De ontwikkeling van de persoonsgerichte zorgbenadering wordt algemeen toegeschreven aan professor Thomas Kitwood aan het eind van de jaren tachtig aan de Universiteit van Bradford in het Verenigd Koninkrijk. en voorkeuren, in plaats van de ziekte, de verwachte symptomen en uitdagingen, en de verloren vermogens van de persoon. Persoonsgerichte zorg erkent dat dementie slechts een diagnose is en dat de persoon veel meer inhoudt dan alleen een diagnose.
Maskot / Getty-afbeeldingenEen persoonsgerichte benadering verandert de manier waarop we uitdagend gedrag begrijpen en erop reageren en is nuttig voor mensen met dementie. Persoonsgerichte zorg kijkt naar gedrag als een manier voor de persoon met dementie om zijn / haar behoeften te communiceren en bepaalt gedrag dat kan optreden als gevolg van onvervulde behoeften van de persoon.
Persoonsgerichte zorg moedigt de verzorger ook aan en stelt de verzorger in staat om de persoon met dementie te begrijpen als iemand met persoonlijke overtuigingen, resterende vermogens, levenservaringen en relaties die belangrijk voor hem zijn en bijdragen aan wie hij is als persoon.
Persoonsgerichte zorg streeft er van moment tot moment naar om de wereld te zien door de ogen van de persoon met dementie.
Hoe persoonsgerichte zorg verschilt van het traditionele medische zorgmodel
Om te begrijpen hoe persoonsgerichte zorg verschilt van traditionele medische zorg, nemen we het voorbeeld van George:
George is een 89-jarige man met de ziekte van Alzheimer die een week geleden naar een verpleeghuis is verhuisd omdat zijn vrouw Hilda thuis niet meer voor hem kon zorgen. Hilda bezoekt George elke dag en hoewel ze wenste dat ze hem thuis had kunnen houden, weet ze dat George meer zorg nodig had dan ze hem kon geven.
Medische aanpak
Een strikt medische benadering voor George zou zich bijna uitsluitend bezighouden met hoeveel van zijn ontbijt hij at, George zover krijgen dat hij zijn dagelijkse doel behaalde om 15 meter door de gang te lopen en zijn douche om 9.00 uur te volbrengen, omdat het zijn toegewezen dag is. Wanneer hij probeert te gaan zitten na slechts 3 meter te hebben gelopen, vraagt een verzorger die de medische benadering gebruikt om een tweede verzorger om te helpen aan de andere kant van George en ze zetten George weer rechtop en beginnen hem vooruit te helpen, ondanks zijn smeekbeden. te moe. George raakt dan gefrustreerd en duwt de zorgverleners weg.
Ondanks het verzet van George worden deze plichten en taken van de to-do-lijst afgevinkt.
Persoonsgerichte aanpak
Een persoonsgerichte, meer holistische benadering kan er meer als volgt uitzien:
In plaats van George te benaderen met een lijst in ons hoofd, kijkt persoonsgerichte zorg eerst naar de persoon en daarna naar de doelen en taken.
In plaats van iedereen hetzelfde ontbijt te serveren, zou een persoonsgerichte benadering van George of Hilda te weten komen wat George's gebruikelijke ontbijt was voordat hij naar het verpleeghuis verhuisde. Een persoongerichte verzorger zou ook het lopen van 15 meter aanmoedigen, maar als George moe en resistent is wanneer ze met hem probeert te lopen, zal ze het later op de dag opnieuw proberen. De persoongerichte verzorger heeft misschien ook geleerd dat George liever een bad neemt dan een douche neemt en dat zijn routine een warm bad was voor het slapengaan; daarom zal zijn badtijd zijn verschoven naar 21.00 uur.
Het is niet verrassend dat de dag redelijk goed verloopt voor zowel George als zijn verzorger als deze is gebaseerd op zijn voorkeuren.
Voordelen van persoonsgerichte zorg
Door meerdere onderzoeken is aangetoond dat persoonsgerichte zorg effectief is bij het verminderen van uitdagend gedrag bij mensen met dementie.
Om de effectiviteit van persoonsgerichte zorg voor mensen met dementie vast te stellen, werd in 2017 een overzicht gemaakt van 19 onderzoeken waaraan 3.985 deelnemers deelnamen. Agitatie, emotionele symptomen en depressie werden verminderd en de kwaliteit van leven werd verbeterd door het beoefenen van persoonsgerichte zorg in instellingen voor langdurige zorg.
Persoonsgerichte zorg kan de frustraties van zorgverleners verminderen en zorgt voor een betere kwaliteit van leven voor mensen met dementie en hun naasten.
Het is ook zeer waarschijnlijk hoe u en ik behandeld zouden willen worden.
Een praktische methode om de voorkeuren van bewoners te communiceren
Onderzoek uitgevoerd aan de Miami University in Ohio schetst een praktische manier om persoonsgerichte voorkeuren te identificeren en te communiceren. Onderzoekers ontwikkelden een tool genaamd Preferences for Every Day Living Inventory (PELI); er is een versie voor degenen die in de gemeenschap wonen en voor degenen die in een faciliteit wonen De PELI helpt bij het identificeren en rangschikken van het belang van persoonlijke voorkeuren.
Als we eenmaal weten wat belangrijk voor iemand is, is de volgende uitdaging om deze voorkeuren over te brengen aan degenen rondom de persoon die zorg ontvangt. De aanbeveling van het PELI-team is om een vijf-bij-zeven gelamineerde kaart te gebruiken om de voorkeuren van de persoon duidelijk te communiceren, inclusief wat fundamentele informatie over zijn of haar achtergrond, gezin, persoonlijkheid, werk en de soorten activiteiten die genoten. Deze kaart kan dan met de persoon meegaan, bijvoorbeeld op zijn rollator of rolstoel, waardoor anderen om haar heen snel belangrijke informatie over deze persoon kunnen weten.
Zorg ervoor dat u HIPAA-informatie (Health Insurance Portability and Accountability Act) uitsluit, dat wil zeggen informatie die de privacy en veiligheid van gezondheidsinformatie zou schenden.
Dit is zeker niet de enige manier om persoonlijke voorkeuren kenbaar te maken, maar het biedt wel een bruikbaar hulpmiddel om de individuele keuzes van degenen die verzorgd worden te respecteren.
Een woord van Verywell
Persoonsgerichte zorg is een fundamenteel concept bij het bieden van kwaliteitszorg aan mensen met en zonder dementie. Als zorgverleners is het belangrijk dat we onze "to-do" -lijst opgeven ten gunste van de relatie met de persoon, evenals zijn of haar keuzes en voorkeuren.
.jpg)
