ze überhaupt voorkomen.

Voorbeelden van gebruikte criteria zijn:

• Leeftijd: het transplantatiesysteem probeert de levensduur van een bepaalde transplantatie te maximaliseren, dus jonge mensen krijgen de neiging om jongere organen te krijgen om hen een transplantatie te geven die mogelijk een leven lang kan duren.
• Ernst van de ziekte: Meestal staan ​​degenen die het ziekst zijn en degenen die het langst hebben gewacht bovenaan de lijsten met potentiële ontvangers.
• Locatie: Nadat een donorhart is verwijderd, geconserveerd en verpakt voor transport door het medische personeel, moet het binnen vier tot vijf uur in de ontvanger worden getransplanteerd, dus nabijheid is een factor.
• Bloedgroep: het garanderen van compatibele bloedgroepen is de sleutel tot het verminderen van het risico op orgaanafstoting.
• Lichaamsgrootte: om een ​​donor en een ontvanger te laten matchen, moeten ze ongeveer dezelfde lichaamsgrootte hebben.Een hart van een grote man kan nooit passen in een klein vrouwtje en vice versa.

Voor de operatie

Zodra uw transplantatie op handen lijkt, ondergaat u standaard preoperatieve tests om er zeker van te zijn dat u goed genoeg bent om de operatie te doorstaan. Deze tests omvatten:

• Bloedonderzoeken om uw lever- en nierfunctie te controleren, evenals de hoeveelheid van de vele componenten waaruit uw bloed bestaat
• Een röntgenfoto van de borst
• Een elektrocardiogram (ECG) om te zien hoe goed uw hart werkt
• Echocardiografie, een test die een gedetailleerd beeld van uw hart geeft. Een "echo" zoals het wordt genoemd, geeft informatie over de grootte en vorm van uw hart en hoe goed de kamers en kleppen werken.

Wees klaar

Zodra er een hart beschikbaar komt, moet u onmiddellijk naar het transplantatiecentrum gaan, aangezien het hart binnen zes uur moet worden getransplanteerd. Het is een goed idee om een ​​tas vol met spullen te hebben om u tijdens uw verblijf op uw gemak te kan ongeveer twee weken duren), zoals een pyjama, een badjas, pantoffels, toiletartikelen en een kussen. U moet ook van tevoren afspreken dat iemand u uit het ziekenhuis ophaalt en u helpt met de dagelijkse verantwoordelijkheden tijdens uw verblijf in het ziekenhuis en tijdens uw herstel thuis.

Chirurgisch proces

De harttransplantatieprocedure begint met aankomst in het ziekenhuis. Sommige mensen zijn mogelijk al in het ziekenhuis opgenomen als gevolg van ziekte wanneer een orgaan beschikbaar komt; anderen kunnen een telefoontje krijgen dat er een match is gevonden.

Eenmaal in het ziekenhuis wordt bloed afgenomen, wordt een infuus geplaatst en voor velen wordt een verblijfskatheter zoals een PICC-lijn aangebracht voor de vloeistoffen en medicijnen die tijdens en na de operatie zullen worden toegediend.

De operatie begint in de operatiekamer, waar algemene anesthesie wordt uitgevoerd door een anesthesist. Zodra de patiënt slaapt, begint de procedure met een grote incisie in het midden van de borstkas, die door zowel de huid als het bot van de borstkas snijdt om het hart bloot te leggen. In veel gevallen werken twee chirurgen samen om het transplantatieproces sneller en soepeler te laten verlopen.

De patiënt wordt op een hart-long-bypass-machine geplaatst zodat het bloed door de longen wordt geoxygeneerd en naar het lichaam wordt gepompt.Dit deel van de operatie is essentieel omdat het hart dan wordt gestopt en vervolgens uit het lichaam wordt verwijderd.

Het donorhart wordt vervolgens op zijn plaats genaaid en opnieuw gestart. Zodra het hart klopt en het laatste werk van het plaatsen van thoraxslangen voor drainage voltooid is, wordt de borstkas gesloten door het borstbeen (borstbeen) te sluiten en de huid te sluiten met nietjes, steristrips of hechtingen.

Over het algemeen duurt deze operatie drie tot vier uur. Het duurt echter dichter bij zes tot acht uur voor patiënten met een ventriculair hulpmiddel (VAD).

Een VAD is een mechanische pomp die ervoor zorgt dat het hart bloed blijft pompen terwijl een patiënt op een transplantatie wacht. Deze apparaten kunnen het linkerventrikel (LVAD), het rechterventrikel (RVAD) of beide (BIVAD) ondersteunen. Voor degenen die beperkt zijn tot een ziekenhuisbed, bevindt de pomp van de machine zich buiten het lichaam en is deze via slangen met het hart verbonden ingebracht in de buik. Er zijn ook implanteerbare, draagbare pompen die zijn ontworpen voor gezondere patiënten of voor langdurig gebruik.

Bij een hart-longtransplantatie is de procedure grotendeels hetzelfde. Er wordt een incisie in de borst gemaakt en de chirurg zal zowel het hart als de longen verwijderen. Het gedoneerde hart wordt eerst geplaatst, gevolgd door elk van de longen. De organen worden opnieuw verbonden met de omliggende bloedvaten en de longen worden aan de luchtpijp vastgemaakt. Deze procedure duurt doorgaans vier tot zes uur.

Na een hart- (of hart-long) transplantatie wordt u naar de IC gebracht om te herstellen en om de volgende dagen of twee langzaam wakker te worden uit sedatie. U blijft een week of langer in het ziekenhuis.

Complicaties

Naast de algemene risico's van chirurgie, de risico's die samenhangen met anesthesie en de risico's die gepaard gaan met openhartchirurgie, zijn er enkele aanvullende en significante risico's waarmee een patiënt rekening moet houden voordat hij een operatie ondergaat.

Risico's omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

• Bloedproppen
• Beroerte
• Anoxisch hersenletsel: hersenschade door zuurstofgebrek
• Dood: Bij alle operaties is er een risico op overlijden, maar het risico is hoger dan normaal bij harttransplantatie, vooral als het hart niet in het lichaam van de donor begint of niet goed functioneert.
• Acute afstoting: het lichaam van de donor tolereert het getransplanteerde hart niet.

Een harttransplantatie is een ingreep met een zeer hoog risico, omdat het hart niet alleen wordt gestopt, maar ook wordt verwijderd en vervangen.

Na de operatie

Het herstel van een harttransplantatieprocedure duurt enkele maanden en kan gepaard gaan met hartrevalidatie. De meeste patiënten kunnen het ziekenhuis binnen een paar weken na de operatie verlaten, binnen zes weken na de operatie terugkeren naar veel van hun normale activiteiten en na drie tot zes maanden het einde van de herstelfase hebben bereikt. Levenslange immunosuppressiva (calcineurineremmers) zijn nodig om afstoting van het donorhart te voorkomen.

Tijdens vervolgafspraken, die regelmatig plaatsvinden in het jaar na de operatie, zullen artsen controleren of medicatie wordt nageleefd, vragen naar bijwerkingen en controleren op eventuele waarschuwingssignalen dat het lichaam het nieuwe orgaan afstoot.

Prognose

Voor de gemiddelde harttransplantatiepatiënt met een goed resultaat van een operatie, is de verwachting een extra decennium of meer van het leven na de ingreep.

Ongeveer 80% tot 95% procent van de patiënten overleeft het eerste jaar. Het gemiddelde overlevingspercentage van een volwassene na een harttransplantatie is 11 jaar, afhankelijk van hun leeftijd op het moment van transplantatie, hoe goed ze de chirurg volgen. instructies, andere gezondheidsproblemen die ze kunnen hebben, hun dagelijkse routine (inclusief dieet en lichaamsbeweging) en hoe goed hun lichaam het transplantatieproces verdraagt.

Het gemiddelde overlevingspercentage van volwassen ontvangers van een harttransplantatie is 11 jaar na de operatie, wat betekent dat 50% van de patiënten langer leeft. Dit percentage is de afgelopen decennia gestaag verbeterd.

Ondersteuning en coping

Het is normaal dat u zich angstig of overweldigd voelt tijdens het wachten op een harttransplantatie of dat u bang bent voor afstoting, terugkeer naar het werk of andere problemen na een transplantatie. Door de steun van vrienden en familieleden te zoeken, kunt u deze stressvolle tijd het hoofd bieden.

Uw transplantatieteam kan u tijdens het transplantatieproces ook helpen met andere nuttige middelen en coping-strategieën, zoals:

• Deelnemen aan een steungroep voor ontvangers van transplantaties: praten met anderen die uw ervaring hebben gedeeld, kan angsten en ongerustheid verminderen. Ondersteuningsgroepen kunnen persoonlijk of online zijn.
• Beroepsrevalidatiediensten zoeken: Als u weer aan het werk gaat, kan uw maatschappelijk werker u mogelijk in contact brengen met revalidatiediensten die worden aangeboden door de afdeling beroepsrevalidatie van uw thuisstaat.
• Realistische doelen en verwachtingen stellen: erken dat het leven na transplantatie misschien niet precies hetzelfde is als het leven vóór transplantatie. Het hebben van realistische verwachtingen over resultaten en hersteltijd kan helpen om stress te verminderen, evenals het inschakelen van hulp bij dagelijkse taken.
• Ontwikkel uzelf: leer zoveel mogelijk over het leven na de procedure en stel vragen over dingen die u niet begrijpt.

Dieet en voeding

Het handhaven van een gezond gewicht door middel van een dieet en lichaamsbeweging kan veel voorkomende complicaties na de transplantatie helpen voorkomen, waaronder infectie, hartaanvallen en botverdunning.

Uw transplantatieteam moet een voedingsspecialist (diëtist) bevatten die uw voedingsbehoeften kan bespreken en eventuele vragen na uw transplantatie kan beantwoorden. De aanbevelingen van uw diëtist kunnen zijn:

• Eet elke dag minstens vijf porties fruit en groenten
• Mager vlees, gevogelte en vis eten
• Volkoren brood, ontbijtgranen en andere producten eten
• Zorg voor voldoende vezels in uw dagelijkse voeding
• Het drinken van magere melk of het eten van andere magere zuivelproducten om een ​​gezond calciumgehalte te helpen behouden
• De inname van zout en natrium beperken door verse kruiden en specerijen te gebruiken om voedsel op smaak te brengen en bewerkte voedingsmiddelen te vermijden
• Beperking van ongezonde vetten, zoals verzadigde vetten in boter en rood vlees
• Beperk uw cafeïne en vermijd overmatig alcoholgebruik
• Gehydrateerd blijven door elke dag voldoende water en andere vloeistoffen te drinken
• Vermijd grapefruit en grapefruitsap, granaatappel en sinaasappels uit Sevilla vanwege hun effect op een groep immunosuppressieve medicijnen
• Volg voedselveiligheidspraktijken om het risico op infectie te verminderen

Oefening

Na een harttransplantatie helpt regelmatige lichaamsbeweging het energieniveau te verhogen en de kracht te vergroten. Het helpt u ook om een ​​gezond gewicht te behouden, stress te verminderen en veelvoorkomende complicaties na transplantatie, zoals hoge bloeddruk en verhoogd cholesterol, te voorkomen.

Uw transplantatieteam zal een lichamelijk activiteitenprogramma aanbevelen op basis van uw individuele behoeften en doelen.

Wandelen, fietsen, zwemmen, krachttraining met weinig impact en andere fysieke activiteiten die u leuk vindt, kunnen allemaal deel uitmaken van een gezonde, actieve levensstijl na een transplantatie. Maar zorg ervoor dat u contact opneemt met uw transplantatieteam voordat u uw oefeningsroutine na de transplantatie begint of wijzigt.

Een woord van Verywell

Een harttransplantatie is vaak een laatste redmiddel voor een hart dat niet goed genoeg functioneert om in leven te blijven. Het wordt gedaan als er geen andere opties meer zijn. Transplantatiechirurgie is riskant, maar voor deze patiënten is de dood zeker zonder een nieuw hart. Voor de patiënt die een match vindt en een succesvolle transplantatie heeft ondergaan, kan het leven tientallen jaren worden verlengd.