Een overzicht van urethrale vernauwing

Een urethrale strictuur is een vernauwing van de urethra, de buis waardoor urine de blaas verlaat en het lichaam verlaat. Een litteken in de urethra door zwelling, eerdere procedures, letsel of infectie kan een urethrale stricutre veroorzaken en de urinestroom in de urethra blokkeren of vertragen. Dit veroorzaakt vaak problemen bij het plassen, waaronder overbelasting en pijn in de urethra.

Urethrale stricturen komen het meest voor bij mannen, maar kunnen ook bij vrouwen voorkomen. Mannen ouder dan 55 zijn het meest vatbaar voor urethrale stricturen.​

Tekenen en symptomen

Bij mannen is de urethra gemiddeld 25 cm van het uiteinde van de blaas tot de punt van de penis. De eerste 1-2 inch van de urethra wordt de posterieure urethra genoemd en de rest van de urethra wordt de anterieure urethra genoemd. Vernauwingen kunnen optreden in zowel de posterieure als de anterieure urethra. Het pad naar de diagnose van stricturen is redelijk uniform, maar de behandeling kan variëren afhankelijk van waar de strictuur zich bevindt.

Een urethrale strictuur kan milde tot ernstige problemen bij het plassen veroorzaken. Deze symptomen zijn onder meer de volgende.

• Inspannen om te plassen: het kan zijn dat de persoon harder moet duwen dan normaal om een ​​urinestraal te starten en voort te zetten.
• Langzame of verminderde urinestroom: wanneer urine niet gemakkelijk door de urethra kan bewegen, kan de hoeveelheid urine die op een bepaald moment stroomt, afnemen of kan er een zwakke stroom zijn.
• Prostatitis: Ontsteking of infectie van de prostaatklier kan worden veroorzaakt door tegendruk veroorzaakt door de strictuur.
• Urinaire frequentie: uitstapjes naar de badkamer worden frequenter, maar kunnen kleiner zijn.
• Urineweginfectie (UTI): Urineweginfecties komen niet vaak voor bij mannen Een urineweginfectie kan een teken zijn van een probleem met de urethra.
• Urinaire urgentie: de drang om te plassen is plotseling en kan aanvoelen als een noodgeval in de badkamer.
• Pijn tijdens het plassen: plassen is doorgaans niet pijnlijk en een nieuw begin van pijn tijdens het plassen kan een teken zijn van een van de vele problemen met de urinewegen, waaronder stricturen.
• Bloed in de urine: Bloed in de urine wordt nooit als normaal beschouwd en zou moeten leiden tot een bezoek aan een medische professional.
• Urinesproeien: Urine mag niet in een gladde stroom uit het lichaam komen, maar in onverwachte richtingen of een verdeelde stroom.
• Urineretentie: dit is het onvermogen om de blaas volledig te ledigen, zelfs als het voelt alsof er urine achterblijft. Het kan ook leiden tot gevoelige buik, zwelling en pijn onder de navel.
• Bloed in sperma: net als bloed in de urine wordt bloed in het sperma niet als normaal beschouwd en kan het een teken zijn van veel verschillende problemen, waaronder vernauwing.
• Buikpijn: Personen met urineretentie kunnen buikpijn hebben als hun blaas te vol is. Dit kan ook leiden tot een uitstulping in de onderbuik onder de navel.
• Urethrale lekken: Urine druipt of onverwachts lekt zonder een duidelijke uitleg, zoals hard niezen bij een persoon die normaal gesproken problemen heeft met druppelen na niezen of hoesten. Verlies van controle over de blaas is ook mogelijk.
• Zwelling van de penis: Sommige soorten vernauwingen kunnen leiden tot zwelling van de penis.

Oorzaken

Er zijn veel redenen waarom een ​​urethrale strictuur kan optreden. Sommige patiënten weten misschien nooit wat de oorspronkelijke oorzaak van de strictuur was, terwijl anderen misschien door een chirurg zijn gewaarschuwd voor een strictuur als mogelijke bijwerking van een operatie.

Soorten restricties

Er zijn vier algemene soorten urethrale stricturen:

• Iatrogeen: dit zijn stricturen die worden veroorzaakt door medische behandeling van een andere aandoening.
• Idiopathisch: de oorzaak van de strictuur is onbekend.
• Ontstekingsremmend: een infectie of een ander probleem veroorzaakte een ontsteking in de urethra.
• Traumatisch: een verwonding die de urethra beschadigde, veroorzaakte de strictuur, zoals een bekkenbreuk.

Iatrogene oorzaken

Zwelling of littekens kunnen optreden bij elke procedure of instrumentatie op de urethra. Het is belangrijk om uw arts te vragen naar de risico's van procedures die risico's voor de urethra kunnen inhouden.

Transurethrale resectie van de prostaat, ook bekend als een TURP-procedure, kan littekens op de urethra veroorzaken, evenals elke procedure waarbij instrumenten in de urethra moeten worden ingebracht.

Cystoscopie, transurethrale blaasprocedures en endoscopische nierprocedures zijn ook procedures waarvan bekend is dat ze het risico op urethrale stricturen verhogen. Het gebruik van urinekatheters, zoals een foley- of rechte katheter, kan leiden tot urinevernauwingen, vooral bij langdurig gebruik.

Traumatische oorzaken

Letsel kan schade aan de urethra veroorzaken en tijdens of na genezing kunnen symptomen optreden. Bekkenfracturen en perineumtrauma worden vaak geassocieerd met urethrale stricturen.

Hoewel veel stricturen maanden of jaren nodig hebben om zich te vormen, kan een patiënt normaal urineren vóór een trauma en na een trauma een aanzienlijke urethrale strictuur hebben als gevolg van letsel of de zwelling veroorzaakt door het letsel.

Ontstekingsoorzaken

Ontstekingsoorzaken van urethrale strictuur zijn onder meer:

• Maligniteit: kanker en de behandeling van kanker kunnen leiden tot littekens en andere soorten vernauwingen.
• Ontsteking van de urethra: er zijn veel oorzaken van een ontsteking die kan optreden in de urethra en die kan leiden tot vernauwing, die tijdelijk of permanent kan zijn.
• Infectie: Meestal gonorroe, maar kan te wijten zijn aan andere soorten seksueel overdraagbare aandoeningen of urineweginfecties.
• Lichen sclerosus: een zeldzame huidaandoening die typisch bij vrouwen voorkomt, er verschijnen witte plekken op de huid - vaak op de geslachtsorganen - die pijn, jeuk en dunner worden van de huid veroorzaken.
• Prostaatziekte: vergroting van de prostaat als gevolg van goedaardige prostaathyperplasie, infectie, irritatie of kanker kan de urinestroom door de urethra verminderen. In dit geval is het niet een strictuur die de urinestroom blokkeert, maar de feitelijk vergrote prostaat die een vernauwing rond de urethra veroorzaakt.

Aangeboren vernauwingen - vernauwingen die bij de geboorte aanwezig zijn - komen veel minder vaak voor dan vernauwingen die later in het leven optreden, maar ze zijn ook mogelijk.

Risicofactoren

Hoewel urethrale stricturen veel vaker voorkomen bij mannen, komen ze ook voor bij vrouwen en kinderen. De typische patiënt is een man en kan een voorgeschiedenis hebben van het volgende.

Gemeenschappelijke risicofactoren

• Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA), waaronder gonorroe
• Urineweginfecties (UTI)
• Procedures die plaatsvinden in of via de urethra
• Urethritis - ontsteking van de urethra
• Bekkenfractuur of trauma

Preventie

De meeste mensen kunnen de vorming van urethrale stricturen niet voorkomen. Voor sommigen zijn ze een bekende mogelijke bijwerking van een operatie.Personen die urinekatheters gebruiken, kunnen hun risico op vernauwing verkleinen door een katheter van de juiste maat te gebruiken en de katheter alleen te gebruiken zolang dit absoluut noodzakelijk is.

Vermijd seksueel overdraagbare en andere soorten urineweginfecties, maar wat nog belangrijker is, zoek snel een behandeling als men vermoedt.

Diagnose

De diagnose van een urethrale strictuur begint met het lichamelijk onderzoek door een zorgverlener. Als een urethrale strictuur wordt vermoed, kunnen beeldvormende onderzoeken zoals een echografie of röntgenfoto's worden uitgevoerd.

Urethroscopie is een procedure waarbij een glasvezelkijker wordt gebruikt om in de urethra te kijken wanneer een strictuur wordt vermoed. Een retrograde urethrogram is een procedure waarbij contrastkleurstof in de urethra wordt geïnjecteerd om te zien of de urethra lekt.Het urethrogram wordt meestal gedaan voor patiënten die een bekkenfractuur of -trauma hebben gehad en wordt vaak gebruikt om te bepalen of een operatie nodig kan zijn .

In het geval van trauma is de strictuur minder het gevolg van littekens en meer van de anatomische veranderingen die worden veroorzaakt door het mechanisme van letsel.

De behandeling kan worden uitgevoerd op een opkomende basis voor een strictuur die een volledig onvermogen om te urineren veroorzaakt of wanneer deze incidenteel wordt aangetroffen tijdens geplande chirurgische procedures.

Chirurgische behandeling

Opties voor de behandeling van urethrale stricturen omvatten voornamelijk een operatie, waaronder:

Urethrotomie

Een urethrotomie, ook bekend als een directe visualisatie interne urethrotomie (DVIU), is een minimaal invasieve procedure waarbij een cystoscoop (een rigide instrument dat wordt gebruikt om in de blaas te kijken), een ballon, een laser of een scherp instrument wordt gebruikt om de strictuur te openen zodat deze stopt niet langer de urinestroom door de urethra.

Sommige van deze procedures kunnen op kantoor of naast het bed worden uitgevoerd met lokale anesthesie in noodsituaties. Tijdens een geplande procedure kan uw arts ervoor kiezen om algemene anesthesie of schemerslaap te gebruiken. Zodra de procedure is voltooid, gaat u waarschijnlijk naar huis met een Foley-katheter (buis met ballon die in uw blaas en urethra blijft om uw urine af te voeren) om te helpen bij het herstel. De Foley voert urine af, maar helpt ook om de pas vrijgegeven vernauwingen open te houden. Het wordt een paar dagen later verwijderd. Op dit punt kan uw arts u leren hoe u uzelf kunt katheteriseren om de strictuur open te houden of andere, meer invasieve procedures te bespreken.

In noodsituaties, of wanneer uw arts niet voorbij de strictuur kan komen, kan hij ervoor kiezen om een ​​suprapubische buis te plaatsen om de blaas te ledigen. Hier wordt een buis rechtstreeks vanuit uw onderbuik in de blaas geplaatst.

Urethroplastiek

De urethroplastiek, ook wel "open chirurgie" genoemd, is het operatief verwijderen van de strictuur met de reconstructie van de urethra. Hoewel deze procedure ingewikkelder en veel complexer is dan andere behandelingen, wordt aangenomen dat deze de beste langetermijnresultaten en het laagste herhalingspercentage heeft.

Er zijn meerdere soorten urethroplastiek, afhankelijk van de locatie van de strictuur in de urethra, de ernst en de oorzaak van het probleem.

De procedure kan beginnen met het plaatsen van een suprapubische katheter, een soort katheter die in de blaas wordt geplaatst via een incisie in de buik. Dit leidt de urine weg van de urethra, zodat de procedure kan worden uitgevoerd.

De procedure kan dan het oogsten van weefsel van de binnenkant van de wang van de patiënt of van de penis omvatten, als de chirurg denkt dat er extra weefsel nodig zal zijn om de urethra te reconstrueren. De chirurg kan overgaan tot het operatief loslaten van het vernauwde gebied in de urethra zodra het is verdoofd met medicatie.

Zodra de urethra is blootgesteld, kan het gebied met de vernauwing worden opengesneden, waarbij het geoogste weefsel wordt gebruikt om een ​​grotere urethra te creëren. Het gebied is gesloten en de chirurg controleert of er een goede doorbloeding in het gebied is.

Herstel van een operatie

De meeste patiënten kunnen binnen een paar weken na de operatie terugkeren naar hun normale activiteiten. De meesten krijgen weer het vermogen om zonder problemen te urineren, maar een paar zeldzaam zullen de vernauwing in de toekomst terug krijgen. Tussen 2 en 10% van de mannelijke patiënten zullen erectiestoornissen ervaren tijdens hun herstel of op de lange termijn.

De urethrotomie wordt bijna altijd gedaan in de verwachting dat de patiënt zich in de toekomst terugtrekt, aangezien zeer weinig patiënten langdurige verlichting van de procedure hebben. In sommige gevallen wordt de urethrotomie gedaan om tijd te winnen, zoals wachten tot een pediatrische patiënt nog een paar jaar groeit voordat een definitieve beslissing wordt genomen over hoe het probleem permanent kan worden aangepakt.

Risico's van chirurgische behandeling

Alle operaties hebben risico's, inclusief de algemene risico's die gepaard gaan met een operatie en het risico dat gepaard gaat met anesthesie. De chirurgische procedures die worden uitgevoerd om urethrale stricturen te behandelen, brengen extra risico's met zich mee die specifiek zijn voor dit type procedure.

Er zijn twee mogelijke complicaties waar patiënten zich bewust van moeten zijn, aangezien ze bij tot 20% van de chirurgiepatiënten kunnen voorkomen:

• Perineaal hematoom: dit is een verzameling bloed in het gebied tussen het scrotum en de anus. Erger dan een blauwe plek, het hematoom kan gevoelig of zelfs pijnlijk zijn en het kan weken duren voordat het volledig is verdwenen. Dit kan gebeuren na urethroplastiekprocedures.
• Urethrale bloeding: deze complicatie is vaak aanwezig bij urethrale strictuurbehandeling, maar varieert van lichte bloedingen tot aanzienlijke bloedingen, waarbij ernstige bloedingen veel minder vaak voorkomen.

Andere mogelijke complicaties zijn urine-incontinentie of urineretentie, erectiestoornissen, retrograde ejaculatie, verminderd gevoel in de penis, verlies van penislengte en infectie.

Niet-chirurgische behandeling

Niet-chirurgische behandeling is zeer beperkt, aangezien er momenteel geen medicijnen beschikbaar zijn om een ​​urethrale strictuur te behandelen. De enige potentieel effectieve behandeling buiten de operatie om is dilatatie van de urethra met behulp van speciale staafjes die geluiden worden genoemd en die heel geleidelijk groter worden van het ene uiteinde naar het andere. kan de vernauwing geleidelijk losmaken.

Hoewel sommige patiënten met deze methode enige verlichting krijgen, hebben de meeste patiënten een operatie nodig om aanzienlijke, langdurige verlichting te krijgen of om complicaties te voorkomen.

Een woord van Verywell

Urethrale stricturen kunnen aanzienlijke problemen veroorzaken bij het urineren. Over het algemeen is het het beste om onmiddellijk hulp in te roepen als zich problemen voordoen, aangezien er veel problemen zijn die kunnen leiden tot moeilijk urineren en veel problemen die ook kunnen worden veroorzaakt door problemen met plassen. Deze problemen variëren van licht tot levensbedreigend. dus een snelle diagnose en een snelle behandeling zijn belangrijk.

Hoewel er geen medicatie is die urinevernauwingen kan behandelen, zijn er procedures die zeer effectief zijn bij het behandelen van het probleem en snelle verlichting bieden.