Chronische traumatische encefalopathie (CTE) is een progressieve neurodegeneratieve ("zenuwstervende") hersenziekte die wordt veroorzaakt door herhaald hoofdtrauma (hersenschudding). CTE wordt het meest gezien bij atleten in contactsporten zoals voetbal en ijshockey. Militaire soldaten kunnen ook CTE ontwikkelen, vooral degenen die meerdere hoofdletsels hebben opgelopen door ontploffingstrauma.
Helaas is er momenteel geen behandeling voor CTE. Preventie is daarom van groot belang.
Heel goed / Gary FersterCTE-symptomen
Er zijn symptomen die sterk wijzen op CTE, waaronder de volgende:
- Geheugenstoornis
- Aandacht en concentratieverlies
- Verminderd vermogen om beslissingen te nemen
- Slecht oordeel en impulscontrole
- Apathie, prikkelbaarheid en hopeloosheid
- Agressie
- Depressie en zelfmoord
Bovendien zijn er enkele fysieke tekenen van CTE die aanwezig kunnen zijn, waaronder:
- Moeite met evenwicht en lopen
- Langzame, onduidelijke spraak
- Parkinsonisme (tremor, stijfheid en langzame bewegingen)
- Chronische hoofdpijn
Een kleine subgroep van patiënten met CTE heeft chronische traumatische encefalomyelopathie (CTEM). Deze aandoening bootst de symptomen van de ziekte van Lou Gehrig (ALS) na, met spierzwakte en spierverspilling, slikproblemen en hyperactieve reflexen.
Later, in de loop van CTE, zullen patiënten last krijgen van dementie: in plaats van de ziekte van Alzheimer lijken de symptomen van chronische traumatische encefalopathie meer op de gedragsvariant van frontotemporale dementie (bvFTD).
Typische bvFTD-gedragssymptomen, zoals apathie en ontremming, worden echter vaak niet gezien bij CTE-patiënten.
Zelfmoord is een groot risico voor degenen die met CTE vechten. Zoek onmiddellijk medische hulp als u zelfmoordgedachten ervaart of bel de National Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-8255.
Oorzaken
Een geschiedenis van herhaald hersentrauma is noodzakelijk voor de ontwikkeling van CTE. Zelfs licht traumatisch hersenletsel (mTBI's) of minder licht hoofdletsel kan bijdragen aan de ontwikkeling van deze degeneratieve hersenziekte.
Naast atleten die contactsporten beoefenen zoals voetbal, voetbal, boksen en hockey (professioneel of anderszins), omvatten andere groepen mensen die het risico lopen CTE te ontwikkelen onder meer militair personeel, slachtoffers van huiselijk geweld en mensen met een epileptische aandoening.
Het is onduidelijk waarom sommige personen met repetitieve hoofdtrauma's CTE ontwikkelen en andere niet. Deskundigen onderzoeken of er bepaalde genen, leeftijd of leefgewoonten (bijv. Middelenmisbruik) bij betrokken zijn.
Het geslacht kan ook een rol spelen. Vrouwen lijken een langer herstel van een hersenschudding te hebben dan mannen, maar het is niet bekend of dit leidt tot een ander risico op het ontwikkelen van CTE. De meeste hersenen met CTE die zijn bestudeerd, waren mannen, aangezien ze afkomstig waren van individuen in de door mannen gedomineerde velden van professionele sporten en strijdbare militaire dienst.
Ten slotte is het belangrijk om onderscheid te maken tussen post-concussief syndroom (PCS) en CTE. PCS treedt bij sommige mensen op na een hersenschudding en veroorzaakt symptomen zoals misselijkheid, hoofdpijn en verwarring. Maar CTE is meer dan alleen een langdurige periode van het post-concussieve syndroom - het komt jaren later voor, in tegenstelling tot PCS, dat meestal zeer kort na het hoofdletsel optreedt.
Diagnose
Hoewel verschillende emotionele, cognitieve en fysieke symptomen (bijvoorbeeld depressie, woede, concentratieverlies en verminderde balans) aanwijzingen kunnen geven voor deze onderliggende ziekte terwijl een persoon in leven is, zoals sommige beeldvormende tests, kan een officiële CTE-diagnose alleen worden gesteld. gemaakt na het uitvoeren van een autopsie.
Beeldvormingstests
Hoewel het publieke bewustzijn van CTE snel is gegroeid, ontwikkelt de wetenschap langzamer tests die specifiek zijn voor het probleem. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan andere ziekten helpen uitsluiten en kan abnormale verspilling van de amygdala aantonen, wat CTE als diagnose zou kunnen suggereren.
Andere meer experimentele technieken zoals functionele MRI, positronemissietomografie (PET) en diffusietensorbeeldvorming worden ook onderzocht.
Autopsiebevindingen
Er zijn verschillende hersenbevindingen van CTE bij autopsie. Het meest opvallend is dat er in verschillende hersengebieden een ophoping is van bepaalde eiwitten, zoals tau en TDP-43. Dit verschilt van de ziekte van Alzheimer, die bèta-amyloïde plaques vertoont, die in de meeste gevallen van CTE niet aanwezig zijn.
Naast specifieke eiwitophoping, is er bij CTE een verminderd hersengewicht en dunner worden van het corpus callosum, dat de twee hersenhelften met elkaar verbindt. Er is ook frequente atrofie van de frontale kwabben bij CTE. De frontale kwabben bepalen uw vermogen om goede beslissingen te nemen en te plannen, en om herinneringen op te halen.
Andere aangetaste delen van de hersenen zijn de borstkaslichamen, hippocampus en mediale temporale kwab, die betrokken zijn bij het geheugen, evenals de substantia nigra, die betrokken is bij beweging.
Preventie
Zodra CTE zich heeft ontwikkeld, is er geen behandeling beschikbaar. Zoals gewoonlijk is preventie het beste medicijn.
De behoefte aan een veilige cultuur in de sport en de rest van het leven wordt steeds meer benadrukt.
Sport Cultuur
Het is belangrijk om atleten aan te moedigen om te melden wanneer ze lijden aan de gevolgen van hoofdletsel en om de richtlijnen te volgen om na zo'n blessure weer te gaan spelen.
Bovendien moeten coaches hun spelers de juiste technieken voor persoonlijke bescherming leren en moeten ze zich inspannen om volledig contact tijdens trainingen en oefeningen te beperken. Nekversterkende oefeningen moeten ook worden opgenomen in oefeningen om hoofdletsel te minimaliseren, vooral bij jongere spelers.
Scheidsrechters spelen ook een rol bij het voorkomen van hoofdletsel en de daaropvolgende ontwikkeling van CTE. Ze moeten alle regels van het spel naleven om een zo veilig mogelijke speelomgeving te creëren.
Beschermende uitrusting
Het dragen van beschermende uitrusting, zoals een goed gevoerde helm en gebitsbeschermer, kan beschermen tegen traumatisch hoofdletsel.
Dat gezegd hebbende, deze beschermende maatregelen mogen spelers geen vals gevoel van veiligheid geven. Roekeloos en / of gewelddadig spel is nooit gerechtvaardigd. Met andere woorden, het is goed om hard te spelen, maar het is nog belangrijker om op veilig te spelen.
Een woord van Verywell
Als u of een geliefde hoofdletsel heeft opgelopen, bagatelliseer dit dan niet. Vraag advies en zorg aan uw teamarts of persoonlijke zorgverlener. Hoewel de liefde voor een sport enorm kan zijn, staat het belang van iemands gezondheid voorop.
.jpg)
