Tourniquets zijn strakke banden die worden gebruikt om het bloeden onder controle te houden door de bloedtoevoer naar een wond volledig te stoppen. Tourniquets werken alleen bij verwondingen aan armen en benen; je kunt niet precies een strakke band om de nek van een patiënt wikkelen en deze vastbinden om de bloedstroom te stoppen.
Traditioneel werden tourniquets gereserveerd voor de ergste bloeding om te voorkomen dat de patiënt een shock kreeg.
De Tourniquet-controverse
huettenhoelscher / Getty ImagesHet gebruik van tourniquets werd voor het eerst gedocumenteerd op het slagveld in 1674. Complicaties van het gebruik van tourniquets zouden leiden tot ernstige weefselschade. Soldaten hadden amputaties van ledematen die vaak werden toegeschreven aan het gebruik van tourniquets, maar die net zo goed van een infectie hadden kunnen zijn. Uiteindelijk ontwikkelden tourniquets een slechte rap op het gebied van eerste hulp bij noodgevallen.
Vroeger werd het toepassen van een tourniquet in de burgerwereld gezien als een laatste redmiddel. Men dacht dat ze logisch waren voor soldaten omdat gevechtswonden ernstig zijn en een jager moet vechten. Het was een risico dat het nemen waard was, ging de theorie. Een tourniquet kan worden toegepast en genegeerd.
Dat betekent niet dat tourniquets niet werken. Integendeel, tourniquets kunnen het bloeden heel goed stoppen en zijn zeker nuttig in gevallen van ernstige bloedingen die op geen andere manier kunnen worden gestopt. Ze zijn populair op het slagveld omdat ze snel kunnen worden toegepast en niet constant gecontroleerd hoeven te worden als ze eenmaal op hun plaats zitten, waardoor zelfs gewonde soldaten bij bewustzijn kunnen blijven en door kunnen gaan met vechten.
Burgers, zo dacht men, hadden tijd. We zouden methodisch stappen kunnen doorlopen om het bloeden onder controle te houden. We hebben geleerd om te beginnen met directe druk en als dat niet werkt, verhoog dan. Als het bloeden aanhield, werd een tourniquet de nare optie. Zo verguisd, werd gedacht dat tourniquets het verlies van een ledemaat garandeerden als ze werden gebruikt. Het verliezen van die bloedstroom zou zeker leiden tot catastrofale weefselschade.
Moderne, evidence-based geneeskunde verandert lang gekoesterde opvattingen over tourniquets. Bloeding is een ernstig probleem. Als het aanwezig is, moet het worden gestopt. Als dat niet het geval is, kan de patiënt overlijden. Er is geen tijd om te rommelen.
Wanneer moet u een tourniquet gebruiken?
Tourniquet-toepassing zou in twee gevallen moeten gebeuren:
- Als het bloeden niet kan worden gestoptdirecte drukenverhogingwanneer beide onmiddellijk en gelijktijdig worden aangebracht.
- Als er een reden is, kan directe druk niet worden gehandhaafd, zelfs als deze werkt.
Nummer 1 is de traditionele kijk op het doorlopen van de stappen van bloedingsbeheersing, maar versneld. Toen ik nog maar een baby-paramedicus was en leerde ziekten uit te roeien en levens te redden, werd bloedingsbeheersing onderwezen als lagen van de toepassing. Eerst probeerde je directe druk en ging na een tijdje verder naar hoogte. Hoe lang je moest wachten, was niet goed omschreven. Wat er ook gebeurt, het is te traag en sloeg nergens op.
Waarom wachten? Als directe druk en hoogte kunnen samenwerken, doe het dan samen.Hef de arm boven het niveau van het hart terwijl je hard op de scheur knijpt om het gat te dichten. Als op dat moment nog steeds bloed door het verband of onder je vingers sijpelt, is een tourniquet geen slecht idee.
Nummer 2 is een les die is geleerd uit gevechten. Vechters vechten, en tourniquets laten ze toe. Dat geldt ook voor burgers. Wandelaars moeten wandelen om te helpen. Patiënten met meerdere verwondingen hebben behandelingen nodig waarbij de handen vrij zijn. Lang wachten op de ambulance leidde tot vermoeidheid in de handen van de redder die directe druk probeerde te houden.
Tourniquets kunnen ook door de patiënt zelf worden aangebracht. Het zelf uitoefenen van directe druk is veel moeilijker.
Combat Application Tourniquet (CAT)
De gevechtsapplicatie tourniquet (CAT) is de meest voorkomende commerciële tourniquet die beschikbaar is. Het voldoet aan de eisen van het Amerikaanse leger. Het knelt niet, het gebruikt een ankerlier (een handvat om de tourniquet vast te zetten) en het kan door de patiënt zelf worden aangebracht.
Toen deze dingen voor het eerst op de markt kwamen, kwamen ze alleen in het zwart, wat ik niet aanbeveel voor een civiele tourniquet. Het is volkomen logisch om in een gevechtssituatie niet op te vallen met een feloranje riem om je bloedende arm, maar zwart verbergt bloed en is moeilijk te zien bij weinig licht. Artsen in het ziekenhuis zouden de tourniquet kunnen missen als deze zwart is.
De CAT moet voor gebruik worden voorbereid door het uiteinde van de riem door de frictiesluiting te halen. Als je dat niet doet, kan het erg moeilijk zijn om te doen onder stress in de hitte van het moment, vooral als je handschoenen draagt (nitril of leer). Het enige nadeel van het van tevoren voorbereiden van de tourniquet is dat je hem dan over het uiteinde moet schuiven om hem op zijn plaats te krijgen.
Special Operations Force Tactical (SOFT) Tourniquet
De SOFTT is bijna precies hetzelfde als de CAT, behalve de gesp. De CAT heeft een wrijvingsgesp die lastig kan zijn tijdens het gebruik, vooral als u persoonlijke beschermende handschoenen draagt.
De gesp van de SOFTT klikt in elkaar, waardoor u het uiteinde van de riem al door de wrijvingsschuif kunt laten voeren. In dit geval hoeft u geen cirkel van canvasband over het uiteinde van de gewonde arm of been te schuiven. U kunt de tourniquet eenvoudig om de ledemaat wikkelen en op zijn plaats klikken.
Deze functionaliteit is alleen handig als u de tourniquet op iemand anders toepast. Wat zelfapplicatie betreft, is het bijna onmogelijk om het met één hand in elkaar te klikken, dus het om je eigen arm doen is hetzelfde als het gebruik van de CAT.
SWAT-T
De SWAT-T is een ander soort tourniquet dan de CAT of de SOFTT. Het is meer gericht op de burgerbevolking en gebruikt dik rubber om hetzelfde te bereiken als de ankerlier voor de andere twee. De SWAT-T kan niet zelf worden aangebracht, maar in tegenstelling tot de CAT of de SOFTT kan hij worden toegepast op kinderen en zeer kleine volwassenen.
Stuwbanden met een ankerlier moeten eenknijpen plaat, een dik stuk stof onder de ankerlier dat verhindert dat de huid in de gedraaide band wordt getrokken. Zonder een knijpplaat kunnen huid en zacht weefsel worden gedraaid en getrokken, wat pijn veroorzaakt en bij patiënten met een gevoelige huid verdere verwondingen.
Knijpplaten op de CAT en de SOFTT maken het voor hen onmogelijk om klein genoeg te cinchen voor kinderen en zeer kleine, meestal oudere, volwassen patiënten. Een extra pluspunt voor kleine patiënten: de SWAT-T kan in twee tourniquets worden gesneden voor meerdere verwondingen of meerdere patiënten.
Veelvoorkomende tourniquet-fouten
Het meest voorkomende probleem met tourniquets is om ze te losjes om te doen. Als een tourniquet niet zo strak zit dat hij ongemakkelijk is, werkt hij niet.
Geïmproviseerde tourniquets hebben een zeer hoog uitvalpercentage, dus u moet altijd een commerciële tourniquet in uw EHBO-doos bewaren voor ernstige bloedingen. In feite meer dan één, omdat een enkele tourniquet - zelfs als deze correct wordt aangebracht - misschien niet voldoende is om het bloeden te stoppen. Wees niet bang om twee of drie tourniquets aan te brengen, vooral op benen en bij patiënten met overgewicht.
Naast het vermijden van oneigenlijk gebruik van tourniquets, mogen tourniquets niet worden verwijderd door iemand anders dan een arts op de afdeling spoedeisende hulp. Hoewel het te lang laten zitten van een tourniquet theoretisch tot weefselschade zou kunnen leiden, kon ik geen gedocumenteerde gevallen van dergelijke schade vinden en het verwijderen zal zeer waarschijnlijk tot ernstigere bloedingen leiden.
