Perifere zenuwen zijn dunne structuren in uw armen, benen en door uw hele lichaam. Wanneer een of meer van deze zenuwen beschadigd raken - als gevolg van een onderliggend ziekteproces, medicatie of infectie, om maar een paar mogelijkheden te noemen - ontwikkelt zich een aandoening die perifere neuropathie wordt genoemd.
De diagnose van perifere neuropathie vereist een zorgvuldige en grondige medische anamnese en neurologisch onderzoek, evenals vaak verschillende bloed- of zenuwgerelateerde tests. Voor de behandeling van perifere neuropathie zal een arts de onderliggende oorzaak van de neuropathie aanpakken en medicatie (s) voorschrijven om symptomen zoals gevoelloosheid, tintelingen en pijn te verlichten.
Heel goed / JR BeeHet perifere zenuwstelsel
Uw zenuwstelsel is in twee delen verdeeld: uw centrale zenuwstelsel en uw perifere zenuwstelsel.
Uw centrale zenuwstelsel bestaat uit uw hersenen en ruggenmerg. Uw perifere zenuwstelsel bestaat uit alle zenuwen die zich buiten uw hersenen en ruggenmerg bevinden. De functie van perifere zenuwen is om berichten van uw hersenen en ruggenmerg door te geven aan de rest van uw lichaam, zoals uw armen, handen, benen, voeten, inwendige organen, huid en gewrichten.
Omdat de perifere zenuwen niet worden beschermd door de schedel (zoals de hersenen) of het wervelkanaal (zoals het ruggenmerg), zijn ze kwetsbaar voor beschadiging. Wanneer dit gebeurt met een of meer perifere zenuwen, ontwikkelt zich perifere neuropathie.
Soorten perifere neuropathie
Meestal wanneer u de term hoortperifere neuropathie, het verwijst naar een polyneuropathie - een van de vele aandoeningen waarbij meerdere perifere zenuwen beschadigd zijn. Er zijn ook gelokaliseerde soorten perifere neuropathieën, mononeuropathieën genaamd.
Polyneuropathie
De zenuwen die door polyneuropathie worden aangetast, kunnen een of meer van de volgende zijn:
- Sensorische zenuwen: deze zenuwen ontvangen input van verschillende locaties in het lichaam. Ze sturen vervolgens berichten naar de hersenen over de sensaties van het lichaam, zoals warmte en koude, pijn en aanraking.
- Motorische zenuwen: deze zenuwen verzenden berichten van de hersenen en het ruggenmerg en vertellen verschillende spieren om te bewegen.
- Autonome zenuwen: deze zenuwen regelen hoe uw interne organen, zoals uw bloedvaten, maag, hart en zweetklieren, functioneren.
Polyneuropathieën worden verder geclassificeerd op basis van hun onderliggende oorzaak.
Diabetische polyneuropathie is bijvoorbeeld een van de meest voorkomende soorten polyneuropathieën. Het treedt op als gevolg van zenuwbeschadiging door hoge bloedsuikerspiegels.
Hoewel diabetische polyneuropathie voornamelijk sensorische zenuwen aantast, kan het motorische en autonome zenuwen aantasten. Afhankelijk van welke zenuwen beschadigd zijn, kunnen symptomen optreden zoals gevoelloosheid, tintelingen, pijn, zwakte of problemen met de spijsvertering of urinewegen.
Een ander voorbeeld van een polyneuropathie is vitamine B12-deficiëntie-neuropathie. Deze aandoening komt vaker voor bij ouderen omdat ze meer risico lopen op problemen met de darmabsorptie.
Aangezien neuropathie met vitamine B12-tekort zowel sensorische als motorische perifere zenuwen aantast, kunnen symptomen zijn: pijn, evenwichtsproblemen, gevoelloosheid en tintelingen in handen en voeten, en zwakte.
Een ernstige maar ongebruikelijke vorm van polyneuropathie is het Guillan Barré-syndroom, ook wel acute demyeliniserende polyneuropathie genoemd. Deze gevaarlijke ziekte tast zowel sensorische als motorische zenuwcellen aan en wordt gekenmerkt door een snel voortschrijdend tintelend gevoel en zwakte, meestal beginnend in de voeten met snel oplopende zwakte. van de benen. Uiteindelijk treedt zwakte op van de spieren die de ademhaling regelen.
Mononeuropathie
Mononeuropathie betekent dat een enkele perifere zenuw is beschadigd, meestal als gevolg van trauma, compressie of beknelling.
Het meest klassieke voorbeeld van een mononeuropathie is het carpaaltunnelsyndroom, dat verwijst naar compressie van de medianuszenuw. Dit veroorzaakt gevoelloosheid en tintelingen in de duim, wijsvinger, middelvinger en een deel van de ringvinger. Indien onbehandeld of in ernstige gevallen, kunnen handzwakte en onhandigheid optreden.
Mononeuritis Multiplex
Soms worden twee of meer zenuwen in verschillende gebieden aangetast. Wanneer dit gebeurt, wordt de aandoening mononeuritis multiplex genoemd.
Bloedvatproblemen (bijvoorbeeld van een ontstekingsaandoening die vasculitis wordt genoemd) zijn typische boosdoeners van mononeuritis multiplex.
Bij vasculitis-neuropathie resulteert een verminderde bloedstroom naar ten minste twee perifere zenuwen in asymmetrische pijn, spierzwakte en / of sensorische stoornissen.
Symptomen van perifere neuropathie
Specifieke symptomen en tekenen die verband houden met een perifere neuropathie hangen grotendeels af van het type perifere zenuw dat wordt aangetast: sensorisch (meest voorkomend), motorisch, autonoom of een combinatie daarvan.
Zintuiglijk
Wanneer sensorische zenuwen beschadigd zijn, kunnen een of meer van de volgende symptomen of tekenen optreden:
- Gebrek aan gevoel voor pijnveranderingen in temperatuur
- Ongewone gewaarwordingen zoals trillingen, gevoelloosheid en tintelingen, brandend, stekend, elektrisch of kruipend
- Pijn door een lichte aanraking die normaal gesproken pijnloos is (allodynie)
- Verlies van positiegevoel en evenwichtsproblemen
- Verandering in temperatuur
Motor
Wanneer motorische zenuwen beschadigd zijn, is het meest voorkomende symptoom spierzwakte.
Andere symptomen en tekenen kunnen zijn:
- Spierkrampen en krimpen
- Fasciculaties (wanneer een spier trilt zonder uw controle)
- Reflex-afwijkingen
Autonoom
Veel voorkomende symptomen en tekenen van autonome zenuwbeschadiging zijn onder meer:
- Overmatig zweten
- Droge huid en verlies van lichaamshaar
- Diarree
- Hoge hartslag
- Blaasproblemen
- Warmte-intolerantie
- Vroege verzadiging
- Impotentie
- Orthostatische hypotensie
De symptomen van perifere neuropathie kunnen in intensiteit variëren van licht hinderlijk tot ernstig en invaliderend. Ze kunnen zich geleidelijk ontwikkelen in de loop van jaren of, in sommige gevallen, in de loop van dagen.
Oorzaken
Alles dat een of meer perifere zenuwen beschadigt, kan leiden tot perifere neuropathie.
Klassieke oorzaken van perifere neuropathie zijn onder meer:
- Suikerziekte
- Trauma of compressie
- Gordelroos
- Alcoholmisbruik
- Vitamine B12-tekort
- Hypothyreoïdie (een traag werkende schildklier)
Medicijnen, vooral verschillende chemotherapieën, zijn ook mogelijke boosdoeners van perifere neuropathie, evenals blootstelling aan zware metalen, HIV-infectie, nierfalen, chronische leverziekte en zelden erfelijke ziekten zoals de ziekte van Charcot-Marie-Tooth.
Perifere neuropathie door chemotherapieDiagnose
De diagnose van perifere neuropathie begint met een neurologisch onderzoek. Daarna volgen testen, waarvan sommige afhangen van de diagnose die uw arts vermoedt op basis van uw symptomen en medische geschiedenis.
Neurologisch onderzoek
Tijdens het onderzoek zal uw arts uw reflexen controleren en verschillende sensatiestoornissen (trillingen, temperatuur en speldenprikken) onderzoeken, vooral aan uw voeten en handen. Uw arts zal ook uw spierkracht en uw gang evalueren.
Bloedtesten
Om de oorzaak van uw perifere neuropathie te achterhalen, zal uw arts een reeks bloedonderzoeken bestellen, waarvan enkele van de meest voorkomende zijn:
- Volledig bloedbeeld (CBC)
- Uitgebreid metabool paneel (CMP)
- Sedimentatiesnelheid van erytrocyten (ESR)
- Bloedglucose vasten
- Vitamine B12-niveau
- Schildklier stimulerend hormoon
Aanvullende bloedonderzoeken - bijvoorbeeld genetische tests voor de ziekte van Charcot-Marie-Tooth of een HIV-antilichaamtest voor HIV-infectie - kunnen ook worden besteld op basis van het onderliggende vermoeden van uw arts.
Zenuwspecifieke tests
In sommige gevallen worden een zenuwgeleidingssnelheidstudie (NCV) en elektromyografie (EMG) gebruikt om een diagnose van perifere neuropathie te bevestigen.
Evenzo kan soms een zenuwbiopsie (wanneer een monster zenuwweefsel wordt verwijderd en onder een microscoop onderzocht) of een neurodiagnostische huidbiopsie (wanneer een klein stukje huid met zenuwvezeluiteinden wordt verwijderd en onder een microscoop onderzocht) worden uitgevoerd. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Autonome tests
Voor perifere neuropathieën met autonome symptomen kunnen verschillende autonome tests nuttig zijn bij het diagnostische proces, zoals het meten van de hartslagrespons van een persoon op kanteling (om te controleren op orthostatische hypotensie) of tests van de zweetfunctie.
Andere tests
Naast verschillende bloed- en zenuwgerelateerde tests, zijn soms andere tests nodig om de oorzaak van de perifere neuropathie van een persoon te bevestigen.
Ter ondersteuning van een diagnose van het Guillain-Barré-syndroom kan bijvoorbeeld een cerebrospinale vloeistofanalyse worden uitgevoerd via een lumbaalpunctie (spinale tap). Een 24-uurs urinecollectie kan worden besteld voor mogelijke blootstelling aan zware metalen.
Alles wat u moet weten over een wervelkolomtapDifferentiële diagnoses
Het is belangrijk op te merken dat uw arts tijdens het diagnostische proces voor perifere neuropathie ervoor wil zorgen dat uw symptomen niet te wijten zijn aan een aandoening van het centrale zenuwstelsel (CZS), dat bestaat uit uw hersenen en ruggenmerg.
CZS-aandoeningen die verschillende perifere neuropathieën kunnen nabootsen, zijn onder meer beroerte en multiple sclerose (MS).
Het goede nieuws is dat een zorgvuldige medische geschiedenis en neurologisch onderzoek meestal een onderscheid kunnen maken tussen aandoeningen van het centrale en perifere zenuwstelsel. Bij een ziekte van het centrale zenuwstelsel, zoals MS, kunnen bijvoorbeeld stevige reflexen en spastische (strakke, stijve) spieren worden gezien, maar niet bij perifere neuropathie.
Evenzo treden bij een beroerte - die wordt veroorzaakt door onvoldoende bloedstroom in de hersenen - de symptomen meestal plotseling op, in tegenstelling tot de symptomen van perifere neuropathie, die zich over een langere periode ontwikkelen.
Behandeling
Het aanpakken van het "waarom" achter uw perifere neuropathie is een cruciale eerste stap in de behandeling.
Als neuropathie bijvoorbeeld optreedt als gevolg van diabetes, kan het verkrijgen van een betere en strikte controle van de glucosespiegels (suiker) de zenuwfunctie helpen behouden. Evenzo, als een voedingstekort de boosdoener is van de neuropathie, zou het corrigeren ervan de neuropathie moeten helpen. .
Voor medicatie of door toxine geïnduceerde neuropathieën kan het verwijderen van het aanstootgevende middel of het verlagen / wijzigen van de dosis worden aanbevolen.
Voor andere soorten neuropathie zijn meer urgente, invasieve behandelingen vereist. Bij het Guillain-Barré-syndroom hebben mensen bijvoorbeeld meestal ziekenhuisopname en behandeling met intraveneuze immunoglobuline of plasmaferese nodig om de symptomen te verbeteren en het ziekteverloop te verkorten.
Symptomen verlichten
Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar om de symptomen van perifere neuropathie, zoals gevoelloosheid en pijn, te verlichten.
Voorbeelden van dergelijke medicijnen zijn onder meer:
- Neurontin (gabapentine)
- Lyrica (pregabaline)
- Cymbalta (duloxetine)
- Elavil (amitriptyline)
- Lidoderm (lidocaïne 5% pleister)
- Zostrix (capsaïcine)
Analgetica zoals tramadol of verschillende opioïden, of complementaire therapieën zoals acupunctuur, kunnen ook worden toegevoegd voor pijnbeheersing.
Naast medicatie kunnen fysiotherapie en het gebruik van hulpmiddelen bij het lopen mensen helpen met aan neuropathie gerelateerde zwakte of evenwichtsproblemen.
Regelmatige voetverzorging door een podoloog om de ontwikkeling van voetulcera en infecties te voorkomen, is ook een belangrijk onderdeel van een behandelplan, vooral voor mensen met diabetische neuropathie.
Hoe u een geweldige chiropodist kunt vinden als u niet weet waar u moet beginnenEen woord van Verywell
Perifere neuropathie is een vrij veel voorkomende aandoening met verschillende oorzaken. Als bij u of een geliefde de diagnose perifere neuropathie is gesteld, kan het uw zorgen wegnemen te weten dat er een aantal medische behandelingen zijn die pijn en ongemak kunnen helpen verminderen. Bovendien kunnen behandelingen die zijn afgestemd op de oorzaak van uw neuropathie, helpen voorkomen dat uw neuropathie erger wordt en in sommige gevallen deze omkeren.
