Letsel aan spinale zenuwwortels

De overgrote meerderheid van zenuwen die informatie van en naar de hersenen sturen, geven die informatie door via het ruggenmerg, dat is gewikkeld in het beschermende bot van de wervels, waartussen openingen (foramina) de doorgang van zenuwwortels mogelijk maken. Die zenuwen vormen het perifere zenuwstelsel.

Soms kunnen deze zenuwwortels worden samengedrukt door een benige groei van de wervels, of het glijden van de ene wervel over de andere vernauwt de opening (foramen) waardoor een zenuw loopt. Wanneer dit gebeurt, raakt de zenuwwortel gewond in wat een radiculopathie wordt genoemd. De resulterende symptomen variëren, afhankelijk van de locatie van de zenuwwortel.

Anatomie van de wervelkolom

Hoewel er enige variatie is tussen individuen, hebben we voor het grootste deel allemaal zeven wervels in onze nek, cervicale wervels genoemd. Hieronder bevinden zich de borstwervels (bevestigd aan ribben) en vervolgens vijf lendenwervels. De laatste lendenwervel is bevestigd aan het heiligbeen, een groot bot dat de bekkencirkel vormt.

De wervels worden meestal afgekort tot een cijfer en een letter, geteld vanaf de bovenkant van de wervelkolom naar de onderkant. C5 betekent bijvoorbeeld de vijfde halswervel vanaf de bovenkant van de wervelkolom. T8 betekent de 8e borstwervel vanaf C7 (de laatste halswervel).

Over het algemeen worden zenuwwortels genoemd naar het bot erboven. De zenuwwortel die bijvoorbeeld tussen de 4e en 5e lendenwervel uitkomt, wordt L4 genoemd. De cervicale zenuwen zijn echter anders: hoewel er slechts 7 halswervels zijn, zijn er 8 cervicale zenuwen, waarvan de eerste bestaatbovenstaandde eerste halswervel. Dus in de nek zijn de zenuwen gelabeld na de wervelshieronderhen. Om duidelijk te zijn, is het meestal het beste om zenuwwortels te specificeren door naar beide wervels te verwijzen, bijv. (C7-T1), maar de meeste artsen doen dit niet in de dagelijkse praktijk.

Het ruggenmerg zelf zakt eigenlijk alleen bij volwassenen naar L1 - L2, waar het eindigt in een structuur die de conus medullaris wordt genoemd. De zenuwen blijven echter vanaf dit punt naar beneden bungelen, zwevend in een zak met hersenvocht. Deze verzameling zenuwen wordt de cauda equina genoemd, Latijn voor 'paardenstaart', waarop de losse zenuwen enigszins lijken totdat ze uit de foramina tussen de lendenwervels komen.

Radiculopathie Symptomen

Elke zenuwwortel die dat ruggenmerg verlaat, draagt ​​berichten van de hersenen om bepaalde spieren te laten bewegen, en ontvangt berichten van bepaalde delen van de huid. Hierdoor is het mogelijk om op basis van de ervaren symptomen af ​​te leiden op welk niveau een radiculopathie optreedt. Bovendien zijn radiculopathieën bijna altijd pijnlijk, terwijl veel andere zenuwproblemen dat niet zijn.

Veel radiculopathieën worden veroorzaakt door subtiele verschuivingen in de skeletarchitectuur van de wervelkolom. De borstwervels kunnen niet veel verschuiven omdat ze verankerd zijn door de ribbenkast. Om deze reden komen de meest opvallende radiculopathieën voor in de cervicale en lumbale wervelkolom.

Cervicale radiculopathieën

De zenuwen die zich in de nek van het ruggenmerg aftakken, verlaten de vertebrale foramina en vormen een onderling vermengd patroon dat de brachiale plexus wordt genoemd. Van daaruit gaan de zenuwen de huid en spieren van de arm innerveren. Voor praktische doeleinden zijn de belangrijkste zenuwwortels in de arm C5, C6 en C7.

1. C5: De deltaspier (de schouderspier die de arm van het lichaam tilt) wordt geïnnerveerd door zenuwen die uit C5 komen. Naast schouderzwakte kan deze radiculopathie leiden tot gevoelloosheid in de schouder en bovenarm.
2. C6: Een C6 radiculopathie kan leiden tot zwakte van de biceps en pols extensoren, daarnaast kunnen er sensorische afwijkingen zijn in de wijs- en middelvinger, evenals een deel van de onderarm.
3. C7: Bij bijna de helft (46 procent) van alle cervicale radiculopathieën is deze zenuwwortel betrokken. De belangrijkste zwakte zit in de triceps-spier die de arm recht maakt. Er kan ook wat sensorisch verlies zijn in een deel van de hand, zoals de ringvinger.

Lumbale radiculopathieën

De zenuwen die de neurale foramina in de lumbale wervelkolom verlaten, vormen de lumbale plexus, een complexe anastomose van verschillende zenuwen. Van daaruit gaan deze zenuwen de huid en spieren van het been innerveren.

1. L4: De iliopsoas, die de heup buigt, kan zwak zijn, evenals de quadriceps die het been bij de knie uitstrekken. De knie en een deel van het onderbeen kunnen ook verdoofd zijn.
2. L5: Het vermogen om de punt van de voet van de vloer te heffen kan verminderd zijn en het bovenoppervlak van de voet kan gevoelloos zijn. Deze zenuwwortel is betrokken bij ongeveer 40 tot 45 procent van de lumbosacrale radiculopathieën.
3. S1: Het vermogen om de voet naar de grond te richten (alsof je op je tenen gaat staan) is verzwakt en er kan gevoelloosheid zijn van de kleine teen en de voetzool. Deze zenuwwortel is betrokken bij ongeveer 45 tot 50 procent van de lumbosacrale radiculopathieën.

We hebben zojuist de anatomie bekeken van de zenuwen die het ruggenmerg verlaten. Hoewel we enkele van de symptomen hebben besproken, zijn we nog niet eens begonnen met het onderzoeken van de vele verschillende oorzaken van neuropathie of hun behandeling. Hoewel de meeste rugpijn vanzelf overgaat, is bij het ontwikkelen van zwakte een teken dat agressievere therapie nodig kan zijn.