Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van hartfalen, die allemaal de rode draad hebben dat het hart verzwakt. Hartfalen kan worden veroorzaakt door cardiovasculaire problemen zoals een hartaanval, coronaire hartziekte (schade aan de binnenkant van de bloedvaten van het hart) en hypertensie (hoge bloeddruk), evenals andere ziekten en aandoeningen, zoals diabetes en zwaarlijvigheid.
Leefstijlfactoren, zoals roken en gebrek aan activiteit, spelen een belangrijke rol, aangezien ze vaak de oorzaak zijn van sommige van deze zorgen. Een genetische aandoening, hypertrofische cardiomyopathie, is ook een vrij veel voorkomende oorzaak.
© Verywell, 2018De belasting van de hartspieren gedurende een lange periode belemmert een efficiënte bloedstroom tot het punt dat er vochtophoping in het hart en de longen ontstaat en uiteindelijk overtollig vocht in de ledematen.
Symptomen zoals kortademigheid, vermoeidheid en oedeem (zwelling van de handen en voeten) zijn het resultaat van de verzwakte hartfunctie die kenmerkend is voor hartfalen.
Cardiovasculair
Van de oorzaken van hartfalen zijn de belangrijkste voorafgaande hartaandoeningen. Sommige komen vaak samen voor en kunnen elkaar veroorzaken. Hypertensie draagt bijvoorbeeld bij aan coronaire hartziekte, wat leidt tot hartaanvallen.
De meest voorkomende cardiovasculaire problemen die hartfalen veroorzaken, zijn:
Hypertensie: Hypertensie is de belangrijkste oorzaak van zowel mannen als vrouwen Langdurige hypertensie draagt bij aan coronaire hartziekte, een belangrijke oorzaak van een hartaanval (verwante schade verzwakt het hart, soms leidend tot falen). Hypertensie alleen draagt ook bij aan hartfalen omdat, als het hart jarenlang tegen hoge druk in pompt, de spieren minder efficiënt kunnen worden.
CAD (coronaire hartziekte): kransslagaders zijn de bloedvaten die het hart voorzien van voedingsstoffen en zuurstofhoudend bloed. CAD beschrijft een proces waarbij de binnenkant van de kransslagaders smal, stijf en onregelmatig wordt. Deze ongezonde bloedvaten worden vatbaar voor de opeenhoping van cholesterol, afval en bloed. Uiteindelijk kunnen ze verstopt raken door bloedstolsels, wat een hartaanval kan veroorzaken.
MI (myocardinfarct): Myocardinfarct treedt op wanneer een bloedstolsel een of meer van de kransslagaders volledig blokkeert, waardoor de bloedstroom naar een deel van het hart wordt onderbroken. Zodra delen van de hartspier geen bloed meer hebben, zullen ze mogelijk nooit meer op dezelfde manier functioneren en zwakker worden in de secties die door de hartaanval zijn getroffen. Dit maakt de pompfunctie van het hart minder effectief, wat leidt tot hartfalen.
Myocardinfarct wordt gewoonlijk een "hartaanval" genoemd.
Verzwakte hartspieren hebben de neiging zich uit te rekken en als gevolg daarvan worden de pompkamers van het hart, meestal de linkerventrikel, verwijd (vergroot). Een verwijde ventrikel bevat een groter volume bloed, zodat er meer bloed kan worden uitgeworpen met de relatief zwakke pompactie van het hart.
Bovendien neemt de druk in het hart toe, waardoor vocht zich opstapelt in de longen, waardoor longcongestie ontstaat. Hartritmestoornissen (onregelmatige hartslag), die levensbedreigend kunnen zijn, komen ook vaak voor bij mensen met gedilateerde cardiomyopathie.
Aortaklepstenose: Aortastenose is een vernauwing van de aortaklep, waardoor de druk en de spanning in de linker hartkamer van het hart aanzienlijk toenemen. Dit leidt na verloop van tijd tot hartfalen.
Diastolisch hartfalen: bij diastolisch hartfalen verslechtert de hartfunctie omdat de hartspier stijf wordt. De stijfheid verhindert dat het hart zich ontspant zoals het hoort, waardoor het moeilijk wordt om voldoende bloed te vullen tussen de hartslagen door.
Dientengevolge wordt de hoeveelheid bloed die met elke hartslag wordt rondgepompt, relatief verminderd, wat resulteert in vermoeidheid en een slechte inspanningstolerantie. Bloed dat het hart niet kan vullen, stroomt terug naar de longen, waardoor longcongestie ontstaat.
Hartaandoeningen bij kinderen: aangeboren hartafwijkingen bij kinderen, zoals anatomische hart- of longafwijkingen, klepafwijkingen en afwijkingen die de aortastructuur aantasten, veroorzaken hartfalen.
Zonder behandeling kunnen jonge kinderen met aangeboren hartaandoeningen binnen een paar jaar hartfalen ontwikkelen.
Chirurgische reparatie of harttransplantatie wordt vaak beschouwd als een therapeutische optie om de overmatige belasting van de hartspier te verminderen, naast de impact van het primaire defect.
Systemisch
Hoewel het duidelijk is om te zien hoe ziekten en aandoeningen die specifiek betrekking hebben op het hart tot hartfalen leiden, zijn er andere oorzaken die mogelijk minder voor de hand liggend zijn.
Diabetes: mensen met diabetes hebben een veel hogere incidentie van hartfalen. Hoewel diabetes bijdraagt aan aandoeningen zoals CAD en MI, kan het ook directer diabetische cardiomyopathie veroorzaken. Diabetes kan een ontregeling van verschillende cellulaire mechanismen in het hart veroorzaken, wat kan leiden tot cardiomyopathie.
Chemotherapie: bepaalde krachtige medicijnen die worden gebruikt bij de behandeling van kanker, met name adriamycine (doxorubicine), kunnen cardiale toxiciteit veroorzaken die tot hartfalen leidt.
In tegenstelling tot veel van de andere risicofactoren, kan chemotherapie snel hartfalen veroorzaken.
Bevalling: postpartum cardiomyopathie is een type hartfalen dat verband houdt met de bevalling. Hoewel deze aandoening meestal verdwijnt met agressieve behandeling, geeft het een langdurig hoog risico op het ontwikkelen van hartfalen in de toekomst, vooral bij toekomstige zwangerschappen.
Ernstige stress: Stresscardiomyopathie, ook wel "gebroken hartsyndroom" genoemd, is een vorm van plotseling, ernstig hartfalen veroorzaakt door extreem emotioneel trauma.
Slaapapneu: Slaapapneu is een aandoening die wordt gekenmerkt door korte onderbrekingen van de ademhaling tijdens de slaap. Hoewel slaapapneu meestal niet dodelijk is, draagt onbehandelde slaapapneu op de lange termijn bij aan een aantal ernstige gezondheidsproblemen, zoals hartfalen. Het exacte mechanisme voor deze link is niet helemaal duidelijk.
Genetisch
Het begrip van de genetische onderbouwing van hartfalen groeit. Erfelijke invloed op uw neiging om hartfalen te ontwikkelen is een punt van zorg, maar dat geldt ook voor een erfelijke aandoening waarvan bekend is dat deze genetisch is, hypertrofische cardiomyopathie genaamd. En, zoals gezegd, hartaandoeningen bij kinderen van genetische aard kunnen ook leiden tot hartfalen.
Genetische aanleg: Uit onderzoek is gebleken dat hartfalen vaak tot op zekere hoogte een erfelijke aandoening is, maar het verband tussen de diversiteit aan symptomen, de ziekteprognose en de specifieke genen is niet goed vastgesteld.
Ongeveer 100 genen zijn geïdentificeerd als geassocieerd met hartfalen.
Hypertrofische cardiomyopathie: deze genetische aandoening wordt gekenmerkt door verdikking van de hartspier. Het kan symptomen beginnen te produceren tijdens de kindertijd, adolescentie of volwassenheid. De stijfheid belemmert de vulling van het hart en kan leiden tot periodes van extreme kortademigheid, vooral tijdens inspanning.
De verdikking van de hartspier kan ook een obstructie in de linker hartkamer veroorzaken, vergelijkbaar met die bij aortastenose. Sommige mensen met hypertrofische cardiomyopathie hebben een verhoogd risico op plotseling overlijden.
Levensstijl
Over het algemeen dragen leefstijlfactoren bij aan enkele van de hartaandoeningen die voorafgaan aan en hartfalen veroorzaken, niet direct aan hartfalen zelf.
Obesitas: Volwassenen en jongvolwassenen met obesitas hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van hartfalen, deels omdat het hart harder moet werken om het lichaam van voldoende bloed te voorzien als u te zwaar bent.
Obesitas is ook een risicofactor voor diabetes, hypertensie en CAD, die allemaal tot hartfalen leiden.
Roken en drugsgebruik: Over het algemeen is het bekend dat roken een van de risicofactoren is voor MI, en dit is ten minste gedeeltelijk te wijten aan het feit dat de gewoonte bijdraagt aan CAD. Geneesmiddelen, zoals methamfetamine, zijn ook in verband gebracht met hartfalen.
Zittende levensstijl: Langdurige inactiviteit, die gewoonlijk wordt omschreven als regelmatig langdurig zitten, heeft aangetoond dat het de kans op hartfalen vergroot.
Meer bewegen gedurende de dag en regelmatige lichaamsbeweging krijgen (gedefinieerd als vier tot vijf sessies per week) is in verband gebracht met een lagere incidentie van hartfalen.
Cardiale en respiratoire conditie: dit beschrijft het vermogen van het hart en de longen om efficiënt te functioneren. U kunt uw hartconditie ontwikkelen door regelmatig deel te nemen aan activiteiten die uw hartslag verhogen, waardoor uw hartspieren na verloop van tijd sterker worden en ze met meer kracht kunnen pompen.
U kunt uw ademhalingsconditie verbeteren door regelmatig deel te nemen aan activiteiten waardoor u sneller gaat ademen, waardoor uw longen worden getraind om efficiënter zuurstof naar uw lichaam op te nemen.
Hoe hartfalen wordt vastgesteld
