Vaginoplastiek is een chirurgische ingreep die wordt gebruikt om een vagina te maken. De operatie kan worden uitgevoerd nadat een cisgender-vrouw een vaginectomie heeft ondergaan voor vaginale kanker. Het kan ook worden gebruikt om een vagina te maken voor een vrouw die zonder vaginale agenese is geboren. Bovendien kan vaginoplastiek worden gebruikt om een vagina te maken voor transgendervrouwen of individuen als een soort geslachtsbevestigende operatie.
Jessica Lia / DigialVision / Getty Images
Voor een patiënt die een vaginoplastiek nodig heeft, zijn er verschillende soorten die kunnen worden aangeboden. Het type vaginoplastiek dat het meest geschikt is, hangt af van een aantal factoren. In het bijzonder kan het type vaginoplastiek worden beperkt door de leeftijd van de patiënt en de indicatie voor de vaginoplastiek. De operatie die geschikt is voor een volwassen transgendervrouw of persoon, zou niet dezelfde zijn als die voor een jong cisgendermeisje. De belangrijkste soorten vaginoplastiek zijn intestinale, peritoneale, McIndoe, buccale mucosa en penis-inversie.
Soms, wanneer een vagina wordt gemaakt door vaginoplastiek, wordt dit eenneovaginaDit betekent letterlijk 'nieuwe vagina'.
Intestinale of sigmoïde vaginoplastiek
Intestinale vaginoplastiek maakt gebruik van een deel van de sigmoïde colon om de neovagina te creëren. Dit wordt meestal gedaan als laparoscopische chirurgie. Laparoscopische chirurgie wordt ook vaak minimaal invasieve of kijkoperatie genoemd omdat er slechts een kleine incisie door de huid is. Voor deze operatie wordt een klein stukje dikke darm losgemaakt en vervolgens naar beneden gedraaid om de bekleding van de vagina te worden. Vervolgens wordt de omliggende dubbele punt aan elkaar gehecht om zijn functie te herstellen.
Er is enige kritiek dat intestinale vaginoplastiek kan leiden tot overtollig slijm in de vagina en slijm met een onaangename geur. Deze bijwerkingen zijn echter niet consistent gerapporteerd.
Sommige mensen zien de slijmproductie door het darmweefsel als een voordeel. Het gezonde vaginale slijmvlies is ook slijmproducerend en zelfsmerend. Het dikke darmsegment is ook rekbaar op een manier die meer lijkt op de gewone vaginale voering dan andere weefselopties die worden gebruikt om de neovagina te bekleden.
Peritoneale vaginoplastiek
Peritoneale vaginoplastiek wordt ook wel de Luohu-operatie genoemd. Het gebruikt de bekleding van de buikholte, het peritoneum, om de vagina te creëren. Net als intestinale vaginoplastiek is peritoneale vaginoplastiek meestal een laparoscopische procedure.
Patiënten met deze procedure hoeven niet per se dilatatie te gebruiken om hun vaginale opening te behouden. Dat geldt vooral als ze regelmatig geslachtsgemeenschap hebben.
Er is een risico op rectovaginale fistels bij peritoneale vaginoplastiek en bij andere soorten vaginoplastiek. Een rectovaginale fistel is wanneer het rectum en de vagina een gat tussen zich hebben. Fistels zijn meestal te behandelen met een operatie.
McIndoe vaginoplastiek
De McIndoe-techniek, de McIndoe-procedure of de McIndoe-vaginoplastiek verschillen behoorlijk van de peritoneale en intestinale vaginoplastiekprocedures. In tegenstelling tot peritoneale en intestinale vaginoplastieën, vereist de McIndoe-techniek geen buikoperatie om de voering te creëren.
In plaats daarvan bekleedt McIndoe vaginoplastiek de vagina met een huidtransplantaat.Dat huidtransplantaat wordt op een vaginale mal geplaatst en vervolgens in de ruimte geplaatst die is geopend om de vagina te worden. Bij peritoneale en intestinale vaginoplastiek wordt een dergelijke schimmel niet gebruikt. De mal wordt de eerste maanden na de operatie consequent gebruikt (verwijderen voor regelmatige reiniging) om de genezing van de vagina te bevorderen in een open holte die geschikt is voor geslachtsgemeenschap.
In tegenstelling tot het peritoneum en de darm is de huid geen slijmvliesweefsel. Daarom is het niet zelfsmerend. Dit verhoogt ook het risico dat de vaginale opening sluit. Daarom zullen degenen die een McIndoe-procedure hebben en geen regelmatige geslachtsgemeenschap hebben, zich moeten committeren aan het verwijden van hun vagina voor de rest van hun leven.
Buccale mucosa vaginoplastiek
Buccale mucosa is het weefsel langs de mond. Het lijkt veel op het slijmvlies van de vagina. Beide weefsels zijn onbehaard en vormen slijm, waardoor het in sommige opzichten een ideale voering is voor een neovagina die ontstaat tijdens vaginoplastiek.
Buccale vaginoplastieën komen om verschillende redenen echter niet zo vaak voor als andere vaginoplastiekprocedures. Er is slechts een relatief klein weefselgebied beschikbaar. Mensen kunnen zich zorgen maken over bijwerkingen in de mond en wang. Bovendien is de binnenkant van de mond niet het gebied waar de meeste gynaecologen aan gewend zijn. Daarom moeten ze mogelijk samenwerken met gezichtschirurgen om op de juiste manier weefsel te oogsten.
Penile Inversie Vaginoplastie
Penile inversie vaginoplastiek wordt alleen gebruikt bij transgender vrouwen Bij deze procedure wordt de huid van de buitenkant van de penis verwijderd en omgekeerd om het slijmvlies van de vagina te creëren. De kop van de penis is ook omgevormd om een clitoris te creëren. Ten slotte wordt de scrotale huid gebruikt om de grote en kleine schaamlippen te creëren.
De nadelen van deze procedure zijn vergelijkbaar met die wanneer de huid wordt gebruikt voor een McIndoe-vaginoplastiek. Haar moet volledig worden verwijderd om er zeker van te zijn dat er geen haar groeit aan de binnenkant van de vagina. De vagina heeft een leven lang dilatatie nodig voor onderhoud. Het is ook niet zelfsmerend.
Hoewel alleen transgender vrouwen of individuen een penis-inversie vaginoplastiek kunnen krijgen, is dat niet het enige type vaginoplastiek dat ze kunnen krijgen. Deze patiënten kunnen ook een intestinale vaginoplastiek krijgen, hetzij als primaire operatie, hetzij als ze een chirurgische revisie nodig hebben. Ten minste één transgendervrouw of -persoon heeft ook een peritoneale vaginoplastiek ondergaan, maar deze zijn niet algemeen verkrijgbaar voor deze populatie.
Dilatatie na vaginoplastiek
Afhankelijk van de gebruikte techniek kunnen patiënten hun neovagina al dan niet de rest van hun leven verwijden.
Bij dilatatie wordt een siliconen dilatator - een staaf met een gebogen uiteinde - in de vagina ingebracht en deze gedurende een korte tijd op zijn plaats gehouden (gewoonlijk ongeveer 10-15 minuten).
Dilatatie kan worden gebruikt om de diepte en breedte van de vagina te vergroten door zachtjes uit te rekken.Dit kan mensen helpen die moeite hebben met geslachtsgemeenschap na vaginoplastiek. Dilatatie is ook nodig om de vaginale opening te behouden wanneer de huid wordt gebruikt om de neovagina te bekleden, zoals bij penisinversie of McIndoe-vaginoplastiek. De frequentie van dilatatie die nodig is, hangt af van het type procedure en hoe lang het geleden is dat de operatie is voltooid.
