Diagnose van het Guillain-Barré-syndroom

Guillain-Barré is een zeldzame aandoening waarbij het eigen immuunsysteem van het lichaam delen van de perifere zenuwen verwart voor een infectie en antistoffen uitzendt die die zenuwen aanvallen. Het meest voorkomende resultaat is een zwakte en gevoelloosheid die begint bij de toppen van de vingers en tenen en zich naar binnen naar het lichaam verspreidt.

Ongeveer 30 procent van de tijd wordt deze zwakte zo ernstig dat de patiënt niet zelfstandig kan ademen. Ze kunnen ook geen voedsel of speeksel inslikken zonder dat het "door de verkeerde buis" en in hun longen terechtkomt. Om deze redenen kan Guillain-Barré levensbedreigend zijn en vereist het veel aandacht van medische professionals, meestal in een ziekenhuisomgeving. Hier leest u hoe artsen bepalen of een patiënt het syndroom van Guillain-Barré heeft.

Fysiek examen

Naast een zorgvuldige geschiedenis om te beslissen of Guillain-Barré een mogelijkheid is, zal de arts naar bepaalde bevindingen zoeken bij een lichamelijk onderzoek. Omdat in Guillain-Barré de perifere zenuwen beschadigd zijn, zijn reflexen, zoals de gewone reflex van de knie, meestal afwezig. De arts zal ook de armen en benen testen om te zien of ze zwak zijn en sensorische tests uitvoeren om te zien of er ook enige vorm van gevoelloosheid is. Artsen die zich zorgen maken over Guillain-Barré zullen goed letten op de hersenzenuwen, want als deze beschadigd zijn, kan dit leiden tot de noodzaak van intubatie of mechanische beademing om ervoor te zorgen dat de patiënt blijft ademen.

Lumbaalpunctie

Bij auto-immuunziekten die het zenuwstelsel aantasten, kan de hoeveelheid eiwit in de cerebrospinale vloeistof (CSF) van het lichaam hoog zijn. Om deze reden kan een lumbaalpunctie worden uitgevoerd. Een lumbaalpunctie kan ook helpen om andere mogelijke nabootsers van Guillain-Barré, zoals infecties, uit te sluiten.

Elektromyografie en zenuwgeleidingsonderzoeken (EMG / NCS)

Wanneer het perifere zenuwstelsel wordt aangetast door een ziekte, verandert dit de aard van de elektrische signalen die door dat systeem worden verzonden en ontvangen. Door deze veranderingen met speciale apparatuur te meten, kunnen artsen niet alleen zien of er iets mis is, maar ook welke delen van de zenuwen het meest worden aangetast. Deze informatie kan helpen bij het nemen van beslissingen over behandelingsopties, en geeft de arts ook een idee van hoe ernstig de ziekte is en hoe lang het duurt voordat iemand hersteld is.

Als iemand bijvoorbeeld een zwakte heeft die zich naar boven uitbreidt, zoals Guillain-Barré dat kan, kunnen deze elektrodiagnostische onderzoeken helpen bepalen of het axon of de myeline-omhulling van de zenuw wordt aangevallen. Myeline omringt het axon en helpt elektrische signalen sneller te bewegen dan anders het geval zou zijn. Als elektriciteit ongewoon langzaam door de zenuw stroomt, kunnen artsen vermoeden dat de myeline wordt aangevallen, in welk geval de meest voorkomende vorm van Guillain-Barré waarschijnlijk de oorzaak is.

Aan de andere kant, als het axon wordt aangevallen, zal er minder elektrisch signaal doorkomen. Als dit wordt gemeten door zenuwgeleidingsonderzoeken, kan een van de minder voorkomende axonale typen Guillain-Barré verantwoordelijk zijn.Als dit zowel sensorische als motorische neuronen treft, kan de patiënt acute motorische en sensorische axonale neuropathie (AMSAN) hebben, een agressievere variant die sterke behandelingen en veel fysiotherapie vereist voor herstel.

EMG / NCS kan in het begin van GBS normaal zijn.

Bloedtesten

Het is niet ongebruikelijk dat artsen bloedonderzoeken bestellen om het Guillain-Barré-syndroom te diagnosticeren. In sommige gevallen kan dit helpen bij het vinden van het verantwoordelijke antilichaam. De Miller-Fisher-variant van Guillain-Barré wordt bijvoorbeeld meestal geassocieerd met een antilichaam genaamd GQ1b. Het vinden van dit antilichaam bevestigt de diagnose van de Miller-Fisher-variant en kan de arts vooral voorzichtig maken met betrekking tot een toekomstige behoefte aan intubatie.

Bloedonderzoeken zijn ook nuttig bij het uitsluiten van andere aandoeningen die kunnen lijken op het Guillain-Barré-syndroom. Afhankelijk van de geschiedenis en het lichamelijk onderzoek kan de arts testen op tekenen van kanker, infectie of toxines, zoals kwik.

Het is belangrijk om precies te weten waardoor een probleem wordt veroorzaakt, om te voorkomen dat er onjuiste therapieën worden gegeven. Door de diagnose Guillain-Barré vast te stellen, kunnen medische professionals zich concentreren op de juiste behandeling, en kunnen ze u meer informatie geven over wat u kunt verwachten naarmate de ziekte voortschrijdt, hoe snel u herstelt en wat voor soort hulp u nodig heeft om weer terug te komen op uw behandeling. voeten weer.