Wat is gele koorts?

Gele koorts wordt veroorzaakt door een flavivirus, dat wordt verspreid door muggen in Afrika en Zuid-Amerika, vooral in gebieden met dichte bossen of oerwouden.

De griepachtige ziekte kan symptomen veroorzaken zoals koorts, koude rillingen en pijn in het lichaam ongeveer drie tot zes dagen na infectie, en behandeling is meestal niet nodig.

Bij ongeveer 10% tot 15% van de geïnfecteerden kan het echter ernstig worden, met hoge koorts, geelzucht en andere problemen tot gevolg. Gele koorts kan dodelijk zijn.

Geschiedenis, impact en bereik

Door de jaren heen is gele koorts beter onder controle gehouden dan in het verleden, grotendeels omdat er een vaccin is om daartegen te beschermen. Toch schat de WHO dat jaarlijks ongeveer 84.000 tot 170.000 mensen besmet raken met gele koorts Er wordt aangenomen dat veel gevallen niet worden ontdekt, dus de volledige omvang van de gevolgen van de ziekte is onduidelijk.

Wereldwijd sterven maar liefst 29.000 tot 60.000 mensen per jaar aan de ziekte.

Gele koorts komt voor in geografische regio's waar het virus en de mug kunnen overleven. Dit is grotendeels afhankelijk van het klimaat en de aanwezigheid van een jungleomgeving.

In het grootste deel van Zuid-Amerika veroorzaakt het virus geen uitbraken in steden, maar komt het alleen voor in zeer specifieke regio's, meestal in afgelegen oerwoud- of bosgebieden, waar het virus zich bij dieren verspreidt.

Daar is het gecentreerd in de Amazone, voornamelijk in Brazilië, en bereikt het Peru, Ecuador, Bolivia, Colombia, Venezuela en Argentinië. Risicolanden zijn ook Panama, Trinidad en Tobago, Frans-Guyana, Guyana, Paraguay en Suriname.

Maar ongeveer 90% van de gele koorts komt voor in Afrika, waar de meeste sterfgevallen als gevolg van de infectie voorkomen, en wordt aangetroffen in West- en Centraal-Afrika, evenals in sommige delen van Oost-Afrika.

Afrikaanse landen waarvoor een risico op gele koorts bestaat, zijn onder meer: ​​Angola; Benin; Burkina Faso; Burundi; Kameroen; Centraal Afrikaanse Republiek; Tsjaad; Republiek Congo; Ivoorkust; Democratische Republiek Congo; Equatoriaal-Guinea; Ethiopië; Gabon; Gambia; Ghana; Guinea; Guinee-Bissau; Kenia; Liberia; Mali; Mauritanië; Niger; Nigeria; Rwanda; Senegal; Sierra Leone; Soedan; Zuid Soedan; Togo en Oeganda.

In 2016 was er een uitbraak in de hoofdstad van Angola, waarbij werd bevestigd dat meer dan 100 mensen aan de infectie zijn overleden. Het virus verspreidde zich in de hoofdstad en in de meeste provincies van het land.Hoewel het in Azië niet als endemisch wordt beschouwd, zijn reizigers en arbeiders vanuit Angola naar huis teruggekeerd naar China met het virus.

Het virus strekte zich vroeger geografisch veel verder uit dan nu. Het bereikte voor het eerst de Verenigde Staten aan het einde van de 17e eeuw. Het wordt verondersteld te zijn gebracht door mensenhandel tussen Afrika en Amerika, toen muggen en het virus werden meegevoerd samen met mensen die in endemische gebieden hadden gewoond. Het reikte zo ver naar het noorden als Boston, New York en Philadelphia, en bleef tot het einde van de 19e eeuw in zuidelijke steden. Het virus werd ook via de handel verspreid naar Europese havens tot aan Cardiff en Dublin, hoewel landen als Griekenland het meeste risico liepen.

Symptomen van gele koorts

Voor de meeste mensen veroorzaakt gele koorts een milde ziekte of blijft het onopgemerkt. Er zitten meestal ongeveer drie tot zes dagen tussen blootstelling aan het virus door een muggenbeet en ziek worden. Als u een milde ziekte heeft en nooit erg ziek wordt, wordt van u verwacht dat u volledig herstelt. Bij sommige mensen veroorzaakt gele koorts echter koorts, koude rillingen, pijn, bloeding, gele ogen en huid, misselijkheid, braken, verwarring, shock, orgaanfalen - zelfs de dood.

Voor mensen die symptomen van gele koorts ervaren, zijn er drie ziektestadia:

Vroege infectie treedt drie tot zes dagen na blootstelling op. U kunt koorts, spierpijn, misselijkheid, braken, duizeligheid en vermoeidheid ervaren.

Remissie treedt op na een paar uur, tot een dag. De koorts, indien aanwezig, daalt en de symptomen verbeteren. Dit kan 24 tot 48 uur duren. De meeste mensen herstellen op dit punt. Ongeveer 15% van de mensen die met het virus besmet zijn, krijgt een ernstigere ziekte.

Ernstige ziekte: koorts, misselijkheid en braken treden op als u een ernstige ziekte krijgt. Bij ernstige infecties treden nieuwe symptomen en tekenen op:

• Geelzucht: veel mensen met een ernstige ziekte ervaren gele verkleuring van de huid (inclusief de handpalmen en voetzolen), het wit van de ogen en de huid onder de tong. Dit symptoom geeft gele koorts zijn naam.
• Sommige mensen krijgen snel blauwe plekken of krijgen bloedingen op meerdere plaatsen in het lichaam. In het bijzonder kunt u een bloeding uit uw neus, andere slijmvliezen of een intraveneuze plek opmerken, of u kunt bloed in uw braaksel zien.
• Het aantal witte bloedcellen kan laag zijn, wat betekent dat er tijdens een infectie minder immuuncellen zijn.
• Bloedonderzoek kan aantonen dat de lever beschadigd is, wat kan worden opgespoord door de aanwezigheid van verhoogde leverenzymen in het bloed. Dit kan gebeuren voordat geelzucht ontstaat.
• Als de infectie verbetert, wordt verwacht dat leverenzymen stijgen tot de tweede week van de ziekte en dan beginnen te dalen naar normaal.
• Degenen die herstellen, maken antilichamen aan die vechten tegen het virus als het verdwijnt. Het virus blijft langer in het bloed bij mensen die erg ziek worden.
• Een ernstige ziekte kan symptomen van verwarring en uiteindelijk orgaanfalen veroorzaken.

Ongeveer 20% tot 50% van degenen met een ernstige ziekte kunnen overlijden.

Tekenen en symptomen van gele koorts

Oorzaken

Erg goed

Gele koorts wordt veroorzaakt door een flavivirus, een enkelstrengs RNA-virus dat wordt verspreid door de Aedes aegypti-mug.

Deze mug, die ook Zika en Dengue veroorzaakt, wordt in feite de gele koortsmug genoemd.

Het gele koortsvirus kan ook worden verspreid door andere muggen, de Aedes africanus in Afrika of Haemagogus en Sabethes muggen in Zuid-Amerika.

De muggen brengen het virus over door zich te voeden met het bloed van een besmette persoon of een andere primaat, zoals een aap, en vervolgens een andere persoon of een andere primaat te bijten. Een mug kan het virus oppikken als hij geïnfecteerd bloed opneemt vlak voordat de mens of het dier koorts krijgt en tot vijf dagen daarna.

Transmissiecycli

Het virus heeft drie verschillende overdrachtscycli: jungle (sylvatisch), intermediair (savanne) en stedelijk De effecten van de infectie zelf zijn hetzelfde, ongeacht of het in een van deze cycli wordt overgedragen.

Wanneer gele koorts zich in de jungle verspreidt, verspreidt het zich grotendeels zonder mensen. In plaats daarvan verspreidt het zich door muggen van niet-menselijke primaten (zoals een aap) naar niet-menselijke primaten. Als mensen het oerwoudgebied bezoeken (bijvoorbeeld voor mijnbouw, jacht of toerisme), kunnen ze ook worden gebeten door een mug en ziek worden.

In de tussenliggende cyclus (ook wel de savannecyclus genoemd) verspreidt gele koorts zich regelmatig tussen apen en mensen via muggen in gebieden aan de rand van oerwoudgebieden. Het kan aap op mens, aap op aap, mens op mens of mens op aap verspreiden.

In de stadscyclus verspreidt gele koorts zich voornamelijk tussen mensen via muggen die in stedelijke gebieden leven. Het begint meestal wanneer iemand die met het virus is besmet, terugkeert uit een oerwoudgebied. Het kan leiden tot plotselinge en grote uitbraken in drukke stedelijke gebieden.

Gele koorts Oorzaken en risicofactoren

Diagnose

De diagnose van gele koorts is gebaseerd op de klinische geschiedenis van blootstelling aan een muggenbeet in een endemisch gebied, evenals op een geschiedenis van symptomen. Er zijn een paar tests die de diagnose gele koorts kunnen ondersteunen of bevestigen.

• Antilichaamtest: deze test is de meest beproefde diagnostische test voor gele koorts. Het zoekt naar de aanwezigheid van immuuneiwitten voor gele koorts in uw bloed, wat aangeeft dat u de infectie aan het afweren of effectief heeft bestreden. Het kan echter enkele dagen duren voordat uw lichaam voldoende antilichamen aanmaakt om te kunnen worden gedetecteerd. Het kan zijn dat u tot twee weken moet wachten om uw resultaten te krijgen.
• Virale PCR-test: PCR-tests kunnen het genetisch materiaal van het virus in uw bloed detecteren. Een positieve PCR-test geeft aan dat u het virus in uw lichaam heeft, dus het wordt beschouwd als een sterkere indicator van een huidige infectie dan een antilichaamtest. Een belangrijke beperking: het virale RNA is vroeg na infectie detecteerbaar, maar is niet gemakkelijk detecteerbaar na enkele dagen infectie. Dit betekent dat u een negatief PCR-testresultaat kunt krijgen, zelfs als u de infectie heeft.
• Urinetest: een relatief nieuwe test kan de virale PCR in de urine detecteren, waardoor de diagnose praktischer wordt. Deze test, hoewel veelbelovend, wordt echter nog niet algemeen gebruikt.

Behandeling

Er is geen specifieke antivirale behandeling voor gele koorts, maar de ziekte kan behoorlijk ernstig worden en aanverwante complicaties kunnen medische zorg vereisen.

Behandeling van gele koorts moet onder toezicht staan ​​en plaatsvinden in een ziekenhuis, niet thuis.

Dit kan zijn:

• Preventie van bloeding: vanwege het risico op bloeding, moeten medicijnen die dit veroorzaken, zoals aspirine, ibuprofen en naproxen, in het algemeen worden vermeden.
• Hydratatie: Het kan nodig zijn om tijdens de ziekte gehydrateerd te blijven met orale of intraveneuze vloeistoffen, vooral als u moet braken of een lage bloeddruk heeft.
• Koortsbeheersing: Over het algemeen wordt gele koorts geassocieerd met lichte koorts. Maar als uw koorts hoger wordt dan verwacht, heeft u mogelijk medicijnen nodig om uw temperatuur te verlagen.
• Pijn: Als u spierpijn of gegeneraliseerd ongemak ervaart, kan dit worden behandeld met orale of geïnjecteerde pijnstillers.
• Bloeddrukondersteuning: voor degenen die in shock zijn, wat optreedt wanneer de bloeddruk extreem laag is, kan de bloeddruk worden verhoogd met medicijnen die de bloedvaten vernauwen, ook wel pressoren genoemd.
• Beheer van orgaanfalen: wanneer gele koorts orgaanfalen veroorzaakt, moeten die organen worden ondersteund terwijl de infectie verbetert. Er kan bijvoorbeeld een beademingsapparaat nodig zijn om te helpen bij het ademen; dialyse kan nodig zijn om het werk van de nieren te doen.

Hoe gele koorts wordt behandeld

Preventie

Omdat gele koorts al een tijdje bestaat, is de overdracht van het virus goed bekend. Hier zijn enkele effectieve manieren om de infectie te voorkomen:

• Vaccinatie: Bij sommige mensen wordt vaccinatie aanbevolen. Als u in een endemisch gebied woont, bent u mogelijk al immuun voor de infectie en dient u de officiële aanbevelingen met betrekking tot vaccinatie voor uzelf en uw kinderen op te volgen. Als u naar een gebied reist waar gele koorts endemisch is, heeft u waarschijnlijk het vaccin nodig. Vaccins voor reizigers zijn meestal niet overal verkrijgbaar en het kan zijn dat u een afspraak moet maken bij een plaatselijke reiskliniek. Het is ook het beste om vooruit te plannen, aangezien u het vaccin minstens 10 dagen voor uw reis moet krijgen.
• Voorzorgsmaatregelen tegen muggen: Als u zich in een endemisch gebied bevindt, kunt u uzelf en uw kinderen tegen muggen beschermen. Hoewel het niet altijd mogelijk is om muggenbeten volledig te vermijden, kunt u lagen dragen, vooral wanneer u door oerwouden en bossen reist, en u kunt insectenspray gebruiken. Het wordt ook aanbevolen om onder beschermende netten te slapen, zelfs als u zich in een afgesloten ruimte bevindt.
• Anderen beschermen: Omdat het virus zich in het algemeen via een mug van persoon tot persoon kan verspreiden, wordt aanbevolen dat u onder klamboes blijft om verspreiding van het virus te voorkomen als u weet dat u besmet bent geraakt.

Gele koorts voorkomen

Een woord van Verywell

Als u naar een gebied reist waar gele koorts endemisch is, dient u de aanbevolen voorzorgsmaatregelen te nemen; Hierdoor wordt het risico op infectie aanzienlijk verkleind.

Zorg er ook voor dat u vertrouwd raakt met de meest voorkomende symptomen, zodat u medische hulp kunt zoeken als u toch geïnfecteerd raakt. Hoewel de meeste mensen met gele koorts een goed herstel hebben, is de kans daarop veel groter als u professionele zorg krijgt voordat er complicaties optreden.

Gele koorts: tekenen, symptomen en complicaties