De sociaaleconomische status (SES) wordt geëvalueerd als een combinatie van factoren zoals inkomen, opleidingsniveau en beroep. Het is een manier om te kijken naar hoe individuen of gezinnen in de samenleving passen door middel van economische en sociale maatregelen. Het is aangetoond dat deze factoren invloed hebben op de gezondheid en het welzijn van individuen. Daarom worden ze gebruikt bij de berekening van SES.
Sociaaleconomische status en gezondheid zijn nauw met elkaar verbonden. SES kan vaak ingrijpende gevolgen hebben voor de gezondheid van een persoon. Deze effecten zijn het gevolg van een aantal verschillende uitdagingen en kansen die per SES verschillen. Mensen met verschillende SES hebben bijvoorbeeld heel verschillende mogelijkheden om toegang te krijgen tot gezondheidszorg en medische diensten. Ze kunnen ook totaal verschillende voedingsopties hebben en / of worden blootgesteld aan giftige stoffen uit het milieu. Er zijn veel gezondheidsgerelateerde gedragingen en factoren die verband houden met zowel financiën als onderwijs - twee fundamentele componenten van SES.
De sociaaleconomische status wordt meestal onderverdeeld in hoge SES, middelste SES en lage SES.
Aliyev Alexei Sergeevich / Blend Images / Getty Images
Sociaaleconomische status en SOA's
Een aantal onderzoeken heeft verbanden gevonden tussen een lagere sociaaleconomische status en het risico op het krijgen van SOA's. Helaas is het begrip van de redenen voor deze link niet zonder controverse. Vooral onderzoek naar de seksuele gezondheid van adolescenten suggereert dat het verband voor veel mensen minder te maken heeft met inkomen en meer met andere factoren. Het SOA-risico kan bijvoorbeeld meer te maken hebben met het aantal ouders dat thuis woont of met het opleidingsniveau van de ouders. Het verband tussen seksueel gedrag van adolescenten en SOA-risico en SES wordt ook verstoord door het verband tussen SES en ras. Jonge mensen die niet blank zijn, hebben over het algemeen een hoger SOA-risico om een aantal redenen. Sommige zijn gekoppeld aan gedragskeuzes en andere niet. Door de algemene hogere prevalentie van verschillende SOA's in niet-blanke gemeenschappen lopen mensen die in die gemeenschappen wonen en daten een inherent hoger risico op blootstelling.
Dat is een reden waarom een andere grote risicofactor die verband houdt met het SOA-risico, en met name het HIV-risico, de SES-status is van de gemeenschap waarin mensen leven. Dit is een factor die verder gaat dan individuele SES. Lage SES-gemeenschappen hebben minder kans om toegang te hebben tot artsen of zelfs SOA-klinieken. Hierdoor is er minder toegang tot screening en behandeling. Dat wordt, niet verrassend, gevolgd door een hogere SOA-prevalentie in de gemeenschap. Dat betekent, zoals hierboven vermeld, een groter risico op blootstelling en overdracht.
Een gebrek aan toegang tot reguliere gezondheidszorg hangt sterk samen met het hiv-risico. Waarom? Omdat mensen met nieuwe infecties, die nog niet zijn gediagnosticeerd, het grootste risico lopen hun infectie door te geven. Bovendien hebben recente onderzoeken aangetoond dat vroege hiv-behandeling een zeer effectieve vorm van preventie is. Daarom heeft een gebrek aan gezondheidszorg in de gemeenschap een directe invloed op het hiv-risico voor degenen die daar wonen.
Het verbeteren van de universele toegang tot gezondheidszorg kan ingrijpende gevolgen hebben voor het egaliseren van het speelveld en het verminderen van de impact van SES op de gezondheid. Dit betekent niet alleen een betere verzekeringsdekking. Het vereist ook dat individuen toegang hebben tot zorg in hun buurten en gemeenschappen.
.jpg)
.jpg)
