Overzicht van reuzencelarteritis

Reuzencelarteritis (ook wel GCA, craniale arteritis of temporale arteritis genoemd) is een type vasculitis, een ontsteking van de bloedvaten. De bloedvaten die het meest betrokken zijn bij GCA zijn de slagaders van het hoofd en de hoofdhuid, vooral bij de slapen. Soms zijn ook slagaders van de nek, armen, borst en buik betrokken.

Symptomen van reuzencelarteritis

Het meest voorkomende symptoom in verband met AT is een nieuwe hoofdpijn, meestal bij de slapen, maar kan overal op de schedel voorkomen.

Andere effecten zijn onder meer:

• Gegeneraliseerde symptomen: U kunt vermoeidheid, verminderde eetlust, gewichtsverlies, griepachtige gevoelens en langdurige of terugkerende koorts ervaren.
• Betrokkenheid van mond en kaak: Kaakpijn of gezichts-, tong- of keelpijn kan voorkomen, maar komt niet vaak voor.
• Duizeligheid: het is ook mogelijk om duizeligheid of evenwichtsproblemen te ervaren.
• Zicht: GCA kan de bloedtoevoer naar het oog beïnvloeden en wazig zien, dubbel zien of blindheid veroorzaken.

Als u gezichtsverlies ontwikkelt met GCA, kan dit plotseling optreden en is het mogelijk niet omkeerbaar. Daarom is het van cruciaal belang dat u onmiddellijk medische hulp inroept als u symptomen van GCA heeft. Een vroege behandeling kan permanent verlies van het gezichtsvermogen voorkomen.

Mensen hebben de neiging om af te wachten of de symptomen afnemen. In het geval van GCA kan dat een betreurenswaardige aanpak blijken te zijn.

Diagnose van reuzencelarteritis

Er is geen diagnostische test die de diagnose van GCA definitief kan bevestigen, maar er zijn enkele tests die worden gebruikt om de diagnose van de aandoening te helpen.

De sedimentatiesnelheid (ESR), gemeten met een bloedtest, is doorgaans verhoogd met GCA. Maar een verhoogde ESR is een aanwijzing voor niet-specifieke ontsteking en kan aanwezig zijn bij een verscheidenheid aan ontstekingsaandoeningen.

Temporale arterie-echografie of computertomografie (CT) kan zwelling of ontsteking in of nabij de temporale arterie laten zien, maar deze tests laten vaak geen afwijkingen in GCA zien.

Een biopsie van een klein stukje van de slaapslagader kan bij microscopisch onderzoek een ontsteking of het verschijnen van reuzencellen laten zien.

Behandeling van reuzencelarteritis

De behandeling van reuzencelarteritis moet beginnen zodra de aandoening wordt vermoed en zelfs voordat er bevestiging is van de biopsieresultaten. Soms kan de behandeling ontstekingen verminderen en kan het biopsiemonster er normaal uitzien.

Vaak wordt de aandoening behandeld met prednison, in een dosis van één milligram (mg) / milligram (kg). Meestal is de behandeling voor GCA 40 tot 60 milligram (mg) prednison per dag. Soms wordt prednison gecombineerd met disease modifying antireumatic drugs (DMARD's) zoals methotrexaat of met tocilizumab.

Hoewel hoofdpijn en sommige andere symptomen bij de behandeling vaak snel verdwijnen, wordt deze dosis corticosteroïden een maand voortgezet, langzaam verlaagd tot vijf-10 mg per dag gedurende enkele maanden, en na één of twee jaar stopgezet.

Als uw dosis corticosteroïden wordt verlaagd, kunnen de symptomen terugkeren en deze zouden snel moeten verbeteren met een tijdelijke verhoogde dosis corticosteroïden. Overleg met uw arts en breng zelf geen wijzigingen in uw dosis aan.

Als u eenmaal een steroïdvrije remissie heeft, wordt een herhaling van GCA als onwaarschijnlijk en zeldzaam beschouwd.

Prevalentie van reuzencelarteritis en statistieken

GCA treft oudere volwassenen, meestal ouder dan 50 jaar. Ongeveer 50% van de patiënten met GCA heeft ook symptomen van polymyalgie reumatica. Symptomen van deze twee aandoeningen kunnen gelijktijdig of afzonderlijk voorkomen. Vrouwtjes worden vaker getroffen door GCA dan mannen, en blanken ervaren de aandoening vaker vaker dan niet-blanken. Geschat wordt dat 200 per 100.000 mensen ouder dan 50 jaar GCA ontwikkelen.