Mycobacterium avium-complex, ook bekend als MAC, is een ernstige bacteriële infectie die vaak wordt gezien bij mensen met een gevorderde hiv-ziekte. Hoewel iedereen met MAC kan worden geïnfecteerd, komt ziekte meestal alleen voor bij mensen met een ernstig gecompromitteerd immuunsysteem.
Sam Edwards / Getty ImagesAls zodanig wordt MAC geclassificeerd als een AIDS-definiërende ziekte, die ergens tussen de 20 en 40 procent van de personen met AIDS-geassocieerde immuunsuppressie treft die geen hiv-therapie ondergaan of preventieve profylactische medicatie nemen. MAC tast meestal de longen aan, hoewel veel van deze infecties niet als levensbedreigend worden beschouwd.
Wanneer het CD4-aantal van een persoon echter onder de 50 cellen / ml daalt, kan MAC verder gaan dan de longen en andere belangrijke orgaansystemen omvatten, waaronder de lever, milt en beenmerg. Het is dan dat MAC-infectie ernstig tot levensbedreigend kan worden.
Oorzaken
MAC-organismen leven overal om ons heen, inclusief de bodem, in voedsel en in het dagelijkse vee. MAC-bacteriën kunnen ook worden aangetroffen in veel bronnen van drinkwater, inclusief behandelde watersystemen en zelfs in huisstof. Het is daarom erg moeilijk te vermijden. Aan de andere kant lijkt MAC niet van de ene persoon op de andere te worden overgedragen.
Symptomen
MAC-infectie komt vaak voor in de longen of darmen en kan vaak optreden met weinig of geen symptomen. Wanneer het zich echter buiten de longen en in de bloedbaan verspreidt (verspreidt), kan het een wijdverspreide infectie veroorzaken. Vroege tekenen van verspreide MAC zijn onder meer:
- Koorts
- Nacht zweet
- Rillingen
- Vermoeidheid (vaak als gevolg van bloedarmoede)
- Diarree
- Gewichtsverlies (cachexie)
- Buikpijn
Diagnose
MAC-ziekte wordt gediagnosticeerd door laboratoriumtests die de MAC-bacteriën kunnen identificeren in bloed- of beenmergmonsters. Beenmergmonsters worden meestal met een naald uit het heupbot gehaald, terwijl bloedmonsters worden afgenomen via een standaard bloedafname. De monsters worden vervolgens in reageerbuizen gekweekt om te bepalen of de MAC-bacterie er is of niet. Dit duurt ongeveer zeven dagen.
Een computertomografie (CT) -scan, waarbij röntgenfoto's worden gebruikt om driedimensionale "plakjes" van uw lichaam te maken, kan worden gebruikt om te controleren op problemen met uw lymfeklieren, lever of milt.
Behandeling
MAC-ziekte wordt meestal behandeld met een combinatie van claritromycine en ethambutol, met of zonder rifabutine. ART zou ook worden gestart voor degenen die nog niet in therapie zijn.
Bij personen met een zeer lage CD4-telling bestaat er echter een kans dat MAC-symptomen oplaaien zodra ART is gestart. Dit is een fenomeen dat bekend staat als het immuunreconstitutie-ontstekingssyndroom (IRIS), waarbij het aangetaste immuunsysteem plotseling overactief wordt en een ontstekingsreactie van het hele lichaam veroorzaakt. Als dit gebeurt, kunnen corticosteroïden worden voorgeschreven om de IRIS-gerelateerde symptomen te behandelen totdat de immuunrespons genormaliseerd is.
Zodra het CD4-aantal van de persoon meer dan 100 cellen / ml bedraagt en gedurende zes maanden boven dit niveau stabiliseert, kan de profylactische behandeling worden stopgezet.
Preventie
Aangezien het vermijden van MAC moeilijk tot onwaarschijnlijk is, is de beste manier om ziekte te voorkomen, ervoor te zorgen dat uw immuunsysteem intact blijft. Dit kan het beste worden bereikt door een hiv-infectie te behandelen met antiretrovirale therapie (ART). Het gebruik van ART kan er niet alleen voor zorgen dat uw immuunsysteem sterk blijft en hogere CD4-waarden behoudt, maar het kan ook de immuunfunctie herstellen, zelfs bij personen met matige tot ernstige immuunsuppressie.
Momenteel wordt ART op het moment van diagnose aanbevolen voor alle personen met hiv. Vroegtijdige diagnose en behandeling zullen niet alleen MAC en andere opportunistische infecties in hoge mate voorkomen, maar het wordt ook in verband gebracht met een langere levensduur en minder hiv- en niet-hiv-gerelateerde ziekten.
.jpg)
