Symptomen van een urineweginfectie

Iedereen die ooit een urineweginfectie (UTI) heeft gehad, weet heel goed hoe frustrerend en ongemakkelijk ze kunnen zijn. Zelfs een mild geval kan pijn veroorzaken bij het urineren, een verhoogde drang om te plassen en bloed of etter in de urine. braken en, in zeldzame gevallen, nierbeschadiging.

En het zijn niet alleen volwassenen die kunnen worden getroffen. Pasgeborenen en kinderen kunnen ook UTI's krijgen, en die bij ouderen kunnen soms levensbedreigend zijn. Door de tekenen en symptomen van een UTI te kennen, kunt u een behandeling zoeken en veel van de complicaties van deze maar al te vaak voorkomende infectie voorkomen. .

Veel voorkomende symptomen

De symptomen van een urineweginfectie worden grotendeels bepaald door hun locatie in de urinewegen. In grote lijnen zijn er twee soorten UTI:

• Een lagere urineweginfectie is een infectie die optreedt in de blaas of urethra (de buis waardoor urine het lichaam verlaat). Het wordt gewoonlijk een blaasontsteking genoemd.
• Bij een infectie van de bovenste urinewegen zijn de nieren en urineleiders betrokken (het kanaal waardoor urine van de nieren naar de blaas gaat). Een infectie van de nieren wordt ook wel pyelonefritis genoemd.

Lagere urinewegen (blaasontsteking)

Een lagere urineweginfectie treedt meestal op wanneer bacteriën de urethra binnendringen en een infectie in de blaas veroorzaken.

Wanneer symptomen optreden, beginnen ze vaak met een doffe pijn of ongemak in het bekken of de urethra. Gewoonlijk zal de UTI zich binnen enkele uren manifesteren met karakteristieke symptomen, waaronder:

• Pijn of branderig gevoel tijdens het plassen (dysurie)
• Een verhoogde drang om te plassen (urinaire urgentie)
• De noodzaak om 's nachts op te staan ​​om te plassen (nocturie)
• Niet kunnen plassen (urine-incontinentie)
• Vaak plassen
• Stinkende urine
• Troebele urine veroorzaakt door pus (pyurie)
• Bloederige urine (hematurie)
• Pusafscheiding uit de urethra
• Ongemak in de onderbuik
• Bekkenpijn bij vrouwen
• Lichte koorts
• Vermoeidheid

Bovenste urinewegen (pyelonefritis)

Een blaasontsteking die naar de nieren is gemigreerd, wordt meestal als ernstig beschouwd en heeft dringende medische zorg nodig. Pyelonefritis kan systemische (lichaams) symptomen veroorzaken die niet alleen meer openlijk zijn, maar ook vaak slopend.

Tekenen van pyelonefritis kunnen zijn:

• Hoge koorts (meer dan 100,4 graden)
• Rillingen op het lichaam
• Rigors (rillen en zweten vergezeld van een temperatuurstijging)
• Misselijkheid of braken
• Flankpijn (pijn die meestal diep en hoog in de rug of zijkanten is, hoewel deze in de bovenbuik aanwezig kan zijn)

Speciale populaties

Baby's, jonge kinderen en ouderen worden ook vaak getroffen door UTI's en vaak op zeer verschillende manieren.

De belangrijkste uitdaging bij zeer jonge en zeer oude mensen is dat de klassieke tekens vaak ontbreken of verkeerd worden toegeschreven aan andere oorzaken.

Vooral bij pasgeborenen zijn de enige aanwijzingen die u kunt hebben, aanhoudende onrust of huilen, vergezeld van vreemd ruikende urine en de weigering om te eten.Daarom is het belangrijk om altijd de stoelgang en urinaire gewoonten van uw baby te bespreken bij elk doktersbezoek. , hoe mild of incidenteel de veranderingen ook mogen lijken.

De tekenen van een urineweginfectie bij peuters en jongere kinderen zullen daarentegen meer karakteristiek zijn en kunnen dysurie, aandrang tot plassen, overdag incontinentie (enuresis) of het wrijven of vastgrijpen van de geslachtsdelen omvatten.

Een urineweginfectie bij ouderen vertoont gewoonlijk geen van de traditionele symptomen die bij andere volwassenen worden gezien, zoals urine-incontinentie en mentale verwarring (veroorzaakt door het binnendringen van bacteriën in de bloed-hersenbarrière).

Als uw geliefde ouder is, zijn de belangrijkste aanwijzingen om op te letten plotselinge veranderingen in gedrag en blaascontrole, vooral als ze gepaard gaan met pijn in de onderbuik of sterk ruikende urine.

Complicaties

UTI-complicaties treden vaak op als gevolg van een onbehandelde of onderbehandelde infectie.Het risico is ook hoog bij mensen met een onderliggende nieraandoening, diabetes of ziekten die het immuunsysteem aantasten (zoals HIV).

Complicaties van een urineweginfectie zijn onder meer:

• Terugkerende UTI's komen minstens twee keer per zes maanden of vier keer per jaar voor, meestal bij vrouwen
• Urethrale vernauwing (strictuur) bij mannen met terugkerende infecties
• Verhoogd risico op vroeggeboorte en laag geboortegewicht tijdens de zwangerschap
• Blijvende nierbeschadiging
• Sepsis (een mogelijk levensbedreigende ontstekingsreactie van het hele lichaam veroorzaakt door een ernstige infectie)

Bij kinderen

Omdat een urineweginfectie bij pasgeborenen vaak weinig of geen van de klassieke symptomen van een urineweginfectie vertoont, kan een kind alleen symptomatisch worden wanneer sepsis (ook wel urosepsis genoemd) zich ontwikkelt. Sepsis wordt altijd als een medisch noodgeval beschouwd.

Ga naar een eerstehulpafdeling of bel 911 als uw baby enkele of alle van de volgende symptomen ontwikkelt:

• Geelverkleuring van de ogen en huid (geelzucht)
• Hoge koorts
• Verminderde toon (slapheid)
• Braken
• Bewolkte of bloederige urine
• Onregelmatige ademhaling
• Bleke bleekheid of zelfs een blauwachtige huidskleur (cyanose)
• Een uitpuilen van de zachte plek op de achterkant van het hoofd veroorzaakt door de ontwikkeling van meningitis

Bij ouderen

Omdat UTI's vaak worden gemist bij ouderen, kan de infectie pas duidelijk worden wanneer urosepsis de hersenen en andere vitale organen begint te beïnvloeden.

Symptomen zijn onder meer van deze gevaarlijke complicatie:

• Een abnormaal snelle hartslag (tachycardie)
• Hoge koorts of onderkoeling (lichaamstemperatuur lager dan 95 graden)
• Ademhalingsmoeilijkheden of kortademigheid (dyspnoe)
• Overmatig zweten
• Plotselinge extreme angst
• Ernstige rug-, buik- of bekkenpijn
• Dementie-achtige symptomen veroorzaakt door de ontwikkeling van hersenontsteking (encefalitis)

Indien onbehandeld, kan sepsis leiden tot septische shock, orgaanfalen en overlijden.

Wanneer moet je een dokter zien?

Hoewel mildere UTI's vaak vanzelf verdwijnen zonder behandeling, moet u niet vermijden om een ​​arts te raadplegen als de symptomen langer dan een paar dagen aanhouden.

Met dat gezegd zijnde, als u tekenen van een nierinfectie ontwikkelt, waaronder pijn in de zij, misselijkheid of braken, moet u onmiddellijk een arts raadplegen.

Als u zwanger bent, mag u nooit een risico nemen met urineweginfecties, vooral niet als u diabetes of hiv heeft of eerdere infecties heeft gehad. Zelfs milde symptomen moeten worden bekeken, behandeld en gecontroleerd om ervoor te zorgen dat de infectie volledig is verdwenen.

Zonder uitzondering moeten symptomen die op sepsis duiden, worden behandeld als een medisch noodgeval. Dit geldt vooral voor baby's of ouderen.