Het syndesmotische ligament verbindt de twee botten van het been; dit wordt vaak de sydesmose van de enkels of gewoon syndesmose genoemd. Deze botten, het scheenbeen en het kuitbeen bevinden zich tussen de knie- en enkelgewrichten. Het scheenbeen is het grotere scheenbeen dat het grootste deel van het lichaamsgewicht ondersteunt, en de fibula is het kleinere bot aan de buitenkant van het been. Het verbinden van deze botten is een ligament dat het syndesmotische ligament wordt genoemd.
Peter Dazeley / Getty ImagesSyndesmosis-ligamentblessures komen vaak voor in combinatie met andere enkelblessures, waaronder verstuikingen en fracturen.Als een beschadigde syndesmose onbehandeld blijft, treden vaak slechte resultaten op. Het enkelgewricht wordt op de juiste manier uitgelijnd door de uiteinden van het scheenbeen en kuitbeen, die zich om de binnen- en buitenkant van de enkel wikkelen. Als de syndesmose is beschadigd, kan het enkelgewricht instabiel worden.
Een syndesmosisblessure treedt op wanneer de voet naar buiten draait ten opzichte van het been, een zogenaamd extern rotatieblessure. Dit type letsel kan optreden wanneer de enkel met kracht naar buiten wordt gedraaid, of wanneer de voet wordt geplant en het been naar binnen draait .
Symptomen
Zoals vermeld, treden verwondingen aan syndesmose vaak op in combinatie met enkelblessures. Daarom moet iedereen met een enkelverstuiking of -fractuur ook worden beoordeeld op een mogelijke verwonding van de syndesmose.
Typische symptomen van een syndesmose-blessure zijn onder meer:
- Pijn boven de enkel
- Kalf pijn
- Onvermogen om gewicht op het been te plaatsen
Er moeten röntgenfoto's worden gemaakt als wordt vermoed dat de syndesmose is verwond. Omdat normale röntgenfoto's mogelijk geen syndesmose-verwonding laten zien, wordt vaak een speciaal type röntgenfoto gemaakt, een stress-röntgenfoto genaamd. Bij een stress-röntgenfoto zal de onderzoeker een kracht op de enkel uitoefenen om te bepalen of de syndesmose verschuift wanneer de kracht wordt uitgeoefend. Als er nog steeds sprake is van een blessure, kan een CT-scan of MRI ook behulpzaam zijn bij het stellen van de diagnose.
Soorten
Het meest voorkomende type syndesmose-letsel dat optreedt, wordt een hoge enkelverstuiking genoemd. Een hoge enkelverstuiking verwijst simpelweg naar de schade aan de ligamenten boven het enkelgewricht - het syndesmotische ligament. De behandeling van een hoge enkelverstuiking is afhankelijk van de stabiliteit van de enkel. Als de röntgenfoto's een stabiel enkelgewricht laten zien, worden de meeste patiënten behandeld met immobilisatie en krukken en kunnen ze een herstel van 6-8 weken verwachten.
Als de syndesmose onstabiel is, moet de behandeling ervoor zorgen dat de syndesmose tijdens de genezing in een stabiele positie kan worden gehouden. Dit kan een gipsverband vereisen om te beschermen tegen het gewicht op het been, of het kan een operatie vereisen om het enkelgewricht te stabiliseren.
Syndesmosisblessures kunnen ook optreden in samenhang met enkelfracturen Net als bij hoge enkelverstuikingen is de kritische informatie voor het bepalen van de behandeling het geval het enkelgewricht instabiel is. Wanneer de syndesmose is beschadigd in samenhang met een fractuur van de enkel, is meestal een operatie nodig om de stabiliteit van het enkelgewricht te herstellen. Een operatie wordt vaak uitgevoerd om de breuk te herstellen of om de syndesmose te stabiliseren, en soms beide.
Chirurgie
Wanneer de syndesmose operatief wordt gerepareerd, wordt dit meestal gedaan met metalen schroeven die door de fibula en in het scheenbeen gaan. Deze schroeven moeten worden geplaatst zodra de syndesmosis in de juiste positie en uitlijning is geplaatst. Er kunnen één of twee schroeven worden gebruikt, afhankelijk van het soort letsel en de voorkeur van uw chirurg. Vaak raadt uw chirurg aan om de schroeven na ongeveer 3-4 maanden te verwijderen.
Als de schroeven niet worden verwijderd, zullen ze uiteindelijk losraken of breken. Hoewel dit misschien geen problemen oplevert, willen veel patiënten geen losse of gebroken schroef in hun been en zouden ze daarom voor die tijd moeten worden verwijderd.
