Het hart - het primaire orgaan van het cardiovasculaire systeem - is een spier die regelmatig samentrekt, via een natuurlijke pacemaker die elektrische impulsen produceert. De hartslag transporteert bloed door het lichaam, dat zuurstof en voedingsstoffen levert aan alle cellen, weefsels en organen van het lichaam. Hoewel het hart een gecompliceerd orgaan is, is het in wezen een pomp die continu werkt om bloed door het lichaam te laten circuleren.
PIXOLOGICSTUDIO / Getty-afbeeldingen
Anatomie
Het hart is een orgaan dat ongeveer 350 gram (minder dan een pond) weegt. Hij is bijna zo groot als de gebalde vuist van een volwassene. Het bevindt zich in de thorax (borst) - tussen de longen - en strekt zich naar beneden uit tussen de tweede en vijfde intercostale (tussen de ribben). Het is goed beschermd tegen vele soorten trauma omdat het is omgeven door de ribbenkast.
Samen vormen het hart en de bloedsomloop het cardiovasculaire systeem. Het hart is de pomp die bloed door je lichaam duwt, dat zuurstof en voedingsstoffen aan alle lichaamscellen, weefsels en organen levert. Het verwijdert ook afvalproducten en kooldioxide.
De bloedvaten voeren het bloed door een complex netwerk van slagaders, arteriolen en haarvaten. Zodra de zuurstof door de weefsels is opgenomen, wordt het bloed via de aderen teruggevoerd naar het hart.
Interessant is dat als alle bloedvaten in het cardiovasculaire systeem in een rechte lijn zouden worden gelegd - van begin tot eind - de totale afstand die ze zouden afleggen meer dan 60.000 mijl zijn.
Bloed stroomt door het hart
Het menselijk hart bestaat voornamelijk uit vier kamers. De twee bovenste kamers worden de atria genoemd, de overige twee onderste kamers zijn de ventrikels.
De rechter- en linkerkant van het hart worden gescheiden door een spier die het 'septum' wordt genoemd. Beide partijen werken samen om het bloed efficiënt te laten circuleren. Elke kamer heeft zijn unieke taak in de bloedcirculatie, bijvoorbeeld:
- Het rechter atrium: ontvangt zuurstofarm bloed van het lichaam en pompt het vervolgens naar de rechterventrikel.
- Rechter ventrikel: pompt het zuurstofarme bloed naar de longen om zuurstof te ontvangen
- Het linker atrium: ontvangt het zuurstofrijke bloed uit de longen (via de longader) en pompt het naar de linker hartkamer.
- Linker hartkamer: de grootste en krachtigste van alle hartkamers pompt het zuurstofrijke bloed door de aorta (de grootste slagader in het lichaam) om door de slagaders, arteriolen en haarvaten van het lichaam te circuleren om zuurstof aan alle cellen te leveren, weefsels en organen door het hele lichaam. Hoewel de wanden van de linkerventrikel slechts ongeveer 2,5 cm dik zijn, heeft de linkerventrikel voldoende spierkracht om het bloed uit het hart, door de aortaklep en naar de rest van uw lichaam te duwen.
Hoeveel bloed zit er in het lichaam van een gemiddelde volwassene?
Een volwassene heeft ongeveer 1,2-1,5 gallon (of 10 eenheden) bloed in zijn lichaam. Bloed is ongeveer 10% van het gewicht van een volwassene.
De hartkleppen
De hartkleppen zorgen ervoor dat het bloed in de juiste kamer blijft. Stel je voor dat bloed van de boezems naar de onderste kamer (de ventrikels) stroomt. Als de ventrikels eenmaal vol zijn, moeten de kleppen sluiten voordat de krachtige samentrekking van de onderste kamers het bloed naar buiten pompt. Als de kleppen open blijven, wordt het bloed terug in de boezems gedwongen, in plaats van uit het hart te worden gestuurd om door het lichaam te circuleren. Vier hartkleppen werken om de bloedstroom door het hart te reguleren, waaronder:
- De tricuspidalisklep: regelt de bloedstroom tussen het rechter atrium en het rechterventrikel.
- De pulmonale klep: regelt de bloedstroom van de rechterventrikel naar de longslagaders.
- De mitralisklep: regelt de stroom van zuurstofrijk bloed van de longen naar het linker atrium en naar de linker hartkamer.
- De aortaklep: zorgt ervoor dat zuurstofrijk bloed van de linker hartkamer naar de aorta kan stromen om uit het lichaam naar alle weefsels te circuleren. De aorta is de grootste slagader in het lichaam. Het hart pompt bloed van de linker hartkamer in de aorta via de aortaklep.
Structuur
Het hart bestaat uit lagen, waaronder:
- Het myocardium: de laag die bestaat uit hartspiercellen.
- Het endocardium: de binnenvoering.
In het hart bevinden zich vier kamers, waaronder twee atria en twee ventrikels. De atria en ventrikels worden gescheiden door de hartkleppen, die de doorgang van bloed regelen.
Het hart is ingekapseld in een structuur die het pericardium wordt genoemd. De taak van het hartzakje is om het hart te verankeren en te voorkomen dat het te veel uitzet.
Plaats
De locatie van het hart is in het midden van de thorax (borst), iets naar links, en achter het borstbeen (borstbeen). De ruimte waarin het hart zich bevindt, wordt het 'mediastinum' genoemd. Binnenin het mediastinum wordt het hart gescheiden van andere structuren door het hartzakje. Het hartzakje is een taaie vliezige zak die het hart omhult.
De achterkant van het hart bevindt zich bij de wervels, de voorkant zit achter het borstbeen (borstbeen). Aan het bovenste (bovenste) deel van het hart zijn de grote aderen (de vena cava superieure en de vena cava inferior) en de grote slagaders (de aorta en de longstam) vastgemaakt.
Anatomische variaties
Er zijn veel genetische en aangeboren afwijkingen van het hart. Voorbeelden van afwijkingen bij volwassenen zijn onder meer:
- Familiale [erfelijke] verwijde cardiomyopathie: een erfelijke aandoening die ervoor zorgt dat de hartspier verzwakt en dun wordt. Familiale verwijde cardiomyopathie kan leiden tot hartfalen (HF), een aandoening waarbij het hart het bloed niet effectief door het lichaam kan laten circuleren .
- Familiaire hypercholesterolemie: een erfelijke ziekte waarbij een hoog cholesterolgehalte in het bloed betrokken is (hypercholesterolemie). Dit is een veel voorkomende aandoening die een erfelijke oorzaak is van coronaire hartziekten.
- Familiale hypertrofische cardiomyopathie: een veel voorkomende erfelijke hartaandoening waarbij een deel of de hele hartspier verdikt wordt, wat de druk in de hartkamer kan verhogen en de normale bloedstroom vanuit het hart kan verstoren. Dit zorgt ervoor dat het hart harder werkt om het bloed te laten circuleren. In ernstige gevallen kan hypertrofische cardiomyopathie de dood tot gevolg hebben.
Functie
De gemiddelde hartslag is ongeveer 75 slagen (weeën) per minuut. Het hart klopt bijna:
- 108.000 keer per dag
- 37 miljoen keer per jaar
- 3 miljard keer in een gemiddeld leven
De primaire functie van het vermogen van het hart om het bloed efficiënt te laten circuleren, is te zorgen voor een goede zuurstofvoorziening en levering van voedingsstoffen aan alle cellen, weefsels en organen van het lichaam.
Bijbehorende voorwaarden
Er zijn veel medische aandoeningen die verband houden met het hart. Enkele van de meest voorkomende bijbehorende aandoeningen zijn:
Atherosclerotische ziekte
Atherosclerose is misschien wel de meest voorkomende aandoening die invloed heeft op het hart; het type atherosclerose dat het hart beïnvloedt, wordt atherosclerotische cardiovasculaire ziekte (HVZ) genoemd. HVZ is een term die een verzameling aandoeningen beschrijft die het hart en de bloedvaten beïnvloeden. Deze ziekten veroorzaken het grootste aantal vroegtijdige sterfgevallen en ziekten over de hele wereld.
De meest voorkomende soorten HVZ zijn onder meer:
- Coronaire hartziekte (CAD): een blokkering of vernauwing van de slagaders die de broodnodige zuurstof aan de hartspier leveren.
- Beroerte (cerebrale vaatziekte of CVD): Ontsteking of letsel aan de binnenkant van de bloedvaten, waardoor de bloedvaten smal, stijf en vatbaar voor bloedstolsels worden.
- Hartritmestoornissen: dit is een onderbreking van de normale snelheid of het ritme van de hartslag.
Hartfalen (HF)
Hartfalen (HF) is een vaak verkeerd begrepen term. In tegenstelling tot de naam doet vermoeden, stopt het hart niet helemaal met kloppen als iemand hartfalen heeft. Het ervaart eerder een zodanig gebrek aan effectiviteit dat het niet in staat is om het bloed efficiënt te pompen om voldoende zuurstof en voedingsstoffen aan de lichaamscellen, weefsels en organen te leveren.
Hartfalen is geen enkele aandoening, maar eerder een continuüm van tekenen en symptomen die snel kunnen optreden of chronisch kunnen worden.
Symptomen en complicaties van hartfalenEndocarditis
Endocarditis is een infectie of ontsteking van het binnenoppervlak van het hart; bij dit type infectie zijn de hartkleppen betrokken. De infecties kunnen moeilijk te verwijderen zijn en de bacteriën zaaien voortdurend in het bloed, wat leidt tot een ernstige, ongecontroleerde infectie. De infecties kunnen kleppen permanent beschadigen en kunnen leiden tot hartfalen.
Pericarditis
Pericarditis is een infectie van het hartzakje (de vliezige zak die het hart omhult). De huid raakt ontstoken en er kan zich een overmatige vochtophoping voordoen, de zogenaamde pericardiale effusie. Pericarditis kan op elke leeftijd een persoon treffen, maar komt vaker voor bij mannen van 16 tot 65 jaar.
Heel goed / Emily Roberts
Tests
Tests die vaak worden besteld om hart- en vaatziekten te diagnosticeren, zijn onder meer:
Fysiek onderzoek
Een lichamelijk onderzoek omvat een onderzoek om te zoeken naar tekenen en symptomen van hart- en vaatziekten, zoals symptomen van:
- Slechte bloedsomloop in de ledematen
- Een onregelmatige hartslag
- Hypertensie
- Zwelling
Een lichamelijk onderzoek omvat ook het afleggen van een grondige geschiedenis om de symptomen van hartaandoeningen en / of vaatziekten te beoordelen.
De zorgverlener kan vragen stellen over symptomen zoals:
- Moeite met ademhalen
- Piepende ademhaling
- Oefen intolerantie
- Elke vorm van pijn op de borst (angina pectoris)
- Pijn, gevoelloosheid of zwakte in de armen of andere ledematen
- Fladderend in de borst
- Flauwvallen of duizeligheid
- Ernstige vermoeidheid
- Gewichtsverlies
- Andere symptomen
Waarneembare symptomen (opgemerkt tijdens een lichamelijk onderzoek) die erop kunnen wijzen dat een persoon hart- en vaatziekten heeft, zijn onder meer:
- Een onregelmatige, zwakke of afwezige pols die zich net onder een geblokkeerde of vernauwde slagader bevindt
- Koele, donkergrijze, bleke of blauwachtig gekleurde huid op plaatsen die onvoldoende bloed krijgen (zoals in de voeten of benen)
- Een afwijking in de bloeddruk van de ene extremiteit in vergelijking met de andere
Bloedtesten
Er zijn veel soorten laboratoriumtests die vaak worden uitgevoerd om hartaandoeningen te diagnosticeren door een bloedmonster te nemen, waaronder:
- Cholesterolwaarden
- Een lipidenprofiel
- Bloedglucosespiegels
- Een homocysteïne-niveau
- Een compleet bloedbeeld
- Een BUN-test
Niet-invasieve beeldvormingstests
Niet-invasieve beeldvormende tests kunnen zijn:
- Echocardiogram: soms een "echo" genoemd, is een echografie van het hart.
- Doppler-echografie: een specifiek type echografie waarbij een speciaal apparaat wordt gebruikt om de bloeddruk samen met verschillende delen van de ledematen te meten.
- Elektrocardiogram (ECG of ECG): een algemene test die wordt uitgevoerd om het ritme, de snelheid en de activiteit van het hart te evalueren.
- Stress-ECG (oefen- of loopbandtest): een test die wordt gebruikt om de bloedtoevoer in de kransslagaders te evalueren wanneer het hart werkt (als gevolg van fysieke activiteit).
Emily Roberts / Verywell
Invasieve tests
Een invasieve test is een test die gewoonlijk wordt uitgevoerd tijdens een chirurgische ingreep. Dit omvat een hartkatheterisatie, waarbij een dunne, holle kuip - een kathete genaamd - wordt ingebracht in een groot bloedvat dat naar het hart leidt. Door de katheter wordt een contrastkleurstof geïnjecteerd, die dient om het betreffende gebied te verlichten zodat röntgenfoto's kunnen worden gemaakt. Het maken van opnamen van de bloedvaten tijdens hartkatheterisatie wordt angiografie genoemd (afbeelding van een bloedvat). ).
