Op de leeftijd van vijf jaar heeft bijna elk kind ten minste één episode van een middenoorontsteking meegemaakt. De meeste oorontstekingen verdwijnen vanzelf (viraal) of worden effectief behandeld met antibiotica (bacterieel). Maar soms kunnen oorontstekingen en / of vocht in het middenoor een chronisch probleem worden, wat kan leiden tot andere problemen zoals gehoorverlies, gedrag en spraakproblemen. In deze gevallen kan het inbrengen van een oorbuis door een KNO-arts (oor-, neus- en keelchirurg) worden overwogen.
KatarzynaBialasiewicz / Getty ImagesWat zijn oorbuizen?
Oorbuizen zijn kleine cilinders die door het trommelvlies (trommelvlies) worden geplaatst om lucht in het middenoor te laten. Ze kunnen ook tympanostomiebuizen, myringotomiebuizen, beademingsbuizen of PE-buizen (drukvereffening) worden genoemd.
Deze buizen kunnen gemaakt zijn van plastic, metaal of teflon en kunnen een coating hebben die bedoeld is om mogelijke infectie te verminderen. Er zijn twee basistypen oorbuizen: korte en lange termijn. Kortetermijnbuizen zijn kleiner en blijven doorgaans zes maanden tot een jaar op hun plaats voordat ze vanzelf uitvallen. Langdurige buizen zijn groter en hebben flenzen die ze voor een langere tijd op hun plaats houden. Langdurige slangen kunnen vanzelf uitvallen, maar verwijdering door een KNO-arts is vaak noodzakelijk.
Indicaties
Oorbuizen worden vaak aanbevolen wanneer een persoon een herhaalde middenoorontsteking ervaart (acute otitis media) of gehoorverlies heeft veroorzaakt door de aanhoudende aanwezigheid van middenoorvocht (otitis media met effusie). Deze aandoeningen komen het meest voor bij kinderen, maar kunnen ook voorkomen bij tieners en volwassenen en kunnen leiden tot spraak- en evenwichtsproblemen, gehoorverlies of veranderingen in de structuur van het trommelvlies. Andere, minder vaak voorkomende aandoeningen die het plaatsen van oorbuizen rechtvaardigen, zijn een misvorming van het trommelvlies of de buis van Eustachius, het syndroom van Down, een gespleten gehemelte en barotrauma (letsel aan het middenoor veroorzaakt door verlaging van de luchtdruk), meestal gezien bij hoogteverschillen zoals vliegen en duiken.
Elk jaar worden meer dan een half miljoen oorbuisoperaties uitgevoerd bij kinderen, waardoor het de meest voorkomende kinderoperatie is die onder narcose wordt uitgevoerd. De gemiddelde leeftijd bij het inbrengen van de oorbuis is één tot drie jaar oud. Het inbrengen van oorbuizen kan:
- het risico op toekomstige oorontsteking verminderen
- herstel gehoorverlies veroorzaakt door middenoorvloeistof
- spraakproblemen en evenwichtsproblemen verbeteren
- verbeteren van gedrag en slaapproblemen veroorzaakt door chronische oorontstekingen
Hoe chirurgie werkt
Oorbuizen worden ingebracht via een poliklinische chirurgische ingreep die myringotomie wordt genoemd. Een myringotomie verwijst naar een incisie (een gat) in het trommelvlies of trommelvlies. Dit wordt meestal gedaan onder een chirurgische microscoop met een klein scalpel (klein mesje), maar het kan ook worden bereikt met een laser. Als er geen oorbuisje wordt ingebracht, zou het gat binnen een paar dagen genezen en sluiten. Om dit te voorkomen wordt er een oorstukje in het gaatje geplaatst om deze open te houden en lucht in de middenoorruimte te laten komen (ventilatie).
Bij jonge kinderen wordt een lichte algemene verdoving toegediend. Sommige oudere kinderen en volwassenen kunnen de procedure mogelijk zonder verdoving verdragen. Er wordt een myringotomie uitgevoerd en de vloeistof achter het trommelvlies (in de middenoorruimte) wordt afgezogen. De oorbuis wordt vervolgens in het gat geplaatst. Oordruppels kunnen worden toegediend nadat de oorslang is geplaatst en kunnen enkele dagen nodig zijn. De procedure duurt meestal minder dan 15 minuten en patiënten worden snel wakker.
Soms adviseert de KNO-arts het verwijderen van het adenoïdweefsel (lymfeweefsel in de bovenste luchtwegen achter de neus) wanneer oorbuizen worden geplaatst. Dit wordt vaak overwogen wanneer het opnieuw inbrengen van de buis nodig is. Huidig onderzoek geeft aan dat het verwijderen van adenoïdweefsel gelijktijdig met het plaatsen van oorbuizen het risico op terugkerende oorontsteking en de noodzaak van herhaalde operaties kan verminderen.
Na de operatie
Na de operatie wordt de patiënt bewaakt in de verkoeverkamer en gaat hij meestal binnen een uur naar huis als er geen complicaties zijn. Patiënten ervaren meestal weinig of geen postoperatieve pijn, maar duizeligheid, prikkelbaarheid en / of misselijkheid door de anesthesie kunnen tijdelijk optreden.
Gehoorverlies veroorzaakt door middenoorvocht wordt onmiddellijk verholpen door een operatie. Soms kunnen kinderen zoveel beter horen dat ze klagen dat normale geluiden te hard klinken.
De KNO-arts zal voor elke patiënt specifieke postoperatieve instructies geven, inclusief wanneer onmiddellijke aandacht moet worden gezocht en vervolgafspraken. Hij of zij kan ook een paar dagen antibiotische oordruppels voorschrijven.
Om te voorkomen dat bacteriën via de beademingsslang het middenoor binnendringen, kunnen artsen aanbevelen de oren droog te houden door oordopjes of andere waterdichte apparaten te gebruiken tijdens baden, zwemmen en wateractiviteiten. Recent onderzoek suggereert echter dat het beschermen van het oor misschien niet nodig is, behalve bij het duiken of bij activiteiten op het water in onrein water zoals meren en rivieren. Ouders dienen na de operatie met de behandelende arts te overleggen over gehoorbescherming.
Overleg met een KNO-arts (oor-, neus- en keelchirurg) kan gerechtvaardigd zijn als u of uw kind herhaaldelijk of ernstige oorontstekingen heeft gehad, oorontstekingen die niet met antibiotica kunnen worden verholpen, gehoorverlies door vocht in het middenoor, barotrauma, of een anatomische afwijking hebben die de afvoer van het middenoor verhindert.
Mogelijke complicaties
Myringotomie met het inbrengen van oorbuizen is een zeer gebruikelijke en veilige procedure met minimale complicaties. Wanneer zich complicaties voordoen, kunnen deze zijn:
- Perforatie: Dit kan gebeuren wanneer een buisje naar buiten komt of een langdurige buis wordt verwijderd en het gat in het trommelvlies (trommelvlies) niet sluit. Het gat kan worden gepatcht door een kleine chirurgische ingreep, een tympanoplastiek of myringoplastiek.
- Littekens: Elke irritatie van het trommelvlies (terugkerende oorontstekingen), inclusief herhaald inbrengen van oorbuizen, kan littekens veroorzaken die tympanosclerose of myringosclerose worden genoemd. Dit levert in de meeste gevallen geen gehoorproblemen op.
- Infectie: Oorontstekingen kunnen nog steeds voorkomen in het middenoor of rond de oorbuis. Deze infecties komen echter meestal minder vaak voor, resulteren in minder gehoorverlies en zijn gemakkelijker te behandelen - vaak alleen met oordruppels. Soms is nog een oraal antibioticum nodig.
- Oorbuisjes komen te vroeg naar buiten of blijven te lang zitten: Als een oorbuisje te snel uit het trommelvlies komt (wat onvoorspelbaar is), kan er vloeistof terugkomen en kan een herhaalde operatie nodig zijn. Oorbuizen die te lang blijven, kunnen perforatie tot gevolg hebben of moeten mogelijk door de KNO-arts worden verwijderd.
