Welke tests kunnen hiv diagnosticeren?

Een hiv-test wordt gebruikt om te bepalen of u geïnfecteerd bent met het humaan immunodeficiëntievirus (hiv). Hoewel de test gewoonlijk wordt uitgevoerd op een bloed- of speekselmonster, werd in 2015 een nieuwere urinetest goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten.Hoewel zowel point-of-care als thuistests uiterst nauwkeurig zijn bij correct gebruik, ze kunnen een fout-negatief resultaat retourneren als u te snel na een blootstelling test.

Doel van de test

Er zijn naar schatting 1,2 miljoen mensen met hiv in de Verenigde Staten, van wie 25 procent nog niet gediagnosticeerd is. In 2018 waren 38.686 volwassenen besmet met het virus.

Als reactie hierop heeft de US Preventive Services Task Force bijgewerkte richtlijnen uitgegeven waarin wordt aanbevolen dat elke Amerikaan tussen 15 en 65 jaar een HIV-test moet ondergaan als onderdeel van een routine doktersbezoek, zoals een lichamelijk onderzoek. Testen wordt ook aanbevolen voor zwangere vrouwen om te voorkomen dat ze slagen. het virus van moeder op kind.

Testen om de drie tot zes maanden kan worden geadviseerd voor mensen met een hoog risico op infectie, waaronder:

• Seksueel actieve homo- of biseksuele mannen
• Injecterende drugsgebruikers
• Mensen die seks ruilen voor geld
• Iedereen die zich bezighoudt met risicovolle seks, inclusief seks zonder condooms of seks met meerdere partners

Een hiv-test kan ook worden gegeven nadat men zich bewust wordt van de hiv-positieve status van een partner en tijdens een medische evaluatie na aanranding.

Typen en wat ze beoordelen

Er zijn zowel indirecte als directe methoden om hiv op te sporen. Indirecte methoden detecteren niet het virus, maar eerder eiwitten, antilichamen genaamd, die door het immuunsysteem worden geproduceerd als reactie op het virus. Directe testmethoden detecteren ofwel antigenen (eiwitten op het oppervlak van het virus) of RNA (het genetische materiaal van het virus).
Er zijn een paar testopties, die variëren in snelheid, nauwkeurigheid en gebruiksgemak:

• Snelle point-of-care-tests kunnen voorlopige resultaten opleveren in ongeveer 20 minuten. Hiervoor kan een bloeddruppel van uw vinger, een mondstaafje van uw tandvlees of een urinemonster nodig zijn. Hiervan is de voorkeursmethode de op bloed gebaseerde combinatie van HIV-antigeen / antilichaamtest (Ag / Ab).
• Standaard point-of-care-tests zijn laboratoriumtests die alleen hiv-antilichamen detecteren. Ook bekend als de HIV ELISA, vereist de test bloedafname. De resultaten worden meestal binnen vijf tot tien werkdagen geretourneerd. De test wordt tegenwoordig minder vaak gebruikt en is grotendeels vervangen door de combinatie HIV Ag / Ab-test.
• Snelle thuistests zijn op speeksel gebaseerde antilichaamtests die online of bij veel drogisterijen in de detailhandel kunnen worden gekocht. Hoewel deze test minder nauwkeurig is dan een point-of-care-test, biedt hij privacy en kan hij binnen ongeveer 20 minuten resultaten opleveren.
• Huiscollectiekits kunnen ook online worden gekocht. Voor deze antilichaamtest moet een bloeddruppel op een testkaart worden geplaatst, die u vervolgens per exprespost naar een laboratorium stuurt. U kunt de resultaten vervolgens telefonisch of online ontvangen, al één werkdag nadat uw monster is afgeleverd.
• Nucleïnezuurtests (NAT) zijn op bloed gebaseerde tests die hiv-RNA detecteren. Hoewel het duur is, kan de NAT HIV eerder detecteren dan andere vormen van testen en kan het geschikt zijn als u recent een risicovolle blootstelling heeft gehad of als u acute symptomen van een vroege infectie ervaart. De NAT wordt ook gebruikt om gedoneerd bloed te screenen of om pasgeborenen te testen waarvan wordt vermoed dat ze hiv hebben. Resultaten worden meestal binnen een paar dagen geretourneerd.

Voor elk positief resultaat - het voorlopige positieve genoemd - zou een tweede bevestigende test nodig zijn om er zeker van te zijn dat de diagnose correct is. De enige uitzondering is de NAT, die wel moet worden bevestigd.

Test de nauwkeurigheid

HIV-tests zijn zeer nauwkeurig als ze correct worden gebruikt. Sommige testmethoden zijn echter betrouwbaarder dan andere. Onjuiste monsterafname of opslag kan ook de nauwkeurigheid van een test ondermijnen.

Over het algemeen zijn point-of-care-tests nauwkeuriger dan thuistests (gedeeltelijk als gevolg van een fout van de thuisgebruiker), terwijl bloedtests meestal nauwkeuriger zijn dan speeksel- of urinetests (vanwege de hogere concentraties hiv in bloed).

Klinieken in de Verenigde Staten rapporteren een nauwkeurigheidspercentage van 98,5 procent bij gebruik van een antilichaamtest en een nauwkeurigheid van 99,9 procent wanneer deze wordt gecombineerd met een bevestigende test. Dit vertaalt zich in één fout-positief resultaat voor elke 250.000 tests. Tests van een nieuwere generatie beloven nog betere resultaten.

Bepaalde ziekten kunnen ook een vals-positief testresultaat veroorzaken, wat betekent dat de test positief is voor HIV terwijl de persoon niet daadwerkelijk is geïnfecteerd. Ziekten die een vals-positief kunnen veroorzaken, zijn onder meer syfilis, lupus en de ziekte van Lyme. Bevestigende tests zullen deze onjuiste bevindingen bijna altijd ongedaan maken.

Risico's en contra-indicaties

Er zijn geen contra-indicaties voor het testen op hiv en er zijn weinig risico's. Als bloedafname nodig is, kunt u last krijgen van pijn, zwelling en blauwe plekken op de injectieplaats. Duizeligheid en infectie zijn ook mogelijk.

Als u bang bent voor naalden of neerslachtig bent over bloed, meld dit dan van tevoren aan de verpleegkundige of phlebotomist. Mogelijk zijn er andere testopties beschikbaar. Als u hemofilie heeft of bloedverdunners gebruikt, kan bovendien een vlindernaald ter grootte van een kind worden gebruikt om het risico op bloedingen te verkleinen.

Voor de test

De hiv-test vereist geen andere voorbereiding dan uw bereidheid om de test af te leggen. Met dat gezegd zijnde, blijft hiv een sterk gestigmatiseerde ziekte, en mensen vermijden vaak hiv-testen uit angst voor onthulling.

Als u zich zorgen maakt over uw privacy, zoek dan een kliniek die vertrouwelijke tests aanbiedt (waarbij uw naam alleen wordt gedeeld met uw zorgverlener, uw verzekeringsmaatschappij en een overheidsrapportage-instantie) of anonieme tests (waarbij uw naam wordt gedeeld zonder een).

Timing

Timing is een belangrijk onderdeel van hiv-testen. Als u met HIV bent geïnfecteerd, is er een periode, de zogenaamde window-periode, waarin de test geen nauwkeurig resultaat kan opleveren.

Omdat HIV-tests over het algemeen antilichamen en / of antigenen detecteren, moet u wachten tot uw lichaam genoeg hiervan heeft geproduceerd om een ​​positief resultaat te krijgen. Als u te vroeg test, krijgt u een fout-negatief resultaat. Zelfs met de NAT moet u wachten tot het virus zich heeft gerepliceerd tot detecteerbare niveaus.

Omdat detecteerbare niveaus per persoon kunnen verschillen, zullen de meeste klinieken u adviseren te wachten met testen op HIV na mogelijke blootstelling:

• Een tot drie weken voordat u een NAT krijgt
• Een maand voordat u een HIV-Ag / Ab-combinatietest krijgt
• Drie maanden voordat u een van de andere hiv-tests krijgt

De procedure zelf omvat drie stappen: counseling vóór de test, de hiv-test en counseling na de test. Afhankelijk van de test die wordt uitgevoerd, kan het proces 30 minuten tot 45 minuten duren. Inloopcentra kunnen veel langer duren.

Plaats

Hiv-tests zijn beschikbaar bij veel medische instellingen en openbare gezondheidsinstellingen. Deze omvatten ziekenhuizen, klinieken, apotheken in de detailhandel, hiv-organisaties in de gemeenschap, klinieken voor prenatale en gezinsplanning, opvangcentra voor jongeren, mobiele testlocaties en centra voor drugs- en alcoholbehandeling.

Om een ​​testsite bij u in de buurt te vinden, gebruikt u de online locator die wordt aangeboden door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services. Veel van de sites bieden inlooptests aan. Anderen hebben een afspraak nodig.

Eten en drinken

Er zijn geen beperkingen voor eten of drinken voor een hiv-test. Als u echter thuis een orale test gebruikt, poets dan 30 minuten van tevoren uw tanden of mondwater, aangezien dit de resultaten kan beïnvloeden.

Wat mee te brengen

Zelfs als u anonieme tests ondergaat, kan de instelling een door de overheid uitgegeven identiteitsbewijs vereisen om uw verblijfsvergunning te bevestigen. Bel van tevoren voor details. U moet ook controleren of zij uw verzekering accepteren, als u een plan heeft. Neem dan uw verzekeringspas mee.

U kunt ook overwegen om iemand mee te nemen als u niet zeker weet hoe u zou kunnen reageren op een positieve hiv-diagnose. Ondersteuning hebben kan erg belangrijk zijn.

Kosten- en ziektekostenverzekering

De meeste verzekeringsplannen, waaronder Medicare en Medicaid, zullen de kosten volledig dekken als onderdeel van de essentiële gezondheidsvoordelen van de Affordable Care Act.

Het is belangrijk op te merken dat, hoewel point-of-care-tests doorgaans door een verzekering worden gedekt, testkits voor thuis dit misschien niet zijn. Neem contact op met uw verzekeringsmaatschappij om uw voordelen in dit verband beter te begrijpen.

Als u niet verzekerd bent, kunt u goedkope tot gratis testsites vinden via de GetTested-locator die wordt aangeboden door de Centers for Disease Control and Prevention.

Hiv-openbaarmakingswetten

Ongeacht of uw hiv-test anoniem of vertrouwelijk is, elk positief testresultaat wordt gerapporteerd aan uw plaatselijke gezondheidsafdeling, die op zijn beurt de informatie - zonder uw naam - bekendmaakt aan de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in Atlanta. . De informatie wordt niet gedeeld met andere overheidsinstanties.

Een positief resultaat kan ook worden gedeeld met uw verzekeringsmaatschappij en de arts die u heeft doorverwezen voor onderzoek. Het kan niet worden gedeeld met een andere arts of instantie zonder uw uitdrukkelijke schriftelijke toestemming onder de Health Insurance Portability Accountability Act (HIPAA) van 1996.

Veel staten en sommige steden hebben wetten voor partnermelding, wat betekent dat uw zorgverlener wettelijk verplicht kan zijn om uw partner voor het delen van geslacht of naald te vertellen als u positief test op HIV. Uw naam of persoonlijke informatie wordt niet gedeeld in de openbaarmaking.

Als u getrouwd bent en positief test op HIV, moet u er rekening mee houden dat gezondheidsafdelingen die worden gefinancierd door het Ryan White HIV / AIDS-programma van de federale overheid, "te goeder trouw" inspanningen moeten leveren om gehuwde partners op de hoogte te stellen van het resultaat. De implementatie van deze vereiste varieert aanzienlijk.

Andere Overwegingen

Het is een vergissing om te denken dat u niets kunt doen als u onlangs bent blootgesteld aan hiv. Als u seks heeft gehad zonder condoom, gedeelde naalden of een andere vorm van blootstelling aan een hoog risico heeft gehad, kunt u de infectie mogelijk voorkomen door binnen 72 uur te beginnen met HIV post-exposure profylaxe (PEP).

PEP omvat een 28-daagse kuur van twee of drie antiretrovirale geneesmiddelen, afhankelijk van de ernst van uw blootstelling. Gebruikt door gezondheidswerkers en in geval van verkrachting, kan de strategie uw risico op infectie met maar liefst 79 procent verminderen.

Tijdens de test

Op de dag van de test, na registratie en bevestiging van uw verzekeringsgegevens, wordt u gevraagd om een ​​toestemmingsformulier te ondertekenen waarin u bevestigt dat uw testresultaten kunnen worden gedeeld met de relevante instanties en individuen zoals voorgeschreven door HIPAA. Neem contact op met de kantooradministratie als u een deel van het toestemmingsformulier niet begrijpt.

Veel sites zullen u ook vragen een vragenlijst in te vullen om wat achtergrondinformatie over u te krijgen, waaronder uw etniciteit, seksuele geaardheid, seksuele activiteit en middelengebruik, en of u al eerder een HIV-test heeft ondergaan. Een deel van de informatie zal worden gebruikt voor vertrouwelijke rapportagedoeleinden; sommigen om te helpen met counseling.

Pre-test

Begeleiding voorafgaand aan de test wordt uitgevoerd in een privékamer met een gekwalificeerde gezondheidswerker. Tijdens de counseling wordt u mogelijk gevraagd naar de recente blootstelling, als die er was, en naar uw seksuele of recreatieve drugspraktijken. De vragen zijn niet bedoeld om u te beoordelen of in verlegenheid te brengen; ze helpen de counselor eerder om een ​​beter begrip te krijgen van uw persoonlijke infectierisico.

De counselor legt dan uit wat hiv en aids zijn, hoe de test wordt uitgevoerd, wat een windowperiode is en wat een positief en negatief resultaat betekent. Als wordt vastgesteld dat u te vroeg test, kan de counselor u vragen terug te komen wanneer de kans groter is dat de test accuraat is.

Stel gerust al uw vragen. Er bestaat niet zoiets als een slechte vraag.

Tijdens de test

De testprocedure in een kliniek kan variëren, afhankelijk van of u een snelle hiv-bloed- of orale test, of een hiv-antilichaambloed- of speekseltest doet. (De urinetest, hoewel goedgekeurd, wordt zelden gebruikt in een klinische omgeving, deels omdat deze minder nauwkeurig is dan alle andere tests.)

Een snelle HIV-bloedtest wordt als volgt uitgevoerd:

1. Uw vinger wordt gereinigd met een antiseptisch doekje.
2. Met behulp van een veerbelast hulpmiddel, een lancet genaamd, prikt de gezondheidswerker in uw vinger om een ​​druppel bloed te trekken.
3. Het bloed wordt in een klein glazen buisje gezogen, een pipet genaamd, dat vervolgens in een reagens wordt geplaatst dat een buffer wordt genoemd.
4. De buffer en twee andere chemicaliën (een kleurstof en een klaringsoplossing) worden in een plastic putje gegoten dat een membraan wordt genoemd.
5. Na 15 tot 20 minuten wordt het membraan gecontroleerd. Als het membraan één punt aan de onderkant heeft, is de test niet-reactief (negatief). Als het membraan twee stippen heeft, is de test reactief (voorlopig positief).
6. Vervolgens wordt een bevestigend bloedonderzoek uitgevoerd; resultaten zijn een paar dagen later beschikbaar.

Een snelle orale hiv-test wordt als volgt uitgevoerd:

1. Een oraal wattenstaafje, een staafje genaamd, wordt tussen uw tanden en het bovenste en onderste tandvlees geveegd. De toverstaf mag niet meer dan één keer worden schoongeveegd.
2. De staaf wordt gedurende 20 minuten in een bufferoplossing geplaatst.
3. De toverstaf heeft een resultatenvenster dat lijkt op dat van een zwangerschapstest thuis. Als het venster in het handvat één regel heeft, is de test niet-reactief (negatief). Als het venster twee lijnen heeft, is de test reactief (voorlopig positief).
4. Vervolgens wordt een bevestigend bloedonderzoek uitgevoerd. U krijgt uw resultaten op dezelfde dag dat u de test maakt.

Opmerking: als je een thuistenue hebt gebruikt, zal de gratis hulplijn die in de instructies van de test staat vermeld, je verder adviseren.

Een bloedtest op hiv-antilichamen wordt als volgt uitgevoerd:

1. Een elastische band wordt om uw bovenarm geplaatst om een ​​ader te laten opzwellen.
2. De huid rond de geplande injectieplaats wordt gereinigd met een antiseptisch wattenstaafje.
3. Een vleugelvormig apparaat, een vlindernaald genaamd, wordt in de ader ingebracht. Deze naald, die is bevestigd aan een smalle katheter, is minder gevoelig voor schudden als uw bloed wordt afgenomen dan andere typen.
4. Tussen 1 en 4 milliliter (ml) bloed wordt geëxtraheerd in een vacuüm afgesloten reageerbuis, een vacutainer genaamd.
5. De naald wordt vervolgens verwijderd en uw arm wordt verbonden.
6. De buis wordt naar een laboratorium gestuurd. Als het monster reactief is (voorlopig positief), voert het laboratorium onmiddellijk een bevestigende test uit met hetzelfde bloedmonster.
7. U wordt binnen een week of twee op de hoogte gesteld van uw resultaten.

Een HIV ELISA-speekseltest wordt als volgt uitgevoerd:

1. Een oraal wattenstaafje, een staafje genaamd, wordt gedurende twee tot vijf minuten tussen uw wang en tandvlees geplaatst.
2. De staaf wordt in een bufferoplossing geplaatst.
3. De handgreep van de stok wordt dan afgebroken.
4. De bufferoplossing wordt verzegeld en naar het laboratorium gestuurd.
5. Als het monster reactief is (voorlopig positief), voert het laboratorium onmiddellijk een bevestigende test uit met hetzelfde monster.
6. U komt binnen een week of twee terug voor uw testresultaten.

Na de test

Sommige mensen zullen je vertellen dat het moeilijkste deel van een hiv-test niet de test is, maar wachten op de resultaten. Dit geldt vooral als u een voorlopig positief resultaat heeft en meerdere dagen of langer moet wachten op het eindresultaat.

Het wachten kan vaak pijnlijk zijn; zozeer zelfs dat maar liefst één op de vijftien mensen niet zal terugkeren voor hun resultaten, volgens een studie gepubliceerd in deInternational Journal of SOA's en AIDS.

Er zijn verschillende dingen die u kunt doen om tijdens het wachten gecomponeerd te blijven:

• Omring jezelf met vrienden en familie die je steunen.
• Doe de dingen stap voor stap. Besteed geen uren aan het scannen van het web op zoek naar alle 'wat als'.
• Oefening om uw humeur te verbeteren en depressie te bestrijden.
• Vermijd alcohol, recreatieve drugs of zelfs cafeïne om kalm en aanwezig te blijven.
• Als zorgen u beginnen te verteren, herinner uzelf er dan aan dat er een effectieve behandeling is en dat er manieren zijn om ervoor te betalen, ongeacht uw inkomen.

Als u het niet aankunt en geen iemand hebt om mee te praten, bel dan de 24-uurs, gratis hiv-hotline in uw land voor een verwijzing naar een gekwalificeerde adviseur in uw omgeving.

De resultaten interpreteren

De tijd die nodig is om uw resultaten te krijgen, kan variëren. Veel staten schrijven voor dat de testresultaten alleen persoonlijk worden afgeleverd.Hoewel sommige staten artsen toestaan ​​negatieve resultaten te leveren via de telefoon, wordt de praktijk door de meeste gezondheidswerkers afgekeurd, aangezien het geen adequate counseling na de test toestaat en het potentieel vormt van een schending van de vertrouwelijkheid die u bent geweest. getest (iets dat u misschien niet wilt delen). HIV-testresultaten worden niet per post verzonden.

Testresultaten worden als volgt geïnterpreteerd:

• Als de voorlopige test niet-reactief is, bent u hiv-negatief, wat betekent dat u niet of te vroeg bent geïnfecteerd. Hoewel u geen verdere tests nodig heeft (tenzij de timing van uw test niet optimaal was), wordt u geadviseerd over manieren om uw toekomstige risico te verminderen en of routinematige tests nodig zijn als u een hoog risico op infectie loopt.
• Als de voorlopige test reactief is, wordt het resultaat als voorlopig positief beschouwd. Om het resultaat te bevestigen, zal het laboratorium een ​​meer geavanceerde test gebruiken, de HIV-differentiatietest en mogelijk de NAT. Als de bevestigende tests beide niet-reactief zijn, kunt u er met een groot vertrouwen op vertrouwen dat u hiv-negatief bent.
• Als uw voorlopige en bevestigende tests beide reactief zijn, bent u hiv-positief, wat betekent dat u met hiv bent geïnfecteerd. De counseling na de test zal gericht zijn op zowel uw emotionele als medische behoeften.

Counseling na de test wordt altijd uitgevoerd, ongeacht uw testresultaten. Het doel van de counseling is tweeledig: om u te helpen begrijpen wat de resultaten betekenen en om u de "wat is de volgende" informatie te geven die u nodig hebt om veilig en gezond te blijven.

Een positief HIV-testresultaat kan worden gedeeld met de CDC, uw verzekeringsmaatschappij of uw arts, of bepaalde personen in overeenstemming met de regels waarmee u vóór uw test hebt ingestemd. Als uw vertrouwelijkheid wordt geschonden, kunt u een klacht indienen bij het Department of Health and Human Service en juridische schadevergoeding eisen, zoals toegestaan ​​onder de wetten van uw land.

Opvolgen

Als u een hiv-positieve diagnose krijgt, wordt u erop gewezen dat er behandelingsopties en ondersteuningssystemen zijn om u aan medische zorg te koppelen. U kunt ook worden doorverwezen naar een zorgnavigator die u kan helpen met verwijzingen en alle financiële, emotionele, familiale, juridische of medicamenteuze behandelingen die u nodig heeft.

Als u zich overweldigd voelt, kunt u een verzoek indienen om deze dingen op een andere dag te bespreken, of u kunt de tijd gebruiken om zoveel vragen te stellen als u nodig heeft. Het verwerken van een hiv-diagnose is een proces. Voel je niet gehaast.

HIV Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Als u echter klaar bent om door te gaan en de test is uitgevoerd in een kliniek of ziekenhuis, kan u worden gevraagd om aanvullende tests te ondergaan, een zogenaamde CD4-telling en HIV viral load. De CD4-telling meet het aantal immuuncellen (CD4 T-cellen genoemd) in uw bloed en helpt te bepalen hoe sterk uw immuunsysteem is. De virale lading maakt gebruik van een technologie die vergelijkbaar is met de NAT en telt hoeveel virussen er in een microliter (µL) bloed zitten.

Beide tests helpen bij het vaststellen van uw basislijnstatus vóór de behandeling en zullen routinematig worden herhaald om uw reactie op de therapie te beoordelen.

De hiv-behandeling moet idealiter worden gestart op het moment van de diagnose. Genetische tests kunnen worden gebruikt om te bepalen welke medicijnen voor u het beste werken. De medicamenteuze therapie zelf omvat doorgaans een eenmaal daagse dosis en kan, indien ingenomen zoals voorgeschreven, een normale kwaliteit van leven en een bijna normale levensverwachting garanderen.

U zult doorlopende medische evaluaties ondergaan om uw toestand voor de rest van uw leven in de gaten te houden. Het schema wordt bepaald door uw arts.

Een positieve hiv-diagnose betekent niet hetzelfde als vroeger. De vooruitgang in de hiv-therapie is zodanig dat u nu een lang en gezond leven kunt leiden en wellicht nooit met het vooruitzicht van een ernstige hiv-gerelateerde ziekte of aids te maken krijgt.

Een woord van Verywell

Het krijgen van een hiv-diagnose kan een levensveranderende gebeurtenis zijn, en er is vaak geen manier om te weten hoe u op het nieuws zult reageren. Wat uw reactie ook is, accepteer dat het normaal is. Sommige mensen voelen zich misschien zelfs opgelucht omdat ze zich niet langer hoeven af ​​te vragen wat hun status is. Door uw hiv-status te kennen, kunt u een weloverwogen keuze maken over hoe u anderen tegen infectie en uzelf tegen herinfectie kunt beschermen.

Dit om niet te suggereren dat leven met hiv zonder uitdagingen is. Als je het moeilijk vindt om ermee om te gaan, overweeg dan om lid te worden van een steungroep of om persoonlijke begeleiding te zoeken bij een gekwalificeerde therapeut.

Aan de andere kant, als u extreme depressie of angst ervaart, vraag dan om een ​​verwijzing naar een psychiater die mogelijk medicijnen en therapie kan aanbieden om u te helpen beter het hoofd te bieden.