Overzicht van huidmaceratie

Huidmaceratie is een term die wordt gebruikt om de oververzadiging van de huid als gevolg van langdurige blootstelling aan vocht te beschrijven. Het kan worden veroorzaakt door de huid gedurende lange tijd onder water te houden (baden, zwemmen) of door te voorkomen dat vocht uit de huid ontsnapt, zoals het te lang dragen van een verband of het dragen van niet-ademende materialen. Hoewel maceratie vaak onschadelijk kan zijn, kan het leiden tot complicaties bij ouderen, bij mensen met wonden of bij degenen die herstellen van een operatie. Indien onbehandeld, kan maceratie een bacteriële of schimmelinfectie van de huid veroorzaken die zich kan ontwikkelen tot een algehele, systemische infectie. Slechte hygiëne vergroot het risico alleen maar.

Het voorkomen van maceratie van de huid is uiteindelijk de beste vorm van behandeling, waardoor antibiotica, antischimmelmiddelen en gespecialiseerde wondzorgbehandelingen niet nodig zijn.

Symptomen en oorzaken

Een gerimpelde huid is het eerste en meest voor de hand liggende teken van maceratie van de huid. De meesten van ons zijn bekend met het gerimpelde uiterlijk van onze handen en voeten na een lang bad. Maceratie zorgt er ook voor dat de huid extreem zacht wordt en een witachtige verkleuring krijgt.

Enkele van de oorzaken van maceratie kunnen vrij duidelijk zijn, maar andere kunnen als een verrassing komen.

Maceratie kan optreden in situaties zoals:

• Teveel weken in bad of zwembad
• Overmatig zweten (hyperhidrose)
• Werken of waden in water zonder beschermende kleding
• De huid omhullen met niet-ademende materialen zoals latex
• Het niet regelmatig verwisselen van wondverbanden
• Urine-incontinentie

De overmatige ophoping van weefselvocht, hetzij door transpiratie, urine of andere vloeistoffen, wordt vaak hyperhydratie genoemd. Hoewel aan al deze gevallen risico's zijn verbonden, zijn ze vooral van belang bij occlusieve therapie en urine-incontinentie.

Occlusieve therapie

Een van de meest voorkomende oorzaken van maceratie van de huid in een medische setting is occlusieve therapie, waarbij films en andere niet-poreuze materialen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat een wondverband volledig lucht- en waterdicht is. Dit voorkomt niet alleen dat microben breuken in de huid binnendringen, maar het kan ook de opname van medicijnen in weefsels bevorderen.

Het probleem is dat transpiratie en lekkage uit de wond zich snel kunnen ophopen, tenzij het verband regelmatig wordt verwisseld. Binnen korte tijd kunnen bacteriën zich koloniseren en tot infectie leiden.

Als dit gebeurt, kunnen de symptomen zijn:

• Bleke en zichtbaar gerimpelde huid
• Rode plekken (erytheem)
• Een vochtige, "sponsachtige" wond
• Onregelmatige zwelling langs de randen van de wond
• Een stinkende, verdikte afscheiding
• Pijn, jeuk of branderig gevoel

Als de wond wordt geopend, is deze vochtig en rauw met gezwollen, ontstoken weefsel.

Urine-incontinentie

Vergelijkbare symptomen kunnen optreden bij oudere mensen die incontinent zijn. Tenzij de met urine doordrenkte kleding en beddengoed regelmatig worden verschoond, kan langdurige blootstelling leiden tot pijnlijke en uitbarstende huidzweren, vooral in huidplooien of waar de huid tegen de matras wordt gedrukt. Maceratie versnelt niet alleen de vorming van doorligwonden, maar kan ook hun genezing belemmeren ondanks agressieve therapie.

De schade zal zich doorgaans concentreren rond het gebied van pooling. Ouderen zijn het meest kwetsbaar vanwege het dunner worden van hun huid en een verminderde bloedcirculatie (dit laatste belemmert het vermogen van het lichaam om lokale infecties te bestrijden).

Complicaties

Hoewel maceratie over het algemeen verdwijnt zodra de huid droog is, kan elke gebroken huid een slechte bloedsomloop hebben of langdurige hyperhydratie ervaren, kan kwetsbaar zijn voor letsel of infectie. Dit noemen we vochtgerelateerde huidbeschadiging (MASD).

Maceratie kan vooral problematisch zijn bij de behandeling van diabetische voetulcera, beenulcera, doorligwonden en schimmellaesies. De vloeistoffen van deze wonden bevatten enzymen die actief eiwitten en peptidebindingen in de huid afbreken, waardoor het weefsel eerder pijn doet dan geneest. Tenzij er moeite wordt gedaan om de wond goed te behandelen - het voorkomen van bacteriekolonisatie en het vermijden van maceratie - zullen infectie en andere complicaties waarschijnlijk optreden.

Huidinfecties veroorzaakt door maceratie kunnen verergeren, tenzij agressieve ingrepen worden uitgevoerd. Dit kan leiden tot cellulitis (een mogelijk ernstige postoperatieve infectie die gewoonlijk op het onderbeen wordt gezien) of huidnecrose (waarbij weefselsterfte is opgetreden).

In zeldzame gevallen kan een infectie systemisch worden, wat betekent dat deze van de plaats van de eerste infectie in de bloedbaan terechtkomt. Dit wordt septikemie genoemd en de infectie wordt als ernstig beschouwd en veroorzaakt een reeks progressief verslechterende symptomen, waaronder:

• Verwarring
• Delirium
• Duizeligheid
• Vermoeidheid
• Koorts
• Blozen
• Niet kunnen plassen
• Lage lichaamstemperatuur
• Snelle hartslag en ademhaling
• Rillen
• Kortademigheid

Zonder onmiddellijke ziekenhuisopname en behandeling kan de dood optreden. Septikemie wordt meestal geassocieerd met een systemische bacteriële infectie (bacteriëmie). Systemische schimmelinfecties worden daarentegen vaker gezien bij mensen met gevorderde hiv-ontvangers of bij orgaantransplantaties.

Complicaties komen het meest voor bij mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, maar kunnen ook postoperatieve patiënten treffen die zijn blootgesteld aan bepaalde vormen vanStaphylococcus aureusofPseudomonas aureginosa.

Behandeling en preventie

De meeste gevallen van maceratie van de huid hebben niets meer nodig dan een beetje frisse lucht om de huid te helpen drogen. Zelfs als de huid kapot is, is het meestal beter om de lucht rond de wond vrij te laten circuleren dan de wond stevig te verbinden als zich eenmaal een korst heeft gevormd. Hoewel u de wond misschien bedekt wilt houden terwijl u aan het werk bent of handarbeid verricht, heeft u op andere momenten alleen een beetje antibiotische zalf nodig.

Huidwonden behandelen

Als u een ernstige huidwond heeft gehad of een operatie heeft ondergaan, moet u de instructies van uw arts volgen over hoe en wanneer u het wondverband moet verwisselen. Dit is vooral belangrijk als een occlusief verband wordt gebruikt.

Als u de verzorgingsinstructies opvolgt maar nog steeds een sponsachtige of ‘huilende’ wond heeft, neem dan contact op met uw arts en beschrijf uw symptomen in detail. Afhankelijk van de hoeveelheid kwel die u ervaart, kan uw arts u aanraden om over te schakelen op een hydrofiber verband (dat de vochtafvoer van de wond afvoert) of een alginaatverband (een op koolhydraten gebaseerde biofilm die is ontworpen om zware wondafscheiding te absorberen). .

Als zich een infectie ontwikkelt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts, vooral als u koorts, pijn, zware afscheiding of een vieze geur heeft. Afhankelijk van de ernst van de infectie, kan het zijn dat u een kuur met lokale of orale antibiotica nodig heeft. Met jodium doordrenkte gaasjes en verband kunnen ook worden gebruikt als er veel afscheiding is. Beenulcera worden meestal behandeld met steun- en steunkousen om de aderen in de ledematen te versterken.

Pijn is soms moeilijk te behandelen als er zweren zijn. Bètablokkers, corticosteroïden en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) kunnen allemaal een negatieve invloed hebben op de genezing van zweren. Tylenol (paracetamol) kan in dit opzicht meestal helpen. Een lidocaïnezalf kan ook helpen bij het verlichten van de neuropathische pijn.

Septikemie vereist ziekenhuisopname en spoedeisende zorg. De behandeling kan bestaan ​​uit intraveneuze vloeistoffen, antibiotica, noradrenaline (om lage bloeddruk onder controle te houden) en corticosteroïden (om ontstekingen te verminderen).

Beheer van urine-incontinentie

Om maceratie van de huid bij incontinente volwassenen te voorkomen, dient u altijd absorberende wegwerponderkleding te gebruiken en deze te verschonen zodra ze vuil zijn. Vermijd later op de avond cafeïnehoudende dranken, die het plassen bevorderen (maar onthoud een oudere volwassene nooit van vocht om bedplassen te voorkomen).

Mocht er toch een ongeluk gebeuren, was en droog de huid dan voorzichtig met water en zeep. Controleer bovendien op doorligwonden of tekenen van huidbreuken of infectie. Het poederen van de lakens kan ook helpen de wrijving tegen de huid te verminderen.

Doorligwonden vereisen intensieve behandeling. Dit kan een zoutoplossing zijn om eventuele dode cellen te verwijderen en een geschikte vochtinbrengende crème om de huid zacht te houden. Afhankelijk van de grootte van de wond, kan uw arts een verband met zinkpasta, zinkoxidepasta of andere soorten verband en medicijnen voorschrijven om de genezing te bevorderen.

Een woord van Verywell

Huidmaceratie is zelden een probleem als u gezond bent en uw huid intact is. Als u een snijwond of brandwond heeft, volg dan de basisrichtlijnen voor eerste hulp en zorg ervoor dat de wond niet vuil of te vochtig wordt.

Als een wond ondanks uw beste inspanningen niet geneest, overleg dan met uw arts om mogelijke oorzaken op te sporen. In sommige gevallen heeft u wellicht niets meer nodig dan een aanpassing van de verzorgingsinstructie. In andere gevallen kan er sprake zijn van een infectie, een stoornis in de bloedsomloop of een chronische aandoening (zoals diabetes) die speciale aandacht behoeft.

Aarzel nooit om uw arts te bellen als er aanhoudende of verergerende pijn, koorts, koude rillingen of tekenen van infectie zijn. Hoe sterk u ook bent, als u een operatie heeft ondergaan of een recente ziekte heeft gehad, is het mogelijk dat uw lichaam de infectie niet alleen onder controle heeft.