De pijn, zwakte, gevoelloosheid en tintelingen die gepaard gaan met aantasting van de zenuwwortels, worden meestal eerst behandeld met niet-chirurgische therapieën, zoals ontstekingsremmende medicatie en fysiotherapie. Dit kan voldoende zijn om de irritatie van de spinale zenuwwortel aan te pakken. Aanhoudende en ernstige gevallen kunnen echter een operatie vereisen om de zenuwcompressie te verminderen en de symptomen te verbeteren.
Decompressieve chirurgie kan op verschillende manieren worden uitgevoerd. Hoe dan ook, de procedure is ernstig en biedt geen garantie voor volledige pijnverlichting.
Universal Images Group / Getty ImagesOorzaken en symptomen van aantasting van de zenuwen
Wervels zijn botten in uw wervelkolom die op elkaar zijn gestapeld. Binnen elke wervel bevindt zich een gat in het midden (een foramen genoemd), en in elk foramen bevindt zich een soort zenuwweefsel dat een spinale zenuwwortel wordt genoemd. Wanneer u een aantasting van de zenuwwortels heeft, beweegt abnormaal weefsel zich op de spinale zenuwwortel.
Aantasting van de zenuwwortels wordt vaak veroorzaakt door degeneratieve ("slijtage") veranderingen in de wervels, die deel uitmaken van het normale verouderingsproces. Deze degeneratieve veranderingen kunnen met name leiden tot de vorming van botsporen, osteofyten genaamd. Als de osteofyten een zenuwwortel "binnendringen" en samenpersen, kunnen symptomen (bijv. Pijn, gevoelloosheid of zwakte) optreden, maar niet altijd.
Materiaal van een hernia en verdikte ruggenmergbanden kunnen ook de nabijgelegen zenuwwortels binnendringen.
Wanneer een operatie is geïndiceerd
Wanneer symptomen optreden, omvat de eerste behandeling niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's), fysiotherapie en / of een injectie van corticosteroïden in de wervelkolom.
Als deze conservatieve therapieën niet helpen of als er neurologische problemen aanwezig zijn - zoals evenwichtsproblemen of lopen - kan een operatie worden overwogen. Ernstige pijn die het dagelijks functioneren beperkt, is een aanvullende indicatie voor een operatie.
Snel progressieve zwakte van de armen en / of benen of tekenen van cauda-equinasyndroom (bijv. Verlies van controle over de blaas / darmen) zijn indicaties voor een spoedoperatie.
Wervelkolomoperaties
Er zijn verschillende soorten wervelkolomoperaties die kunnen worden uitgevoerd. Een neurochirurg zal beslissen wat de beste procedure voor elke patiënt is op basis van hun unieke probleem, evenals hun leeftijd, andere medische aandoeningen en andere factoren.
Dat gezegd hebbende, zijn er twee belangrijke benaderingen van spinale decompressie: anterieure en posterieure operaties.
Volgens de American Academy of Neurosurgeons zijn de doelen van wervelkolomoperaties:
- Decomprimeer of verlicht de druk op de zenuwwortels
- Behoud of verbeter de stabiliteit en uitlijning van de wervelkolom
Anterieure chirurgische benadering
De anterieure benadering van chirurgie houdt in dat de wervelkolom toegankelijk is via het voorste deel (voorkant) van de wervelkolom.
Om bijvoorbeeld de druk op een of meer zenuwwortels in de cervicale (bovenste) wervelkolom te verlichten, kan een anterieure cervicale discectomie worden uitgevoerd. Bij deze ingreep worden een of meer tussenwervelschijven en botsporen verwijderd via een incisie in de voorkant van de nek.
Bij een anterieure lumbale interbody fusie verwijdert een chirurg een degeneratieve schijf in de lumbale (onderste) wervelkolom door door de onderbuik van een patiënt te gaan.Na het verwijderen van de schijf wordt een structureel apparaat, vaak gemaakt van bot, gebruikt om de ruimte te vervangen. waar de schijf ooit was. Dit apparaat stimuleert botgenezing en helpt de lichamen van de wervels uiteindelijk samen te smelten.
Posterieure chirurgische aanpak
De posterieure benadering van chirurgie houdt in dat de wervelkolom toegankelijk is via het achterste deel (achterkant) van de wervelkolom.
Om bijvoorbeeld een verdikt ligament, botspoor of schijfmateriaal in de nek te verwijderen, kan een deel van de achterkant van de wervels (de lamina genoemd) worden verwijderd via een kleine incisie in de achterkant van de nek. Dit wordt een posterieure cervicale laminectomie genoemd.
Bij een posterieure lumbale interbody fusie wordt een degeneratieve schijf verwijderd door de chirurg die door de huid in de rug gaat. Net als bij de anterieure benadering, wordt een structureel apparaat dat vaak bot bevat gebruikt om de ruimte te vullen waar de schijf ooit moest zijn. vergemakkelijken botfusie.
Risico's
Zoals bij elke operatie, is het belangrijk dat u en uw arts de mogelijke voordelen van deze procedures zorgvuldig afwegen tegen de risico's.
Enkele van de risico's die kunnen optreden bij een wervelkolomoperatie zijn:
- Infectie (bijv. Wond, urinewegen of long)
- Bloeden
- Bloedproppen
- Intestinale blokkade
Er zijn ook risico's die specifiek zijn voor het gebied van de wervelkolom dat wordt geopereerd en hoe deze operatief wordt benaderd (anterieur versus posterieur). Bij een cervicale anterieure benadering bestaat bijvoorbeeld het risico dat de slokdarm (de buis die uw mond met uw maag verbindt), de luchtpijp (luchtpijp) of de halsslagader beschadigd raken.
Evenzo kan schade aan de C5-zenuwwortel (C5-verlamming genoemd) optreden door cervicale spinale decompressieve chirurgie. Deze complicatie veroorzaakt zwakte, gevoelloosheid en pijn in de schouders.
In zeer zeldzame gevallen kan het ruggenmerg tijdens de operatie gewond raken en verlamming tot gevolg hebben.
Een woord van Verywell
Als u of een geliefde een decompressieve operatie overweegt, is het belangrijk om geïnformeerde gesprekken met uw neurochirurg te hebben. Aangezien u al dan niet verlichting kunt krijgen van een dergelijke procedure, moeten de voor- en nadelen in uw specifieke geval zorgvuldig worden afgewogen.
