De hilum van de long is het wigvormige gebied op het centrale deel van elke long, gelegen aan het mediale (midden) aspect van elke long. Het hilarische gebied is waar de bronchiën, slagaders, aders en zenuwen de longen binnenkomen en verlaten.
Dit gebied kan moeilijk te visualiseren zijn op een röntgenfoto van de borst, en verdere tests zoals computertomografie (CT) -scan met contrast zijn vaak nodig om te bepalen of er een probleem is.
Vergroting van de hilum kan optreden als gevolg van tumoren (zoals longkanker), pulmonale hypertensie of vergrote hilaire lymfeklieren als gevolg van aandoeningen zoals infecties (vooral tuberculose en schimmelinfecties), kanker (lokaal of gemetastaseerd), sarcoïdose en meer .
Anatomie van de Hilum
Zowel de rechter- als de linkerlong hebben een hilum die ongeveer halverwege de longen ligt en iets naar achteren (dichter bij de wervels dan bij de voorkant van de borst). Elke long kan worden gevisualiseerd als een top (de bovenkant), een basis (de onderkant), een wortel en een hilum.
De belangrijkste bronchiën, longslagaders, longaders en zenuwen zijn de structuren die de longen in dit gebied binnenkomen en verlaten. Lymfeklieren, hilarische lymfeklieren genoemd, zijn ook aanwezig in deze regio. Beide hilum zijn vergelijkbaar in grootte, waarbij de linker hilum meestal iets hoger in de borst wordt aangetroffen dan de rechter hilum.
Tests om de Hilum te evalueren
Afwijkingen in de hilum worden meestal opgemerkt in beeldvormende onderzoeken, maar verdere tests zijn procedures die vaak nodig zijn om te bepalen of en waar een probleem aanwezig is.
In beeld brengen
Op een röntgenfoto van de borst onthult het hilarische gebied een schaduw die bestaat uit de combinatie van lymfeklieren, de longslagaders en de longaders.
Door de overlap van deze structuren kan het soms moeilijk zijn om vergroting van deze lymfeklieren of de aanwezigheid van een massa in dit gebied te detecteren. Dit is een van de redenen waarom gewone röntgenfoto's van de borst longkanker kunnen missen.
CT-scans op de borst (vooral met contrast) kunnen leiden tot een betere visualisatie van deze structuren. Een positronemissietomografie (PET) -scan is soms erg handig als een tumor wordt vermoed.
Radiologie rapport
Wanneer een radioloog het hilum bekijkt, zal hij rapporteren of er symmetrie is tussen het rechter en linker hilum, evenals de:
- Vorm: een vertakt uiterlijk (bloedvaten) is normaal.
- Radio-opaciteit: De hilum is meestal centraal het dichtst, met een donkerder uiterlijk naar de periferie op een thoraxfoto of CT-scan.
- Proportionele grootte: het grootste deel (ongeveer tweederde) van de vasculaire dichtheid moet zich in het onderste deel van de hilum bevinden.
- Absolute grootte: Elke vergroting van de hilum zal worden genoteerd, maar meestal moet er een aanzienlijke mate van vergroting aanwezig zijn om gezien te worden.
Afhankelijk van de specifieke studie kan de radioloog een hilarische vergroting opmerken, en indien aanwezig, of een hilarische massa of hilarische lymfadenopathie (vergrote hilarische lymfeklieren) aanwezig is.
Procedures
Naast beeldvormende tests kunnen afwijkingen in het hilarische gebied worden vastgesteld met tests zoals een bronchoscopie, een test waarbij een buis door de mond en naar beneden in de belangrijkste luchtwegen (bronchiën) wordt ingebracht.
Een echografie die wordt uitgevoerd via een ultrasone sonde die is ingebracht tijdens een bronchoscopie (een endobronchiale echografie), kan soms monsters van abnormaal weefsel verkrijgen dat in de buurt van de belangrijkste luchtwegen ligt.
Een test genaamd mediastinoscopie (een chirurgische ingreep waarbij een chirurg het gebied tussen de longen kan onderzoeken, inclusief de hilarische lymfeklieren) kan nodig zijn om het gebied beter te visualiseren of om een biopsiemonster te verkrijgen, hoewel PET-scanning het gebied tussen de longen heeft vervangen. deze procedure in veel gevallen nodig.
Hilar-uitbreiding / Hilar-massa
Het hilarische gebied van de long kan worden aangetast door tumoren (waaronder zowel primaire tumoren als gemetastaseerde tumoren), vergroting van hilarische lymfeklieren of afwijkingen van de longslagaders of aders.
Symptomen
Vergroting van de hilum kan worden opgemerkt wanneer beeldvormende onderzoeken worden uitgevoerd om symptomen te evalueren zoals een aanhoudende hoest, bloed ophoesten, kortademigheid of terugkerende luchtweginfecties, of kan incidenteel worden gevonden op een test zoals een CT-scan. Zowel massa's als vergrote lymfeklieren kunnen te wijten zijn aan kanker of goedaardige oorzaken.
Locatie van massa's of lymfadenopathie
Sommige duidelijke afwijkingen van de hilum kunnen eenvoudigweg te wijten zijn aan de positionering, en verder uitzicht kan problemen uitsluiten. Als een massa of vergroting wordt opgemerkt, kunnen mogelijke oorzaken variëren, afhankelijk van het uiterlijk:
- Symmetrische (bilaterale) vergroting: vergroting van beide hilaire regio's kan aandoeningen suggereren zoals sarcoïdose of pulmonale hypertensie.
- Asymmetrische (unilaterale) vergroting: wanneer slechts één hilaire regio wordt vergroot, zijn oorzaken zoals tumoren waarschijnlijker.
- Verplaatsing: Het hilaire gebied kan worden verplaatst (in een andere positie liggen dan normaal) met aandoeningen zoals een pneumothorax.
Oorzaken
Er zijn vier hoofdredenen waarom de hilum van een of beide longen vergroot kan lijken op een röntgenfoto. Deze omvatten:
- Tumoren en lymfadenopathie: Kankers zoals longkanker en lymfomen, evenals kanker die zich vanuit andere delen van het lichaam naar deze regio heeft verspreid (uitgezaaide kanker), kunnen massa's in deze regio veroorzaken. Mogelijke oorzaken van vergrote hilaire lymfeklieren (lymfadenopathie) worden hieronder besproken.
- Pulmonale veneuze hypertensie (verhoogde druk in de longaders): Pulmonale veneuze hypertensie kan optreden als gevolg van medische aandoeningen zoals hartfalen en hartklepproblemen zoals mitralisstenose en mitralisinsufficiëntie.
- Pulmonale arteriële hypertensie (PAH): dit is een verhoogde druk in de longslagaders. PAH kan optreden als een primaire ziekte (niet secundair aan een ander probleem) of als een secundair probleem dat op zijn beurt meestal wordt veroorzaakt door chronische obstructieve longziekte (COPD).
- Verhoogde pulmonale bloedstroom: aandoeningen zoals cyanotische aangeboren hartafwijkingen (hartafwijkingen aanwezig bij de geboorte die een blauwe tint op de huid veroorzaken als gevolg van een verlaagd zuurstofgehalte) kunnen resulteren in een verhoogde pulmonale bloedstroom.
Hilarische lymfadenopathie
Vergrote lymfeklieren in het hilum kunnen voorkomen in zowel het rechter als het linker hilum (bilaterale lymfadenopathie) of aan één kant alleen (asymmetrische lymfadenopathie). Oorzaken kunnen zijn:
- Longkanker: Longkanker is de meest voorkomende oorzaak van ongelijke hilaire gebieden bij volwassenen, zowel door de aanwezigheid van een tumor als door de aanwezigheid van betrokken lymfeklieren.
- Andere kankers: uitgezaaide borstkanker kan leiden tot hilarische lymfadenopathie, zowel door de verspreiding van de kanker naar deze regio als door betrokken lymfeklieren. Lymfoom en andere mediastinale tumoren kunnen ook leiden tot vergrote hilarische lymfeklieren.
- Tuberculose: wereldwijd is tuberculose een van de meest voorkomende oorzaken van hilarische adenopathie bij kinderen.
- Ontsteking: aandoeningen zoals sarcoïdose, amyloïdose en silicose kunnen hilarische lymfadenopathie veroorzaken. Sarcoïdose is de meest voorkomende oorzaak van bilaterale vergroting van de hilaire lymfeklieren, vooral bij jonge volwassenen. De vergroting van de hilarische lymfeklieren met sarcoïdose is meestal symmetrisch in tegenstelling tot andere veel voorkomende oorzaken. Geneesmiddelreacties zijn ook een relatief veel voorkomende oorzaak van hilaire adenopathie.
- Andere infecties: Infecties zoals mycobacteriën, virale infecties zoals infectieuze mononucleosis, berylliose, tularemie, histoplasmose en coccidioïdomycose kunnen leiden tot vergrote lymfeklieren in deze regio. In de Verenigde Staten komt histoplasmose veel voor in de Ohio en Mississippi River Valleys, met coccidioïdomycose vaker voor in de zuidwestelijke staten.
- Andere oorzaken: de ziekte van Castleman is een aandoening die wordt gekenmerkt door abnormaal lymfeweefsel. Hartfalen kan ook leiden tot hilarische adenopathie.
Een woord van Verywell
Er zijn een aantal aandoeningen die een abnormaal uiterlijk van de hilum kunnen veroorzaken bij beeldvormende onderzoeken, waarvan er vele ernstig zijn.
De eerste stap is echter om ervoor te zorgen dat eventuele bevindingen niet te wijten zijn aan een verkeerde plaatsing van het lichaam bij het maken van deze films. Met het aantal structuren dat door dit gebied gaat, kan zelfs milde rotatie de schijn van een afwijking geven als er geen aanwezig is.
Tumoren, zowel primair als metastatisch, zijn een veel te vaak voorkomende oorzaak van zowel hilarische massa's als lymfadenopathie. De meest voorkomende oorzaken zijn tuberculose wereldwijd en aandoeningen zoals histoplasmose, coccidioïdomycose en sarcoïdose in de Verenigde Staten.
Als uw arts een afwijking op uw examen constateert, is verder onderzoek aangewezen. Ze zullen ook een zorgvuldige geschiedenis vragen op zoek naar andere symptomen die wijzen op een tumor, infectie of ontstekingsproces. Meestal is een biopsie nodig om een definitieve diagnose te stellen.
