Behandelingsopties voor calcificerende peesontsteking van de schouder

Berekende peesontsteking is een veel voorkomende bron van schouderpijn en kan een frustratie zijn gezien de ernst van de pijn en de duur van de symptomen. Het nieuws is echter niet allemaal slecht! Positief is dat de overgrote meerderheid van de patiënten verlichting vindt bij niet-chirurgische behandelingen voor deze aandoening. Studies hebben zelfs ongeveer 75 procent succes aangetoond met eenvoudige behandelingsstappen. Hoewel de behandeling vaak 3 tot 6 maanden duurt, zijn er doorgaans verbeteringen zonder een chirurgische ingreep te hoeven ondergaan.

Vaak is de grootste uitdaging bij de behandeling van calcificerende tendinitis het vertrouwen dat eenvoudige pogingen om de symptomen te verlichten na verloop van tijd tot verbetering zullen leiden. Het lichaam de kans geven om een ​​ontstekingskuur te doorlopen, en het geleidelijke genezingsproces dat plaatsvindt, kan een frustrerende ervaring zijn. De eerste stappen en behandeling zijn over het algemeen gericht op het verlichten van pijn en het laten afnemen van de ontsteking.

Eenvoudige stappen

Het behandelplan voor patiënten met calcificerende tendinitis is vergelijkbaar met de behandeling van het impingement-syndroom van de schouder, met enkele aanvullende opties. De behandeling moet altijd beginnen met enkele eenvoudige stappen en alleen doorgaan met invasievere opties als eenvoudigere behandelingen niet effectief zijn.

• Fysiotherapie / oefeningen: Oefeningen en strekken kunnen een stijve schouder helpen voorkomen. Een van de moeilijkste problemen die samenhangen met calcificerende tendinitis is de ontwikkeling van een bevroren schouder als gevolg van pijn. Specifieke oefeningen kunnen helpen om de mechanica van de schouder te verbeteren en de belasting van de pezen die specifiek door de problemen worden aangetast, te verminderen.
• Ontstekingsremmende medicijnen: Ontstekingsremmende medicijnen kunnen de pijn verminderen die gepaard gaat met de calcificerende tendinitis Geen enkele studie heeft een significante verandering in het tijdsverloop van de symptomen van deze medicijnen aangetoond, maar patiënten hebben zeker verminderde symptomen. Voordat u met een nieuw medicijn begint, moet u met uw arts overleggen of het medicijn veilig is om in te nemen.
• Toepassing van warmte en ijs: De toepassing van vochtige warmte is enorm nuttig bij het verlichten van pijn bij verkalkte tendinitis. Een warm washandje is een perfecte manier om deze warmte naar de schouder te brengen. IJspakken kunnen helpen om de ontsteking door de peesontsteking te verminderen en kunnen zeer nuttig zijn om de pijn die met deze aandoening gepaard gaat te verminderen.

Minder invasieve opties

De volgende behandelingsstappen worden als minimaal invasief beschouwd, in die zin dat ze geen chirurgische ingreep vereisen, maar ze kunnen het gebruik van een naald of gespecialiseerde instrumenten vereisen om de kalkafzetting te helpen aanpakken.

• Cortison-injecties: Cortison is een krachtige ontstekingsremmende behandeling die rechtstreeks op de bron van de pijn wordt toegediend (in tegenstelling tot een medicijn dat via de mond wordt ingenomen, dat zich een weg moet banen door het lichaam om bij de schouder te komen). Cortison-injecties kunnen zowel helpen bij het verminderen van ontstekingen als bij het beperken van pijn, zodat patiënten met fysiotherapie kunnen werken. Veel patiënten vinden een injectie met cortison nuttig en soms is er meer dan één nodig voor een succesvolle behandeling. Hoewel er een discussie is over hoeveel cortison veilig is, zijn de meesten het erover eens dat een of twee injecties redelijk zijn voor behandeling.
• Extracorporale schokgolftherapie: Schokgolftherapie wordt verondersteld te werken door zogenaamd 'microtrauma' te induceren en de bloedtoevoer naar het getroffen gebied te stimuleren. De meeste rapporten over deze methode voor de behandeling van calcificerende tendinitis laten een bewaakt succes zien - misschien verbetert 50 tot 70 procent van de patiënten na een of twee high-energy shockwave-behandelingen. Deze behandeling van calcificerende tendinitis kan pijnlijk zijn en vereist meestal anesthesie om door de patiënt te worden verdragen. Het goede nieuws is dat de kans op complicaties bij shockwave-therapie erg laag is. De meeste patiënten zullen door de behandeling een hematoom (blauwe plek) krijgen, maar verder zijn er weinig complicaties.
• Echogeleide naaldspoeling: Needling is een procedure die wordt uitgevoerd met plaatselijke verdoving of meer algemene sedatie. Uw chirurg zal een grote naald in de kalkaanslag richten en proberen zoveel mogelijk calciumafzetting op te zuigen of weg te zuigen. De consistentie van de kalkaanslag is variabel, maar lijkt vaak minder op een steen en meer op tandpasta. Typisch kan een echografiemachine helpen om ervoor te zorgen dat de plaatsing van de naald op de juiste manier op de kalkafzetting is gericht. Injecties met zoutoplossing, novocaïne of soms cortison worden vervolgens in de calciumafzetting gedaan.

Chirurgische behandeling

Chirurgische behandeling is over het algemeen voorbehouden aan patiënten die ondanks maanden van eenvoudigere behandelingsstappen geen verlichting vinden. Zoals eerder vermeld, zal de overgrote meerderheid van de patiënten verlichting vinden met niet-chirurgische behandelingsopties, maar er zijn momenten dat patiënten geen verlichting vinden ondanks passende behandelingsstappen.

De meeste chirurgen zijn het erover eens dat een niet-chirurgische behandeling van minimaal 3 maanden, zo niet dichter bij 6 maanden, moet worden voortgezet voordat een meer invasieve optie wordt overwogen.

Chirurgische behandeling wordt meestal uitgevoerd als arthroscopische schouderchirurgie, hoewel een open chirurgische behandeling ook als een optie kan worden overwogen. De gebruikelijke aanpak is om te proberen een deel van de, zo niet alle, kalkaanslag te verwijderen en de ontsteking rond de pees op te ruimen. Bovendien raden sommige chirurgen aan om wat bot te verwijderen om meer ruimte te creëren voor de genezende pees, de zogenaamde subacromiale decompressie.

Een gevolg van het verwijderen van de kalkaanslag kan een gat of defect in de pees van de rotatormanchet zijn. Omdat de kalkaanslag zich in de pees bevond, kan het verwijderen ervan een opening achterlaten. Om die reden zal uw chirurg soms ook de beschadigde pees van de rotatormanchet moeten repareren. Hierdoor kan het chirurgische herstel langer duren, omdat er mogelijk beperkingen gelden voor de activiteit. Volledig herstel voor een chirurgische behandeling kan binnen 6 weken duren, maar is gewoonlijk ongeveer 3 maanden. Als de rotatormanchet chirurgisch moet worden gerepareerd, kan het herstel tot 6 maanden duren.

Risico's van chirurgische ingrepen zijn onder meer infectie, problemen met wondgenezing, stijfheid, problemen met revalidatie en de mogelijkheid van aanhoudende pijn. De meeste mensen vinden effectieve pijnverlichting na een chirurgische behandeling, maar complicaties kunnen voortdurende behandeling en mogelijk aanvullende chirurgische ingrepen vereisen. Om die reden wordt een operatie voorzichtig benaderd en pas overwogen nadat is aangetoond dat eenvoudigere behandelingsstappen niet effectief zijn om voldoende verlichting te bieden.

Een woord van Verywell

Berekende tendinitis is een mogelijke bron van pijn en moeite met het bewegen van het schoudergewricht. Een effectieve behandeling kan helpen om de pijn te verminderen, de schouderfunctie te verbeteren en de tijd te verkorten waarmee u met de symptomen om moet gaan. Meestal begint de behandeling met eenvoudige, niet-invasieve stappen. Als dit niet lukt, zal uw arts uw behandeling geleidelijk voortzetten. In sommige situaties is een chirurgische ingreep nodig, maar dit is zelden de eerste stap en wordt doorgaans alleen aanbevolen als eenvoudigere behandelingen niet effectief zijn geweest.