Longoedeem is een ernstige medische aandoening die optreedt wanneer overtollig vocht de luchtzakjes van de longen (de longblaasjes) begint te vullen. Wanneer de longblaasjes zijn gevuld met vloeistof, kunnen ze niet voldoende zuurstof aan het bloed toevoegen of kooldioxide uit het bloed verwijderen. Longoedeem veroorzaakt dus aanzienlijke ademhalingsmoeilijkheden en kan vaak een levensbedreigend probleem worden.
KATERYNA KON / SCIENCE PHOTO LIBRARY / Getty ImagesWaarom longoedeem een probleem is
De longblaasjes zijn waar het echte werk van de longen plaatsvindt. In de alveolaire luchtzakken komt de frisse lucht die we inademen dicht bij de haarvaten die zuurstofarm bloed uit de weefsels van het lichaam transporteren. (Dit zuurstofarme bloed is net van de rechterkant van het hart naar de longen gepompt, via de longslagader.)
Door de dunne wanden van de longblaasjes vinden kritische gasuitwisselingen plaats tussen de lucht in de alveolaire zak en het "verbruikte" bloed in de haarvaten. Zuurstof uit de longblaasjes wordt opgenomen door het capillaire bloed en kooldioxide uit het bloed diffundeert in de longblaasjes. Het bloed, dat nu weer zuurstofrijk is, wordt naar de linkerkant van het hart gevoerd, dat het naar de weefsels pompt. De "gebruikte" alveolaire lucht wordt uitgeademd naar de atmosfeer, terwijl we inademen.
Het leven zelf is afhankelijk van de efficiënte uitwisseling van gassen in de longblaasjes.
Bij longoedeem raken sommige alveolaire zakjes gevuld met vloeistof. De kritische uitwisseling van gassen tussen ingeademde lucht en capillair bloed kan niet meer plaatsvinden in de met vloeistof gevulde longblaasjes. Als er voldoende longblaasjes zijn aangetast, treden ernstige symptomen op. En als het longoedeem uitgebreid wordt, kan de dood het gevolg zijn.
Symptomen
Longoedeem kan acuut optreden, in welk geval het vaak ernstige dyspneu (kortademigheid) veroorzaakt, samen met hoesten (waarbij vaak roze, schuimig sputum ontstaat) en piepende ademhaling. Plotseling longoedeem kan ook gepaard gaan met extreme angst en hartkloppingen . Plotseling optredend longoedeem wordt vaak "flash longoedeem" genoemd en duidt meestal op een plotselinge verslechtering van een onderliggend hartprobleem. Acuut coronair syndroom kan bijvoorbeeld flash-longoedeem veroorzaken, evenals acute stresscardiomyopathie.
Acuut longoedeem is altijd een medisch noodgeval en kan fataal zijn.
Chronisch longoedeem, dat vaak wordt gezien bij hartfalen, heeft de neiging symptomen te veroorzaken die na verloop van tijd afnemen en afnemen, omdat meer of minder longblaasjes worden aangetast. Veel voorkomende symptomen zijn kortademigheid bij inspanning, orthopneu (ademhalingsmoeilijkheden bij plat liggen), paroxismale nachtelijke dyspneu ('s nachts wakker worden met ernstige kortademigheid), vermoeidheid, beenoedeem (zwelling) en gewichtstoename (door vochtophoping).
Oorzaken van longoedeem
Artsen verdelen longoedeem meestal in twee soorten: cardiaal longoedeem en niet-cardiaal longoedeem.
Cardiaal longoedeem
Hartziekte is de meest voorkomende oorzaak van longoedeem. Cardiaal longoedeem treedt op wanneer een onderliggend hartprobleem ervoor zorgt dat de druk aan de linkerkant van het hart verhoogd wordt. Deze hoge druk wordt via de longaders naar de alveolaire haarvaten overgedragen. Vanwege de verhoogde pulmonale capillaire druk lekt vloeistof uit de capillairen in de alveolaire luchtruimte en treedt longoedeem op.
Bijna elke vorm van hartaandoening kan uiteindelijk leiden tot verhoogde linkerzijdige hartdruk en dus tot longoedeem. De meest voorkomende soorten hartaandoeningen die longoedeem veroorzaken, zijn:
- coronaire hartziekte (CAD)
- hartfalen door welke oorzaak dan ook
- hartklepaandoening, vooral mitralisstenose, mitralisinsufficiëntie, aortastenose of aortaklepinsufficiëntie
- ernstige hypertensie
Bij chronisch cardiaal longoedeem kunnen verhoogde drukken in de haarvaten uiteindelijk veranderingen in de longslagaders veroorzaken. Als gevolg hiervan kan een hoge pulmonale arteriële druk optreden, een aandoening die pulmonale hypertensie wordt genoemd. Als de rechterkant van het hart bloed moet pompen tegen deze verhoogde pulmonale arteriële druk, kan uiteindelijk rechtszijdig hartfalen ontstaan.
Niet-cardiaal longoedeem
Bij sommige medische aandoeningen kunnen de longblaasjes zich vullen met vloeistof om redenen die geen verband houden met verhoogde hartdruk. Dit kan gebeuren wanneer de haarvaten in de longen beschadigd raken en als gevolg daarvan "lekken" en vloeistof de longblaasjes laten binnendringen.
De meest voorkomende oorzaak van dit soort niet-cardiaal longoedeem is het acute respiratory distress syndrome (ARDS), dat wordt veroorzaakt door een diffuse ontsteking in de longen.De ontsteking beschadigt de alveolaire wanden en zorgt ervoor dat vocht zich kan ophopen. ARDS wordt meestal gezien bij ernstig zieke patiënten en kan worden veroorzaakt door infectie, shock, trauma en verschillende andere aandoeningen.
Naast ARDS kan niet-cardiaal longoedeem ook worden veroorzaakt door:
- Longembolie
- Ziekte op grote hoogte
- Drugs (vooral heroïne en cocaïne)
- Virale infecties
- Gifstoffen (bijvoorbeeld het inademen van chloor of ammoniak)
- Neurologische problemen (zoals hersentrauma of subarachnoïdale bloeding)
- Rook inademen
- Bijna verdrinken
Diagnose
Het snel stellen van de juiste diagnose van longoedeem is van cruciaal belang, en vooral van cruciaal belang is het correct diagnosticeren van de onderliggende oorzaak.
Het diagnosticeren van longoedeem wordt meestal relatief snel bereikt door een lichamelijk onderzoek uit te voeren, het zuurstofgehalte in het bloed te meten en een röntgenfoto van de borstkas te maken.
Zodra longoedeem is gevonden, moeten onmiddellijk stappen worden ondernomen om de onderliggende oorzaak te achterhalen. De medische geschiedenis is erg belangrijk bij deze inspanning, vooral als er een voorgeschiedenis is van hartaandoeningen (of verhoogd cardiovasculair risico), drugsgebruik, blootstelling aan toxines of infecties, of risicofactoren voor longembolie.
Een elektrocardiogram en een echocardiogram zijn vaak erg nuttig bij het opsporen van een onderliggende hartaandoening.Als een hartaandoening wordt vermoed maar niet kan worden aangetoond met niet-invasieve tests, kan een hartkatheterisatie nodig zijn. Een reeks andere tests kan nodig zijn als een niet-cardiale oorzaak wordt vermoed.
Niet-cardiaal longoedeem wordt gediagnosticeerd wanneer longoedeem aanwezig is in afwezigheid van verhoogde linkerhartdruk.
Behandeling van longoedeem
De directe doelen bij de behandeling van longoedeem zijn het verminderen van de vochtophoping in de longen en het herstel van het zuurstofniveau in het bloed naar normaal. Zuurstoftherapie wordt vrijwel altijd direct gegeven, als er tekenen van hartfalen zijn, worden ook acuut diuretica gegeven. Geneesmiddelen die het bloed naar de bloedvaten verwijden, zoals nitraten, worden vaak gebruikt om de druk in het hart te verminderen.
Als het zuurstofgehalte in het bloed ondanks dergelijke maatregelen kritiek laag blijft, kan mechanische beademing nodig zijn. Mechanische ventilatie kan worden gebruikt om de druk in de longblaasjes te verhogen en een deel van de opgehoopte vloeistof terug in de haarvaten te drijven.
De ultieme behandeling van longoedeem - of het nu het gevolg is van een hartaandoening of een niet-cardiale oorzaak - vereist het identificeren en behandelen van het onderliggende medische probleem.
Een woord van Verywell
Longoedeem is een ernstige medische aandoening die wordt veroorzaakt door een teveel aan vocht in de longblaasjes. Het wordt meestal veroorzaakt door hartaandoeningen, maar kan ook worden veroorzaakt door een reeks niet-cardiale medische problemen. Het wordt behandeld door de onderliggende oorzaak snel aan te pakken, diuretica te gebruiken en soms met mechanische ventilatie.
.jpg)
