Een overzicht van tracheostomie

Een tracheostomie, ook wel tracheotomie genoemd, is een chirurgische ingreep waarbij een incisie wordt gemaakt in de huid van de nek en door de luchtpijp (luchtpijp) om de ademhaling te vergemakkelijken. Het wordt vaak, maar niet altijd, gedaan in geval van nood. De procedure kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de individuele omstandigheden.

Doel

Een tracheostomie wordt altijd gedaan om iemand te helpen ademen, maar er zijn veel redenen waarom dit nodig kan zijn, waaronder noodgevallen zoals:

• Tracheostomie kan nodig zijn tijdens verstikking als het object dat de luchtweg blokkeert zich in de bovenste luchtweg bevindt en andere methoden, zoals de Heimlich-manoeuvre, er niet in zijn geslaagd om het te verwijderen.
• Nektrauma, zoals verwondingen aan de schildklier of het cricoid-kraakbeen, het tongbeen of ernstige gezichtsfracturen.
• Zwelling van de bovenste luchtwegen als gevolg van letsel, infectie, brandwonden of een ernstige allergische reactie (anafylaxie).
• Aangeboren afwijkingen van de bovenste luchtwegen, zoals een vaatweb of laryngeale hypoplasie.
• Verlamming van de stembanden
• Om lange perioden op een mechanische beademingsmachine te vergemakkelijken als gevolg van ademhalingsfalen.
• Subcutaan emfyseem
• Letsel aan het ruggenmerg

Andere redenen waarom u mogelijk een tracheostomie nodig heeft, zijn onder meer:

• Ernstige slaapapneu die niet heeft gereageerd op andere behandelingen zoals CPAP of operaties om vergrote amandelen of andere obstructies te verwijderen.
• Neuromusculaire aandoeningen die uw vermogen om te ademen kunnen beïnvloeden of uw eigen afscheidingen kunnen beheersen, zoals spinale spieratrofie.
• Chronische longziekten
• Chronische aandoeningen van de spieren of zenuwen in de keel die aspiratie hebben of kunnen veroorzaken (inademing van speeksel of andere stoffen in de longen).
• Tumoren die de luchtweg dreigen te verstoppen
• Treacher-Collins-syndroom of Pierre Robin-syndroom
• Wanneer langdurige beademing wordt verwacht, zoals wanneer een persoon in coma ligt.
• Om te helpen bij het herstel van uitgebreide hoofd- of nekoperaties

Procedure

In geval van nood kan een tracheostomie zonder verdoving worden uitgevoerd om de ademhaling zo snel mogelijk te herstellen. In andere gevallen wordt de procedure uitgevoerd onder algemene of lokale anesthesie om het de patiënt zo comfortabel mogelijk te maken. Verschillende situaties vereisen mogelijk iets andere technieken.

Een tracheostomie wordt idealiter uitgevoerd in een operatiekamer onder algemene anesthesie, maar afhankelijk van de reden waarom deze wordt uitgevoerd en de situatie kan het worden gedaan in een ziekenhuiskamer of zelfs op de plaats van een ongeval. Het komt steeds vaker voor dat tracheostomieën worden uitgevoerd op een intensive care-afdeling (ICU) dan in een operatiekamer. De procedure zelf kan redelijk snel worden uitgevoerd (in 20 tot 45 minuten).

Meestal wordt in een noodsituatie een verticale incisie gebruikt om de bloedvaten te vermijden, die ook verticaal bewegen. De persoon die de tracheostomie uitvoert, bepaalt de beste plaats om de incisie te maken door belangrijke oriëntatiepunten in de nek te lokaliseren, waaronder de atoomslagader, cricoid-kraakbeen en schildklierinkeping.

Indien mogelijk moet de huid goed worden gereinigd met een chirurgische scrub voordat de incisie wordt gemaakt om infectie te helpen voorkomen. In geval van nood is dit wellicht niet mogelijk.

Nadat deze eerste incisie in de nek is gemaakt en belangrijke interne anatomische structuren zijn ook gelokaliseerd, wordt een tweede snede of een punctie gemaakt in de luchtpijp (luchtpijp) waardoor een tracheostomiebuis wordt ingebracht. Als een punctie-techniek wordt gebruikt, wordt dit een percutane tracheostomie genoemd in plaats van een open tracheostomie. De buis wordt vastgezet met hechtingen en houdt de incisie (stoma) open zolang deze op zijn plaats zit. Wanneer de buis wordt verwijderd, geneest de opening binnen ongeveer een week.

Mogelijke complicaties

Zoals bij elke chirurgische ingreep, kunnen mogelijke complicaties van een tracheostomie het risico van bloeding, infectie of bijwerking op anesthesie of andere medicijnen die tijdens de procedure worden gebruikt, omvatten.

Bovendien kunnen levensbedreigende complicaties optreden tijdens een tracheostomie, waaronder de mogelijkheid dat de ademhaling lang genoeg wordt onderbroken om hypoxie (zuurstofgebrek) te laten optreden en blijvende complicaties te veroorzaken (zoals hersenletsel).

Anatomische structuren zoals de laryngeale zenuwen of slokdarm kunnen mogelijk ook worden beschadigd tijdens een tracheostomie. Bijkomende complicaties die kunnen optreden zijn onder meer:

• Pneumothorax
• Pneumomediastinum
• Longoedeem
• Subcutaan emfyseem (lucht opgesloten onder de huid rond de tracheostomie)
• Blokkering van de tracheostomiebuis door bloedstolsels of slijm

Tracheitis (ontsteking en irritatie van de luchtpijp) is een veel voorkomende complicatie die optreedt bij de meeste personen die een tracheostomie ondergaan. Dit wordt beheerd met behulp van bevochtigde lucht en irrigatie. Ongemak kan ook worden geminimaliseerd door beweging van de buis te voorkomen.

Mogelijke complicaties van langdurig gebruik van een tracheostomiebuis kunnen zijn:

• Infectie
• Verplaatsing van de buis
• Littekens van de luchtpijp
• Abnormale verdunning van de luchtpijp (tracheomalacie)
• Fistula

De kans op complicaties is groter bij mensen die een tracheostomie ondergaan en:

• Zijn baby's
• Zijn rokers of zware drinkers
• Andere ernstige gezondheidsproblemen hebben, zoals een verminderde immuniteit, diabetes of luchtweginfecties
• U heeft lange tijd steroïde medicijnen zoals cortison gebruikt

Tracheostomie herstel

De tracheostomieslang wordt op zijn plaats gehouden met klittenband of banden. U kunt keelpijn of pijn op de incisieplaats hebben na een tracheostomie die indien nodig met pijnstillers kan worden gecontroleerd. De kans op pijn is groter als de buis beweegt, dus de buis moet worden vastgezet en als u beademd wordt, moet erop worden gelet dat alle buisjes ook gestabiliseerd zijn.

Zoals eerder vermeld, komt tracheitis vaak voor tijdens de herstelperiode. Tracheitis kan resulteren in verhoogde secreties die routinematig moeten worden afgezogen om verstopping van het slijm in de tracheostomiebuis te voorkomen (in het begin soms zo vaak als elke 15 minuten). Voldoende vochtinname en bevochtigde zuurstof helpen bij het verdunnen van secreties en het gemakkelijker afzuigen. Medicijnen zoals guaifenesine kunnen ook worden gebruikt om secreties onder controle te houden.

In eerste instantie zal een tracheostomiebuis met manchet worden gebruikt direct nadat de tracheostomie is uitgevoerd. Trachebuizen met manchet maken het onmogelijk dat er lucht door de stembanden stroomt, zodat u pas kunt praten als de manchet is leeggelopen of de slang is vervangen.

Spreken kan worden aangemoedigd nadat u geen mechanische ventilatie meer nodig heeft. Spreken na een tracheostomie vereist het aansluiten van de buis met een vinger of het gebruik van een speciale klepdop, een Passy-Muir-klep genaamd. Het kan enige oefening vergen om te leren spreken met een tracheostoma.

Slikken kan moeilijker zijn met een tracheale tube op zijn plaats, maar zodra uw medisch team denkt dat u er klaar voor bent, kunt u beginnen met eten en drinken.

Tracheostomie Onderhoud

Meestal is een tracheostomie slechts voor een zeer korte periode nodig, maar soms wordt u met een tracheostomie uit het ziekenhuis ontslagen. Als dit het geval is, wordt u geïnstrueerd hoe u thuis voor uw tracheostoma moet zorgen.

Afhankelijk van de omstandigheden kan deze zorg worden uitgevoerd door familieleden, thuiszorgpersoneel of verpleegkundigen. De tracheostomieslang zelf moet mogelijk periodiek worden vervangen. Dit wordt meestal gedaan door een verpleegkundige of arts en er moet noodademhalingsapparatuur aanwezig zijn voor het geval er iets gebeurt terwijl de slang wordt vervangen.

Ander onderhoud van een tracheostoma omvat gewoonlijk afzuigen indien en wanneer dat nodig is.U moet proberen veel te drinken en het kan nodig zijn om een ​​soort luchtbevochtiger te gebruiken om uw secretie te helpen beheersen.

Naast het afzuigen moet u mogelijk de locatie verzorgen, wat meestal inhoudt dat u het gebied rond de luchtpijp moet reinigen met een normale zoutoplossing. De verbanden rond de trachebuis moeten mogelijk ook regelmatig worden vervangen en onmiddellijk als ze nat worden. Soms worden speciale crèmes of schuimverbanden eerst aangebracht om de huid in dit gebied te helpen.

Speciale zorg is nodig bij het uitvoeren van routineonderhoud van de tracheostomie, zoals het verwisselen van verband, om ervoor te zorgen dat de buis niet per ongeluk losraakt.

Verwijdering (decannulatie)

Met uitzondering van bepaalde chronische of degeneratieve aandoeningen zijn de meeste tracheostomieën slechts tijdelijk. De buis moet zo snel mogelijk worden verwijderd voor de beste resultaten. Enkele aanwijzingen dat het tijd is om de tracheostomieslang te verwijderen, zijn onder meer:

• Je bent wakker en alert
• Mechanische ventilatie is niet meer nodig
• U kunt uw eigen afscheidingen beheren zonder veelvuldig afzuigen
• U heeft een herstel van uw hoestreflex

Zodra aan deze vereisten is voldaan, is er gewoonlijk een proefperiode van 24-48 uur waarin uw tracheostomie wordt aangesloten en uw zuurstof wordt gecontroleerd om te zien hoe u het doet zonder het gebruik van de tracheostomie. Uw vermogen om uw eigen afscheidingen onder controle te houden is ook gecontroleerd gedurende deze tijd. Als u uw zuurstofniveau op peil kunt houden en niet te veel afzuiging nodig hebt tijdens deze proefperiode, bent u waarschijnlijk klaar om uw tracheostomieslang te laten verwijderen.

Het daadwerkelijk verwijderen van de buis wordt decannulatie genoemd. Het is niet ongebruikelijk dat u kort na het verwijderen van de slang een beetje kortademig bent, maar dit zou moeten verdwijnen. De stoma (opening waar de buis doorheen zit) is meestal bedekt met gaas of tape (of beide). U zult de stoma waarschijnlijk nog een tijdje met een vinger moeten bedekken om te spreken. De stoma geneest doorgaans binnen vijf tot zeven dagen nadat de buis is verwijderd.

In sommige gevallen, vooral wanneer de tracheostomiebuis gedurende langere tijd op zijn plaats heeft gezeten, geneest de stoma mogelijk niet vanzelf. In dit geval kan de stoma operatief worden gesloten.