Een overzicht van niet-uitgezaaide castratieresistente prostaatkanker

Niet-gemetastaseerde castratieresistente prostaatkanker (nmCRPC) is een potentieel gevaarlijke vorm van kanker die resistent is tegen therapie maar zich niet heeft uitgezaaid naar andere delen van het lichaam (uitgezaaid). Testosteron bevordert de groei van deze kanker in deze klier (gelegen tussen de blaas en de penis), en androgeendeprivatiebehandeling (ADT) wordt vaak gebruikt om de niveaus van dit hormoon te verlagen en daardoor de groei te verminderen.

skynesher / Getty Images

In nmCRPC-gevallen heeft de kanker resistentie ontwikkeld tegen dit soort behandeling en blijft deze groeien. Dit in tegenstelling tot uitgezaaide castratieresistente prostaatkanker (mCRPC), waarbij deze kankercellen zich beginnen uit te zaaien naar lymfeklieren, botten en andere orgaansystemen.

Prostaatkanker is de op een na meest voorkomende vorm van kanker bij mannen, en hoewel vroege opsporing en behandeling zeer succesvol is, is de ontwikkeling van nmCRPC een punt van grote zorg.

Symptomen

Dit type prostaatkanker is in wezen een vroeger stadium van de ziekte (het wordt beschouwd als stadium I of II), en wat het zorgverleners verontrust, is dat het op dit moment vaak asymptomatisch is. De groei van de kanker zelf wordt niet gevoeld door patiënten, wat het belang van regelmatige evaluatie onderstreept. Wat essentieel is voor mensen met nmCRPC, is om de symptomen te herkennen die optreden wanneer de kanker begint te uitzaaien:

• Bloed in de urine: Een van de meest prominente tekenen van problemen is dat de urine roodachtig van kleur is en bloed bevat. Bovendien kan sperma ook bloed bevatten.
• Pijn bij het plassen: Pijn of branderig gevoel tijdens het plassen, als gevolg van een ontsteking in het gebied, is een minder frequent maar veelbetekenend symptoom.
• Frequent urineren: de progressie van prostaatkanker leidt ook tot vaker urineren.
• Pijn tijdens het zitten: de kanker veroorzaakt een aanzienlijke ontsteking van de prostaat, waardoor zitten ongemakkelijk kan worden.
• Nieuw begin van erectiestoornissen: een onvermogen om een ​​erectie te behouden - erectiestoornissen - kan ook optreden als prostaatkanker ernstiger wordt.

Met name kunnen aanvullende symptomen optreden op basis van waar de kanker zich heeft verspreid en de grootte ervan.

Oorzaken

Prostaatkanker ontstaat in het algemeen door mutaties in de cellen van dat orgaan die leiden tot de groei van kankertumoren. Kankercellen hebben de neiging zich te delen en sneller te groeien dan gezonde cellen, wat gedeeltelijk de reden is waarom het zo gevaarlijk is. In veel opzichten zou je nmCRPC kunnen noemen als 'door de mens gemaakt', omdat het een stadium van de kanker is dat wordt bepaald door zijn reactie op ADT. Geneesmiddelen die de testosteronniveaus verlagen - en daardoor de groei van kanker stoppen - zoals Erleada (apalutamide) en Xtandi (enzalutamide) - zijn soms niet succesvol. De kankercellen binden zich aan androgeenreceptoren in de prostaat en worden door hen gevoed, en deze medicijnen werken door binden aan en blokkeren van deze gebieden. Sommige soorten kanker kunnen echter in wezen het vermogen ontwikkelen om dit probleem te omzeilen, wat leidt tot nmCRPC.

Diagnose

Aangezien nmCRPC pas duidelijk is na pogingen tot ADT, wordt het voornamelijk gedetecteerd tijdens de noodzakelijke follow-up-sessies. Het idee is dat artsen beoordelen op tekenen dat de kanker nog steeds groeit. In grote lijnen zijn er vijf stadia van kankergroei; aangezien stadia I en II die zijn waarin de kanker zich nog niet buiten de prostaat heeft uitgezaaid, zijn dit degenen die worden gezien in nmCRPC-gevallen. Er zijn verschillende methoden voor deze detectie:

• Bloedonderzoeken: de prostaatspecifieke antigeentest (PSA) kan controleren op de niveaus van een eiwit (antigeen) dat alleen wordt uitgescheiden door prostaatcellen, en die wordt verhoogd wanneer die cellen kankerachtig zijn. Omdat het de hoeveelheid antigenen in het bloed meet, wordt het vaak gebruikt om de voortgang van de aandoening bij te houden. In nmCRPC-gevallen moeten artsen mogelijk ook testosteronniveaus detecteren.
• Digitaal rectaal onderzoek (DRE): dit is een handmatig onderzoek naar de aanwezigheid van ontsteking of onregelmatige groei in de prostaat, en wordt vaak naast bloedtesten aangegeven. Het houdt in dat de arts handschoenen draagt ​​en toegang krijgt tot het orgel door een gesmeerde vinger in het rectum te steken.
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): MRI-scans worden vaak gebruikt om te beoordelen of kanker zich vanuit de prostaat naar de omliggende weefsels verspreidt. Dit type beeldvorming maakt gebruik van radiogolven in plaats van röntgenstralen, en een contrastkleurstof die in de aderen wordt geïnjecteerd, zorgt ervoor dat meer details kunnen worden gezien.
• Computertomografie (CT) ccan: deze methode maakt gebruik van gedetailleerde röntgenbeeldvorming om een ​​zorgvuldige analyse van meerdere hoeken van het getroffen gebied te bieden. Het wordt meestal gebruikt om de verspreiding van kanker naar de urinewegen te detecteren en is niet zo effectief voor de beoordeling van de prostaat zelf.
• Positronemissietomografie (PET): Net als bij MRI, wordt bij PET-scans een speciaal medicijn gebruikt om beelden te verscherpen. Het wordt gebruikt om de groei van de kanker te volgen.
• Botscan: prostaatkanker is bijzonder verontrustend als het zich eenmaal begint te verspreiden. Botscans helpen artsen om te beoordelen of het zich in het beenmerg begint te ontwikkelen.

Behandeling

NMCRPC is per definitie resistent tegen prostaatkankerbehandelingen, waarbij ADT-therapie niet effectief blijkt om de progressie van de ziekte te stoppen. Afhankelijk van het geval zijn de behandelingsopties:

• Orchiectomie: Testosteron, het mannelijke geslachtshormoon, wordt geproduceerd in de testikels, dus een benadering van nmCRPC omvat het operatief verwijderen van deze met een procedure die orchiectomie wordt genoemd. ADT wordt in eerste instantie toegediend via medicijnen, maar als ze niet werken, wordt deze onomkeerbare poliklinische procedure, een chirurgische vorm van de behandeling, als een optie beschouwd.
• Hormoontherapieën: afhankelijk van het geval kan de arts alternatieve benaderingen van ADT overwegen waarbij nog steeds medicatie nodig is. Het doel is altijd om de testosteronniveaus te verlagen, omdat dit hormoon de ontwikkeling van kanker stimuleert.
• Actief toezicht: Mannen met nmCRPC die geen uitgesproken symptomen van prostaatkanker hebben en de bijwerkingen van hormoontherapie willen vermijden, kunnen een benadering overwegen waarbij de progressie van de ziekte nauwlettend wordt gevolgd. Gevallen waarin de kanker zich minder snel vanuit de prostaat verspreidt, worden op deze manier gevolgd.

Het daadwerkelijke behandelplan hangt natuurlijk af van de aanbevelingen van de arts en de wensen van de patiënt.

Omgaan

Het aannemen van prostaatkanker, zoals bij elke ernstige medische aandoening, kan een echte uitdaging zijn. Zowel voor de getroffenen als voor hun families kan er een ernstige emotionele uitval zijn. Wat misschien wel het belangrijkste is voor mensen met nmCRPC, is vertrouwen en open communicatie met het medische personeel. Daarnaast kunnen counseling- en steungroepen voor de geestelijke gezondheid behulpzaam zijn bij het op zich nemen van de last van deze ziekte. Bovendien kunnen belangengroepen zoals de Prostate Cancer Foundation, Us, Too en Male Care mensen met de aandoening en hun families in contact brengen met middelen en informatie over de aandoening.

Prognose

Prostaatkanker kan bij verschillende mensen anders functioneren, en hetzelfde kan gezegd worden voor nmCRPC. Het goede nieuws is dat ADT-benaderingen en therapieën die de aandoening aannemen, effectief zijn gebleken bij het vertragen van de progressie van de ziekte, waardoor de mortaliteit onder degenen met deze kanker afneemt. Individuele resultaten variëren, maar het is algemeen aanvaard dat de huidige eerste en tweedelijnsbehandelingen vertragen de groei en verspreiding van nmCRPC en kunnen sterfgevallen als gevolg van deze kanker voorkomen.

Een woord van Verywell

Er bestaat niet zoiets als een gemakkelijke kanker, maar aangezien prostaatkanker de tweede meest voorkomende vorm van kanker is bij mannen (na huidkanker), zijn de behandelingen enorm geëvolueerd en worden ze steeds beter. Het is bemoedigend om te weten dat het overlevingspercentage van vijf jaar voor prostaatkankers die zich niet naar andere delen van het lichaam hebben verspreid (zoals nmCRPC), gedefinieerd als het percentage van degenen die vijf jaar na de diagnose nog in leven zijn, bijna 100 procent is. Hoewel behandelingen deze kanker niet volledig kunnen uitroeien, kunnen ze het zeker bestrijden. En naarmate de medische gemeenschap meer over deze aandoening leert en bestaande benaderingen ervan verbetert, zal de prognose alleen maar verbeteren.