INTERNE HALSSLAGADER: ANATOMIE, FUNCTIE, BETEKENIS

Anatomie

Een van een paar gevonden aan elke kant van de nek, de interne halsslagader vertakt zich van de gemeenschappelijke halsslagader en baant zich een weg omhoog in de schedel. Zijn pad plaatst het precies naast hersengebieden die verband houden met visuele en sensorische verwerking en aan het einde splitst het zich in de twee hersenslagaders.

Dit schip kan worden onderverdeeld in zeven secties:

Cervicaal segment: De slagader ontstaat meestal tussen de derde en vierde wervel van de nek (C3 en C4). Naast andere belangrijke structuren zoals de gemeenschappelijke halsslagader, interne halsader, nervus vagus, diepe cervicale lymfeklieren en sympathische zenuwvezels, passeert het de transversale processen (botuitsteeksels) van de bovenste wervels voordat het het halsslagader bereikt bij het slaapbeen bij de basis van de schedel.

Petrous segment: In het halsslagader draait de slagader anteromediaal (naar voren en naar het midden), voordat hij superomediaal (boven en naar de middellijn) voortschrijdt naar het foramen lacerum.

Lacerum-segment: dit korte segment reist over kraakbeen dat het foramen lacerum bedekt en eindigt bij het petrolingual ligament daar.

Holle segment: bij het oversteken in de schedel, beweegt de interne halsslagader zich net boven het achterste deel van het wiggenbeen (een belangrijk bot in het midden van de schedel) en baant zich een weg door het dak van de holle sinus, wat in feite een opening is dat zich uitstrekt naar het oog. Hier bevindt het zich dicht bij de abducens-, oculomotorische, trochleaire en oftalmische zenuwen, evenals delen van de trigeminale zenuwen, die allemaal betrokken zijn bij de controle van de ogen en de sensorische waarneming.

Clinoïde segment: na het verlaten van de caverneuze sinus, kruist de interne halsslagader van de proximale naar de distale durale ring. De laatste van deze ringen is een anatomische marker die divisies in de interne halsslagader aangeeft.

Oogsegment: na het passeren van de distale durale ring, reist de slagader onder maar parallel aan de oogzenuw (de zenuw die visuele informatie aan de hersenen levert voor verwerking).

Communicerend segment: Het laatste segment van de slagader, het communicerende segment, geeft aanleiding tot de posterieure communicerende en anterieure choroïdale slagaders voordat ze zich splitsen in de voorste en middelste cerebrale slagaders.

Anatomische variaties

De meest voorkomende variatie in de interne halsslagader is asymmetrie van de oorsprong van de linker en rechter slagaders. Bovendien, hoewel het meestal ontstaat tussen de derde en vijfde nekwervels, begint het soms hoger of lager.

Er zijn ook een aantal andere afwijkingen waargenomen:

Aangeboren afwezigheid: een zeer zeldzame afwijking die bij de geboorte bij minder dan 0,1% van de mensen aanwezig is, dit is wanneer de slagader zich nooit ontwikkelt. Terwijl andere slagadersystemen deze afwezigheid kunnen compenseren - en de meeste gevallen zijn asymptomatisch - kan deze aandoening verband houden met bepaalde soorten hersenaneurysma en kan het de besluitvorming tijdens de operatie beïnvloeden.

Afwijkende interne halsslagader: deze variatie wordt gekenmerkt door een abnormaal kleine straal van de slagader op het punt van oorsprong in de nek. Ter compensatie kunnen andere porties groter zijn dan normaal. Als daardoor onvoldoende bloed de delen van het oor bereikt, kunnen patiënten last krijgen van tinnitus (oorsuizen).

Kussende halsslagaders: dit is wanneer de rechter en linker halsslagaders elkaar raken in de middellijn en langwerpig zijn.

Lateraliserende slagader: een afwijking in het petrous segment van de slagader, lateraliserende slagader, beïnvloedt waar de slagader de schedel bereikt en kan ook leiden tot tinnitus.

Aanhoudende halsslagader-vertebrobasilaire anastomosen: een aangeboren aandoening waarbij er onregelmatigheden zijn in de verbindingen tussen de voorste en meer achterste delen van de slagader.

Functie

De primaire rol van de interne halsslagader is om bloed af te leveren aan de voorhersenen: het voorste deel van de hersenen dat de hersenhelften herbergt (die betrokken zijn bij cognitie op hoger niveau, taal en visuele verwerking), de thalamus (geassocieerd met visuele, sensorische en auditieve verwerking, slaap en bewustzijn), en de hypothalamus (regulering van het metabolisme en de afgifte van hormonen, naast andere functies).

Via zijn takken levert deze slagader ook bloed aan de ogen en hun verwante structuren, het voorhoofd en de neus.

Klinische betekenis

Stoornissen of letsel aan de interne halsslagader kunnen een onvoldoende bloedtoevoer naar belangrijke hersengebieden veroorzaken. Dit kan dan leiden tot een infarct - cel- en weefselsterfte door een gebrek aan voedingsstoffen en zuurstof. Wanneer het zich voordoet in de hersenen, leidt dit tot een beroerte.

Zoals bij elk deel van de bloedsomloop, kan ook deze slagader onderhevig zijn aan een opeenhoping van atherosclerotische plaques, waardoor de slagader vernauwt (stenose), waardoor het risico op een infarct aanzienlijk toeneemt. Een specifiek soort operatie, carotis-endarteriëctomie genaamd, is nodig om dit probleem te verhelpen.

Ten slotte kan, vanwege zijn locatie, de interne halsslagader gewond raken in geval van een schedelbreuk. Als de slagader scheurt als gevolg van een dergelijk trauma, kunnen de banen ernstig worden beschadigd, wat leidt tot een geval genaamd arterioveneuze fistel in de caverneuze sinus. In feite is dit een verstoring van de gezonde bloedsomloop. Patiënten kunnen uitsteeksel van een oog of chemose ervaren wanneer de conjunctieve holte van het binnenste oog vol bloed zit.