MEER INFORMATIE OVER MEERVOUDIGE SYSTEEMATROFIE

Symptomen van meervoudige systeematrofie

MSA-symptomen komen voort uit het verlies van zenuwcellen in het zenuwstelsel, inclusief de basale ganglia en het cerebellum. Wat dit verlies van zenuwcellen veroorzaakt, is nog niet bekend. Veel mensen met MSA merken het eerst opsymptomen zoals urine-incontinentie, erectiestoornissen bij mannen, bloeddrukdaling bij het staan (orthostatische hypotensie), flauwvallen en obstipatie. Naarmate de symptomen vorderen, vallen ze doorgaans onder een van de volgende twee groepen:

Parkinson-type (MSA-P): dit omvat symptomen die lijken op de ziekte van Parkinson, zoals tremoren in rust, spierstijfheid en langzame bewegingen, inclusief gang

Cerebellaire type (MSA-C): omvat moeite met lopen (ataxie), problemen met het handhaven van het evenwicht en moeite met het coördineren van vrijwillige bewegingen.

Andere symptomen die verband houden met MSA zijn onder meer moeite met spreken of slikken, slaapapneu en koude handen. Sommige mensen kunnen ook een slaapstoornis ontwikkelen, spier- en peesverkorting, het Pisa-syndroom - waarbij het lichaam naar één kant lijkt te leunen, onvrijwillig zuchten en antecollis - wat optreedt wanneer de nek naar voren buigt en het hoofd naar beneden hangt.

Hoe MSA wordt gediagnosticeerd

Het kan erg moeilijk zijn om MSA te onderscheiden van de ziekte van Parkinson. Een manier om onderscheid te maken tussen de twee, is door te kijken naar hoe snel de ziekte vordert. MSA heeft de neiging sneller vooruit te gaan dan de ziekte van Parkinson. Veel mensen met MSA hebben binnen enkele jaren na de diagnose een hulpmiddel nodig, zoals een rolstoel of wandelstok.

Een andere manier om onderscheid te maken tussen de twee, is door Parkinson te behandelen. MSA reageert niet goed op levodopa, het medicijn dat wordt gebruikt om Parkinson te behandelen. Helaas is autopsie de enige manier om een definitieve diagnose van MSA te stellen. Gespecialiseerde tests, zoals een PET-scan (positronemissietomografie), kunnen andere soorten zeldzame neurologische aandoeningen uitsluiten.

MSA-behandeling

Momenteel is er geen remedie voor MSA, noch zijn er behandelingen die specifiek zijn ontworpen om de progressie van de ziekte om te keren of te stoppen. Sommige aspecten van de aandoening zijn slopend en moeilijk te behandelen. Bewegingsstoornissen kunnen worden behandeld met levodopa en carbidopa (Sinemet), maar dit heeft meestal beperkte resultaten.

Andere medicijnen zoals trihexyphenidyl (Artane), benztropinemesylaat (Cogentin) en amantadine (Symmetrel) kunnen ook enige verlichting van de symptomen bieden. Er bestaan verschillende medicijnen om orthostatische hypertensie (bloeddrukdaling bij het opstaan) te behandelen - fludrocortison, midodrine en droxidopa. Fysiotherapie en ergotherapie, waaronder aquatherapie, kunnen de spierfunctie helpen behouden en logopedie kan eventuele slik- of spreekproblemen helpen verminderen.

Wat het onderzoek zegt

Er is weinig bekend over de mechanismen die aan het werk zijn bij meervoudige systeematrofie. Onderzoekers van het National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS) proberen momenteel uit te zoeken waarom het eiwit alfa-synucleïne zich ophoopt in de gliacellen (cellen die bescherming bieden voor neuronen in het zenuwstelsel) van mensen met MSA en het neuronale zenuwstelsel. (zenuw) cellen van mensen met de ziekte van Parkinson. Een klinische proef probeerde het medicijn rifampicine te gebruiken om de ziekteprogressie te vertragen, maar de behandeling was niet effectief. Gegevens uit dit onderzoek worden nu gebruikt in andere MSA-onderzoeken.