Cardiopulmonale reanimatie (CPR) is een van de fundamenten van medische noodhulp. Het is een vereiste training voor bijna alle medische hulpverleners in de VS en wordt op grote schaal aan het publiek onderwezen als onderdeel van het voortgezet onderwijs.
Met ingang van 2018 vereisten in feite alle Amerikaanse staten, behalve 11 (Alaska, Californië, Colorado, Florida, Hawaii, Nebraska, New Hampshire, Maine, Massachusetts, Montana en Wyoming) dat studenten reanimatie moesten leren voordat ze afstudeerden op de middelbare school.
Indien correct uitgevoerd, kan reanimatie de overlevingskans van een persoon verdubbelen of verdrievoudigen, volgens statistieken van de American Heart Association (AHA). mondbeademing), is onder vuur komen te liggen door degenen die geloven dat het soms meer kwaad dan goed kan doen.
sturti / Getty Images
Achtergrond
Sinds de introductie in de jaren 60 heeft reanimatie een aantal incarnaties ondergaan.Tegenwoordig associëren de meeste mensen het met twee praktijken - mond-op-mond-ademhaling en borstcompressie - die soms tegelijkertijd worden uitgevoerd bij personen met een hartstilstand.
Van de twee praktijken werd als eerste mond-op-mondbeademing geïntroduceerd. Het was de standaardmethode om slachtoffers van verdrinking lang voor de komst van reanimatie nieuw leven in te blazen en is sindsdien een integraal onderdeel van de praktijk gebleven.
De combinatie van de twee is echter niet zonder uitdagingen geweest, zowel wat betreft de manier waarop ze worden uitgevoerd als hoe effectief ze zijn om de overleving te verbeteren.
Complicaties bij traditionele reanimatietraining
Een van de belangrijkste belemmeringen voor het aanleren van reanimatie is om de verhouding tussen beademingen en borstcompressies goed te krijgen. Dit geldt vooral als één persoon beide taken uitvoert. Het vereist een persoon om niet alleen elke stap van het proces uit te voeren, maar deze ook in de juiste volgorde te onthouden om de beste resultaten te bereiken.
Voorafgaand aan de introductie van nieuwere richtlijnen, zouden de volgende stappen van de hulpverlener worden gevraagd:
- Bepaal of het slachtoffer ademt.
- Controleer op een polsslag om te zien of het hart klopt.
- Verwijder eventuele obstructies uit de mond van het slachtoffer.
- Geef het slachtoffer 15 hartmassage.
- Knijp in de neusgaten van het slachtoffer en geef twee keer beademen.
- Doorgaan met het geven van 15 borstcompressies gevolgd door twee beademingen totdat er noodhulp arriveert.
Al deze gecombineerde stappen maakten het moeilijk om reanimatie te onthouden in situaties met veel stress. Zelfs met twee reddingswerkers kan het een uitdaging zijn om te onthouden hoe ze een polsslag nemen, waar de borst moet worden samengedrukt of hoe ze mond-op-mond moeten toedienen en het algehele risico op fouten vergroten.
Onderzoek leidt tot veranderingen in richtlijnen
In het licht van groeiend bewijs ter ondersteuning van borstcompressie, heeft het AHA Committee on Emergency Cardiac Care in 2005 belangrijke wijzigingen aangebracht in de CPR-richtlijnen. controleer langer op een polsslag voordat u met reanimatie begint.
De veranderingen stuitten aanvankelijk op harde kritiek van velen in de medische hulpdiensten (EMS) die mond-op-mondreclame centraal vonden in de reanimatiepraktijk. Zelfs elektrische defibrillatoren kregen een minder belangrijke rol in de richtlijnen, aangezien borstcompressie centraal stond als de techniek die het meest waarschijnlijk levens zou redden.
Ondanks de aanvankelijke verontwaardiging werden de AHA-aanbevelingen ondersteund door talrijke onderzoeken die aantoonden dat alleen uitgevoerde borstcompressie de overlevingskans van een persoon verhoogde in vergelijking met de combinatie van compressie en beademing.
In 2010 vergeleek een gerandomiseerde studie genaamd de Dispatcher-Assisted Resuscitation Trial (DART) de twee praktijken op EMS-locaties in de staat Washington en Londen. Wat de onderzoekers ontdekten, was dat in gevallen waarin een omstander reanimatie uitvoerde, slachtoffers die alleen borstcompressies kregen, 39 procent meer kans hadden om te overleven in vergelijking met degenen die zowel compressie als mond-op-mond kregen.
Deze en andere onderzoeken hebben grotendeels geconcludeerd dat de voordelen van mond-op-mondreclame in noodsituaties van omstanders op zijn best twijfelachtig blijven.
Huidige richtlijnen
Hoewel het bewijs de waarde van traditionele reanimatie niet volledig uitwist (of het onderwijs op openbare scholen stopzet), is sindsdien een aangepaste vorm van reanimatie geïntroduceerd om het proces te vereenvoudigen.
De herziene praktijk wordt ook wel hands-only reanimatie genoemd en is bedoeld om meer vertrouwen te geven aan personen die levensreddende inspanningen moeten leveren bij personen met een hartstilstand. De vereenvoudigde procedure omvat slechts twee stappen:
- Bel 911 als een tiener of volwassene plotseling instort.
- Duw hard en snel in het midden van de borst op het ritme van een nummer met 100 tot 120 slagen per minuut, zoals 'Staying Alive' van de Bee Gees, 'Crazy in Love' van Beyoncé of 'Walk the Line' door Johnny Cash.
Door de praktijk eenvoudig te houden, wordt de kans op fouten verkleind zonder de overlevingskans van een persoon te verkleinen.
Het is echter belangrijk op te merken dat de AHA nog steeds traditionele reanimatie aanbeveelt voor zuigelingen en kinderen, evenals voor slachtoffers van verdrinking, een overdosis drugs of mensen die zijn ingestort als gevolg van ademhalingsproblemen.
