Overzicht van bloedloze chirurgie en bloedconservering

Bloedconservering is een groep technieken die wordt gebruikt om de behoefte aan bloed dat wordt gebruikt tijdens de behandeling van een gezondheidstoestand te minimaliseren. Voor personen die bloedloze chirurgie wensen, wat een chirurgische ingreep is waarbij geen bloedproducten worden gebruikt die vreemd zijn voor de patiënt, is bloedconservering essentieel.

Veel bloedconserveringstechnieken zijn geschikt voor iedereen die de kans op een bloedtransfusie tijdens of na de operatie wil minimaliseren.

andresr / E + / Getty-afbeeldingen

Waarom bloedconservering begint in een laboratorium

Gedoneerd bloed is een kostbare hulpbron. Elke dag is het systeem afhankelijk van de vrijgevigheid van individuen die bereid zijn zowel hun tijd als hun bloed te doneren om anderen te helpen. Het is logisch om de verspilling van bloed tot een minimum te beperken en het begint met het verzamelen en verwerken van het bloed.

In sommige opzichten zijn bloedconserveringstechnieken op bloedbankniveau gewoon zinvol: gebruik bloed voordat het vervalt, zodat het niet hoeft te worden weggegooid, verbeter de omgang met bloed zodat er geen reden is om het weg te gooien, en, in behandel bloed in het algemeen als de kostbare hulpbron die het is.

Door gedoneerd bloed te beschermen, is de kans groter dat we voldoende bloed hebben als een individu (of veel individuen) een kleine of zelfs grote transfusie nodig heeft.

Redenen waarom patiënten kiezen voor bloedbehoud en bloedloze chirurgie

Er zijn veel redenen waarom een ​​persoon ervoor zou kiezen om geen bloed of bloedproducten van een donor te accepteren, en er zijn nog meer redenen waarom het bewaren van bloed slim is vanuit praktisch oogpunt. Het is heel redelijk om een ​​transfusie waar mogelijk te vermijden, aangezien er risico's zijn, ongeacht het type bloedproduct dat wordt toegediend.

Bloedconservering op het niveau van de gezondheidszorg neemt vele vormen aan, en de redenen om bloed te vermijden verschillen van persoon tot persoon. Enkele veel voorkomende redenen zijn:

• Religie: sommige religies, waaronder Jehovah's Getuigen, verbieden of ontmoedigen bloedtransfusies.
• De risico's van transfusie vermijden: Ongeveer 1 op de 2.000 patiënten die een transfusie krijgen, zal door die transfusie een bacteriële infectie krijgen en 1 op de 100 patiënten zal koorts krijgen als reactie op een transfusie. Hoewel het zeldzaam is, zullen naar schatting 1 op de 600.000 getransfundeerde patiënten aan hun transfusie overlijden, meestal na een levensbedreigende allergische reactie die anafylaxie wordt genoemd. De overgrote meerderheid van de mensen die een transfusie hebben, ondervinden geen complicaties van de procedure.
• Bezorgdheid over infectieziekten: hoewel de bloedtoevoer in de Verenigde Staten buitengewoon veilig is, zijn er in het verleden personen geweest die door een bloedtransfusie met hepatitis en zelfs HIV zijn geïnfecteerd. Ernstige infecties veroorzaakt door een transfusie zijn uiterst zeldzaam. Veel landen hebben een even veilige bloedtoevoer, maar er zijn ook veel landen die geen adequate kwaliteitscontroles hebben om infectie te voorkomen.
• Eerdere transfusiereactie: personen die in het verleden een ernstige transfusiereactie hebben gehad na toediening van bloed, kunnen transfusies mogelijk niet tolereren, hoe hard ze ook nodig zijn. Als anafylaxie, een levensbedreigende allergische reactie, optreedt als gevolg van een bloedtransfusie, kan de patiënt worden geadviseerd om in de toekomst geen transfusie te accepteren.

Personen die het meest waarschijnlijk een transfusie nodig hebben tijdens een operatie

Bepaalde soorten verwondingen, medische aandoeningen en medicijnen kunnen de kans vergroten dat een patiënt een transfusie nodig heeft tijdens of na een chirurgische ingreep. Veel soorten operaties veroorzaken minimaal bloedverlies, maar van andere is bekend dat ze vaak een transfusie vereisen.

• Oudere leeftijd: de oudere volwassene heeft meer kans op een transfusie dan een jongere patiënt.
• Bloedarmoede: de patiënt met een verlaagd aantal rode bloedcellen, ongeacht de reden, heeft meer kans op een transfusie tijdens of na de operatie.
• Patiënten die bloedverdunners gebruiken: deze medicijnen voorkomen bloedstolsels, maar leiden ook tot grotere bloedingen tijdens de operatie. Ze worden vaak gestopt voorafgaand aan een geplande operatie.
• Terugkeer naar de OK: patiënten die een tweede operatie ondergaan om complicaties te corrigeren na een recente ingreep.
• Noodoperatie: een ongeplande en onverwachte operatie wordt meestal alleen uitgevoerd voor een levensbedreigende ziekte. Ernstig ziek zijn verhoogt het algehele risiconiveau van elke operatie samen met het risico op bloedingen.
• Ernstige of meerdere medische aandoeningen naast de reden voor een operatie.
• Openhartoperatie waarvoor het gebruik van de hart-longbypassmachine vereist is.
• Kanker: Sommige soorten kanker kunnen het vermogen van het lichaam om rode bloedcellen aan te maken verminderen, terwijl andere het vermogen van het lichaam om stollingsfactoren in de lever te maken verminderen, waardoor het bloed kan stollen tijdens het bloeden.
• Traumachirurgie: verwondingen veroorzaakt door een aanzienlijke impact, zoals een ernstig auto-ongeluk, leiden doorgaans tot meer bloeding dan andere soorten verwondingen.
• Patiënten met een stollingsstoornis.

Hoe u bloedconservering en bloedloze chirurgie kiest

1. Vertel het uw chirurg: Als u heeft besloten een transfusie te vermijden of af te wijzen terwijl u een operatie ondergaat, moet u uw chirurg en het operatieteam zo snel mogelijk op de hoogte stellen, bij voorkeur wanneer u voor het eerst de mogelijkheid van een operatie bespreekt. Als uw chirurg geen bloedloze operatie kan uitvoeren, vraag dan om een ​​verwijzing naar iemand die dat wel kan.
2. Vind uw ziekenhuis: niet alle ziekenhuizen bieden een volledig bloedconserveringsprogramma of bloedvrije chirurgie. Hoewel veel van de technieken die worden gebruikt om de kans op transfusie tot een minimum te beperken, in de meeste faciliteiten mogelijk zijn, zijn technieken voor bloedvrije chirurgie niet overal beschikbaar. Een levertransplantatie is bijvoorbeeld beschikbaar in veel grote ziekenhuizen in het hele land, maar er zijn maar weinig ziekenhuizen die een bloedloze levertransplantatie kunnen uitvoeren.
3. Documenteer uw wensen: zodra u het ziekenhuis heeft geïdentificeerd waar u een operatie zult ondergaan, moet u het papierwerk invullen waarin uw wensen worden gedocumenteerd als u ervoor kiest om alle bloedproducten te weigeren terwijl u in het ziekenhuis bent. Dit formulier is een soort geavanceerde richtlijn. Onthoud dat patiënten het recht hebben om alle soorten behandelingen te weigeren, niet alleen het toedienen van bloed.
4. Meld u vroeg aan: het kost tijd om een ​​bloedeloze operatie te plannen. Iets eenvoudigs als het behandelen van bloedarmoede door ijzertekort ter voorbereiding op een operatie kan 6 tot 12 weken duren, als de aandoening niet ernstig is. Als de bloedarmoede eenmaal is behandeld, heeft een patiënt mogelijk extra weken nodig om bloed te laten afnemen en bewaren voor een mogelijke toekomstige transfusie. Dit heet een autologe bloedtransfusie. Ten slotte, als er voldoende bloed is opgeslagen, heeft het lichaam tijd nodig om te herstellen en de bloedvoorraden weer op te bouwen.

• Bepaal of er een coördinator bloedvrije chirurgie is in de instelling waar u een operatie zult ondergaan. Deze persoon kan helpen bij het plannen van de zorg die nodig is tijdens de hele operatie-ervaring.

Bloedconservering vóór de operatie

Planning is essentieel voorafgaand aan een bloedeloze operatie. Om een ​​operatie zonder bloed te verdragen, moet een patiënt voorafgaand aan de ingreep in de best mogelijke fysieke conditie zijn. Dit betekent dat u gezond bloed heeft, zodat het lichaam bloedverlies tijdens de operatie beter kan verdragen.

Dit proces begint met het testen van het bloed van de patiënt zodat indien nodig de kwaliteit van het bloed kan worden verbeterd en onnodig bloedverlies kan worden voorkomen. Als wordt vastgesteld dat de patiënt bloedarmoede heeft, wat betekent dat er te weinig rode bloedcellen zijn, moet de reden voor die bloedarmoede worden vastgesteld en moet de aandoening indien mogelijk worden gecorrigeerd. Dat kan veranderingen in het dieet en supplementen of toekomstige medische tests betekenen. Ontlasting kan op bloed worden getest om er zeker van te zijn dat er geen bloed verloren gaat in het spijsverteringskanaal. Vrouwen met ernstige menstruatiebloedingen kunnen worden doorverwezen naar een specialist die, indien nodig, met medicatie of een ingreep het bloedverlies kan helpen verminderen.

Wanneer bloed wordt afgenomen voor laboratoriumtests, worden vaak kleinere hoeveelheden dan normaal afgenomen, soms met behulp van testbenodigdheden en apparatuur die doorgaans bedoeld zijn voor kleine kinderen. Een pasgeborene kan niet tolereren dat er vaak grote hoeveelheden bloed worden afgenomen, dus de tests zijn ontworpen om veel kleinere hoeveelheden bloed te gebruiken dan die voor volwassenen.

Als er waarschijnlijk bloed nodig is tijdens de operatie, kan de patiënt zijn eigen bloed "doneren", dat vervolgens wordt opgeslagen zodat het later tijdens de operatie beschikbaar is. Patiënten die zich zorgen maken over de risico's van transfusie, maar in het algemeen geen bezwaar hebben tegen een transfusie, kunnen familieleden ook hun bloed laten doneren voor de toekomstige procedure.

In sommige gevallen wordt voorafgaand aan de procedure medicatie gegeven om het aantal rode bloedcellen te verhogen. Deze medicijnen, waaronder erytropoëtine, kunnen erg duur zijn en zijn doorgaans gereserveerd voor patiënten met bloedarmoede die niet reageren op andere soorten behandeling.

Bloedconservering tijdens chirurgie

Een chirurg die goed thuis is in bloedloze chirurgie en ervaring heeft met het gebruik van bloedconserveringstechnieken die vóór, tijdens en na de operatie worden gebruikt, is het belangrijkste onderdeel van een succesvolle bloedloze chirurgie. Kleine veranderingen in chirurgische technieken kunnen mooie beloningen opleveren in termen van bloedverlies. Zo leidt het doorsnijden van weefsel met een scalpel tot bloeding, dus waar mogelijk wordt vaak een elektrisch cauterisatieapparaat gebruikt, dat snijdt maar ook warmte gebruikt om het bloeden te stoppen.

• Robotprocedures: Veel operaties kunnen worden uitgevoerd met robottechnologie, waardoor de verwachte hoeveelheid bloeding tijdens de operatie kan afnemen.
• Minimaal invasieve technieken: Laparoscopische chirurgie gebruikt meerdere zeer kleine incisies om een ​​procedure uit te voeren in plaats van de enkele grote incisie die traditioneel wordt gebruikt. Deze nieuwere maar nu algemeen gebruikte techniek vermindert bloeding doorgaans dramatisch ten opzichte van de oudere "open" techniek.
• Celbesparing: dit is een apparaat waarmee de chirurg bloed kan verzamelen dat tijdens de operatie van de operatieplaats is verloren. Na afname wordt het behandeld met bloedverdunners om stolling te voorkomen en indien nodig kan het bloed als transfusie naar de patiënt worden teruggevoerd.
• De temperatuur van de patiënt op peil houden: veel operatiekamers zijn behoorlijk koel en doordat de kamertemperatuur tijdens de operatie erg stil is, daalt de lichaamstemperatuur van de patiënt vaak tijdens de operatie. Deze daling van de lichaamstemperatuur kan leiden tot meer bloedingen, dus er wordt geprobeerd om de temperatuur van de patiënt op een normaal niveau te houden.
• De positionering van de patiënt: De manier waarop de patiënt op de tafel in de operatiekamer wordt geplaatst, kan van invloed zijn op de mate van bloeding. De ideale positie is afhankelijk van de ingreep die wordt uitgevoerd.
• Endovasculaire chirurgie: een techniek om bloedverlies tijdens vaatchirurgie te verminderen.
• Medicijnen om bloedingen te verminderen: er zijn medicijnen die kunnen worden gegeven om bloedingen te voorkomen en te verminderen, zoals tranexaminezuur. Medicijnen die het bloeden verhogen, worden ook vermeden.
• Behandeling van de incisie: om bloeding op de operatieplaats te verminderen, kunnen weefsellijmen als poeder of als vloeistof op een incisie worden aangebracht. De lijmen zorgen ervoor dat het bloed ter plaatse stolt en het bloeden sneller stopt.

Bloedbehoud na een operatie

Noodzakelijkerwijs is tolerantie voor een laag hemoglobinegehalte (verminderd aantal rode bloedcellen) vereist na een bloedeloze operatie. Dat betekent niet dat bloedingen worden genegeerd en onbehandeld als er bloedverlies optreedt na de procedure, maar het betekent wel dat de typische reactie op bloedverlies anders kan zijn.

Bloedingen zullen agressief worden behandeld in een poging bloedverlies te stoppen. Een incisie die na een operatie blijft bloeden, kan bijvoorbeeld snel worden behandeld met weefselkleefmiddelen om stolling te bevorderen, waarbij er druk wordt uitgeoefend op de incisie om bloeding te verminderen en nauwlettend in de gaten moet worden gehouden voor eventuele indicaties dat de patiënt terug moet naar de OK om te bepalen waar de bloed komt uit.

De risico's van bloedloze chirurgie

Bloedconservering brengt weinig risico's met zich mee, aangezien het de bedoeling is om de hoeveelheid bloed die tijdens de behandeling van de patiënt wordt gebruikt, te verminderen. Bloedloze chirurgie brengt echter absoluut risico's met zich mee, waarvan er vele vaak voorkomen bij mensen met bloedarmoede.

Personen met bloedarmoede, of het nu bloedarmoede is als gevolg van bloedverlies tijdens een operatie of een andere oorzaak, kunnen de symptomen van bloedarmoede voelen: zwakte, vermoeidheid, hoofdpijn en het niet verdragen van lichaamsbeweging. Wanneer het niveau laag genoeg is dat het normaal gesproken met een transfusie zou worden behandeld, zal genezing langzamer plaatsvinden dan bij een persoon met gezondere niveaus. In ernstige gevallen van bloedarmoede, zoals de dramatisch verlaagde niveaus van rode bloedcellen die worden gezien wanneer een patiënt ernstige bloedingen heeft, is het risico op overlijden zeer reëel. Gelukkig blijft het risico op overlijden laag voor de meeste patiënten die zonder bloed worden geopereerd.

Een paar woorden over het behoud van bloed en bloedloze chirurgie

Het is waarschijnlijk dat sommige van de technieken die worden gebruikt om de noodzaak van transfusie te voorkomen en die speciaal zijn samengesteld voor patiënten van wie is vastgesteld dat ze tijdens de operatie geen bloedtransfusie krijgen, meer gemeengoed zullen worden voor alle patiënten die een operatie verwachten. Dit komt doordat deze technieken (meestal) gemakkelijk te implementeren zijn en het algehele risico voor de patiënt kunnen verkleinen als transfusie kan worden vermeden.