Waarom neemt longkanker toe bij niet-rokers?

De reden waarom longkanker toeneemt bij niet-rokers, vooral bij jonge vrouwen, is niet duidelijk. Dat gezegd hebbende, we hebben wel enig idee wat het isnietdie de stijging veroorzaken, evenals risicofactoren die een rol kunnen spelen, maar niet helemaal verklaren waarom de tarieven zouden moeten stijgen (zoals genetische aanleg).

Helaas laten het stigma van longkanker als "rokersziekte" en het relatieve gebrek aan financiering in vergelijking met andere veelvoorkomende kankers kritische vragen onbeantwoord. Er zijn echter risicofactoren die in wezen zijn uitgesloten, en veel mogelijke oorzaken moeten nader worden onderzocht.

Longkanker in het leven Nooit Rokers neemt toe

Sinds enkele jaren hebben artsen opgemerkt dat er een toename lijkt te zijn van niet-kleincellige longkanker bij mensen die nooit hebben gerookt. De gemiddelde leeftijd van longkanker is 71, maar steungroepen begonnen te worden gevuld met jonge ouders die met longkanker omgingen, zelfs vrouwen die tijdens de zwangerschap werden gediagnosticeerd.

Studies hebben nu bevestigd dat deze indruk wordt ondersteund door feiten. Een aanzienlijk deel van deze toename heeft plaatsgevonden van 1990 tot heden, hoewel een beetje graafwerk suggereert dat dit veel langer aan de gang is.

De eerste opmerking die veel mensen maken bij het horen van het stijgende aantal longkanker bij niet-rokers, is dat het de verhouding moet zijn. Naarmate het aantal rokers daalt, groeit misschien het percentage mensen dat nooit rookte. Nogmaals, recente studies suggereren dat dit geen proportioneel probleem is en dat er een echte toename (en de gevolgen daarvan) op het spel staan.

Nooit-rokers versus niet-rokers Definitie

Bij het bekijken van de literatuur is het belangrijk om onderscheid te maken tussen niet-rokers en niet-rokers. De term niet-rokers omvat zowel mensen die nog nooit hebben gerookt als ex-rokers, degenen die ooit hebben gerookt maar mogelijk al lang geleden zijn gestopt. Op dit moment zijn de meeste mensen die niet-kleincellige longkanker ontwikkelen niet-rokers; ze zijn gestopt met roken of hebben nooit gerookt.

De definitie van een nooit-roker daarentegen is iemand die tijdens zijn leven minder dan 100 sigaretten heeft gerookt. In de Verenigde Staten rookt ongeveer 20% van de vrouwen die longkanker krijgen nooit, en dat aantal stijgt tot meer dan 50% wereldwijd.

De statistieken

Verschillende onderzoeken hebben nu het toenemende aantal longkanker bij niet-rokers gedocumenteerd. Een studie uit 2017, gepubliceerd in het Journal of the National Cancer Institute, ontdekte wat een echte toename van longkanker lijkt te zijn bij niet-rokers.

Onderzoekers keken naar niet-kleincellige longkanker bij niet-rokers in drie verschillende kankercentra in de VS.

De incidentie van longkanker bij niet-rokers is gestegen van 8% in de periode 1990-1995 tot 14,9% in de periode 2011-2013.

Aangenomen werd dat deze toename niet het gevolg was van een groter aandeel nooit-rokers versus rokers / ex-rokers.

Verder bewijs uit deze studie die aantoont dat dit een echte toename is, aangezien stijgende percentages alleen werden waargenomen bij niet-kleincellige longkanker. Voor longkankers die sterker gecorreleerd zijn met roken, waaronder kleincellige longkanker en plaveiselcel longkanker, was er geen verandering in het percentage rokers en nooit-rokers dat werd gediagnosticeerd.

Terwijl Aziaten die kanker ontwikkelen, meer kans hebben om nooit te roken, en er een toename was in het aandeel Aziaten tijdens de onderzoeksperiode, was de toename niet verantwoordelijk voor enige toename na correctie voor ras / etniciteit.

Nooit rokende jonge volwassen vrouwen: Niet-kleincellige longkanker bij niet-rokers komt vaker voor bij vrouwen, met 17,5% vrouw vergeleken met 6,9% van de mannen. Dit verschil werd niet gezien bij mensen met kleincellige longkanker.

Jongvolwassenen: Nog een ander verschil dat in deze studie werd opgemerkt (en eerder werd gezien) was dat longkanker bij niet-rokers de neiging had op jongere leeftijd voor te komen dan longkanker die optrad bij rokers of ex-rokers.

Vergelijkbare bevindingen in het VK

Een studie uit 2017 in het VK vond ook een echte toename van de incidentie van longkanker bij niet-rokers. Over een periode van zes jaar was er meer dan een verdubbeling van de jaarlijkse frequentie van longkanker bij niet-rokers, van 13% in 2008 tot 28% in 2014.

Net als bij het Amerikaanse onderzoek was deze toename niet alleen te wijten aan een groter aantal nooit-rokers, maar ook aan een daadwerkelijke toename van het aantal gevallen.

Het kan veel langer zijn toegenomen

Hoewel de toename van longkanker bij niet-rokers als vrij recent wordt beschouwd, met de grootste toename sinds 2000, zijn er aanwijzingen dat de toename al lang daarvoor begon.

In een studie uit 1979, gepubliceerd in de Journal of the National Cancer Institute, werd gekeken naar de incidentie bij niet-rokers tussen 1914 en 1968. De onderzoekers ontdekten dat voor blanke mannen tussen de 35 en 84 jaar de incidentie bij niet-rokers 15 keer toenam met de relatieve toename tussen 65 en 84 jaar, 30 maal hoger.

Voor blanke vrouwen tussen de 35 en 84 jaar was de toename verzevenvoudigd. Een deel van de toename vóór 1935 zou verband houden met diagnostische methoden, maar toch werd een toename gezien.

Een paar andere onderzoeken hebben eerder ook een toename van longkanker opgemerkt bij niet-rokers. Een Zweedse studie wees uit dat longkanker bij niet-rokers tussen de jaren zeventig en negentig is toegenomen. Een Amerikaanse studie vond rond die tijd ook een toename, met longkanker bij nooit-rokers meer voor in de jaren tachtig en negentig dan in de jaren 60. In de Verenigde Staten was dit echter alleen statistisch significant bij vrouwen.

Omvang van het probleem

Een toename van de incidentie van longkanker baart grote zorgen, aangezien longkanker de belangrijkste oorzaak is van aan kanker gerelateerde sterfgevallen bij zowel mannen als vrouwen. En hoewel campagnes om te stoppen met roken zeer succesvol zijn geweest in het terugdringen van het aantal rokers, zullen ze weinig doen om het risico van levenslange niet-rokers te verkleinen.

Gezien de oorzaken

Hoewel er gespeculeerd wordt over de toename van longkanker bij niet-rokers, zijn er weinig solide antwoorden over de mogelijke oorzaken. Naarmate het bewustzijn verbetert en meer mensen beseffen dat longkanker kan en zal overkomen bij iedereen met longen, is het waarschijnlijk dat mogelijke oorzaken dieper zullen worden geëvalueerd.

Tot die tijd is het belangrijk om goed te kijken naar wat mogelijk ten grondslag ligt aan deze stijging. Tenslotte worden er tegenwoordig mensen gediagnosticeerd en we hebben die gegevens misschien al een paar decennia niet.

Als we naar risicofactoren kijken, is het nuttig om te begrijpen dat longkanker bij niet-rokers in veel opzichten een andere ziekte is.

Mensen die nog nooit hebben gerookt, hebben veel meer kans op targetbare mutaties (zoals EGFR, ALK, ROS1 en meer) met een snelheid van ongeveer 75%, vergeleken met ongeveer 15% tot 20% bij rokers.

Mensen die hebben gerookt, hebben veel meer kans op KRAS- of TP53-mutaties.

Een beter begrip van de genomica van longkanker uit tests zoals sequencing van de volgende generatie en genoombrede associatiestudies zal waarschijnlijk verdere verschillen tussen longkanker bij niet-rokers en die bij rokers aan het licht brengen. Het is bijvoorbeeld bekend dat kankerverwekkende stoffen voor tabak in verband worden gebracht met KRAS-mutaties.

Factoren die waarschijnlijk niet verantwoordelijk zijn

Een goede eerste stap om te kijken naar de mogelijke oorzaken van het stijgende aantal longkanker bij niet-rokers, is kijken naar wat niet verantwoordelijk is. Er zijn veel factoren die de stijging niet kunnen verklaren.

Kast roken

Een mogelijke reden voor een verhoogd percentage longkanker bij niet-rokers is onjuiste rapportage (als mensen rokers waren maar beweerden niet te zijn). Dit past niet alleen niet bij de bovenstaande onderzoeken (de percentages namen toe bij niet-kleincellige longkanker maar niet bij kleincellige), maar onderzoekers ontdekten dat de kenmerken van de tumoren bij niet-rokers verschilden van die bij rokers.

Zelfs als de nooit-rokers in deze onderzoeken voornamelijk kastrokers waren, is er nog een ander probleem met deze oplossing. Nooit-rokers hebben meer kans om op jongere leeftijd gediagnosticeerd te worden dan rokers.

De latentieperiode (de hoeveelheid tijd tussen blootstelling aan een kankerverwekkende stof en de ontwikkeling van kanker) is zodanig dat de diagnose van longkanker gemiddeld 71 jaar is. Om in de kast te roken, zouden veel van deze mensen moeten beginnen met roken in de kast. als jonge kinderen, of zelfs in de baarmoeder.

Meeroken

Niet alleen claimden mensen in de niet-rokende groep lagere percentages passief roken, maar het percentage passief roken daalt ook doordat minder mensen roken en strengere regels voor roken in het openbaar. Uit onderzoek in zowel Europa als Azië naar longkanker bij niet-rokers bleek bovendien dat de mutatiesignatuur (de soorten verworven mutaties in de tumorcellen) niet paste bij passief roken.

Zwaarlijvigheid

Recente beangstigende statistieken hebben aangetoond dat verschillende soorten kanker bij jonge volwassenen toenemen. In tegenstelling tot de soorten kanker die worden genoemd, wordt longkanker echter niet beschouwd als een aan obesitas gerelateerde kanker, en wordt obesitas in feite in verband gebracht met een lager risico op de ziekte.

Mogelijke oorzaken en risicofactoren

Er zijn een aantal mogelijke oorzaken van longkanker bij niet-rokers. In het VK zijn de huidige schattingen van factoren die bijdragen aan longkanker bij niet-rokers als volgt:

• Passief roken (ongeveer 15%)
• Beroepsmatige blootstelling aan kankerverwekkende stoffen (ongeveer 20,5% bij mannen en 4,3% bij vrouwen)
• Buitenvervuiling (ongeveer 8%)
• Medische straling (0,8%)
• Radonblootstelling (0,5%)

Dit verschilt van de cijfers die worden aangehaald door de Environmental Protection Agency (EPA), waarin radon wordt vermeld als de belangrijkste oorzaak van longkanker bij niet-rokers.

Er zijn ook andere risicofactoren geïdentificeerd, zoals familiegeschiedenis van de ziekte / genetica, andere longziekten (astma, tuberculose, COPD), auto-immuunziekten, luchtverontreiniging binnenshuis (kookdampen en schoonmaakproducten), overmatige blootstelling aan oestrogeen, voedingsfactoren en HPV.

Het is nuttig om naar deze risicofactoren te kijken bij het nadenken over de vraag die we stellen, maar er is een andere vraag die tegelijkertijd moet worden overwogen en die zelden wordt gesteld.

Een kritische vraag bij het overwegen van oorzaken

Onder de mogelijke risicofactoren voor longkanker bij niet-rokers, zijn er een die in verband kunnen worden gebracht metstijgende tarievenvan de ziekte?

Het is belangrijk om deze vraag in gedachten te houden terwijl we mogelijke oorzaken onderzoeken, te beginnen met een risicofactor die vaak als mogelijk antwoord wordt genoemd: genetische aanleg.

Genetische aanleg

Een genetische aanleg speelt een grotere rol bij het risico op longkanker bij niet-rokers dan bij mensen die hebben gerookt. Mensen met een familiegeschiedenis van longkanker lopen een groter risico, vooral degenen met een eerstegraads familielid (ouder, broer of zus of kind) dat longkanker (of welke vorm van kanker dan ook) ontwikkelde vóór de leeftijd van 50 jaar.

Met genetische tests worden enkele van de onderliggende oorzaken geïdentificeerd. Vrouwen met een BRCA2-genmutatie (een van de genen die gewoonlijk worden geassocieerd met het risico op borstkanker) hebben een grotere kans op het ontwikkelen van longkanker. Ongeveer de helft van alle mensen met niet-kleincellige longkanker die een EGFR T790M-mutatie hebbenop het moment van diagnosekan een kiembaanmutatie (erfelijk) hebben in plaats van een somatische (verworven) mutatie.

Er zijn verschillende andere genetische associaties die nu zijn onderzocht. De meeste van deze mutaties (zoals BRCA-mutaties) zitten in tumorsuppressorgenen, genen die coderen voor eiwitten die beschadigd DNA fixeren (of resulteren in de dood van de cel), zodat abnormale cellen niet kunnen blijven bestaan ​​en kankercellen kunnen worden. Er zijn ook waarschijnlijke genetische variaties die ertoe leiden dat mensen verschillende vatbaarheden hebben wanneer ze worden blootgesteld aan kankerverwekkende stoffen die verband houden met longkanker.

Hoewel een genetische aanleg een belangrijke rol kan spelen bij longkanker bij niet-rokers, vooral bij vrouwen en jonge volwassenen, zou dit geen verklaring zijn voor de toenemende incidentie van de ziekte binnen een generatie.

Radon

Blootstelling aan radon wordt vaak genoemd als de belangrijkste oorzaak van niet-kleincellige longkanker bij mensen die nog nooit hebben gerookt (en de tweede belangrijkste oorzaak bij rokers). Verhoogde radonniveaus zijn gevonden in huizen in alle 50 staten en over de hele wereld. Omdat het een geurloos, kleurloos gas is, is de enige manier om te weten of u gevaar loopt, uw huis te testen of te laten testen.

Radongas komt vrij bij de normale afbraak van uranium in de bodem onder huizen. Deeltjes van radioactief radon worden ingeademd en komen vast te zitten in de longen, waarbij alfadeeltjes vrijkomen die DNA direct kunnen beschadigen (mutaties veroorzaken).

Er is enige discussie geweest over de vraag of het type mutaties veroorzaakt door radon resulteert in de soorten mutaties die worden gezien bij longkanker bij niet-rokers. Met andere woorden, speelt residentieel radon een rol bij de moleculaire signatuur van longkanker bij niet-rokers?

Een onderzoek uit 2013 vond geen verband tussen EGFR-mutaties en radon, maar nieuwere onderzoeken naar verschillende mutaties die veel voorkomen bij niet-rokers suggereren een ander verhaal.

Een studie uit 2018 gepubliceerd in deJournal of Thoracic Oncologygekeken naar drie gebieden in Frankrijk op basis van de gemiddelde blootstelling aan radon. Er werd vastgesteld dat het type driverwijzigingen dat vaak wordt aangetroffen bij niet-rokers, waaronder EGFR-mutaties, ROS1-herrangschikkingen, BRAF en HER2 significant vaker voorkwamen in het gebied met hoge radonblootstelling. gevonden bij longkanker bij mensen die hebben gerookt) kwam veel vaker voor in het gebied met lage radonblootstelling.

Een ander onderzoek uit 2016 wees uit dat mensen met ALK-positieve longkanker residentiële radonniveaus hadden die twee keer zo hoog waren als degenen met ALK-negatieve tumoren. Deze studie vond in het algemeen geen significant verschil op basis van radonniveaus, maar radonniveaus waren twee -vouw hoger bij mensen met exon 19-deleties in vergelijking met mensen met exon 21 (L858R) -substitutiemutaties.

Radonniveaus en de toename van longkanker bij niet-rokers

Wetende dat radon geassocieerd kan worden met longkanker bij niet-rokers roept de vraag op: "Kan radon op de een of andere manier het toenemende risico verklaren? Is radon in huizen om de een of andere reden aan het toenemen?"

Een studie uit 2019 suggereert dat het antwoord ja is. Onderzoekers keken naar 11.727 woongebouwen in Noord-Amerika, waarbij modernere constructiekenmerken en gedragingen werden gekoppeld aan een toename van de hoeveelheid radonconcentratie in het huis. Voorbeelden zijn onder meer:

• Meer vierkante meters
• Hogere plafonds
• Minder verhalen
• De aanwezigheid van kelders
• Meer tijd doorgebracht in een afgesloten binnenruimte (dankzij airconditioning)
• Onregelmatige raamopening

Andere theorieën zeggen dat maatregelen om de porositeit in de bodem rond huizen te verbeteren (gedaan om de kans op waterschade te verkleinen) het voor radon gemakkelijker kunnen maken om huizen binnen te komen en vast te komen te zitten. Studies uitgevoerd in Italië hebben aangetoond dat radonniveaus in huizen kunnen variëren, afhankelijk van de tijd (en bouwmethoden) waarin constructies worden gebouwd.

Zelfs enkele van de vorderingen bij het aanpakken van radon kunnen mogelijk een factor zijn. Huizen zijn nu gebouwd om radonbestendig te zijn. Radonresistentie betekent echter niet radonbestendig, en huizen die radonbestendig zijn, hebben mogelijk nog steeds radonvermindering nodig (hoewel het gemakkelijker is omdat de basis aanwezig is). Het is mogelijk dat dit een vals gevoel van veiligheid kan creëren dat radontests niet nodig zijn.

Er zijn veel meer vragen dan antwoorden, maar met de huidige informatie is het belangrijk dat deze vragen worden beantwoord.

Beroepsmatige blootstelling / blootstelling aan huis

Beroepsmatige blootstelling als oorzaak van longkanker wordt jarenlang als belangrijk beschouwd onder niet-rokers (evenals rokers) die de ziekte ontwikkelen.

Over het algemeen wordt aangenomen dat deze blootstellingen een rol spelen bij longkanker bij 13% tot 29% van de mannen, met lagere aantallen bij vrouwen. Het verhoogde risico dat nu wordt gezien bij meer niet-rokende vrouwen, zou verband kunnen houden met meer vrouwen in de beroepsbevolking, of misschien met een verhoogde gevoeligheid voor bekende kankerverwekkende stoffen. Dat gezegd hebbende, zijn de maatregelen om werknemers te beschermen ook aanzienlijk verbeterd.

Dit roept zorgen op over mogelijke blootstellingen aan huis, hoewel er weinig tot geen onderzoek is waarin wordt gekeken naar het potentieel van schoonmaakproducten of zelfs producten voor persoonlijke verzorging. Als longkanker niet het stigma zou dragen dat het een rokersziekte is, zouden er onderzoeken zijn die deze problemen evalueren.

Luchtvervuiling

Luchtverontreiniging wordt nu beschouwd als een bekende risicofactor voor longkanker bij zowel rokers als niet-rokers, waarbij het risico aanzienlijk varieert per geografie en of mensen in stedelijke of landelijke gebieden wonen. In sommige delen van de wereld zou dit gemakkelijk de oorzaak kunnen zijn van een toename van de ziekte bij niet-rokers, hoewel in de VS wordt aangenomen dat dit minder een probleem is dan in sommige andere gebieden.

HPV

Een verband tussen het humaan papillomavirus (HPV) en longkanker is in een aantal onderzoeken gevonden, maar op dit moment is het niet bekend of dit een oorzakelijk verband of gewoon een correlatie is. Zeker kankers (zoals hoofd-halskanker) gerelateerd aan HPV zijn toegenomen.

Dat gezegd hebbende, de mutatiesignatuur van longkanker bij niet-rokers is heel anders dan die bij HPV-gerelateerde kankers, zoals die van het hoofd en de nek, de baarmoederhals en andere regio's.

Hormonen

Er is ook een verband vastgesteld tussen oestrogeen en longkanker, hoewel het onderzoek verwarrend is. Een studie uit 2010 gepubliceerd inKankerepidemiologie, biomarkers en preventieontdekte dat vrouwen die een vroege menopauze doormaakten (vóór de leeftijd van 44) 39% meer kans hadden op het ontwikkelen van longkanker, terwijl vrouwen die meer dan vijf jaar orale anticonceptiva (anticonceptiepillen) hadden gebruikt 22% meer kans hadden. effect was echter groter bij rokers en sterker geassocieerd met kleincellige longkanker.

Ergens naar uitkijken

Op dit moment kunnen de meeste longkankers bij niet-rokers niet duidelijk in verband worden gebracht met omgevingsrisicofactoren.

De jacht op kankerverwekkende stoffen in het milieu

Nu er meer bekend is over de unieke mutatiesignatuur van niet-kleincellige longkanker bij niet-rokers, zal het gemakkelijker zijn om mogelijke oorzaken te evalueren, en sommige onderzoekers concentreren zich alleen op dit probleem. Dr. Alice Berger van het Fred Hutchinson Cancer Center in Seattle ontving bijvoorbeeld onlangs een beurs om dit gebied te bestuderen.

Antwoorden vinden

Er kunnen nog veel meer stappen worden gezet en epidemiologisch onderzoek is dringend nodig om deze stijgende trend het hoofd te bieden. Kijken naar andere kankers die toenemen en naar mogelijke associaties is een stap.

Multipel myeloom, een kanker die vaak wordt beschouwd als zijnde grotendeels veroorzaakt door het milieu, is in de afgelopen drie decennia aanzienlijk toegenomen, ook in beroepen als bakkers, banketbakkers en schoonheidsspecialisten. Er is meer onderzoek nodig om na te gaan welke rol stoffen als gechloreerde oplosmiddelen, pesticiden, enz. Kunnen spelen.

Een woord van Verywell

Hoewel we de oorzaken niet kennen, weten we wel dat nooit-rokers veel meer kans hebben op behandelbare mutaties die de kwaliteit van leven soms aanzienlijk kunnen verlengen en verbeteren. Tegelijkertijd worden er veel te weinig mensen behandeld of zelfs getest op genomische veranderingen in hun tumoren.

Als bij u longkanker is vastgesteld, is het belangrijk om uw eigen advocaat te zijn. De oncologie verandert zo snel dat het voor een arts bijna onmogelijk is om op de hoogte te blijven van de veranderingen in longkanker, min of meer alle kankers. Gelukkig zijn er nu second opinion op afstand beschikbaar bij veel van de door het National Cancer Institute aangewezen kankercentra, zodat mensen kunnen achterhalen of ze moeten reizen om deel te nemen aan de nieuwste behandelingen of om deel te nemen aan een klinische proef.