Oefeningaanbevelingen voor lang QT-syndroom

Congenitaal lang QT-syndroom (LQTS) is een erfelijke aandoening die het elektrische systeem van het hart aantast. Het is een van de aandoeningen die gepaard gaan met een plotselinge dood bij jonge atleten. De levensbedreigende aritmieën die bij LQTS worden gezien, komen vaker voor tijdens inspanning, dus bij veel mensen met deze aandoening moet de inspanning worden beperkt.

Er zijn echter verschillende soorten LQTS en het risico van deelname aan lichaamsbeweging varieert van type tot persoon. Oefeningaanbevelingen met LQTS moeten worden geïndividualiseerd.

Als u een aangeboren LQTS heeft, is het belangrijk dat u en uw arts bepalen welke soorten lichaamsbeweging voor u zijn toegestaan ​​en welke soorten moeten worden vermeden.

Wat is het lange QT-syndroom?

Ongenitale LQTS is een genetische afwijking die het "opladen" van hartcellen vertraagt ​​nadat ze zijn "afgevuurd" door het elektrische systeem van het hart. Deze vertraging komt tot uiting in een verlengd QT-interval op het ECG. De elektrische afwijking die verband houdt met LQTS kan hartritmestoornissen veroorzaken (een vorm van ventriculaire tachycardie genaamd torsades de pointes) die kan leiden tot syncope (bewustzijnsverlies) of plotselinge dood.

Bij veel mensen die met LQTS zijn geboren, neemt het risico op het ontwikkelen van deze gevaarlijke aritmieën toe tijdens het sporten.

Over het algemeen heeft een persoon met LQTS helemaal geen symptomen totdat ze plotselinge episodes van ventriculaire tachycardie hebben (nogmaals, meestal tijdens inspanning). Wanneer deze aritmie optreedt, kunnen de symptomen variëren van een paar seconden van intense duizeligheid tot plotselinge bewusteloosheid en zelfs de dood door een hartstilstand. De diagnose wordt gesteld door het ECG te onderzoeken, dat een verlengd QT-interval laat zien.

Hoewel LQTS een erfelijke aandoening is, zijn er veel varianten van (overeenkomend met verschillende genen die erbij betrokken kunnen zijn). Terwijl sommige varianten een hoog risico op een plotselinge dood hebben, zijn andere veel minder gevaarlijk.

Vaak hebben degenen met het grootste risico een sterke familiegeschiedenis van personen die syncope of plotselinge dood hebben ervaren, meestal tijdens inspanning. Iedereen met een dergelijke familiegeschiedenis moet worden beoordeeld op mogelijke LQTS.

LQTS wordt vaak behandeld met bètablokkers en door het vermijden van medicijnen die een verdere verlenging van het QT-interval veroorzaken. Als het risico op plotseling overlijden hoog wordt geacht, kan een implanteerbare defibrillator nodig zijn.

Bovendien moet iedereen met LQTS specifieke aanbevelingen krijgen met betrekking tot lichaamsbeweging: welke soorten moeten worden vermeden en welke soorten kunnen ze leuk vinden zonder zichzelf bloot te stellen aan onredelijke risico's.

Trainingsaanbevelingen voor jonge atleten met LQTS

Mensen met LQTS moeten activiteiten met hoge intensiteit vermijden en zich beperken tot sporten met lage intensiteit, als een van de volgende situaties op hen van toepassing is:

1. Ze hebben in de afgelopen 3 maanden een voorgeschiedenis van bewustzijnsverlies (syncope) of reanimatie door een hartstilstand gehad.
2. Ze hebben geen volledig diagnostisch onderzoek en evaluatie ondergaan, bij voorkeur met een genetisch cardioloog of hartritmespecialist met ervaring in LQTS.

Met of zonder een van deze belangrijke risicomarkers, moet elke persoon met LQTS met hun arts praten over specifieke aanbevelingen over hun activiteit.

Over het algemeen kan een persoon met LQTS die niet in een hoge risicocategorie valt, veilig deelnemen aan oefeningen met een lage intensiteit, zoals bowlen of golfen, en aan matige intensiteitsoefeningen zoals dubbeltennis, fietsen en skaten.

In sommige gevallen kunnen mensen met LQTS worden ingedeeld in specifieke varianten of subgroepen, en verschillende activiteitsaanbevelingen kunnen optimaal zijn voor sommige van deze varianten. Mensen met LQTS type 3 lijken bijvoorbeeld een iets lager risico te lopen tijdens inspanning dan mensen met andere typen; mensen met LQTS type 1 kunnen een bijzonder risico lopen tijdens het zwemmen of duiken.

In november 2015 werden oefeningsaanbevelingen voor competitieve atleten met LQTS formeel bijgewerkt door de American Heart Association en het American College of Cardiology. Deze aanbevelingen waren bedoeld om bewegingsaanbevelingen zoveel mogelijk te liberaliseren, met behoud van een redelijk veiligheidsniveau, voor atleten met LQTS die willen deelnemen aan competitieve sporten.

Experts bevelen nu aan dat, als jonge atleten met LQTS geen symptomen hebben (in het bijzonder, ze hebben geen episodes van duizeligheid of syncope gehad in verband met inspanning), of als ze geen symptomen hebben gehad tijdens de behandeling in de afgelopen 3 maanden, ze kunnen deelnemen aan competitiesporten als:

• Zij, hun artsen en hun ouders of verzorgers (als ze minderjarig zijn) begrijpen de mogelijke risico's van competitieve atletiek en zijn bereid en in staat om passende voorzorgsmaatregelen te nemen.
• Ze vermijden het gebruik van medicijnen die het QT-interval verlengen.
• Ze zorgen voor voldoende vervanging van elektrolyt en hydratatie.
• Ze voorkomen oververhitting of zonnesteek.
• Ze krijgen een persoonlijke automatische externe defibrillator (AED) als onderdeel van hun dagelijkse persoonlijke sportuitrusting.
• Teamfunctionarissen zijn opgeleid en bereid om passende maatregelen te nemen als zich een noodsituatie voordoet, inclusief de mogelijkheid en de bereidheid om de AED te gebruiken.

Elke atleet met LQTS die competitief wil deelnemen, moet voorafgaand aan competitieve atletiek worden geëvalueerd door een lange QT-specialist, hoewel deze aanbevelingen veel atleten met LQTS in staat hebben gesteld om van competitieve sporten te genieten, zolang zij en hun coaches bereid zijn een bepaald bedrag te accepteren van persoonlijke verantwoordelijkheid voor hun veilige deelname.

Een woord van Verywell

Congenitale LQTS is een genetische aandoening van het elektrische systeem van het hart die het risico van een persoon op het ontwikkelen van gevaarlijke hartritmestoornissen kan verhogen, vooral tijdens inspanning. Het is belangrijk voor iedereen met deze aandoening om samen met hun arts te bepalen welke soorten oefeningen ze veilig kunnen doen en welke voorzorgsmaatregelen ze daarbij moeten nemen.