Mensen met een autismespectrumstoornis worden soms beschreven als een gebrek aan empathie (het vermogen om te voelensamen metanderen) en / of sympathie (het vermogen om te voelenvooranderen). Hoewel dit een hardnekkig stereotype is van alle mensen met autisme, worden deze uitdagingen niet door iedereen in het spectrum ervaren.
Westend61 / Getty-afbeeldingenOnderzoek naar het verband tussen autisme, empathie en sympathie is de afgelopen 40 jaar geëvolueerd. Aanvankelijk werd aangenomen dat een gebrek aan empathie en sympathie een universeel kenmerk van autisme was, maar recenter onderzoek geeft aan dat dit verschilt van persoon tot persoon met de aandoening.
De vragen of mensen met autisme echt empathie of sympathie hebben voor anderen, wat een traditionele reactie in de weg staat, of dit kan worden geleerd en of een ogenschijnlijk gebrek aan empathie of sympathie echt een gebrek aan emotionele verbondenheid weerspiegelt, zijn genuanceerder dan vroeg onderzoek suggereert.
Elementen van empathie en sympathie
Een gebrek aan uitgesproken sympathie of empathie is misschien niet het gevolg van een gebrek aan emotie bij iemand met autisme, maar eerder van onderontwikkelde vaardigheden. Er zijn verschillende elementen betrokken bij het tonen van empathie aan anderen.
Om op deze manieren met een andere persoon in contact te komen, moet men:
- Herken de gevoelens van de ander
- Begrijp de hoop, dromen en / of verwachtingen van de ander
- Heb de emotionele ervaring om persoonlijk in verband te staan met andermans gevoelens
- Beschikken over de middelen om fysiek en verbaal empathische gevoelens te uiten
- Deel een cultureel begrip dat uiting van empathie wordt verwacht en gewenst
Mensen met autisme die moeite hebben om empathie en sympathie te tonen, kunnen moeite hebben met een of meer van deze problemen.
Bewustwording en verwerking
Empathie is een tweedimensionale emotie. Het wordt ervaren zowel op cognitief niveau - het herkennen en begrijpen van andermans mentale toestand - als op een affectief of emotioneel niveau - het voelen van de emoties van anderen. Bij mensen met autisme kunnen deze ervaringen soms op gespannen voet met elkaar lijken.
Onderzoek toont aan dat mensen met autisme worstelen met cognitieve empathie omdat ze emoties niet kunnen herkennen en benoemen op basis van gezichtsuitdrukkingen. Uit oogscanonderzoeken bleek dat mensen met autisme de neiging hebben om naar de periferie van een gezicht te kijken in plaats van aandacht te besteden aan de ogen en mond, waar emoties doorgaans worden weergegeven.
Hoewel cognitieve empathie lager kan zijn bij mensen met autisme, kan affectieve empathie - die is gebaseerd op instincten en onvrijwillige reacties op de emoties van anderen - sterk en overweldigend zijn. Nieuwer onderzoek suggereert zelfs dat sommige mensen met autisme de emoties van andere mensen zelfs intenser kunnen voelen.
Het oppikken van andermans emoties en ze intern ervaren kan overweldigend en verwarrend aanvoelen, waardoor iemand zich kan afsluiten en zich kan terugtrekken uit de drukte.
Emoties labelen
Het vermogen om emoties te benoemen is een belangrijke stap in de richting van empathie en sympathie. Veel mensen met autisme ervaren alexithymie, wat een onvermogen is om de emoties die ze voelen te herkennen en te benoemen. Alexithymie kan ook voorkomen bij mensen zonder autisme, en het verband tussen empathie en alexithymie wordt onderzocht.
Een studie uit 2018 gepubliceerd in deJournal of autisme en ontwikkelingsstoornissenontdekte dat mensen met alexithymie het moeilijker hebben om empathie te uiten, ongeacht of ze autisme hebben of niet. Mensen met deze aandoening die geen alexithymie hebben, waren echter beter in staat empathie te tonen.
De auteurs van het onderzoek merken op dat het vermogen om je eigen emoties te begrijpen en te benoemen de sleutel lijkt te zijn om die emoties bij anderen te herkennen.
Reactie
Meestal leren ontwikkelende mensen de juiste lichaamstaal en woorden om sympathie en empathie te uiten door ouders en andere mensen te observeren en te imiteren. Een neurotypische 4-jarige kan bijvoorbeeld een uitdrukking van pijn van een vriend herkennen en reageren door de boo-boo te kussen omdat ze iemand anders dat eerder heeft zien doen.
Kinderen met autisme kunnen echter sociale signalen missen en om een aantal redenen niet op dezelfde manier reageren als anderen. Onder hen:
- Mensen met autisme hebben vaak moeite met het interpreteren van non-verbale communicatie, zoals lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen.
- Kinderen met autisme hebben niet de neiging om spontaan anderen te imiteren. Omdat kinderen sociale vaardigheden leren door middel van nabootsing en herhaling, kunnen mensen met autisme moeite hebben om typische uitingen van empathie te tonen.
De vaardigheid 'gedachten lezen' - de gedachten van een ander begrijpen door nauwgezette observatie van lichaamstaal, stemtoon, gezichtsuitdrukking, enz. - is de sleutel tot empathie en sympathie. Mensen met autisme hebben het vaak erg moeilijk met dit aspect van emotionele responsiviteit.
Niet over een gebrek aan zorg
In tegenstelling tot empathie is een gedeeld perspectief niet vereist om sympathie voor anderen te voelen. Men kan bijvoorbeeld sympathie voelen voor dieren of mensen die een vreselijke beproeving hebben meegemaakt die ze zelf niet persoonlijk hebben meegemaakt. Maar voor mensen met het autismespectrum komt sympathie misschien niet zo vanzelfsprekend als voor anderen.
In een onderzoek uit 2018 kregen 254 volwassenen met autisme en 133 mensen zonder een online enquête waarin hen werd gevraagd foto's te beoordelen op basis van de mate van sympathie die ze hadden voor de persoon op de foto. Onderzoekers ontdekten dat mensen met autisme lagere sympathiebeoordelingen gaven voor mensen in verontrustende scenario's, vergeleken met controles.
De auteurs van het onderzoek merken op dat dit niet betekent dat mensen met autisme onverschillig zijn. De resultaten suggereren een verschil in hoe individuen met een lager niveau van cognitieve empathie emotionele signalen verwerken.
Hoewel degenen in het spectrum moeite hebben met het tonen van sympathie voor mensen, toont onderzoek aan dat ze meer geneigd zijn dan de algemene bevolking sympathie te tonen voor objecten.
Een studie uit 2019 gepubliceerd in het tijdschriftAutismegaf een online-enquête onder 87 mensen met autisme en 263 neurotypische volwassenen. Onderzoekers ontdekten dat mensen met autisme zich vaak bezighouden met objectpersonificatie door emoties toe te schrijven aan levenloze objecten.
Een shirt dat nooit wordt gedragen, is bijvoorbeeld eenzaam, of een pop waarmee niet wordt gespeeld, voelt verdrietig aan. Met name degenen in het spectrum gebruikten vaak verontrustende emoties om te beschrijven hoe objecten aanvoelden, wat erop kan duiden dat personificatie wordt gebruikt als een manier om hun eigen emoties te verwerken.
Kan het worden onderwezen?
Cognitieve empathie kan worden geleerd aan kinderen met autisme, blijkt uit onderzoek gepubliceerd in deJournal of Applied Behavioral Analysis.
De studie gebruikte poppen of poppen om situaties na te spelen die empathische reacties uitlokken, en gebruikte een tokensysteem om de verwachte empathische reactie te belonen. In de loop van verschillende sessies leerden proefpersonen hoe ze empathie konden tonen met behulp van de juiste woorden en gebaren.
Verder onderzoek toont aan dat kinderen met autisme empathie kunnen leren met behulp van modellen, aansporingen en bekrachtiging om te reageren op de emoties van een ander met de juiste zinnen, toon, gezichtsuitdrukkingen en gebaren.
Hoewel deze technieken kunnen worden gebruikt om empathisch gedrag aan te leren, kunnen ze geen empathie op emotioneel niveau aanleren. Van andere therapieën, waaronder cognitieve gedragstherapie, is aangetoond dat ze effectief zijn bij het verbeteren van emotionele empathie.
Een andere behandeling die wordt onderzocht om mensen met autisme te helpen emotionele empathie te ontwikkelen, is paardentherapie. Een vorm van ervaringsgerichte therapie die interacties tussen patiënten en paarden omvat, paardentherapie omvat het verzorgen en berijden van paarden.
Onderzoek gepubliceerd in het tijdschriftAntropologie en geneeskundeontdekte in 2018 dat door paarden ondersteunde therapie mensen met autisme lijkt te helpen zich open te stellen en zich meer bewust te worden van hun eigen emoties en de emoties van de mensen om hen heen.
De auteurs van het onderzoek merken op dat de specifieke bewegingen en ritmes van het paard, de zintuiglijke ervaring van het rijden en het leren kennen van de persoonlijkheid van het paard emotioneel lijken te resoneren met mensen met autisme.
Paardentherapie werd ook gevonden om individuen te helpen oogcontact, lichaamstaal en verbale communicatie te verbeteren.
Een woord van Verywell
Hoewel veel mensen met autisme empathie en sympathie lijken te missen, is dit niet het geval voor alle mensen met autisme. Voor degenen die moeite hebben met het tonen van geschikte empathische reacties, kunnen de redenen meer te maken hebben met sociale communicatieproblemen dan met een gebrek aan onderliggende emotionele respons.
.jpg)
