Overzicht van het subtalaar gewricht

Het subtalaire gewricht, ook bekend als het talocalcaneale gewricht, is een samengesteld gewricht dat zich direct onder het enkelgewricht bevindt en bestaat uit de calcaneus (hielbeen) en een kolomvormig bot genaamd de talus. Het subtalaire gewricht is van vitaal belang voor beweging, omdat het helpt om de laterale (zij-aan-zij) positie van uw voet aan te passen terwijl u door oneffen of wisselend terrein navigeert. Zonder het subtalaire gewricht zou je niet met enige precisie kunnen rennen, springen, lopen of bewegen. Het is vaak de plaats van verstuikingen, ontwrichting en breuken, en kan ook direct worden beïnvloed door reumatoïde artritis of osteoartritis.

Gezamenlijke structuur

Het subtalaire gewricht is multi-articulair, wat betekent dat het in meer dan één richting kan bewegen. Er zijn drie gearticuleerde facetten van het subtalaire gewricht waardoor het naar voren kan bewegen (anterieure articulatie), naar achteren (posterieure articulatie) en lateraal. De facetten staan ​​bekend als het anterieure subtalaire gewricht (ASTJ), het mediale subtalaire gewricht (MSLJ) en het posterieure subtalaire gewricht (PSTJ).

De botten worden op hun plaats gehouden door sterke maar flexibele bindweefsels die ligamenten worden genoemd. Het belangrijkste ligament wordt het interossale talocalcaneale ligament genoemd, dat langs een groef tussen de botten loopt, het tarsale kanaal genoemd. Vier andere zwakkere ligamenten zorgen voor extra stabiliteit van het gewricht.

Tussen de calcaneus en talus bevindt zich weefsel dat het synoviale membraan wordt genoemd en dat de gewrichtsruimte smeert.

Functie van het subtalaar gewricht

Lopen is een geavanceerde functie waar we weinig over nadenken. Vanuit het perspectief van de enkel en voet vereist dit drie verschillende handelingen:

• We moeten de voet weg kunnen rollen van de middellijn van het lichaam (supinatie) naar de middellijn van het lichaam (pronatie).
• We moeten de voet naar boven (dorsaalflexie) en naar beneden (plantairflexie) kunnen buigen.
• We moeten onze voet lateraal weg van de middellijn (abductie) en naar de middellijn (adductie) kunnen draaien.

Door dit samen te doen, krijgen we niet alleen de middelen om te lopen, het stelt ons ook in staat om ons aan veranderend terrein aan te passen en schokken op te vangen, aangezien de kracht van een botsing wordt herverdeeld volgens de positie van de botten.

Met betrekking tot het subtalaar gewricht maakt de gearticuleerde structuur de inversie of eversie van uw voet mogelijk.Terwijl inversie en eversie componenten zijn van respectievelijk pronatie en supinatie, hebben ze specifiek betrekking op de achtervoet en niet op de hele voet. Bij inversie draai je je enkel naar binnen. Bij eversie draai je het naar buiten.

Bij pronatie daarentegen gaat het om inversie in combinatie met het inzakken van de middenvoet in de boog. Supinatie omvat eversie als de boog wordt opgetild en de middenvoet naar de zijkant rolt. Het subtalaire gewricht speelt geen rol bij dorsale of plantaire flexie.

Subtalaire gewrichtsproblemen

Hoe essentieel het subtalaar gewricht ook is voor mobiliteit, het is kwetsbaar voor slijtage, trauma (vooral door intensieve activiteit) en andere gewrichtsspecifieke aandoeningen. De schade is vaak diep voelbaar en moeilijk vast te stellen zonder beeldvormende tests, zoals echografie.

Elke schade aan het subtalaire gewricht, inclusief bindweefsel dat het ondersteunt, kan pijn veroorzaken, leiden tot voetvervorming (vaak permanent) en uw gang en mobiliteit beïnvloeden. De schade kan in grote lijnen worden omschreven als capsulair of niet-capsulair.

Kapselaandoeningen zijn aandoeningen waarbij het subtalaire gewricht primair betrokken is en die intrinsiek de werking van het gewricht aantasten. Enkele voorbeelden:

• Jicht is een type artritis dat vaak het eerste metatarsofalangeale gewricht (de grote teen) aantast, maar kan ook ontsteking en pijn in het subtalaire gewricht veroorzaken.
• Juveniele idiopathische artritis is een type pediatrische artritis zonder bekende oorzaak waarbij het subtalaire gewricht vaak het eerste gewricht is dat wordt aangetast.
• Artrose is de slijtagevorm van artritis die vaak wordt veroorzaakt door een eerder gewrichtsblessure, zoals een fractuur.
• Reumatoïde artritis is de auto-immuun vorm van artritis waarbij het immuunsysteem van het lichaam voornamelijk gewrichtsweefsels aanvalt. De enkel en voet zijn veel voorkomende plaatsen van betrokkenheid.

Niet-kapselaandoeningen zijn aandoeningen waarbij het subtalaar gewricht indirect of collateraal wordt aangetast als gevolg van defecten of verwondingen aan de voet of enkel. Enkele voorbeelden:

• Subtalaire instabiliteit houdt een laterale zwakte in, waarbij de enkel plotseling kan "bezwijken". Dit kan leiden tot het verdraaien van een enkel of chronische ontsteking door extreme druk op het laterale ligament.
• Subtalaire dislocatie, vaak omschreven als 'basketbalvoet', treedt meestal op als u hard op de binnenkant of buitenkant van uw voet landt.
• Pes planus, ook wel "platvoeten" genoemd, is een ingestorte boog.Het ontwikkelt zich meestal tijdens de kindertijd als gevolg van overpronatie en kan soms extreme pijn veroorzaken als de voet niet structureel wordt ondersteund.
• Pes cavus, ook wel een hoge wreef genoemd, is een overdreven voetboog die vaak wordt veroorzaakt door een neurologische aandoening die de structuur verandert. Dit kan leiden tot ernstige bewegingsbeperking, pijn en invaliditeit.
• Polyartropathie is een aandoening waarbij pijn en ontsteking optreden in meerdere gewrichten. Hoewel artritis een veelvoorkomende oorzaak is, kan het ondergeschikt zijn aan aandoeningen zoals een collageen-vasculaire ziekte (zoals lupus of sclerodermie), een regionale infectie en de ziekte van Lyme.
• Tarsal-coalitie is een samensmelting van de botten in de achtervoet. Het wordt gekenmerkt door een beperkt bewegingsbereik, pijn en een stijve, platte voet. Het kan optreden tijdens de ontwikkeling van de foetus wanneer de botten van de voet niet differentiëren, maar kan ook worden veroorzaakt door artritis, een infectie of een ernstig letsel aan de hiel.

Diagnose en behandeling

Letsels of aandoeningen van de enkel en voet kunnen worden gediagnosticeerd en behandeld door een podotherapeut (voetarts) of een orthopeed (bot-, gewrichts- en spierspecialist).

De diagnose omvat meestal een lichamelijk onderzoek, een beoordeling van uw medische geschiedenis en beeldvormende tests, zoals een röntgenfoto, echografie, computertomografie (CT) -scan of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan. In sommige gevallen kunnen meerdere beeldvormende tests nodig zijn om verborgen fracturen (bekend als occulte fracturen) die vaak in het hielgebied worden gemist, aan het licht te brengen.

Bloedonderzoek kan worden besteld om ontstekingsmarkers te meten die wijzen op een infectie of om te controleren op antilichamen die verband houden met reumatoïde artritis, lupus of andere auto-immuunziekten. Als een specifieke infectie wordt vermoed, kan een bacteriecultuur of een op antilichamen gebaseerde virale bloedtest worden uitgevoerd.

Tests kunnen ook worden gebruikt om subtalaire gewrichtsaandoeningen te onderscheiden van andere aandoeningen die pijn of ontsteking in het enkel- en hielgebied veroorzaken. Waaronder:

• Bursitis: ontsteking van de kussenszakken tussen gewrichten (bursa genoemd) die vaak samengaat met kapselaandoeningen
• Lumbale radiculopathie: beknelde zenuw in de onderrug die bil- of beenpijn veroorzaakt
• Posterieure tibiale tendinitis: ontsteking van de pees rond de binnenste enkel die pijn veroorzaakt in de binnenste voet en hiel
• Primaire of secundaire botkanker: manifesteert zich vaak met gewrichts- en botpijn
• Tarsaltunnelsyndroom: beknelde zenuw in de binnenste enkel die hielpijn kan veroorzaken

De behandeling kan variëren afhankelijk van de gediagnosticeerde aandoening en de onderliggende oorzaak. Subtalaire instabiliteit wordt vaak behandeld met corrigerende orthesen en vrij verkrijgbare ontstekingsremmers. Artritis kan worden behandeld met orale of geïnjecteerde ontstekingsremmende medicijnen (inclusief corticosteroïden), terwijl reumatische oorzaken baat kunnen hebben bij immuunonderdrukkende therapieën.

Immobilisatie en ijstoepassing worden vaak gebruikt om een ​​acuut letsel te behandelen. Ernstigere verwondingen of misvormingen kunnen arthroscopische of open chirurgie vereisen.