Osteoporose is een veel voorkomende gezondheidstoestand, vooral bij oudere vrouwen. Breuken die verband houden met osteoporose veroorzaken aanzienlijke pijn, invaliditeit en soms zelfs de dood. Maar tenzij uw osteoporose ernstig is, zult u er tijdens een klinisch onderzoek geen belangrijke symptomen van hebben. Daarom is het belangrijk dat mensen met een risico op osteoporose regelmatig worden gescreend op de aandoening, via dual-energy röntgenabsorptiometrie (DEXA). Helaas worden veel mensen die momenteel het risico lopen op osteoporose en fracturen niet regelmatig gescreend. voor osteoporose en niet de behandelingen krijgen die ze nodig hebben.
Ellen Lindner / VerywellOsteoporose-screening
Osteoporose wordt gediagnosticeerd met een combinatie van factoren, waaronder uw medische geschiedenis, onderzoek en laboratorium- en beeldvormende tests. Veel mensen hebben osteoporose zonder enige tekenen of symptomen. Als er tekenen zijn, kan dit bestaan uit lengteverlies of een gebogen houding.
Mensen met osteoporose hebben ook meer kans op fracturen van wat slechts kleine verwondingen zouden zijn bij iemand zonder osteoporose. Dat is soms de reden waarom een persoon eerst wordt beoordeeld op osteoporose.
Omdat osteoporose misschien niet duidelijk is zonder een botdichtheidstest, is het belangrijk dat mensen met een risico op osteoporose regelmatig worden gescreend op de ziekte.
U kunt een idee krijgen van uw potentiële risico met de quiz van de International Osteoporosis Foundation.
Naast het diagnosticeren van osteoporose, zal uw arts de onderliggende oorzaak moeten diagnosticeren. Meestal is de oorzaak "primaire osteoporose", vermoedelijk veroorzaakt door het verouderingsproces en veranderingen in geslachtshormonen.
Soms wordt osteoporose veroorzaakt door een andere medische aandoening, of zelfs door een medicijn dat wordt gebruikt om een andere aandoening te behandelen. Dat wordt 'secundaire osteoporose' genoemd. Dat is een van de redenen waarom uw arts uw andere medische aandoeningen moet kennen voor een juiste diagnose.
In beeld brengen
De voorkeursmethode voor het beoordelen van osteoporose is een röntgenabsorptiometrie met dubbele energie (DEXA of DXA) van de heup en de lumbale (onder) wervelkolom. Dit wordt soms ook "centrale" DEXA genoemd om het te onderscheiden van DEXA die op andere delen van het lichaam wordt uitgevoerd.
Deze test is de beste en meest betrouwbare, indien beschikbaar.Het is een pijnloze en niet-invasieve test.
DEXA is een soort botdichtheidsscan, die kan aantonen of osteoporose uw botten minder dicht heeft gemaakt en meer kans heeft op breuken. DEXA kan ook worden gebruikt om bij te houden hoe uw osteoporose in de loop van de tijd op de behandeling reageert en kan nuttig zijn bij het beoordelen van uw risico op fracturen.
Een DEXA gebruikt een gespecialiseerd type röntgenfoto om afbeeldingen van uw botten te krijgen, hoewel het veel gedetailleerdere informatie over uw botten geeft dan een standaard röntgenfoto. DEXA gebruikt een lage dosis ioniserende straling, veel lager dan bijvoorbeeld bij een CT-scan.
De test vereist weinig tot geen voorbereiding. Je zult een moment heel stil moeten liggen terwijl de technicus de DEXA-afbeeldingen ophaalt. Een radioloog zal de scans interpreteren.
De U.S. Preventive Services Task Force beveelt aan dat alle vrouwen ouder dan 65 jaar worden gescreend op osteoporose via DEXA.
Mogelijk hebt u ook een DEXA nodig als u bepaalde risicofactoren voor osteoporose heeft of tekenen dat u het zou kunnen hebben. Enkele hiervan zijn:
- Een fractuur hebben door een licht trauma op de leeftijd van 50 jaar of ouder
- Hoogte verlies
- Geschiedenis van roken
- Langdurig gebruik van glucocorticoïdtherapie
- Geschiedenis van alcoholmisbruik
- Dieet met een tekort aan calcium of vitamine D.
Zelfs als uw DEXA aantoont dat u nu geen osteoporose heeft, heeft u in de toekomst misschien nog een scan nodig.
T-scores en Z-scores
Gewoonlijk leveren uw DEXA-testresultaten twee scores op.
De T-score geeft een idee van de hoeveelheid botmassa die u heeft in vergelijking met een jongvolwassene van hetzelfde geslacht. Een score van -1 of hoger wordt als normaal beschouwd. Een lagere score tussen -1,1 en -2,4 wordt geclassificeerd als osteopenie (lage botmassa die nog geen osteoporose is). Iemand met een T-score van -2,5 of lager heeft zelfs nog minder botmassa en voldoet aan de criteria voor de diagnose osteoporose.
Meestal wordt ook een Z-score verstrekt. Dit nummer geeft informatie over hoe uw botmassa zich verhoudt tot mensen van dezelfde leeftijd, dezelfde grootte en hetzelfde geslacht. Z-scores van -2,0 of minder worden geacht onder het verwachte bereik te liggen. Z-scores zijn vooral belangrijk bij het evalueren van kinderen en jongere volwassenen.
Andere screeningstests
Een DEXA van de onderrug en heupen geeft de definitieve diagnose van osteoporose, maar er zijn andere tests die soms kunnen worden gebruikt om op de ziekte te screenen. Ze beoordelen de botdichtheid in een gebied weg van de centrale wervelkolom, zoals de onderarm, pols of hiel. Deze beeldvormende tests maken gebruik van röntgenfoto's (zoals bij CT's) of echografie.
Deze tests zijn niet zo nauwkeurig als een DEXA van de onderrug. Ze zijn soms verkrijgbaar op gezondheidsbeurzen of bij sommige medische kantoren. Waaronder:
- Perifere DEXA (pDXA)
- Kwantitatieve echografie (QUS)
- Bepaalde soorten CT-scans (perifere kwantitatieve computertomografie of pQCT)
Deze tests kunnen nuttig zijn als DEXA-tests van de wervelkolom en heupen niet beschikbaar zijn. Als u een van deze andere tests laat uitvoeren, neem dan contact op met uw zorgverzekeraar. Mogelijk hebt u een DEXA van de wervelkolom en heupen nodig voor een definitieve diagnose.
Deze andere beeldvormende tests kunnen ook nuttig zijn bij mensen van grotere omvang, aangezien sommige DEXA-machines mensen van meer dan 300 pond niet kunnen evalueren.
Andere beeldvormingstests om botbreuken te evalueren
Als u zich zorgen maakt dat u mogelijk een wervelkolom heeft als gevolg van uw osteoporose, heeft u mogelijk aanvullende beeldvormende tests nodig. Deze kunnen zijn:
- Röntgenfoto van de wervelkolom
- CT-scan van de wervelkolom
- MRI van de wervelkolom
Deze tests kunnen een idee geven of u fracturen heeft die zijn veroorzaakt door uw osteoporose.
Röntgenfoto's of aanvullende beeldvorming kunnen ook nuttig zijn als uw arts zich zorgen maakt dat onderliggende kanker of een andere aandoening mogelijk heeft bijgedragen aan een botbreuk.
Labs en tests
Beeldvormingstests spelen de leidende rol bij de diagnose, maar laboratoriumtests zijn soms ook belangrijk. Deze worden voornamelijk gebruikt om oorzaken van osteoporose op te sporen of uit te sluiten die geen verband houden met veroudering en in plaats daarvan worden veroorzaakt door een andere gezondheidstoestand.
U heeft waarschijnlijk enkele laboratoria nodig als uw arts u heeft gediagnosticeerd met osteoporose op basis van DEXA-beeldvorming of een ander type beeldvorming. Deze tests kunnen uw arts ook een idee geven of bepaalde medicijnen voor osteoporose niet veilig voor u zijn. Enkele van deze tests kunnen zijn:
- Vitamine D (voor vitamine D-tekort)
- Calcium (voor calciumgebrek)
- Creatinine (of andere tests voor nierziekte)
- Schildklierstimulerend hormoon (voor schildklieraandoeningen)
- Tests van leverfunctie
- Volledig bloedbeeld (CBC) (voor aandoeningen zoals bloedarmoede of multipel myeloom)
Deze kunnen een idee geven of u een andere medische aandoening heeft die uw osteoporose veroorzaakt, zoals een schildklieraandoening.
Geschat wordt dat tot 30% van de gevallen van osteoporose bij vrouwen na de menopauze wordt veroorzaakt door een andere medische aandoening en niet alleen door osteoporose als gevolg van leeftijd. Dit percentage kan hoger zijn bij mannen en premenopauzale vrouwen.
Differentiële diagnose
Voor een persoon die naar de dokter komt voor een botbreuk vanwege een klein trauma, is het vooral belangrijk om te evalueren op mogelijke oorzaken die niet direct verband houden met osteoporose. Iemand kan bijvoorbeeld zo'n botbreuk hebben door onderliggende botkanker of door kanker die zich ergens anders in het lichaam heeft verspreid. Multipel myeloom (een bloedkanker) kan ook tot een dergelijke breuk leiden.
Het is belangrijk dat zorgverleners op zoek gaan naar deze mogelijke onderliggende oorzaken. Daarom is het zo belangrijk dat ze een totaalbeeld krijgen van uw gezondheid, inclusief uw medicatiegeschiedenis en symptomen die mogelijk niets met elkaar te maken hebben.
De specifieke diagnose van secundaire osteoporose kan behoorlijk gecompliceerd zijn, aangezien het veel potentieel diverse en zeldzame oorzaken heeft die hun oorsprong hebben in verschillende systemen van het lichaam. Afhankelijk van de aanvullende aanwijzingen die aanwezig zijn, heb je mogelijk andere tests nodig om erachter te komen wat er aan de hand is.
Dit kunnen bijvoorbeeld tests zijn voor coeliakie, voor bepaalde hormonen (zoals bijschildklierhormoon of cortisol), voor HIV-antilichamen of zelfs genetische tests voor bepaalde zeldzame ziekten. Soms kan een persoon een van deze secundaire oorzaken hebben die dienen om reeds aanwezige osteoporose te verergeren.
Het is waarschijnlijker dat u aanvullende laboratoriumtests nodig heeft als uw medische beeld niet overeenkomt met primaire osteoporose.
Pre-menopauzale vrouwen en mannen van elke leeftijd hebben bijvoorbeeld meer kans op aanvullende tests, net als kinderen met osteoporose. De kans is ook groter dat u dergelijke tests nodig heeft als uw beeldvorming een uitzonderlijk lage botdichtheid vertoont, of als u niet heeft gereageerd op een eerdere behandeling voor osteoporose.
Aarzel niet om uw arts te vragen of uw osteoporose veroorzaakt kan worden door een andere medische aandoening. Voor de zekerheid kan het geen kwaad om een klein onderzoek te doen.
Evaluatie van het fractuurrisico
De kans op botbreuken is zo'n belangrijke overweging bij osteoporose. Daarom kan het voor u en uw arts nuttig zijn om, voordat u uw behandeling plant, een idee te krijgen van uw risico.
De Fracture Risk Assessment Tool (FRAX) is een online algoritme dat wordt gebruikt om de waarschijnlijkheid van iemands risico op een ernstige fractuur door osteoporose in de komende tien jaar te bepalen. Het gebruikt informatie uit uw gezondheidsgeschiedenis, risicofactoren en botdichtheidsscans om uw risico te berekenen. Samen kunnen u en uw zorgverlener de tool gebruiken om uw behandelbeslissingen te begeleiden.
