Een linker ventrikel ondersteuningsapparaat (LVAD) is een door een batterij aangedreven pomp die chirurgisch wordt geïmplanteerd om een hart te helpen dat te zwak is geworden door hartfalen om zelfstandig effectief te kunnen pompen. Het werkt door bloed te trekken uit een buis die in de linker hartkamer van het hart is ingebracht en het vervolgens door een andere buis te pompen die in de aorta is ingebracht - de grootste slagader in het hart die verantwoordelijk is voor het van bloed voorzien van de meeste organen in het lichaam.
Om verschillende redenen wordt een LVAD niet beschouwd als een eerstelijnsbehandeling voor hartfalen, maar eerder als een optie die wordt gebruikt wanneer andere niet effectief zijn geweest. Het implanteren van een LVAD is een chirurgische ingreep die algemene anesthesie vereist. Wat meer is, hoewel de pomp in het lichaam is geïmplanteerd, maakt hij verbinding met een extern bedieningsapparaat. Leven met een LVAD vereist bepaalde levensstijlveranderingen die veel mensen, indien mogelijk, liever vermijden.
Gebruiksaanwijzingen
De ideale kandidaten voor een LVAD zijn mensen bij wie de toestand niet is verbeterd met andere agressieve medische therapie, zoals degenen met:
- Ernstig chronisch hartfalen die wachten op een harttransplantatie (brug-naar-transplantatie)
- Ernstig hartfalen in het eindstadium die geen kandidaat zijn voor transplantatie en een slechte prognose hebben zonder mechanische ondersteuning, dus ze zullen het apparaat levenslang behouden (Destination Therapy)
- Eindorgaan disfunctie als gevolg van hartfalen maar die in aanmerking kunnen komen voor een transplantatie met stabilisatie van andere organen (Bridge-to-the-Decision)
- Een beschadigde linkerventrikel die moet rusten om zichzelf te herstellen na een cardiale chirurgische ingreep, een grote acute hartaanval of acute myocarditis (Bridge-to-Recovery)
LVAD's zijn vaak effectief in het herstellen van de hoeveelheid bloed die het hart kan pompen tot bijna normale niveaus, waardoor de symptomen van hartfalen worden verminderd - vooral kortademigheid (dyspnoe) en zwakte. Het kan ook de functie verbeteren van andere organen die worden beïnvloed door hartfalen, zoals de nieren en de lever.
Soorten
Hulpapparaten voor linkerventrikels werden ontwikkeld in de jaren negentig. Deze versies van de eerste generatie probeerden een pulserende bloedstroom te reproduceren, omdat werd aangenomen dat een puls nodig zou zijn voor een normale lichaamsfysiologie.
Na verloop van tijd werd duidelijk dat continue bloedstroom net zo effectief was als pulserende bloedstroom, wat leidde tot de ontwikkeling van LVAD's van de tweede generatie, zoals de HeartMate II en Jarvik 2000, die kleiner zijn, maar één bewegend deel hebben en minder energie nodig hebben dan hun voorgangers. Ze gaan ook langer mee en zijn betrouwbaarder.
LVAD's van de derde generatie zijn nog kleiner en ontworpen om vijf tot tien jaar mee te gaan.
LVAD's van de derde generatie
- HeartWare
- Hartverwant III
- VentrAssist DuraHeart
- HVAD
- EVAHEART LVAS
LVAD's zijn volledig draagbaar. Het controller-apparaat is meestal iets groter dan een mobiele telefoon. De batterijen en controller-apparaten worden gedragen aan een riem of borstband.
Hoe een LVAD wordt geïmplanteerd
De implantatie van een LVAD vereist een openhartoperatie en een verblijf van meerdere dagen in het ziekenhuis. Tijdens de procedure, die vier tot zes uur kan duren, opent een chirurg het borstbeen (het borstbeen waaraan de ribben zijn bevestigd) om toegang te krijgen tot het hart.
De meeste LVAD's bestaan uit vier hoofdcomponenten, die elk tijdens de implantatiechirurgie worden geplaatst:
- Pompeenheid: dit onderdeel bevindt zich in de top van het hart waar het bloed ontvangt. Een buisje dat aan de pomp is bevestigd, brengt dit bloed naar de aorta.
- Aandrijflijn: een kabel die door de huid van de buik gaat en de pomp aan de binnenkant van het lichaam verbindt met de LVAD-controller aan de buitenkant van het lichaam.
- Controller: een kleine computer die de pomp bestuurt en u op de hoogte kan houden van hoe de LVAD functioneert
- Voeding: oplaadbare batterijen of een snoer dat in een stopcontact kan worden gestoken
Contra-indicaties
Niet elke patiënt wiens hart hulp nodig heeft bij het rondpompen van bloed, komt in aanmerking voor een LVAD. Het wordt niet aanbevolen voor degenen die:
- Kan anticoagulatietherapie niet verdragen
- Lijdt aan slopende psychiatrische stoornissen
- U heeft een ernstige nier-, long-, lever- of neurologische aandoening of tekenen van gevorderde uitgezaaide kanker
- Een rechterventrikeldisfunctie heeft, waardoor het apparaat defect kan raken
- Een hartaanval hebben gehad die tot hersenschade heeft geleid. Zonder voldoende hogere functies verhoogt LVAD-plaatsing de incidentie van ziekte en verlaagt de kwaliteit van leven.
- Inwendige bloedingen hebben, vooral als gevolg van bloedverdunners of antistollingsmiddelen
Risico's en overwegingen
Hoewel er een grote verbetering is opgetreden in het ontwerp en de grootte van LVAD's, zijn er nog steeds veel problemen verbonden aan het gebruik ervan. Waaronder:
- LVAD's vereisen nauwgezet dagelijks onderhoud en zorgvuldige monitoring om ervoor te zorgen dat ze 's nachts of wanneer de gebruiker aan het dutten is altijd op een goede stroombron zijn aangesloten
- Maar liefst 30% van de patiënten met LVAD's lopen ernstige, soms fatale, bloedbaaninfecties op.
- Significante bloedingsproblemen, die optreden bij 30 tot 60% van de patiënten
- Het risico op een beroerte (door bloedstolsels) is 17% na twee jaar.
Borstcompressies mogen niet worden uitgevoerd bij iemand met een LVAD, aangezien dit het apparaat kan losmaken en het van het hart kan loskoppelen. Als compressies nodig zijn, moeten ze buikspieren worden gedaan.
Voor iemand met hartfalen in het eindstadium die niet in aanmerking komt voor een harttransplantatie, kan een LVAD met continue doorstroming effectiever zijn in het verbeteren van de overleving en kwaliteit van leven dan medicamenteuze behandeling.
Ze zullen echter waarschijnlijk meer bijwerkingen ervaren. Hoewel LVAD's de overleving en kwaliteit van leven kunnen verbeteren, zijn het apparaat zelf en de implantatieoperatie ook erg duur en kunnen ze buiten bereik zijn voor degenen die geen verzekering hebben die de procedure afdoende dekt.
Wonen met een LVAD
Als u een LVAD heeft geïmplanteerd, moet u bepaalde levensstijlveranderingen aanbrengen om het apparaat geschikt te maken:
- Draag altijd uw LVAD-uitrusting
- Zorg altijd voor een stroombron of toegang tot een geschikte elektrische voeding
- Kleed en verander de uitgangslocatie van de LVAD dagelijks
- Draag altijd een tas met extra benodigdheden bij je
- Tref passende voorzorgsmaatregelen om de kabels die zijn aangesloten op uw systeembesturing en aandrijflijn te beschermen
- Vermijd zwemmen, baden, bubbelbaden en andere activiteiten waarbij u zich in water moet onderdompelen
- Vermijd contactsporten
- Niet springen
- Vermijd magnetische resonantiebeeldvorming (MRI)
- Stop met roken en / of alcohol drinken
Een woord van Verywell
Als u hartfalen in het eindstadium heeft, kan het hebben van een linker ventrikel hulpmiddel geïmplanteerd om uw hartfunctie te helpen de aanzienlijke risico's en het ongemak die gepaard gaan met het plaatsen van en het leven met een LVAD waard zijn. Als uw arts het apparaat echter aanbeveelt, zorg er dan voor dat u alle voor- en nadelen begrijpt. Wees niet bang om zoveel vragen te stellen als nodig is om er absoluut zeker van te zijn dat een LVAD de juiste keuze voor u is. Als u ervan overtuigd bent dat dit het geval is, zal het naar alle waarschijnlijkheid uw kwaliteit van leven verbeteren.
.jpg)
