Oorzaken van bijlage Pijn en behandelingsopties

Pijn in de appendix wordt meestal veroorzaakt door een ontsteking en wordt zelden veroorzaakt door een tumor. Een ontsteking van de appendix wordt blindedarmontsteking genoemd en kan aanvoelen als doffe pijn in het midden of aan de rechterkant van de buik. De pijn kan dan scherp worden en naar de rechterbenedenhoek van de buik migreren. Dit soort pijn komt voor bij ongeveer 80 procent van de mensen met blindedarmontsteking.

Andere tekenen en symptomen van blindedarmontsteking zijn koorts, indigestie, misselijkheid, braken, zwelling van de buik, constipatie of diarree, gebrek aan eetlust en ofwel geen gas kunnen passeren of te veel gas kunnen passeren. De pijn voelt vaak erger aan bij niezen, hoesten, bewegen en ademen. Sommige mensen trekken hun knieën op tot aan hun borst om de pijn te verminderen. Minder vaak voorkomende symptomen zijn pijn tijdens het plassen, in andere delen van de buik, de rug of het rectum.

Oorzaken

De appendix is ​​een klein, buisachtig orgaan dat is verbonden met de dikke darm. Het is ergens tussen de 2 en 4 inch lang en bevindt zich in het kwadrant rechtsonder in de buik. Er zijn theorieën over wat de functie van de appendix zou kunnen zijn, maar er is geen definitief antwoord. Dit orgaan is niet nodig om te leven, en het wordt vaak verwijderd als het ontstoken of geïnfecteerd raakt. Als de dikke darm wordt verwijderd (een colectomie), wordt ook de appendix verwijderd omdat de twee organen met elkaar zijn verbonden.

De ruimte in de appendix heeft een naam: het lumen. Het lumen kan geblokkeerd raken, bijvoorbeeld wanneer de uitwerpselen zich een weg banen in de appendix. Een andere manier waarop het lumen vernauwd kan raken, is als er een lymfeklier is die opgezwollen is, bijvoorbeeld bij een infectie, en de knoop op de appendix drukt.

Gemeenschappelijk

Blindedarmontsteking: wanneer het lumen van de appendix geblokkeerd raakt, bouwt het er druk in op, vermindert het de bloedstroom naar het gebied en kan dit leiden tot infectie en ontsteking. In sommige gevallen zijn het uitwerpselen, of zelfs een verharde steen van uitwerpselen, een fecaliet of een appendicoliet genaamd, die het lumen blokkeert. Het weefsel van een ontstoken en geïnfecteerde appendix kan gaan afsterven (gangreen worden). Dit kan er op zijn beurt toe leiden dat de appendix scheurt of zelfs scheurt. In zeldzame gevallen kan een blessure aan de buik er ook voor zorgen dat de appendix scheurt.

Abces: er kan zich een abces (een verzameling pus) vormen in het gebied van de appendix. Dit wordt vaak geassocieerd met een ontsteking in de appendix, maar het kan worden behandeld voordat de appendicitis wordt behandeld.

Bijzonder

Tumor: een zeldzame oorzaak van pijn uit de appendix is ​​een tumor. Kanker van de appendix veroorzaakt meestal geen symptomen totdat deze vergevorderd is. Wanneer de symptomen echter beginnen, is dat omdat appendicitis is ontstaan.

Wanneer moet je een dokter zien?

Buikpijn komt vaak voor, daarom is het belangrijk om nieuwe pijn door een arts te laten onderzoeken. Vooral hevige pijn in de rechter onderbuik is een kenmerkend teken van blindedarmontsteking en is een reden om meteen een behandeling te zoeken. In veel gevallen begint de pijn verder in de buik en migreert vervolgens naar het gebied rechtsonder.

Appendicitis is een medisch noodgeval. De symptomen van appendicitis beginnen meestal kort na het begin van de blokkering in de appendix, dus ze kunnen in de loop van vier tot 48 uur optreden.Symptomen van blindedarmontsteking kunnen vergelijkbaar zijn met die van andere aandoeningen, waardoor het cruciaal is om ze serieus te nemen en een snelle en nauwkeurige diagnose te krijgen.

Een tumor in de appendix, die zeldzaam is, veroorzaakt mogelijk geen symptomen totdat blindedarmontsteking zich ontwikkelt en de symptomen van die aandoening beginnen.

De tekenen en symptomen van blindedarmontsteking die met een arts moeten worden besproken of, vaker, aanleiding geven tot een bezoek aan de eerste hulp, zijn onder meer:

• Geen gas kunnen passeren
• Constipatie of diarree (bij maar liefst 18 procent van de patiënten)
• Koorts
• Gebrek aan eetlust (bij 74-78 procent van de patiënten)
• Misselijkheid (bij 60-90 procent van de patiënten)
• Braken (komt voor bij ongeveer de helft van de patiënten)

Diagnose

Symptomen zoals buikpijn en koorts kunnen ertoe leiden dat een arts vermoedt dat de appendix ontstoken is. Er kunnen dan verschillende tests worden gebruikt om te bepalen of het appendicitis is of niet.

Labs en tests

Bloedonderzoek: er is geen bloedonderzoek dat de aanwezigheid van blindedarmontsteking kan aantonen. Witte bloedcellen nemen echter toe in het lichaam als er een infectie is, en een hoog aantal witte bloedcellen, samen met de resultaten van een lichamelijk onderzoek, kan samen worden gebruikt om vast te stellen dat de appendix ontstoken is.

Lichamelijk onderzoek: het lichamelijk onderzoek is belangrijk bij het diagnosticeren van appendicitis. In sommige gevallen kan worden besloten dat een operatie om de appendix te verwijderen nodig is na een lichamelijk onderzoek en dat er mogelijk geen beeldvormende tests worden uitgevoerd. Gevoeligheid bij het palperen (drukken) van de rechter onderbuik kan duiden op appendicitis. De pijn kan ook verergeren nadat de druk is opgeheven. De arts die het onderzoek uitvoert, zoekt naar tekenen van pijn, zoals het spannen of bewaken van het gevoelige gebied. Als de appendix scheurt, kan de buik stijf en gezwollen zijn.

In beeld brengen

Computertomografie (CT) -scan: een CT-scan is een soort röntgenfoto die de buik in een dwarsdoorsnede laat zien. Een patiënt die deze test ondergaat, ligt op een tafel die in een groot röntgenapparaat schuift. De machine maakt de afbeeldingen die de structuren in de buik laten zien. Contrastkleurstof kan via een infuus worden gegeven om de organen in de buik beter op de afbeeldingen te laten verschijnen. Als de appendix ontstoken, verwijd of vernauwd is, kan dit te zien zijn op de afbeeldingen van een CT-scan.

Echografie: een echografie maakt gebruik van geluidsgolven en geen straling om de structuren in het lichaam te visualiseren. Een echografie kan vaker worden gedaan bij kinderen of bij zwangere vrouwen om het gebruik van straling te voorkomen. Tijdens een echografie wordt een instrument genaamd een transducer over de buik bewogen om beelden vast te leggen. Als de appendix verwijd is, kan deze worden weergegeven op de afbeeldingen die met deze test zijn gegenereerd.

Andere tests: omdat appendicitis vergelijkbaar is met andere aandoeningen, kunnen andere tests worden uitgevoerd om te zien of de buikpijn een andere oorzaak kan hebben. Deze tests kunnen een bekkenonderzoek, urineonderzoek, zwangerschapstest en röntgenfoto van de borst omvatten. Tumoren in de appendix zijn zeldzaam en als dit de vermoedelijke reden is voor de buikpijn, kan magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) of positronemissietomografie (PET) worden gebruikt.

Differentiële diagnose

Een arts kan andere redenen beschouwen als oorzaak van appendixpijn, omdat de tekenen en symptomen van een ontstoken appendix vergelijkbaar zijn met veel andere aandoeningen, waaronder:

• Bacteriële enteritis
• Galkoliek
• Cholecystitis
• Coloncarcinoom
• ziekte van Crohn
• Degenererende baarmoederleiomyomata
• Diverticulitis
• Enterocolitis
• Gastro-enteritis
• Mesenteriale adenitis en ischemie
• Omentale torsie
• Pancreatitis
• Geperforeerde zweer in de twaalfvingerige darm
• Rectus sheath hematoom
• Nierkolieken
• Ureterolithiasis
• Urineweginfectie (UTI)

Behandeling

De behandeling voor appendicitis is bijna altijd een operatie om het orgaan te verwijderen (een appendectomie genoemd). Voorafgaand aan de operatie worden antibiotica gegeven vanwege het risico op verspreiding van infectie. Dit komt omdat als de appendix scheurt en de inhoud in de buikholte terechtkomt, dit een aandoening kan veroorzaken die peritonitis wordt genoemd en die levensbedreigend is. Als er al een abces is, kan een arts een buis onder de huid plaatsen om deze af te voeren.

In sommige gevallen kunnen antibiotica de enige behandeling zijn die wordt gegeven voor appendicitis. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat appendicitis kan verbeteren na een antibioticakuur bij sommige patiënten met acute (plotselinge) appendicitis. Bij iets meer dan een kwart van die patiënten zal het komend jaar echter nodig zijn om hun appendix te verwijderen vanwege een nieuwe aanval met appendicitis.

Een blindedarmoperatie kan worden gedaan met een open operatie of het kan laparoscopisch worden gedaan. Open chirurgie vereist een kleine incisie in de rechter onderbuik. Laparoscopische chirurgie wordt gedaan door het gebruik van drie of vier vrij kleine incisies. Als eenmaal is besloten om de operatie uit te voeren, wordt de appendix bijna altijd verwijderd, zelfs als tijdens de operatie wordt vastgesteld dat de appendix normaal is (niet geïnfecteerd of ontstoken). De meeste mensen blijven na een blindedarmoperatie nog een dag in het ziekenhuis. De behandeling met antibiotica duurt ongeveer drie tot vijf dagen na de operatie.

Voor kanker van de appendix omvat de behandeling een appendectomie en wordt vervolgens voortgezet op basis van hoever de kanker is gevorderd en of deze goedaardig of kwaadaardig is.

Preventie

Er is momenteel geen bekende manier om blindedarmontsteking te voorkomen. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat het eten van een vezelrijk dieet het risico op het ontwikkelen van appendicitis kan verlagen.

Het vermijden van complicaties na een blindedarmoperatie is belangrijk. Het afronden van de antibioticakuur na een operatie is belangrijk voor een volledig herstel. Eventuele problemen met de incisie, zoals roodheid of sijpelen, moeten onmiddellijk met een arts worden besproken. Symptomen zoals koorts, braken en gevoelige buik kunnen erop wijzen dat er nog een infectie is en het is belangrijk om onmiddellijk hulp in te roepen als ze zich voordoen.

Een woord van Verywell

Buikpijn is een uitdaging om mee om te gaan, vooral voordat u begrijpt wat de oorzaak kan zijn. Hoewel de pijn van een vermoedelijk ontstoken appendix ernstig kan zijn, begint de behandeling meestal meteen zodra een diagnose is gesteld. Het is belangrijk om door een arts te worden gezien over nieuwe buikpijn, omdat het onmogelijk is om te weten of het appendicitis is of niet, en een ontstoken appendix is ​​ernstig.

Het goede nieuws is dat, hoewel niemand een operatie wil, het in veel gevallen laparoscopisch kan worden gedaan en dat de meeste mensen goed herstellen van een blindedarmoperatie zonder complicaties. Nadat ze hun activiteit een korte tijd hebben beperkt, gaan de meeste mensen terug naar hun normale schema en hoeven ze niets aan hun dieet of levensstijl te veranderen. Mensen leiden een normaal leven zonder een blindedarm. Zodra de appendix is ​​verwijderd, is er geen kans dat het probleem zich opnieuw voordoet.