Zijn autistische mensen introverte mensen?

Het populaire beeld van een persoon met autisme is een rustige, geïsoleerde persoon die de voorkeur geeft aan eenzaamheid boven sociale interactie. Dit is vaak waar, maar lang niet altijd het geval. Hoewel autistische mensen per definitie problemen hebben met sociale communicatie, genieten velen van sociale interactie, groepsactiviteiten en vriendschappen. Omdat dergelijke activiteiten echter uitputtend kunnen zijn voor iemand met sociale communicatieproblemen, zullen relatief weinig mensen met autisme waarschijnlijk worden omschreven als "gezellig".

Wat is introversie?

De persoonlijkheidstest van Myers-Briggs Type Indicator bevat vragen die bepalen of een persoon introvert of extravert is. Deze definities zijn nuttig omdat ze verlegenheid en sociale angst scheiden van de behoefte om tijd voor zichzelf te hebben. Terwijl extraverte mensen worden beschreven als mensen die energie en inzicht krijgen door sociale betrokkenheid, worden introverte mensen als volgt beschreven:

"Ik haal mijn energie graag uit het omgaan met de ideeën, foto's, herinneringen en reacties die in mijn hoofd zitten, in mijn innerlijke wereld. Ik doe dingen vaak liever alleen of met een of twee mensen waar ik me op mijn gemak bij voel. reflecteren zodat ik een duidelijk idee heb van wat ik ga doen als ik besluit iets te doen. Ideeën zijn bijna solide dingen voor mij. Soms hou ik van het idee van iets beters dan het echte. "

Met andere woorden, introverte mensen hoeven niet verlegen of sociaal angstig te zijn. Ze vinden het misschien heel leuk om tijd met andere mensen door te brengen. Aan de andere kant vinden ze het vermoeiend om tijd door te brengen in grote groepen, en misschien willen ze liever zelf nadenken dan ideeën met anderen te bespreken.

Een theorie die autisme en introversie met elkaar verbindt

Een theorie, ontwikkeld door Jennifer Grimes in 2010, is dat introversie een vorm van innerlijke versus uiterlijke oriëntatie is en dus sterk gerelateerd is aan autisme. In haar proefschriftIntroversie en autisme: een conceptuele verkenning van de plaatsing van introversie op het autismespectrum, stelt ze dat: "[Introversie] een continu segment is van het niet-klinische deel van het autismespectrum, en dat het niet hetzelfde is als het omgekeerde van extraversie. Wanneer introversie en autisme op hetzelfde continuüm worden geplaatst, van de relatie tussen de eigenschappen wordt duidelijker ... Dit literatuuroverzicht [toont] de schijnbare synonieme aard van de eigenschappen aan ondanks een verschillende mate van ernst in expressie. "

De theorie van Grimes, hoewel deze vaak wordt besproken en bediscussieerd, wordt niet ondersteund door andere onderzoekers. Velen wijzen erop dat aspecten van autisme het uitdagender maken om te socialiseren - maar dat feit hoeft niet noodzakelijkerwijs te correleren met introversie (en zeker niet met verlegenheid of sociale angst, hoewel beide relatief vaak voorkomen bij autisme).

Waarom introversie wordt geassocieerd met autisme

Autisme is een ontwikkelingsstoornis die wordt bepaald door problemen met sociale communicatie. Die moeilijkheden kunnen variëren van subtiel tot extreem. Mensen met hoogfunctionerend autisme vinden het misschien moeilijk om oogcontact te houden of vriendelijk pesten te onderscheiden van pesten, terwijl mensen met ernstig autisme de gesproken taal misschien helemaal niet kunnen gebruiken. Expressieve en receptieve spraak, oogcontact, lichaamstaal en beheersing van de nuances van de stem zijn allemaal cruciale instrumenten voor sociale communicatie.

Omdat sociale communicatie zo uitdagend is voor autistische mensen, zijn de meesten er niet erg goed in en vinden velen het zowel frustrerend als vermoeiend. Dat betekent niet noodzakelijk dat ze niet met anderen in contact willen komen, maar het proces is niet eenvoudig en ook niet natuurlijk.

• Zelfs mensen met zeer hoogfunctionerend autisme vinden het moeilijk of zelfs onmogelijk om gezichtsuitdrukkingen, stemtonen en lichaamstaal te 'lezen'. Mensen met autisme zijn mogelijk niet in staat om een ​​grap te identificeren, sarcasme op te pikken of te weten wanneer het oké is om een ​​gesprek te onderbreken. Veel mensen met matig ernstig autisme hebben het moeilijk om snelle gesprekken te volgen of om snel genoeg reacties te vormen om op de juiste manier deel te nemen.
• Zelfs de meest intelligente autistische mensen moeten daadwerkelijk leren, door directe instructie of zorgvuldige observatie, hoe ze gezichtsuitdrukkingen kunnen herkennen en lichaamstaal kunnen interpreteren. Ze moeten misschien ook hun eigen sociale communicatieve vaardigheden oefenen - handen schudden, oogcontact maken, gepast glimlachen, enzovoort. Zelfs na jaren van oefenen zijn veel mensen met autisme niet in staat om door te gaan voor neurotypisch (niet autistisch) vanwege verschillen in intonatie, beweging of oogcontact.
• Mensen met autisme zijn, hoewel ze heel goede waarnemers kunnen zijn, over het algemeen niet goed in het imiteren van anderen. Dus, terwijl niet-autistische mensen 'opgaan' door anderen in een sociale omgeving te bekijken en te imiteren, zijn autistische mensen ofwel niet op de hoogte van onuitgesproken sociale normen of hebben ze moeite om het gedrag dat ze om hen heen zien te identificeren en te reproduceren.
• Naast problemen met mechanische sociale communicatieve vaardigheden, kiezen mensen met autisme vaak onwaarschijnlijke gespreksonderwerpen, fixeren ze zich op favoriete onderwerpen of stellen ze onverwachte vragen. Een persoon met autisme die gefascineerd is door astronomie, kan het bijvoorbeeld bijna onmogelijk vinden om gefocust te blijven op een gesprek over een ander onderwerp. Bovendien zijn mensen in het spectrum vanwege problemen met sociale signalen mogelijk niet op de hoogte van sociale ongepastheden, zoals het stellen van persoonlijke vragen over een recente scheiding of het fysieke uiterlijk van iemand anders. Deze verschillen kunnen sociale contacten oninteressant, onaangenaam of beschamend maken.
• Ten slotte zijn de meeste mensen in het autismespectrum buitengewoon gevoelig voor hard geluid, felle lichten, intense geuren en tastsensaties. Een luid restaurant, rockconcert, balspel of dans kan fysiek overweldigend zijn. Veel activiteiten voor grote groepen omvatten ten minste één, zo niet al deze uitdagende ervaringen.

Al deze uitdagingen maken sociale interactie (vooral in grote groepen) moeilijk en in sommige gevallen vermoeiend. Als gevolg hiervan kunnen sommige mensen met autisme ervoor kiezen om zelden of in kleine groepen te socialiseren. Bovendien gaan veel neurotypische mensen ervan uit dat een persoon die het moeilijk heeft om te socializen, daarom liever niet socialiseert.

Autistische introverte mensen

De meerderheid van de mensen met autisme kan worden omschreven als introverte mensen, zoals gedefinieerd door Myers Briggs. Met andere woorden, de meerderheid van de mensen in het spectrum geeft er de voorkeur aan om in kleinere groepen te communiceren en veel tijd alleen te hebben. Bij kleine groepen blijven en alleen zijn, dient een aantal functies. Kleinere groepen (of alleen tijd) kunnen:

• Bied interacties aan die langzamer verlopen, waardoor het gemakkelijker wordt om een ​​gesprekspartner te begrijpen en erop te reageren
• Zorg voor een broodnodige pauze van luide, vaak chaotische interacties die veel voorkomen op scholen en uitgaansgelegenheden
• Ondersteun speciale interesses of geef tijd en ruimte om gepassioneerde interesses na te streven
• Geef tijd en ruimte voor reflectie en planning
• Geef tijd en ruimte voor het opladen van de energie die nodig is voor het bewaken, analyseren en reageren op sociale signalen
• Maak het mogelijk om mogelijk gênante of verontrustende misverstanden, plagen of andere negatieve sociale ervaringen te vermijden

Hoewel dit allemaal belangrijke en zinvolle redenen zijn om de voorkeur te geven aan kleine groepen en / of eenzaamheid, suggereert geen enkele een afkeer van sociale interactie in het algemeen. En hoewel sociale angst vaak samengaat met autisme, is het geen 'ingebakken' onderdeel van een autisme-diagnose.

Autistische extraverten

Er zijn veel autistische extraverte mensen. Mensen met autisme die ook extraverte mensen zijn, vinden het leven misschien moeilijker dan mensen die van nature introverte mensen zijn. Hiervoor zijn een aantal redenen:

• Er zijn maar weinig mensen in het autismespectrum die als niet-autistisch kunnen ‘doorgaan’. Zelfs sociale partners met de beste bedoelingen kunnen negatieve reacties hebben op iemand die beweegt en 'anders' klinkt, vooral als die persoon ook sociaal geen idee heeft.
• Mensen met autisme zeggen en doen vaak sociaal ongepaste dingen zonder zich ervan bewust te zijn dat ze dat doen. Dit kan tot een reeks negatieve uitkomsten leiden; voor kinderen kan het leiden tot plagen of pesten, terwijl het voor volwassenen kan leiden tot beschuldigingen van stalking of andere ongepastheid.
• De meeste mensen met autisme hebben speciale interessegebieden, en velen zijn zo gefocust op die interessegebieden dat het heel moeilijk kan zijn om over iets anders te praten.Hoewel het prima is om die "passies" in de juiste context te bespreken (bijvoorbeeld een groep mensen met een gedeelde interesse of een club), is het een probleem in een algemeen gesprek. Sommige volwassenen met autisme voelen zich gekwetst of beledigd als anderen weglopen terwijl ze praten over hun huisdier.
• Sommige mensen in het spectrum hebben moeite met fysieke verwachtingen met betrekking tot oogcontact, persoonlijke ruimte en persoonlijke privacy. Te dicht bij elkaar staan ​​of persoonlijke informatie vragen of delen, kan bedreigend aanvoelen en kan negatieve sociale gevolgen hebben.

Het is belangrijk op te merken dat autistische mensen introvert kunnen lijken vanwege hun gebrek aan oogcontact of ongemakkelijke lichaamstaal. Dit kan misleidend zijn: nogal wat mensen in het spectrum zijn zich niet altijd bewust van de impact van hun uiterlijk of acties op anderen.

Hoe mensen met autisme sociale interactie beheren

Het is een uitdaging om een ​​relatief sociaal persoon te zijn die de vaardigheden mist die nodig zijn voor succesvolle, spontane sociale interactie. Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, gebruiken mensen in het spectrum een ​​breed scala aan coping-technieken. Slechts een paar zijn onder meer:

• Met behulp van scripts en repetities om je voor te bereiden op verwachte sociale evenementen zoals sollicitatiegesprekken en cocktailparty's
• Muzikale of theatrale performers worden om een ​​specifieke, geaccepteerde, gescripte rol te spelen op een sociale locatie
• Afhankelijk van vrienden of familie om voor hen te spreken of om het ijs te breken (dit is een veel voorkomende benadering bij meisjes en vrouwen met autisme)
• Zoveel mogelijk omgaan met gelijkgestemde mensen die dezelfde passies delen
• Sociale evenementen en groepen kiezen die kleiner of minder uitdagend zijn (bijvoorbeeld naar de film gaan in plaats van uit eten gaan)
• De meeste sociale tijd doorbrengen met zeer goede vrienden of familie die hun verschillen, interesses en uitdagingen waarschijnlijk zullen begrijpen en die waarschijnlijk geen oordeel zullen vellen.

Een woord van Verywell

Zorgverleners en partners van autistische personen hebben een speciale uitdaging om hun geliefde te helpen bij het navigeren door sociale ervaringen. Het kan handig zijn om vooruit te denken over grote sociale evenementen (bruiloften, feesten, enz.), Potentiële uitdagingen te identificeren en scripts te maken en te oefenen om de weg te effenen. Het is ook belangrijk om contact op te nemen met uw autistische geliefde om te bepalen of die persoon echt geniet en sociale interactie wil. Er is een sterke voorkeur in de hedendaagse Amerikaanse culturen voor grote sociale groepen en dagelijkse sociale interactie - maar de realiteit is dat veel culturen een veel stiller, meer afgezonderd leven leiden met groot succes!