Hoe botkanker wordt vastgesteld

Kanker in de botten is vaak het gevolg van uitzaaiing of metastase van een andere niet-botkanker - botmetastasen van bijvoorbeeld longkanker of borstkanker. Het nemen van een monster of biopsie van het aangetaste botgebied dient niet alleen om onderscheid te maken tussen botkanker en metastase van andere kankers, maar helpt ook om het specifieke type botkanker te identificeren.

Bij de diagnose van botkanker, het specifieke bot dat is aangetast - en de locatie van de tumorbinnen een bepaald bot - kunnen beide belangrijke aanwijzingen zijn.

Osteosarcoom, chondrosarcoom en Ewing-sarcoom behoren tot de meest voorkomende botkanker. Botkanker komt echter helemaal niet vaak voor: primaire kankers van botten zijn goed voor minder dan 0,2 procent van alle kankers.

Zelfcontroles / testen thuis

Op dit moment zijn er geen thuistests voor de diagnose van botkanker ontwikkeld. Bovendien kunnen de vroege tekenen en symptomen van botkanker gemakkelijk worden verward met andere veel voorkomende aandoeningen, zoals sportblessures, of kunnen ze in eerste instantie worden toegeschreven aan spierpijn en -pijn.

Uiteindelijk komen de meeste gevallen van botkanker onder medische aandacht vanwege tekenen en symptomen waaronder botpijn die in de loop van de tijd constanter wordt. Pijn door botkanker is 's nachts vaak erger en gaat vaak gepaard met zwelling van het getroffen gebied.

Labs en tests

Fysiek examen

In gevallen van botkanker zal het lichamelijk onderzoek dat een arts uitvoert in wezen normaal zijn, behalve misschien voor de 'massa van zacht weefsel' die kan worden gevoeld op de primaire plaats van de kanker. Dit kan worden gedetecteerd als een knobbel, heuvel, of zwelling die zich uitstrekt vanaf het bot.

Bloed werk

De laboratoriumevaluatie of bloedonderzoek kan nuttig zijn, hoewel het zelden een bepaalde diagnose aan het licht brengt. De niveaus van met name twee biomarkers - alkalische fosfatase en lactaatdehydrogenase - zijn verhoogd bij een groot deel van de patiënten met botkanker, maar deze niveaus correleren niet erg goed met de mate waarin de ziekte zich in het lichaam heeft verspreid.

Biopsie

In het geval van een botbiopsie wordt een klein stukje van de tumor verwijderd en onder een microscoop onderzocht. Het wordt beschouwd als een eenvoudige operatie, uitgevoerd onder algemene verdoving, en u zult er voor en tijdens de procedure doorheen worden gepraat.

De biopsie zal uitwijzen of er kankercellen in het bot aanwezig zijn.

Bone Cancer Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

In beeld brengen

Röntgenfoto

Een vermoeden van osteosarcoom komt vaak voort uit het verschijnen van het aangetaste bot bij beeldvorming.

Osteosarcoom kan bij beeldvorming verschillende verschijningsvormen hebben: verdunde of 'weggevreten' zichtbare delen van het bot worden een lytisch patroon genoemd. Als alternatief kan het bot er verdikt uitzien, alsof het versterkt is met extra cement, en dit wordt een sclerotisch patroon. Botkanker kan bij beeldvorming ook een gemengd (lytisch-sclerotisch) patroon creëren.

Artsen leren over een klassiek radiaal of "sunburst" -patroon voor osteosarcoom, waarbij het omringende weefsel een dichte verschijning van bot krijgt in een stralend, spaken-van-de-hub, zonnestraalpatroon; deze bevinding is echter niet specifiek voor osteosarcoom en niet alle osteosarcomen zullen een dergelijk patroon vertonen.

CT en MRI

Chirurgie is vaak een onderdeel van de behandeling en daarom wordt het belangrijk om te bepalen in hoeverre het osteosarcoom bot en zacht weefsel bezet. Dit wordt het best gezien met beeldvormingstechnieken in dwarsdoorsnede, zoals computertomografie (CT) of magnetische resonantie beeldvorming (MRI).

MRI is een procedure waarbij een magneet, radiogolven en een computer worden gebruikt om een ​​reeks gedetailleerde foto's te maken van delen van het lichaam, inclusief het gebied van tumorvorming. Het is aangetoond dat het gebruik van MRI om de omvang van de tumor te bepalen een nauwkeurige voorspeller zijn van de werkelijke omvang van de tumor zoals bepaald op het moment van de operatie.

Radionuclide botscan

Een verscheidenheid aan radiografische onderzoeken wordt gebruikt als onderdeel van de diagnostische evaluatie van botkanker om de lokale en verre omvang van de ziekte op het moment van diagnose te bepalen.

Een radionuclide-botscan, waarbij een kleine hoeveelheid radioactief technetium 99m wordt geïnjecteerd in een ader, wordt gebruikt om de omvang van de primaire tumor te bepalen. En aangezien de opname ervan vaak iets verder gaat dan de grenzen van de tumor, helpt het chirurgen bij het plannen voor het verwijderen van de tumor.

Dit type botscan van radionucliden is ook nuttig bij het opsporen van andere gebieden van kanker in hetzelfde bot (zogenaamde skip-laesies) evenals botmetastasen op afstand. Deze test is handig omdat hij het hele skelet in één keer kan laten zien. Een positronemissietomografie (PET) -scan kan vaak vergelijkbare informatie opleveren, dus een botscan is mogelijk niet nodig als er een PET-scan wordt gemaakt.

Positron Emissie Tomografie (PET) Scan

In een PET-scan wordt een vorm van radioactieve suiker (bekend alsFDG) wordt in het bloed geïnjecteerd. Vaak groeien kankercellen in het lichaam snel en absorberen ze grote hoeveelheden van de suiker, waardoor een beeld ontstaat van de opname van FDG in het lichaam in gebieden waar kanker is aangetast. Het beeld is niet gedetailleerd zoals een CT- of MRI-scan, maar geeft nuttige informatie over het hele lichaam.

PET-scans kunnen helpen bij het aantonen van de verspreiding van osteosarcomen naar de longen, andere botten of andere delen van het lichaam, en kunnen ook helpen om te zien hoe goed de kanker reageert op de behandeling.

Vaak worden PET- en CT-scans tegelijkertijd gecombineerd (PET / CT-scan) om gebieden met een hogere radioactiviteit op de PET-scan te kunnen vergelijken met het meer gedetailleerde uiterlijk van dat gebied op de CT-scan.

Scannen op metastasen

Hoewel routinematige röntgenfoto's van de borst de detectie van longmetastasen in de meeste gevallen mogelijk maken, is CT gevoeliger voor het detecteren van longmetastasen en is het de beeldvormingsprocedure bij uitstek geworden. Er kunnen echter vals-positieven zijn, vooral als er zeer kleine bevindingen in de longen zijn, dus een biopsie ter bevestiging kan nodig zijn.

Differentiële diagnose

De differentiële diagnose van botziekten van dit type omvat de volgende:

• Infectie
• Andere tumoren:
  • Aneurysmale botcyste
  • Ewing-sarcoom
  • Chondrosarcoom

De locatie van de tumor in het bot en de locatie van het skelet helpt bij het onderscheiden van osteosarcoom en Ewing-sarcoom, de op een na meest voorkomende tumor in de jongere leeftijdsgroep.

Het scala aan mogelijkheden kan ook worden beïnvloed door de locatie van de primaire tumor. De differentiële diagnoses van een kleine kaaklaesie omvatten bijvoorbeeld verschillende vormen van tandabces, osteomyelitis (infectie) van het kaakbot en enkele van de zeldzame goedaardige tumoren (zoals ossificerende fibromen en bruine tumoren van hyperparathyreoïdie).

Staging-overzicht

Een deel van het diagnosticeren van botkanker omvat stadiëring. Stadiëring betekent het controleren van de grootte en locatie van de hoofdtumor, of deze is uitgezaaid en waar deze zich heeft verspreid. Stadiëring helpt bij het bepalen van de behandeling en artsen houden ook rekening met het stadium van kanker bij het bespreken van overlevingsstatistieken.

Gelokaliseerd versus gemetastaseerd

Staging is gebaseerd op fysieke onderzoeken, beeldvormende tests en eventuele biopsieën die zijn uitgevoerd. Osteosarcoom kan stadium I, II of II zijn met subfasen.

Een belangrijke overweging bij de stadiëring is of de kanker 'gelokaliseerd' of 'gemetastaseerd' is. Indien gelokaliseerd, wordt het osteosarcoom alleen gezien in het bot waarin het is begonnen en mogelijk in de weefsels naast het bot, zoals spieren, pezen of dik.

Volgens de American Cancer Society lijken ongeveer 4 van de 5 osteosarcomen gelokaliseerd te zijn wanneer ze voor het eerst worden gevonden. Maar zelfs wanneer beeldvormende tests niet aantonen dat de kanker zich heeft uitgezaaid naar verre gebieden, hebben de meeste patiënten waarschijnlijk zeer kleine verspreidingsgebieden van kanker die niet met tests kunnen worden opgespoord.

De mogelijkheid van dergelijke kleine metastasen is een van de redenen waarom chemotherapie een belangrijk onderdeel is van de behandeling van de meeste osteosarcomen. Dat wil zeggen, de kans is groter dat de kanker na een operatie terugkomt als er geen chemotherapie wordt gegeven.

Gelokaliseerde osteosarcomen worden verder onderverdeeld in twee groepen:

• Reseceerbare kankers zijn kankers waarbij alle zichtbare tumor operatief kan worden verwijderd.
• Niet-reseceerbare (of niet-reseceerbare) osteosarcomen kunnen niet volledig operatief worden verwijderd.

Beoordeling

Beoordeling kan worden opgenomen in de stadiëring en verwijst naar het verschijnen van de kankercellen onder de microscoop. Beoordeling geeft een idee van hoe snel de kanker zich kan ontwikkelen.

• Laaggradige kankercellen groeien meestal langzaam en verspreiden zich minder snel.
• Hoogwaardige tumoren bestaan ​​uit kankercellen die waarschijnlijk snel groeien en zich sneller verspreiden.

De meeste osteosarcomen zijn hooggradig, maar een type dat bekend staat als parostale osteosarcoom is meestal laaggradig.

Staging-systemen

Het meest gebruikte stadiëringssysteem voor osteosarcoom categoriseert gelokaliseerde kwaadaardige bottumoren op zowel graad als anatomische omvang.

Rang

Laag en hoog cijfer kunnen een fase aangeven.

• Laag cijfer = stadium I
• Hoogwaardig = stadium II

Lokale anatomische omvang

• De compartimentaire status wordt bepaald door het feit of de tumor zich al dan niet uitstrekt door de cortex, het dichte buitenoppervlak van het bot dat een beschermende laag vormt rond de interne holte.
  • Intracompartimenteel (geen extensie via cortex) = A
  • Extracompartimenteel (extensie via cortex) = B

In dit systeem is het volgende van toepassing:

• Laaggradige, gelokaliseerde tumoren zijn stadium I.
• Hoogwaardige, gelokaliseerde tumoren zijn stadium II.
• Gemetastaseerde tumoren (ongeacht de graad) zijn stadium III.

Er zijn zeer weinig hoogwaardige intracompartimentale laesies (stadium IIA) omdat de meeste hoogwaardige osteosarcomen vroeg in hun ontwikkeling de cortex van het bot doorbreken.

Bij jongere leeftijdsgroepen is de overgrote meerderheid van osteosarcomen hooggradig; vrijwel alle patiënten zijn dus stadium IIB of III, afhankelijk van de aan- of afwezigheid van detecteerbare gemetastaseerde ziekte.

Voorbeelden per fase

• Stadium IA: de kanker is laaggradig en wordt alleen aangetroffen in de harde coating van het bot.
• Stadium IB: de kanker is laaggradig en strekt zich uit buiten het bot en in de weke delen ruimtes die zenuwen en bloedvaten bevatten.
• Stadium IIA: de kanker is van hoge kwaliteit en zit volledig in de harde coating van het bot.
• Stadium IIB: de kanker is van hoge kwaliteit en is uitgezaaid buiten het bot en in de omliggende weke delen die zenuwen en bloedvaten bevatten. De meeste osteosarcomen zijn stadium 2B.
• Stadium III: de kanker kan laag of hooggradig zijn en wordt ofwel in het bot aangetroffen of strekt zich uit buiten het bot. De kanker is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam of naar andere botten die niet rechtstreeks verbonden zijn met het bot waar de tumor begon.

Als de kanker na de eerste behandeling terugkomt, staat dit bekend als terugkerende of recidiverende kanker. Maar sommige overlevenden van kanker ontwikkelen later een nieuwe, niet-verwante kanker. Dit heet een tweede kanker.