Een overzicht van urethritits bij mannen

Urethritis is een aandoening waarbij de urethra (de buis waardoor urine het lichaam verlaat) ontstoken en geïrriteerd raakt. Urethritis is geen ziekte op zich, maar eerder een symptoom van een infectie of andere specifieke of niet-specifieke oorzaken.

Veel van de symptomen van urethritis bij mannen zijn dezelfde als bij vrouwen. Sommige kunnen echter meer openlijk zijn, zoals een zichtbare afscheiding of pijn tijdens het plassen. De oorzaken kunnen ook variëren, aangezien de urethra ook sperma uit het lichaam transporteert; het is bijvoorbeeld niet ongebruikelijk dat u urethrale pijn ervaart na een langdurige of bijzonder krachtige ejaculatie.

Urethritis bij mannen wordt meestal gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek, een urethraal wattenstaafje en een urinetest. De behandeling kan variëren op basis van de onderliggende oorzaak.

Urethritis symptomen

Urethritis is een ontsteking van de urethra, de buis die urine van de blaas naar de buitenkant van het lichaam transporteert. Veel voorkomende symptomen zijn:

• Urethrale afscheiding
• Jeuk of tintelingen van de penis of plasbuis
• Pijn of branderig gevoel tijdens het plassen (dysurie)
• Zwelling en gevoeligheid van de penis
• Pijn tijdens seks (dyspareunie)
• Rozeachtige urine of sperma (als gevolg van urethrale bloeding)

De meeste ongecompliceerde gevallen hebben geen betrekking op koorts. Als de onderliggende infectie ernstig of systemisch is, kan er sprake zijn van hoge koorts, misselijkheid, braken, rugpijn, buikpijn, gewrichts- of spierpijn of gezwollen lymfeklieren in de lies (inguinale lymfadenopathie).

Complicaties

Indien onbehandeld, kan urethritis het risico van een man om hiv te krijgen of te passeren vergroten. Dit komt doordat een ontsteking immuuncellen naar de plaats van infectie trekt in een fenomeen dat bekend staat als virale uitscheiding. Dit trekt op zijn beurt HIV naar de plaats van ontsteking, omdat het zich richt op de immuuncellen (CD4 T-cellen genoemd) die bedoeld zijn om het lichaam tegen infectie te beschermen.

Zelfs mensen met hiv-therapie met niet-detecteerbare virale ladingen kunnen detecteerbare virale ladingen in de urethra hebben als gevolg van virale uitscheiding.

Het behandelen van urethritis is zelfs nog noodzakelijker bij mannen met hiv, omdat het hun besmettelijkheid en het risico op seksuele overdracht vermindert.

Oorzaken van infectieuze urethritis

Er zijn veel redenen waarom de urethra van een man plotseling ontstoken kan raken. De oorzaken kunnen grofweg worden geclassificeerd als gonokokken-urethritis, niet-gonokokken-urethritis en niet-specifieke urethritis.

Gonokokken-urethritis

Gonokokken-urethritis is een symptoom van gonorroe veroorzaakt door de bacterieNeisseria gonorrhoeae.Mannen die met gonorroe zijn geïnfecteerd, kunnen last krijgen van dysurie, een melkachtige afscheiding uit de penis en testiculaire pijn veroorzaakt door epididymitis (ontsteking van de buisjes die sperma uit de testikels opslaan en vervoeren).

Vrouwen met gonorroe daarentegen hebben vaak geen symptomen.

Niet-gonokokken urethritis

Niet-gonokokken urethritis (NGU) is een infectie van de urethra die wordt veroorzaakt door andere pathogenen (ziektekiemen) dan gonorroe. De meest voorkomende zijn:

• Adenovirus
• Chlamydia (Chlamydia trachomatis)
• Cytomegalovirus (CMV)
• Escherichia coli
• Groep B streptococcus
• Herpes simplex-virus (HSV)
• Methicilline-resistentStaphylococcus aureus(MRSA)
• Mycoplasma genitalium
• Trichomoniasis (Trichomonas vaginalis)

Niet-specifieke urethritis

Aspecifieke urethritis (NSU) is een infectie van de urethra die niet wordt veroorzaakt door gonorroe of andere niet-gonokokkenoorzaken. Zoals de naam zegt, treedt NSU op zonder duidelijke reden. Er kunnen verschillende ziekteverwekkers worden vermoed, maar het daadwerkelijke micro-organisme kan om een ​​aantal redenen niet worden vastgepind.

In sommige gevallen is er geen daadwerkelijke ziekteverwekker bij betrokken. NSU kan worden veroorzaakt door een klein trauma, zoals krachtige seksuele activiteit of masturbatie, of door contact met chemische irriterende stoffen zoals zeep, lotions, eau de cologne, latex, zaaddodende smeermiddelen of anticonceptie-gelei.

Zelfs ruwe stof kan urethritis veroorzaken door de opening van de urethra (de urinaire gehoorgang genoemd) te schuren.

Oorzaken van niet-infectieuze urethritis

De symptomen van urethritis kunnen optreden door andere medische aandoeningen, waaronder:

• Chronische prostatitis
• Interstitiële cystitis
• Nephrolithiasis (nierstenen)
• Reactieve artritis (syndroom van Reiter)
• Urineweginfectie van blaas of nieren
• Seksueel trauma
• Uitdroging

Ernstige of gecompliceerde gevallen kunnen voor verdere evaluatie naar een uroloog worden verwezen.

Diagnose

Urethritis wordt gediagnosticeerd met een lichamelijk onderzoek van de penis. De urethra wordt visueel onderzocht door de urineleus met twee gehandschoende vingers te spreiden om te controleren op roodheid, afscheiding en andere afwijkingen.

Vervolgens wordt een droog wattenstaafje in de urethra ingebracht en eenmaal rondgedraaid om een ​​celmonster te verkrijgen. U wordt ook gevraagd om een ​​urinemonster in te dienen.

De patholoog neemt vervolgens het wattenstaafje en smeert het op een glazen objectglaasje voor onderzoek onder de microscoop. Tegelijkertijd zal het urinemonster worden geëvalueerd met behulp van een nucleïnezuuramplificatietest (NAAT) om de oorzaak van gonorroe of chlamydia te bevestigen.Andere tests kunnen worden besteld als de oorzaak van de ontsteking onduidelijk is.

Of de oorzaak nu bekend of onbekend is, urethritis kan worden verklaard op basis van een of meer van de volgende zaken:

• De aanwezigheid van urethrale afscheiding
• 10 of meer granulocyten (een categorie witte bloedcellen) onder een krachtige lens
• De aanwezigheid van leukocyten (een ander type witte bloedcel) in een urinemonster

Behandeling voor infectieuze urethritis

Op basis van de onderliggende oorzaak van urethritis kan een verscheidenheid aan medicijnen worden voorgeschreven. Antibiotica worden meestal gebruikt als een bacteriële infectie wordt vastgesteld. Zelfs als de oorzaak niet definitief kan worden vastgesteld, kunnen antibiotica worden voorgeschreven als er sprake is van urethrale afscheiding of ontsteking.

De antibiotica die het meest worden gebruikt, alleen of in combinatie, zijn onder meer:

• Doxycycline, tweemaal daags gedurende zeven dagen ingenomen
• Erytromycine, gedurende zeven dagen vier keer per dag ingenomen
• Floxin (ofloxacine), tweemaal daags gedurende zeven dagen ingenomen
• Levaquin (levofloxacine), eenmaal daags gedurende zeven dagen ingenomen
• Zithromax (azithromycine), ingenomen als een eenmalige dosis

Er is enige bezorgdheid dat bepaalde soortenN. gonorrhoeae, C..trachomatis,enM. genitaliumdie resistent zijn tegen sommige antibiotica, waardoor de behandeling moeilijker wordt.

Virale oorzaken zoals HSV en CMV kunnen worden behandeld met antivirale middelen zoals Zovirax (aciclovir) en Famvir (famciclovir).

Een niet-steroïde ontstekingsremmend medicijn (NSAID), zoals Aleve (naproxen) of Advil (ibuprofen), kan worden gebruikt om pijn te verlichten. Pyridium (fenazopyridine) kan ook worden gebruikt om pijn te behandelen en de drang om te plassen te verminderen.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention moeten mannen met de diagnose chlamydia, gonorroe of trichomonas drie maanden na de afronding van de antibioticatherapie terugkeren voor een vervolgafspraak. de hoge mate van herinfectie.

Als bij een man urethritis wordt vastgesteld, moeten alle seksuele partners voor diagnose en behandeling naar een arts worden verwezen. Seks moet worden vermeden totdat is bevestigd dat de onderliggende infecties zijn verdwenen.

Een woord van Verywell

Er zijn voorzorgsmaatregelen die uw risico op urethritis kunnen verminderen. Dit omvat het consequente gebruik van condooms voor vaginale, anale en orale seks. Het beperken van uw aantal sekspartners helpt ook om SOA's zoals chlamydia, gonorroe en hiv te voorkomen.

Als u urethritis krijgt, onthoud dan van seks totdat u uw hele antibioticakuur hebt beëindigd. Zelfs als uw symptomen halverwege de behandeling verdwijnen, kunt u nog steeds besmettelijk zijn. Het niet afmaken van een kuur kan leiden tot antibioticaresistentie, waardoor het veel moeilijker wordt om een ​​infectie te behandelen als deze terugkeert.