Het blijkt dat tweetaligheid uw vermogen om te herstellen van een beroerte beïnvloedt - maar niet op de manier die de meesten van ons zouden verwachten. Een van de heersende mythes over mensen die meer dan één taal spreken, is dat mensen na een beroerte de tweede taal verliezen en nog steeds kunnen communiceren in de eerste taal. Maar verrassend genoeg is dat niet wat er gewoonlijk gebeurt.
RyanJLane / Getty-afbeeldingen
Niet alle beroertes hebben invloed op de taalfunctie, omdat de taalcentra van de hersenen zich in een relatief klein gebied van de dominante kant van de hersenen bevinden (de kant van de hersenen tegenover je dominante hand). Zelfs als een beroerte het taalgebied beïnvloedt, is er geen het is geen consistent patroon van "eerste taal" versus "tweede taal". Wat er feitelijk gebeurt, is dat tweetalige overlevenden van een beroerte een beter algemeen denk- en probleemoplossend vermogen hebben na een beroerte dan overlevenden van een beroerte die vóór de beroerte één taal spraken.
Wat is tweetaligheid?
Sommige mensen die tweetalig zijn, hebben één primaire taal die ze hebben geleerd omdat hun ouders dat thuis spraken vóór de leeftijd van 5 jaar en een andere tweede taal die ze op school of zelfs later in hun leven leerden. Sommige tweetalige mensen communiceerden met een taal die regelmatig thuis werd gesproken en met een andere taal in de gemeenschap. Er zijn minder tweetalige mensen die op zeer jonge leeftijd thuis meer dan één taal hebben geleerd zonder een tweede taal te 'leren'. Maar er zijn talloze redenen voor tweetaligheid en er zijn zoveel verschillende individuele levensverhalen die verklaren waarom mensen meer dan één taal kennen. Mark Zuckerberg, bijvoorbeeld, besloot als volwassene Chinees te leren en werd vloeiend in de taal.
Hoe beïnvloedt tweetaligheid uw hersenen?
Het blijkt dat tweetalige mensen vier tot vijf jaar later dementie ontwikkelen dan mensen die maar één taal spreken. Neurowetenschappers hebben de hersenen van tweetalige mensen geëvalueerd door middel van hersenafbeeldingsstudies en deze vergeleken met mensen die één taal spraken. Het bleek dat mensen die tweetalig zijn, eigenlijk grotere hersenen hebben. Normaal ouder worden resulteert elk jaar in ongeveer 1 procent hersenverlies, maar het hersenverlies van mensen die tweetalig zijn, is aanzienlijk langzamer dan het hersenverlies van de rest van de bevolking. Deze 'reserve' van de hersenen is wat neurowetenschappers denken dat het de cognitieve vaardigheden van mensen die tweetalig zijn naarmate ze ouder worden, kan beschermen.
Het specifieke gebied waarvan werd opgemerkt dat het groter was bij tweetalige personen, is het gebied van de hersenen dat de grijze stof wordt genoemd. De grijze massa van de hersenen is wat we gebruiken om uitdagende problemen op te lossen en om complexe concepten te begrijpen. Het leren van een tweede taal en het gebruik van meer dan één taal vereist een hoog niveau van denken waarbij gebieden van de grijze stof buiten het taalgebied betrokken zijn.
Tweetalige overlevenden van een beroerte
Deze "hersenreserve" of "reserve-hersenen" lijkt van pas te komen als iemand een beroerte heeft. Een recent experiment gepubliceerd in het tijdschriftBeroertevergeleek tweetalige overlevenden van een beroerte met eentalige overlevenden van een beroerte op tests van cognitieve vaardigheden. Het bleek dat 40,5 procent van de tweetalige overlevenden van een beroerte normale cognitieve vaardigheden had, terwijl slechts 19,6 procent van de eentalige overlevenden van een beroerte normale cognitieve vaardigheden had. Auteurs van de studie suggereerden dat de verklaring voor dit grote verschil waarschijnlijk te wijten was aan de hersenreserve die is ontwikkeld in tweetaligheid.
Je hersenen beschermen
Naast het leren van een tweede taal zijn er andere manieren om "hersenreserve" op te bouwen. Lees hier meer over het bouwen van reserve-hersenen. Jezelf beschermen tegen hoofdletsel is ook een belangrijke manier om je hersenen gezond te houden en je te beschermen tegen schade door een beroerte. En herstel na een beroerte kan worden versterkt door onverwachte leefstijlfactoren zoals spiritualiteit.