Hoe galblaasziekte wordt gediagnosticeerd

De term "galblaasziekte" omvat medische aandoeningen die de galblaas aantasten, zoals galstenen, acute of chronische cholecystitis (galblaasontsteking als gevolg van galstenen) en galblaaskanker.

Terwijl symptoombeoordeling, lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek allemaal een rol spelen bij de diagnose van galblaasaandoeningen, is het verkrijgen van een abdominale echografie (en mogelijk andere beeldvormende tests) het belangrijkste aspect van het diagnostische proces.

Medische geschiedenis

Als uw arts een galblaasaandoening vermoedt, zal hij informeren naar uw symptomen en of u of een van de familieleden ooit galblaasproblemen heeft gehad.

Voorbeelden van mogelijke vragen zijn:

• Heeft u buikpijn, en zo ja, waar? Pijn in de rechterbovenhoek of middenbovenkant van de buik duidt op een galblaasprobleem.
• Is de buikpijn geassocieerd met eten? Bij galstenen kan een of meer uren na het eten van vet voedsel een intense, doffe pijn optreden en deze pijn duurt minstens dertig minuten.
• Heeft u ooit eerder last van buikpijn gehad? Afleveringen van galsteenpijn worden over het algemeen na verloop van tijd erger en kunnen leiden tot complicaties zoals een infectie van de galwegen of een ontsteking van de alvleesklier.
• Heeft u naast pijn nog andere symptomen, zoals koorts, misselijkheid, braken of gewichtsverlies? Deze bijbehorende symptomen kunnen een arts helpen vast te stellen of galblaasaandoeningen en andere mogelijke complicaties aanwezig zijn.

Galblaasziekte Arts Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Fysiek onderzoek

Vervolgens zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waarbij hij zich eerst op uw vitale functies concentreert. Mensen met acute cholecystitis kunnen koorts en een hoge hartslag hebben.

De aanwezigheid van geelzucht, gesignaleerd door geelverkleuring van het oogwit en / of de huid, is zorgwekkend voor een galsteencomplicatie die choledocholithiasis wordt genoemd, waarbij een galsteen de galblaas verlaat en het belangrijkste galkanaal blokkeert (waar gal in de darmen stroomt). Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Tijdens een buikonderzoek zal uw arts nagaan of er al dan niet een bevinding met de naam "bewaken" aanwezig is. De buikwandspieren van een persoon met acute cholecystitis kunnen gespannen en spasmen zijn om ontstoken organen te "bewaken" wanneer de buik wordt aangedrukt.

Ten slotte zal uw arts tijdens het lichamelijk onderzoek een manoeuvre uitvoeren die "Murphy's sign" wordt genoemd. Bij deze test wordt een persoon gevraagd diep in te ademen, waardoor de galblaas naar beneden kan bewegen zodat de arts erop kan drukken. Als een persoon tijdens deze test aanzienlijke pijn ervaart (een positief "Murphy-teken" genoemd), suggereert dit dat hij of zij mogelijk een galblaasaandoening heeft.

Labs

Mensen met een galblaasaandoening hebben vaak een verhoogd aantal witte bloedcellen. Uw witte bloedcellen zijn uw cellen die infecties bestrijden en wanneer ze verhoogd zijn, signaleren ze een soort ontsteking of infectie in het lichaam. Naast een verhoogd aantal witte bloedcellen, kan een persoon verhoogde leverfunctietesten hebben.

Hoewel er een lichte toename van leverenzymen kan zijn, duidt een verhoging van het bilirubinespiegel (ook als onderdeel van de bloedtest op de leverfunctie) op een mogelijke complicatie van een galblaasaandoening (bijvoorbeeld als een galsteen in het galkanaal en / of er is een infectie van het galkanaal).

Als uw arts galblaaskanker vermoedt op basis van beeldvormende tests (bijvoorbeeld echografie, CT-scan of MRI), kan hij bloedtesten voor tumormarkers bestellen, zoals CEA of CA 19-9. Deze markers kunnen echter ook verhoogd zijn in de aanwezigheid van andere kankers, dus ze zijn geen directe indicatie van galblaaskanker. Vaker wel dan niet, worden deze tumormarkers gebruikt om de reactie van een persoon op een kankerbehandeling te volgen (indien aanvankelijk verhoogd).

In beeld brengen

Hoewel een medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek en labs een diagnose van galblaasaandoening kunnen ondersteunen, is beeldvorming nodig om een ​​diagnose te bevestigen.Met andere woorden, de galblaas moet worden gevisualiseerd, en dit wordt meestal gedaan met een echografie.

Echografie

Een echografie is een snelle en meestal pijnloze beeldvormende test waarbij geluidsgolven worden gebruikt om een ​​afbeelding van de galblaas te produceren. Naast galstenen kunnen verdikking of zwelling van de galblaaswand en galblaaspoliepen of -massa's worden gezien.

Tijdens een echografie kan de technicus ook een "echografisch Murphy's teken" uitvoeren. Tijdens deze manoeuvre wordt de ultrasone transducer op de galblaas gedrukt terwijl de patiënt diep ademhaalt. Indien positief, zal de persoon pijn ervaren wanneer de galblaas wordt ingedrukt.

HIDA-scan

Als een diagnose van een galblaasaandoening na een echografie niet zeker is, kan een HIDA-scan worden uitgevoerd. Met deze test kan de galbeweging door het galkanaalsysteem worden gevisualiseerd. Tijdens een HIDA-scan wordt een radioactieve tracer door de ader van een persoon geïnjecteerd. Deze stof wordt opgenomen door levercellen en afgevoerd naar de gal.

Als de galblaas niet kan worden gevisualiseerd, is de test 'positief' omdat het betekent dat er een soort obstructie is (vaak van een galsteen, maar mogelijk van een tumor) in het cystische kanaal, een buis die gal van de galblaas naar het gemeenschappelijke galkanaal.

CT-scan

Een CT-scan van uw buik kan ook tekenen van een galblaasaandoening aan het licht brengen, zoals zwelling van de galblaaswand of het vastlopen van vet. Het kan met name nuttig zijn voor het diagnosticeren van zeldzame, levensbedreigende complicaties van acute cholecystitis, zoals galblaasperforatie (wanneer een gat in de galblaas ontstaat) of emfyseem cholecystitis (waarbij er een infectie van de galblaaswand is door gasvormende bacteriën).

Magnetische resonantie cholangiopancreatografie (MRCP)

Met deze niet-invasieve beeldvormende test kan een arts de galwegen zowel binnen als buiten de lever beoordelen. Het kan worden gebruikt om een ​​steen in het gemeenschappelijke galkanaal te diagnosticeren (een aandoening die choledocholithiasis wordt genoemd).

Endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP)

Een ERCP is zowel een diagnostische als een potentieel therapeutische test. Tijdens een ERCP plaatst een gastro-enteroloog (een arts die gespecialiseerd is in aandoeningen van het spijsverteringsstelsel) een dunne, flexibele camera, een endoscoop genaamd, in de mond van een persoon, door de slokdarm, langs de maag en in de dunne darm.

Een persoon wordt verdoofd tijdens deze procedure, dus er is geen ongemak. Vervolgens wordt via de endoscoop een buisje in het gemeenschappelijke galkanaal geleid. Contrastkleurstof wordt in dit buisje geïnjecteerd om het galkanaalsysteem te verlichten, dat door röntgenstraling kan worden gezien.

Vanuit een ERCP kan een galsteen die de galkanalen blokkeert, worden gevisualiseerd en tegelijkertijd worden verwijderd. Vernauwing van de galkanalen is ook te zien met een ERCP en er kan een stent worden geplaatst om het kanaal open te houden. Ten slotte kan de arts tijdens een ERCP een weefselmonster nemen (een biopsie genoemd) van verdachte poliepen of massa's.

Differentiële diagnose

Hoewel het verstandig is om een ​​galblaasaandoening te vermoeden als een persoon pijn heeft in het rechter bovenste deel van de buik, moeten andere etiologieën (meestal leverproblemen) in overweging worden genomen. Dit komt doordat uw lever zich ook rechtsboven in uw buik bevindt en via een reeks galkanalen met de galblaas is verbonden.

Voorbeelden van leverproblemen die pijn in de rechter bovenbuik kunnen veroorzaken, zijn onder meer:

• Hepatitis (bijvoorbeeld virale hepatitis): naast pijn kunnen andere symptomen van hepatitis geelzucht, kleikleurige ontlasting en donkere urine zijn.
• Fitz-Hugh-Curtis-syndroom (perihepatitis): deze ziekte verwijst naar een ontsteking van de leverlaag die optreedt bij vrouwen die een bekkenontstekingsziekte hebben.
• Leverabces: mensen met diabetes, die een levertransplantatie hebben ondergaan of die een onderliggende lever-, galblaas- of pancreasaandoening hebben, lopen het grootste risico om een ​​abces te ontwikkelen.
• Portale veneuze trombose: deze ziekte verwijst naar een bloedstolsel in de poortader, het bloedvat dat bloed vanuit de darmen naar de lever transporteert.
• Budd-Chiari-syndroom: dit is een zeer zeldzaam syndroom dat optreedt wanneer er sprake is van obstructie van de aderen die de lever afvoeren.

Behalve pijn in het rechter bovenste deel van de buik, kan een persoon met een galblaasaandoening pijn ervaren in het bovenste middelste deel van de buik (epigastrische pijn genoemd).

Andere mogelijke oorzaken van epigastrische pijn zijn:

• Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD): naast epigastrische pijn kan een persoon met GERD brandend maagzuur en slikproblemen opmerken.
• Maagzweer: deze aandoening beschrijft zweren die zich ontwikkelen op het slijmvlies van de maag of het eerste deel van de dunne darm. Brandende buikpijn is het meest voorkomende symptoom.
• Gastritis: deze aandoening verwijst naar een ontsteking van de maagwand en kan worden veroorzaakt door een aantal verschillende factoren, zoals alcohol, niet-steroïde ontstekingsremmers of een virus.
• Pancreatitis: mensen met pancreatitis ervaren vaak plotselinge, ernstige epigastrische of linkszijdige pijn die naar de rug straalt en gepaard gaat met misselijkheid en braken.
• Hartaanval (myocardinfarct): Epigastrische pijn kan het eerste symptoom zijn van een hartaanval. Een persoon kan ook kortademigheid en cardiovasculaire risicofactoren hebben.