Een overzicht van inflammatoire borstkanker (IBC)

Inflammatoire borstkanker (IBC) is een ongebruikelijke en agressieve borstkanker die ervoor kan zorgen dat de borst er rood en gezwollen uitziet, waardoor de indruk van een ontsteking kan ontstaan. In de Verenigde Staten zijn de diagnoses van IBC verantwoordelijk voor 1 tot 5 procent van alle gevallen van borstkanker.

In vergelijking met andere vormen van borstkanker, treft inflammatoire borstkanker jongere vrouwen en komt vaker voor bij zwarte dan bij blanke vrouwen. Mannen bij wie IBC is vastgesteld, zijn gemiddeld ouder dan vrouwelijke patiënten.

IBC wordt vaak verward met andere aandoeningen, dus het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen als u een van de symptomen ervaart.

Symptomen

Naarmate IBC groeit, blokkeert het de lymfevaten en bloedvaten in de borst. Tekenen en symptomen kunnen zich snel ontwikkelen, soms schijnbaar van de ene op de andere dag, of gedurende een paar weken of maanden, en kunnen zijn:

• Roodheid en / of uitslag op de huid: er kunnen gebieden zijn die huidskleur, roze, rood of erg donker zijn met een blauwe of paarse tint. Deze roodheid is meestal vrij uitgebreid en bedekt een derde van de borst of meer.
• Plotselinge toename van de borstomvang (tot wel een cupmaat in een paar dagen)
• Huidkuiltjes vergelijkbaar met een sinaasappelschil (peau d'orange genaamd)
• Voortdurend jeukende borsthuid
• Zwaarte borsten (de een meer dan de ander)
• Stevigheid of verharding van één borst
• Warmte van een borst
• Borstpijn die geen verband houdt met uw menstruatiecyclus
• Tepel terugtrekken of andere tepelveranderingen
• Gezwollen lymfeklieren onder de armen of boven het sleutelbeen

Bij IBC denken veel mensen in eerste instantie dat ze een goedaardige huiduitslag hebben, zoals eczeem, of een infectie zoals mastitis. Deze kankers verschijnen mogelijk niet op een mammogram, dus het is van cruciaal belang om de symptomen te wantrouwen als ze zich voordoen.

Oorzaken en risicofactoren

Onderzoekers weten niet precies wat IBC specifiek veroorzaakt, maar er zijn enkele risicofactoren geïdentificeerd:

• Vrouw zijn: bij vrouwen is de kans groter dat de diagnose IBC wordt gesteld dan bij mannen, maar mannen kunnen ook deze vorm van kanker krijgen.
• Leeftijd: IBC komt vaker voor bij jongere vrouwen dan bij oudere vrouwen.
• Etniciteit: Zwarte vrouwen lopen een hoger risico op IBC dan blanke vrouwen.
• Gewicht: Vrouwen met overgewicht of obesitas hebben een licht verhoogd risico, maar veel vrouwen met een gezond gewicht krijgen de ziekte ook.

Diagnose

IBC kan een uitdaging zijn om te identificeren, maar er is een reeks criteria om artsen te helpen de officiële diagnose te stellen:

• Symptomen, zoals de bovenstaande, verschijnen snel. Een massa kan al dan niet aanwezig zijn.
• Symptomen treffen een derde of meer van de borst.
• De duur van de symptomen is minder dan drie maanden.
• Een biopsie toont invasieve kanker aan (zie hieronder).

Discussiegids over borstkanker

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Borstonderzoek

Uw arts zal een klinisch borstonderzoek uitvoeren, inclusief een visuele controle van uw borst. Hierbij moet worden gezocht naar veranderingen in de huidskleur die kunnen worden veroorzaakt doordat kankercellen de lymfeklieren en bloedvaten in uw borsthuid blokkeren. Als uw borst gezwollen is, kan dit worden veroorzaakt door vochtophoping, een aandoening die oedeem wordt genoemd.

Uw arts zal ook de lymfeklieren in uw oksels controleren. Als uw borsthuid geribbeld, ontpit of hobbelig is of lijkt op een sinaasappelschil, wordt dat ook opgemerkt.

Imaging Studies

Na een zorgvuldige geschiedenis te hebben afgelegd en een lichamelijk onderzoek te hebben gedaan, zal uw arts waarschijnlijk beeldvormende onderzoeken bestellen of een borstbiopsie uitvoeren om uw symptomen beter te begrijpen. Deze onderzoeken kunnen niet alleen helpen bij het diagnosticeren van een inflammatoire borstkanker, maar ook helpen bij het uitsluiten van aandoeningen die op elkaar lijken, zoals mastitis.

Tests die kunnen worden gedaan, zijn onder meer:

• Mammogram: zoals opgemerkt, kan een mammogram negatief zijn met IBC, maar het kan ook tekenen van huidverdikking, een tumor of verhoogde borstdichtheid vertonen.
• Echografie: Echografie is mogelijk niet zo nuttig bij IBC als er geen discrete massa aanwezig is, maar kan nuttig zijn bij het evalueren van oksellymfeklieren (okselknopen).
• Computertomografie (CT) -scan: CT kan nuttig zijn om te bepalen of de kanker zich heeft verspreid naar verre locaties.
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): een MRI kan informatie geven over zachte weefsels en kan IBC detecteren die niet op een mammogram te zien is.
• Botscan: een botscan wordt vaak gedaan om te zoeken naar de verspreiding van kanker naar botten.
• Positronemissietomografie (PET) -scan: een PET-scan is een gevoelige test voor het detecteren van gebieden met actieve kankergroei in het lichaam. Het wordt meestal meer gedaan voor stadiëring dan voor diagnose en kan nuttig zijn bij het identificeren van mogelijke uitzaaiingen naar lymfeklieren en andere delen van het lichaam.

Biopsie

Als er een massa wordt opgemerkt, kan een borstbiopsie worden uitgevoerd. Als er geen massa aanwezig is, kan een huidbiopsie op het abnormale deel van de huid de kanker aan het licht brengen.

De meeste inflammatoire borstkankers worden via biopsie gediagnosticeerd als invasieve ductale carcinomen.

Enscenering

Inflammatoire borstkanker groeit gewoonlijk in nesten of lakens, niet in brokken. Het verspreidt zich voornamelijk via het lymfesysteem door het lichaam. In het begin lijken deze tumoren misschien langzaam groeiende, laaggradige tumoren, maar als de huid op de borst eenmaal ontstoken is, kan deze snel uitzaaien.

In tegenstelling tot de borstkankerstadia waarmee de meeste mensen bekend zijn (stadia 1 tot en met 4), wordt IBC geclassificeerd als stadium 3 of stadium 4. Kankers in stadium 3 zijn groter dan 5 centimeter in diameter en zijn uitgezaaid naar ten minste één lymfeklier. , maar niet naar andere delen van het lichaam. Kankers in stadium 4 zijn vergelijkbaar met stadium 3B, maar de kanker is ook uitgezaaid naar verre delen van het lichaam.

Behandeling

Inflammatoire borstkanker is agressief. Daarom wordt het meestal agressief behandeld met een combinatie van therapieën om het risico op herhaling te verkleinen (voor stadium 3).

Neoadjuvante chemotherapie

Neoadjuvante chemotherapie verwijst naar chemotherapie die voorafgaand aan de operatie wordt toegediend. Een combinatie van geneesmiddelen wordt meestal gedurende vier tot zes maanden in cycli gegeven.

Chirurgie

De meest voorkomende operatie is een gemodificeerde radicale borstamputatie, die vergelijkbaar is met een borstamputatie voor andere soorten borstkanker. Bij IBC kan echter een van de borstspieren (pectorale minor) worden verwijderd.

De meeste lymfeklieren worden ook verwijderd, niet slechts enkele, zoals bij een schildwachtklierbiopsie.

Als vrouwen reconstructieve chirurgie wensen, wordt deze meestal uitgesteld tot ten minste zes maanden nadat de bestralingstherapie is voltooid.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie wordt meestal gebruikt na een borstamputatie om de borstwand en eventuele resterende lymfeklieren te behandelen.

Gerichte therapieën

Veel inflammatoire borstkankers zijn HER2-positief, dus behandeling met HER2-gerichte therapieën kan zeer effectief zijn bij het beheersen van de tumor. Deze medicijnen worden meestal samen met de andere behandelingen gegeven na de diagnose IBC.

Klinische onderzoeken

Er zijn een aantal klinische onderzoeken gaande voor inflammatoire borstkanker die zowel naar combinaties van de bovenstaande behandelingen als naar nieuwere behandelingen, zoals immunotherapie, kijken.

De meeste inflammatoire borstkankers zijn oestrogeenreceptor- en progesteronreceptor-negatief, dus hormonale therapie met tamoxifen of aromataseremmers wordt niet vaak gebruikt.

Herhaling

IBC heeft een hoger risico op herhaling dan sommige andere vormen van borstkanker. Als er toch een recidief optreedt, is behandeling beschikbaar en kan deze bestaan ​​uit HER2-gerichte therapieën, chemotherapie, hormoontherapie of andere behandelingen in klinische onderzoeken.

Herhaling is op elk moment mogelijk, of het nu een maand na de laatste behandeling is of jaren later. Het recidief kan plaatselijk zijn, hetzij in de eerder behandelde borst of nabij het mastectomielitteken, in de lymfeklieren of sleutelbeen aan dezelfde kant als de eerder aangetaste borst, of ergens anders in het lichaam. De meest voorkomende plaatsen voor herhaling zijn de lymfeklieren, botten, lever en longen.

Het goede nieuws is dat de meeste gevallen van borstkanker niet terugkeren. Artsen kunnen echter niet met zekerheid voorspellen welke tumoren tot een recidief kunnen leiden. Gelukkig hebben ze wel enig idee welke factoren het risico op één ervan kunnen vergroten:

• Tumorgrootte: grotere tumoren komen vaker voor.
• Leeftijd: het risico is groter bij een persoon bij wie de diagnose 35 jaar of jonger is gesteld.
• Een lumpectomie ondergaan zonder bestraling
• Betrokkenheid van de lymfeklieren
• Nucleaire kwaliteit: sommige kankercellen zijn agressiever en vatbaarder voor herhaling.

Het grootste risico op herhaling treedt op in de eerste jaren na de behandeling en het risico van de persoon wordt verminderd nadat hij vijf jaar kankervrij is geweest. In een recensie uit 2018 werd gekeken naar gegevens van mensen met triple-negatieve borstkanker. De resultaten gaven aan dat als een persoon vijf jaar na de behandeling overleefde, de kans klein was dat het terug zou komen in het volgende jaar. IBC-recidieven hebben de neiging eerder terug te komen omdat het agressiever is en veel sneller verloopt dan andere soorten borstkanker. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Uw arts zal willen dat u regelmatig langskomt om te controleren op recidieven. Het tijdschema voor hoe vaak wordt bepaald op basis van uw unieke situatie, maar voor de meeste soorten borstkanker zijn algemene controles van lichamelijk onderzoek elke drie tot zes maanden na de diagnose en daarna jaarlijks (inclusief jaarlijkse mammogrammen).

Omdat de kans op herhaling bij IBC hoog is, moet u maandelijks zelfonderzoeken van de borsten uitvoeren en aandacht besteden aan symptomen van herhaling.

Een woord van Verywell

Het is belangrijk om te onthouden dat elke persoon en elke kanker anders is. Hoewel de behandeling van IBC een uitdaging kan zijn, weet dat er langdurige overlevenden van deze ziekte zijn. Bovendien hebben nieuwere behandelingen vaak minder bijwerkingen dan traditionele geneesmiddelen voor chemotherapie.