Overzicht van kwaadaardige pleurale effusie

Een kwaadaardige pleurale effusie is een complicatie waarbij zich vloeistof met kankercellen opstapelt tussen de membranen die de longen bekleden. Het komt voor bij ongeveer 7% tot 23% van de longkankers, maar kan ook voorkomen bij andere kankers, zoals borstkanker, eierstokkanker, leukemie en lymfomen.

Bij longkanker kan een kwaadaardige pleurale effusie het eerste teken van kanker zijn, of het kan optreden als een late complicatie van gevorderde longkanker.

Een kwaadaardige pleurale effusie kan groot en diffuus of klein zijn en slechts een klein deel van de pleuraholte omvatten. De effusie kan zich allemaal in één gebied bevinden, of er kunnen meerdere effusiegebieden zijn (gesepteerde pleurale effusies).

Symptomen

De symptomen van een kwaadaardige pleurale effusie kunnen erg ongemakkelijk zijn. Kortademigheid is verreweg het meest voorkomende symptoom. Er kan een hoest aanwezig zijn, en dit is vaak positioneel, wat betekent dat het in bepaalde posities erger kan zijn, zoals bij voorovergebogen of op één zij liggen. Druk op de borst of een soort van abnormaal gevoel op de borst kan ook voorkomen.

Oorzaken

Bijna elke vorm van kanker kan een pleurale effusie veroorzaken als deze aanwezig is in of zich verspreidt (metastaseert) naar de borst. De meest voorkomende zijn borstkanker, longkanker, eierstokkanker en sommige soorten leukemie en lymfomen. Een pleurale effusie kan ook worden veroorzaakt door behandelingen voor longkanker, zoals een operatie, bestralingstherapie of chemotherapie.

Een kwaadaardige pleurale effusie is een ziekteontwikkeling die ongeveer 15 procent van de mensen met kanker treft. Het komt elk jaar voor bij ongeveer 150.000 Amerikanen met kanker en wordt over het algemeen geassocieerd met slechte vooruitzichten.

Diagnose

Het is belangrijk om een ​​nauwkeurige diagnose te stellen van een kwaadaardige pleurale effusie, aangezien de prognose en behandeling veel verschillen van die van niet-kwaadaardige (goedaardige) pleurale effusies.

Een kwaadaardige pleurale effusie wordt vaak eerst vermoed vanwege symptomen of bevindingen op een thoraxfoto of CT-scan. Als uw arts een kwaadaardige pleurale effusie vermoedt, is de volgende stap meestal een thoracentese, een procedure waarbij een naald door de borstwand in de pleuraholte wordt gestoken om een ​​monster van de vloeistof te krijgen. Deze vloeistof wordt vervolgens onder een microscoop onderzocht om te zien of er kankercellen aanwezig zijn.

Als een thoracentese niet kan worden uitgevoerd of als de resultaten niet doorslaggevend zijn, moeten mogelijk verdere procedures worden uitgevoerd om een ​​juiste diagnose te krijgen. In sommige gevallen moet mogelijk een thoracoscopie (een procedure waarbij een thoracoscoop in de borstkas wordt ingebracht) worden uitgevoerd om een ​​biopsie te verkrijgen om een ​​kwaadaardige pleurale effusie te diagnosticeren.

Helaas is de gemiddelde levensverwachting voor longkanker met een kwaadaardige pleurale effusie minder dan zes maanden. De mediane overlevingstijd (de tijd waarop 50 procent van de mensen zal zijn overleden) is vier maanden, hoewel sommige mensen langer overleven.

De prognose is iets beter voor degenen met kwaadaardige pleurale effusies gerelateerd aan borstkanker of vooral eierstokkanker. Met de komst van nieuwere behandelingen zoals gerichte therapieën en immunotherapie, hoopt men dat deze aantallen in de nabije toekomst zullen veranderen. Er zijn ook veel klinische onderzoeken gaande om te kijken naar de optimale behandeling voor deze effusies.

Behandelingen

Het doel bij de behandeling van een kwaadaardige pleurale effusie is meestal palliatief, dat wil zeggen om de kwaliteit van leven te verbeteren en de symptomen te verminderen, maar niet om de maligniteit te genezen. Als de effusie erg klein is, kan deze soms alleen worden gelaten.

Thoracentese

Thoracentese is meestal de eerste stap die wordt gebruikt, zowel om de effusie te diagnosticeren (bepalen of kankercellen in de vloeistof aanwezig zijn en meer) als om de vloeistof te verwijderen. Helaas komen deze effusies vaak terug.

Voor kwaadaardige pleurale effusies die terugkeren, zijn er verschillende opties om het vocht te behandelen en kortademigheid te verlichten. Op dit moment is er nog steeds aanzienlijke controverse over welke procedure het beste is, en de keuze wordt vaak gemaakt op basis van de ernst van de symptomen, hoe de tumor reageert op de behandeling en uw prestatiestatus (in hoeverre de kanker uw vermogen om normale dagelijkse bezigheden voortzetten).

Hoewel thoracentese over het algemeen als veilig wordt beschouwd, zijn complicaties zoals infectie, pneumothorax (ingeklapte long), bloeding in de borstwand, bloedstolsels en opnieuw expanderen van het longoedeem mogelijk.

Pleurodese

Een procedure die bij ongeveer 60 tot 90 procent van de mensen werkt, wordt een pleurodese genoemd. Bij deze procedure wordt een buis in de pleuraholte ingebracht en wordt een substantie, gewoonlijk talk, ingebracht tussen de twee membranen die de longen bekleden. Deze chemische stof veroorzaakt een ontsteking in de pleuraholte, waardoor de twee voeringen aan elkaar blijven kleven (fuseren), waardoor wordt voorkomen dat vloeistof zich opnieuw ophoopt in de pleuraholte.

De mogelijke complicaties van pleurodese zijn vergelijkbaar met die van thoracentese.

Inwonende pleurale katheters

Een andere procedure is een pleurale verblijfskatheter (IPC), ook wel een getunnelde pleurale katheter genoemd. Bij deze procedure wordt een buisje in de pleuraholte ingebracht en onder de huid getunneld, met een kleine opening aan uw zij die kan worden afgedekt met een verband. Hierdoor kunnen mensen hun eigen vocht aftappen door een vacuümcontainer aan de opening in de huid te bevestigen.

Een IPC is soms effectiever als de effusie aan beide zijden van de borstkas aanwezig is (bilateraal) of als er grote gebieden zijn met gelokaliseerde vochtophoping (gelokaliseerde effusies).Deze procedure wordt vaak als minder invasief beschouwd dan een pleurodese en is effectief bij 80 procent tot 100 procent van de mensen. Veel onderzoekers zijn nu van mening dat IPC's als eerstelijns moeten worden beschouwd bij alle mensen met een kwaadaardige effusie.

Een IPC kan bij minder dan 5 procent van de gebruikers een infectie veroorzaken en kan meestal worden behandeld met orale antibiotica. De grotere zorg is het langetermijnrisico van metastasen in het katheterkanaal waarbij kankercellen via de katheter worden verspreid.

Aanvullende behandelingsopties

Als ondanks deze andere technieken een kwaadaardige pleurale effusie aanhoudt, kan een operatie worden uitgevoerd om de vloeistof in de buik af te voeren, of kan een pleurectomie (een procedure waarbij een deel van de pleura wordt verwijderd) worden uitgevoerd.

Nieuwe behandelingen (zoals medische pleuroscopie) zijn in opkomst om ook kwaadaardige pleurale effusies te behandelen. Chemotherapie kan helpen bij kwaadaardige pleurale effusies als gevolg van kleincellige longkanker, maar is meestal niet erg effectief bij mensen met niet-kleincellige longkanker.

De juiste behandeling kiezen

Er is discussie geweest over de vraag of pleurodese of een inwonende pleurale katheter de betere optie is voor mensen met vergevorderde kanker en een terugkerende pleurale effusie.

Een studie uit 2017 gepubliceerd in deTijdschrift van de American Medical Association, probeerde deze vraag te beantwoorden. De onderzoekers ontdekten dat degenen met inwonende pleurale katheters minder ziekenhuisopnames hadden dan degenen met pleurodese, voornamelijk gerelateerd aan de noodzaak van procedures om pleuravocht te verwijderen.

Anders waren er geen significante verschillen in het gevoel van kortademigheid of de kwaliteit van leven van de deelnemers.

Voordat een pleurodese of getunnelde pleurale katheter wordt aanbevolen, zijn een paar dingen nodig:

• Ten eerste zal uw arts willen bevestigen dat u een kwaadaardige pleurale effusie heeft en dat uw symptomen niet het gevolg zijn van een andere oorzaak.
• Ten tweede zou u een pleurale effusie moeten hebben die terugkeert (terugkeert) na een thoracentese.
• Ten derde en het belangrijkste is dat het wegvloeien van de vloeistof uit uw pleuraholte zou moeten helpen bij uw symptomen van kortademigheid.

Het is niet nodig om vloeistof te verwijderen omdat het er is, maar alleen als het problemen veroorzaakt zoals kortademigheid. Als de kortademigheid te wijten is aan een andere oorzaak, zoals COPD, heeft het meestal geen voordeel om de vloeistof te verwijderen.

Omgaan

De emoties die u kunt ervaren als u leert dat u een kwaadaardige pleurale effusie heeft, kunnen aanzienlijk zijn. Koppel dat aan de slechte prognose van de ziekte, en de ervaring kan voor iedereen verontrustend zijn.

Om beter het hoofd te bieden, moet u zoveel mogelijk leren over de ziekte en het voortschrijdende onderzoek. Vragen stellen. Vraag anderen om hulp en sta ze toe om die te geven. Praat met uw arts over opties voor pijnbeheersing. Overweeg om lid te worden van een steungroep.

Uw emoties kunnen het spectrum omvatten van woede en ongeloof tot depressie. Dat is normaal. Zoek vrienden en dierbaren die bereid zijn om echt naar je te luisteren en je te steunen.