Hoe multiple sclerose wordt vastgesteld

Het diagnosticeren van multiple sclerose (MS) is complex en uitdagend. De symptomen zijn uniek voor elk individu en kunnen die van een aantal andere ziekten nabootsen. Bovendien is er geen enkele test die MS kan bevestigen, maar artsen gebruiken uw medische geschiedenis en een verscheidenheid aan diagnostische methoden - van neurologische tests tot beeldvorming en meer - om tot deze conclusie te komen.

De McDonald-criteria zijn van bijzonder belang in dit proces. Het werd in 2017 herzien om specifieke richtlijnen op te nemen die gebruik maken van magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en het ruggenmergvocht om een ​​eerdere diagnose mogelijk te maken, wat betekent dat mensen die het hebben eerder met de behandeling kunnen beginnen en de ziekte vaak kan worden vertraagd.

Medische geschiedenis

De arts zal een aantal vragen stellen over de symptomen die u momenteel ervaart en over de symptomen die u in het verleden heeft ervaren. Het is een goed idee om een ​​symptomenlogboek bij te houden voordat u naar de dokter gaat, met een opsomming van alles wat u heeft meegemaakt, hoe lang het heeft geduurd en andere informatie erover. Zorg ervoor dat u alle symptomen opsomt, zelfs als eerdere artsen u hebben verteld dat ze zich geen zorgen hoefden te maken.

Bovendien zal uw arts vragen stellen over de medicijnen die u gebruikt en de resultaten van eventuele medische tests die u in het verleden heeft ondergaan. U krijgt ook verschillende vragen over de medische geschiedenis van familieleden, drugs- en alcoholgebruik en andere eerdere gezondheidsproblemen.

Al deze informatie zal een neuroloog helpen een foto samen te stellen om te helpen bepalen of MS een waarschijnlijke diagnose is. Gebruik onze Doctor Discussion Guide hieronder om het gesprek met uw arts op gang te brengen.

Discussiegids voor multiple sclerose voor artsen

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

McDonald-criteria

Dankzij de herziene McDonald-criteria van 2017 kan MRI worden gebruikt om te zoeken naar een tweede beschadigingsgebied bij een patiënt die slechts één MS-aanval heeft gehad. MRI kan ook worden gebruikt om MS-schade te bevestigen die bij twee verschillende gelegenheden is opgetreden. Bovendien kan de aanwezigheid van oligoklonale banden in het ruggenmergvocht in sommige omstandigheden worden gebruikt om de diagnose MS te bevestigen.

Neurologisch onderzoek

Bij een neurologisch onderzoek test de arts op:

• Functie van de hersenzenuwen (deze controleren de zintuigen, evenals hoe u praat en slikt)
• Coördinatie
• Kracht
• Reflexen
• Gevoel

Hij zal dit doen door u taken te laten uitvoeren (zoals het wisselen tussen het aanraken van uw neus en zijn vinger), u aan te raken met verschillende instrumenten (en u zelf een sensatie te laten melden of zelf een reactie te laten zoeken), en uw ogen te onderzoeken. U kunt er zeker van zijn dat deze tests geen pijn doen.

Het hele onderzoek duurt waarschijnlijk ongeveer 45 minuten, maar het kan wel twee uur duren.

Opgeroepen potentiële tests

Opgeroepen potentiële tests meten hoe lang het duurt voordat stimulatie van verschillende zenuwen de hersenen bereikt en hoe groot de respons is. Impulsen bewegen langzamer langs zenuwen die zijn beschadigd, zoals die welke worden beïnvloed door de demyelinisatie die optreedt bij MS.

Drie opgeroepen potentiële tests kunnen worden gebruikt bij het evalueren van MS. Bij alle worden elektroden met geleidende gel op de hoofdhuid aangebracht en de plaatsing is afhankelijk van de test die wordt uitgevoerd.

• Visual Evoked Potentials (VEP's): bij Visual Evoked Potentials wordt gekeken naar de reactie van uw hersenen op licht. Het kan bijzonder nuttig zijn bij het bevestigen van een diagnose van MS, omdat het zenuwbeschadiging langs uw oogzenuwbanen kan aan het licht brengen, zelfs als u nog nooit symptomen heeft gehad. De test maakt gebruik van knipperende lichten, waar de meeste mensen niet last van hebben. Sommigen zeggen echter dat het hen symptomen geeft die lijken op milde reisziekte.
• Somatosensorische opgewekte potentialen (SSEP): SSEP meet de reactie van de hersenen op sensatie door middel van elektrische pulsen via elektroden die op uw huid zijn geplakt. De meeste mensen zeggen dat het pijnloos is.
• Hersenstam auditieve evoked potentials (BAEP): BAEP meet de reactie van de hersenen op geluid door klikken, tonen of pieptonen in je oor te spelen via een koptelefoon.

Opgeroepen potentiële tests worden minder populair, omdat MRI-scans de voorkeur genieten, maar deze tests zijn nog steeds nuttig om schade op te sporen op plaatsen die moeilijk met een MRI vast te leggen zijn, zoals de oogzenuw.

Magnetische resonantiebeeldvorming

Sommige diagnoses van MS worden gesteld aan de hand van een combinatie van klinische bevindingen en bewijs van een MS-laesie op een MRI.

MRI's gebruiken magnetische golven om afbeeldingen van de hersenen en het ruggenmerg te produceren. Als MS wordt vermoed, wordt meestal een injectie met een speciaal contrastmateriaal (gadolinium) toegediend op het moment van de scan, omdat het reageert op ontstekingsgebieden en zal "oplichten" wanneer een laesie actief is. Dit geeft aan dat er demyelinisatie optreedt. nu of heeft plaatsgevonden in de afgelopen weken.

De MRI doet geen pijn, maar het kan een vreemde ervaring zijn. Het helpt als u weet wat u tijdens deze test kunt verwachten. Er zijn ook enkele dingen die u kunt doen om uw ervaring te verbeteren.

MRI wordt beschouwd als de beste test voor het diagnosticeren van MS, aangezien bij meer dan 95 procent van de mensen met de aandoening abnormale laesies op MRI's voorkomen.

Bij de andere 5 procent kan MRI tot een vals-negatief leiden.Sommige leeftijdsgebonden schade of andere aandoeningen, zoals migraine of hersentrauma, zien eruit als MS-laesies en kunnen een vals-positief resultaat opleveren. Dit is de reden waarom artsen meer dan één methode gebruiken om een ​​diagnose te bevestigen.

Lumbaalpunctie

Deze test, ook wel een wervelkolomtap genoemd, vereist dat een kleine hoeveelheid hersenvocht (CSF) uit uw wervelkolom wordt gehaald via een naald die tussen uw wervels wordt ingebracht. De arts zal de vloeistof ter evaluatie opsturen, waarbij wordt gelet op de aanwezigheid van oligoklonale banden (een verhoogd aantal bepaalde antilichamen) - een aanwijzing voor een verhoogde immuunactiviteit in het ruggenmergvocht.

Deze test is positief bij tot 90 procent van de mensen met MS, maar is niet specifiek voor MS, dus een positief resultaat kan duiden op een andere ziekte of aandoening.

Afhankelijk van de resultaten van de MRI, neurologisch onderzoek en symptoomgeschiedenis, is het mogelijk dat u geen lumbaalpunctie hoeft te ondergaan om een ​​definitieve diagnose van MS te krijgen. De resultaten van een lumbaalpunctie kunnen echter nuttig zijn om andere dingen uit te sluiten als er nog een vraag is over de diagnose.

Differentiële diagnoses

MS heeft talloze symptomen, waarvan er vele vaag zijn, moeilijk te beschrijven, niet met tests kunnen worden gemeten, en komen en gaan. Bovendien worden veel MS-symptomen gedeeld door andere medische aandoeningen.

Voorbeelden van ziekten die MS kunnen nabootsen zijn:

• Besmettelijke ziekten zoals syfilis, de ziekte van Lyme of HIV
• Auto-immuunziekten zoals systemische lupus erythematosus, sarcoïdose of het syndroom van Sjögren
• Vitamine B12-tekort
• Structureel probleem in de wervelkolom, zoals een hernia
• Genetische aandoeningen zoals leukodystrofieën
• Hersentumor of ruggenmergtumor

Uw arts kan ook andere aandoeningen vermoeden, afhankelijk van uw symptomen.

Er is geen bloedtest voor MS, maar uw arts kan bloedonderzoek bestellen om andere mogelijke diagnoses te zoeken of uit te sluiten.

Aanwijzingen dat u mogelijk geen MS heeft

De meeste ziekten die MS nabootsen, hebben andere aanwijzingen die een alternatieve diagnose suggereren. Hoewel het bijvoorbeeld niet ongehoord is, komt het zelden voor dat iemand ouder dan 60 of jonger dan 15 de diagnose MS krijgt.

MS is minder waarschijnlijk wanneer neurologische symptomen (gevoelloosheid, tintelingen, zwakte) gepaard gaan met aanzienlijke rugpijn. Die combinatie van symptomen is niet gebruikelijk bij MS en wordt eerder veroorzaakt door een structureel probleem in de wervelkolom.

Sommige aanwijzingen die naar een andere diagnose dan MS wijzen, zijn specifiek voor een enkele aandoening. Als er bijvoorbeeld naast het centrale zenuwstelsel ook het perifere zenuwstelsel (zenuwen die van het ruggenmerg naar de rest van uw lichaam gaan) erbij betrokken is, is de kans op de ziekte van Lyme groter.

Aanwijzingen die MS suggereren

Aanwijzingen dat uw symptomen waarschijnlijk van MS zijn, zijn onder meer:

• Symptomen in ten minste twee delen van het centrale zenuwstelsel die opnieuw optreden met verschillende tussenpozen (met een tussenpoos van ten minste een maand)
• Verergering van neurologische symptomen met hitte (het fenomeen van Uhthoff)
• Opflakkeringen van neurologische symptomen die geheel of gedeeltelijk verdwijnen, wat wijst op relapsing-remitting MS

Het relapsing-remitting-patroon is het meest voorkomende MS-patroon en treft 85 procent van de mensen met de ziekte.

Een woord van Verywell

MS kan een lastige ziekte zijn om definitief te diagnosticeren, en het proces vereist vaak geduld. Daarom is het belangrijk om een ​​neuroloog te vinden bij wie u zich op uw gemak voelt en waarin u vertrouwen hebt om aan uw diagnose te werken. Als u MS heeft, zal deze persoon immers waarschijnlijk lange tijd uw gezondheidspartner zijn.