Diabulimia, vaak ED-DMT1 genoemd, is een zeer ernstige aandoening waarbij een persoon met diabetes type 1 opzettelijk zijn insuline achterwege laat om af te vallen. Hoewel diabulimia geen diagnostische term is, wordt het vaak gebruikt om deze aandoening te beschrijven.
ED-DMT1 verwijst naar elk type eetstoornis dat comorbide is bij type 1 diabetes. De formele diagnose omvat het ontvangen van een diagnose van een eetstoornis, zoals boulimie of anorexia nervosa. De soorten gedragingen die verband houden met de eetstoornis kunnen zorgverleners helpen de aandoening te identificeren, diagnosticeren en behandelen.
KatarzynaBialasiewicz / iStock / Getty Images
Wat is Diabulimia?
Diabulimia wordt aangetroffen bij mensen met diabetes type 1 die insuline nodig hebben in de vorm van meerdere dagelijkse injecties of infusies om de bloedsuikerspiegel onder controle te houden.
Een hyperfocus op bloedglucosecijfers, het lezen van etiketten, maaltijdplanning en het tellen van koolhydraten, evenals voedselbeperkingen en "regels" kan het risico van een persoon met diabetes type 1 op het ontwikkelen van een eetstoornis vergroten.
Audrey Koltun, geregistreerde diëtist (RD) en gecertificeerde diabeteszorg- en onderwijsspecialist (CDCES) bij Cohen's Children's Medical Center zegt: "Mensen met diabulimie hebben dezelfde medische symptomen, zoals een hoge bloedsuikerspiegel en een verhoogde A1c, als iemand die zorgt gewoon niet voor hun diabetes en heeft geen diabulimie. "
Vanwege deze overeenkomsten is diabulimie vaak moeilijk te identificeren en te behandelen. Aan de andere kant zijn er bepaalde waarschuwingssignalen die familieleden en beoefenaars die met mensen met diabetes type 1 werken, kunnen helpen om het te screenen, het te begrijpen en te identificeren of het beter is.
Type 1 diabetes en eetstoornissen
Onderzoek wijst op een hogere prevalentie van eetstoornissen bij mensen met diabetes type 1, in vergelijking met leeftijdsgenoten zonder diabetes. Volgens de American Diabetes Association "hebben mensen met diabetes type 1 twee keer zoveel kans op een verstoord eetpatroon". Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Wanordelijk eetgedrag kan verschijnen als insuline-weglating. Geschat wordt dat maar liefst een derde van de vrouwen met type 1-diabetes melding maakt van insulinerestrictie, met hogere niveaus onder degenen tussen de 15 en 30 jaar. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Dit is gevaarlijk omdat het weglaten van insuline wordt geassocieerd met een slechtere glykemische controle en een ernstig risico op verhoogde morbiditeit en mortaliteit. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Symptomen
Mensen met diabetes type 1 hebben insuline nodig, een hormoon dat veel functies heeft bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel, om te kunnen leven. Wanneer iemand insuline weglaat, zullen de bloedsuikers verhoogd worden en zal het lichaam compenseren om het lichaam van extra suiker te ontdoen door suiker via de urine af te voeren; dit kan leiden tot gewichtsverlies.
Zonder insuline kunnen mensen met diabetes type 1 diabetische ketoacidose (DKA) krijgen, een zeer gevaarlijke en ernstige aandoening. Chronisch verhoogde bloedsuikers kunnen zowel microvasculaire als macrovasculaire complicaties veroorzaken, waaronder retinopathie, neuropathie, nierziekte, vaatziekte, gastroparese en meer.
Symptomen van diabulimia kunnen moeilijk te identificeren zijn, aangezien artsen ze kunnen verwarren met inefficiënte diabeteszorg of 'gebrek aan therapietrouw'. Het is van cruciaal belang voor mensen die zorgen voor mensen met diabetes om het belang van vroege screening en detectie te begrijpen, en om met mededogen en empathie te onderwijzen en te luisteren.
Een persoon labelen als niet-conform is beledigend en ongevoelig. Het weglaten van insuline is een teken dat er iets mis is, aangezien veel mensen worstelen met diabetesmanagement.
Mensen met diabetes die hun insuline elimineren, kunnen een reeks symptomen vertonen die kunnen worden gecategoriseerd als emotioneel, gedragsmatig en fysiek. Koltun zegt: "In mijn klinische carrière heb ik dit vaker gezien bij meisjes, maar diabulimia kan ook jongens treffen."
Wanneer iemand met diabetes regelmatig insuline weglaat, zullen ze hyperglycemie of een verhoogde bloedsuikerspiegel ervaren. Op korte termijn kan een hoge bloedsuikerspiegel leiden tot:
- Gewichtsverlies
- Meer plassen
- Overmatige honger
- Overmatige dorst
- Wazig zicht
- Verwarring
- Vermoeidheid of lusteloosheid
- Droog haar en huid
- Haaruitval
Als hyperglykemie gedurende een lange periode optreedt, kunnen andere symptomen zijn:
- Hemoglobine A1c van 9,0 of hoger op continue basis
- Meerdere diabetische ketoacidose of bijna-DKA-episodes (dit is zeer ernstig)
- Laag natrium- en / of kaliumgehalte
- Uitdroging
- Frequente blaas- en / of schimmelinfecties
- Onregelmatige menstruatie of uitblijven van menstruatie
- Verlies van spiermassa
Enkele gedragssymptomen kunnen zijn:
- Obsessie over lichaamsgewicht
- Overmatig gebruik van de weegschaal
- Onjuiste bloedglucosemetingen melden
- Afhankelijk van het type eetstoornis kunt u ook eetbuien, zuivering en overmatige lichaamsbeweging zien
Diagnose
De screening moet beginnen in de pre-adolescentie en doorgaan tot de vroege volwassenheid, aangezien veel verstoord eetgedrag begint tijdens de overgang naar de adolescentie en jarenlang kan aanhouden.
Koltun merkt op: "Als ik vermoed dat iemand met diabetes diabulimie heeft, zal ik ervoor zorgen dat hun endocrinoloog hiervan op de hoogte is, evenals mijn maatschappelijk werker. Ze zullen dan worden doorverwezen naar een psycholoog."
De klinische richtlijnen van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE) stellen dat "beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die te maken hebben met mensen met type 1-typen, een hoge index van verdenking van eetstoornissen moeten handhaven." Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Oorzaken
Een persoon kan op elk moment diabulimie ontwikkelen na een diagnose van type 1 diabetes. Net als bij andere chronische ziekten, kan er vaak een tweerichtingsverband bestaan tussen psychische en lichamelijke symptomen. Sommige oorzaken kunnen te wijten zijn aan burn-out door diabetes, willen afvallen, problemen met het lichaamsbeeld of puberteit.
Eén onderzoek suggereert dat mensen met diabetes type 1 en een eetstoornis (of degenen die opzettelijk insuline achterwege laten om hun gewicht onder controle te houden) waarschijnlijk meerdere psychiatrische morbiditeiten hebben, zoals depressie en angst, die de behandeling verder kunnen compliceren. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Soorten
Diabulima heeft geen eigen diagnostische code. Omdat het wordt beschouwd als een soort eetstoornis, zal het waarschijnlijk een diagnose van een eetstoornis krijgen.
Volgens de National Eating Disorders Association, in de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders" (DSM-5), wordt insuline-weglating geclassificeerd als een zuiverend gedrag, daarom kan het worden gecodeerd als boulimia nervosa als de persoon eetbuien heeft en vervolgens beperkt. insuline.
"Het kan ook worden gediagnosticeerd als zuiveringsstoornis als de persoon normaal eet en insuline beperkt of anorexia nervosa als de persoon zowel voedsel als insuline ernstig beperkt. Diabulimia kan ook worden gediagnosticeerd als" andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED). " Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Behandeling
Diabetes hebben brengt veel uitdagingen met zich mee; dagelijks beheer vereist veel zelfzorggedrag om een optimale glucoseregulatie te behouden. Koppel de dagelijkse uitdagingen aan een eetstoornis, en het lijkt misschien alsof ze uit de hand lopen.
Veel mensen voelen schuld, schaamte en andere negatieve emoties die deze ziekte buitengewoon moeilijk te behandelen kunnen maken. Het goede nieuws is dat het nooit te laat is om hulp te krijgen en dat er veel verschillende soorten steungroepen, professionals en organisaties zijn die zich inzetten om met u en uw gezin samen te werken.
Als jij of iemand van wie je houdt lijdt aan diabulimia, is het belangrijk om dieper in te gaan op de worstelingen die met de aandoening gepaard gaan en te begrijpen dat het een belangrijk onderdeel van de behandeling zal zijn om het idee van 'perfect' te verliezen, kwijt te raken. Acceptatie en bereidheid om hulp te zoeken is een andere bijzonder belangrijke stap bij het omgaan met deze dubbele diagnose.
Susan Weiner, RD, CDCES zegt: "De complexe dubbele diagnose van een eetstoornis en diabetes type 1 vereist begrip van de kant van clinici, die misschien 'goedbedoeld' zijn, maar als we niet luisteren en observeren wat er aan de hand is zouden we het gedrag van eetstoornissen kunnen versterken.
"Persoonsgerichte, niet-oordelende taal en actieve luistervaardigheden van de kant van de zorgverlener zijn essentieel bij de behandeling."
Een multidisciplinair team is ook essentieel. Dit team moet bestaan uit een endocrinoloog, een geregistreerde diëtist die gespecialiseerd is in diabetes en eetstoornissen, en een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Koltun vertelt aan Verywell Health: "Als ik iemand counseling geef en vermoed dat ze diabulimie hebben, zorg ik ervoor dat hun endocrinoloog en geestelijke gezondheidswerker het meteen weten. Omdat dit als een eetstoornis wordt beschouwd, zorg ik er ook voor dat ik ze warme- lijnen en steungroepen.
Het simpelweg herhalen van diabetesmanagement en het bespreken van complicaties van diabetes bij het weglaten van insuline is niet voldoende. In feite kan dit de stoornis aanwakkeren. Koltun zegt: "Ik concentreer me op kleine doelen, motivatie en het helpen van mensen om hun focus te verleggen van een ongezond gewicht."
Genna Hymowitz, Ph.D., klinisch assistent-professor aan de Stonybrook University, vertelt Verywell Health over de rol van de psycholoog bij de behandeling van diabulimie. evidence-based psychologische interventie.
"Ze kunnen ook mensen met diabulima helpen cognitieve en gedragsstrategieën te leren om hun relatie met voedsel, gewicht en vorm, en eten te veranderen en om de stressfactoren die verband houden met een chronische ziekte beter te beheersen.
"Bovendien kunnen psychologen mensen helpen om op het goede spoor te blijven met een aantal gezondheidsgedragingen (zoals insulinegebruik) die belangrijk zijn bij het beheersen van diabetes."
Een deel van de counseling moet interventies omvatten die strategieën leren die copingvaardigheden kunnen verbeteren en de symptomen van eetstoornissen kunnen beheersen. "Deze strategieën kunnen mindfulness- en ontspanningsoefeningen, cognitieve strategieën en aangename activiteitenplanning omvatten", zegt Hymowitz.
Afhankelijk van de ernst van de aandoening kunnen mensen met diabulimie mogelijk ambulant werken. De National Eating Disorder Association zegt: "Om in een poliklinische setting te blijven, moet het afhangen van het consequent innemen van een minimale hoeveelheid insuline, het kunnen eten van voldoende voedsel om op gewicht te blijven, en niet deelnemen aan een mate van zuivering die een gevaarlijke verstoring van de elektrolytenbalans veroorzaakt." Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Voor mensen met ernstigere gevallen kan ziekenhuisopname nodig zijn totdat ze zowel mentaal als fysiek stabiel zijn. Een andere optie zou een intramuraal behandelcentrum kunnen zijn dat gespecialiseerd is in eetstoornissen en diabetes.
Welk behandelingsregime het beste is voor het individu, het is belangrijk om doorlopende therapie door een gezondheidsdeskundige te krijgen. Als je meer informatie wilt of meteen met iemand in contact wilt komen, kun je naar de Diabulimia-hulplijn gaan.
Omgaan
Omgaan met een chronische aandoening, zoals diabetes, is op zichzelf al moeilijk. Wanneer u een eetstoornis toevoegt, zoals diabulimia, kan dit het leven van dag tot dag buitengewoon moeilijk maken voor zowel degenen die aan de ziekte lijden als hun dierbaren.
Dr. Hymowitz zegt: "Sociale steun kan enorm nuttig zijn om met diabulimie om te gaan. Steungroepen, zowel persoonlijk als online." Steungroepen zouden groepen moeten bevatten die bestaan uit leden in elk stadium van herstel.
Hymowitz suggereert ook: "Zoek steungroepen die zich richten op gezondheidsbevorderend gedrag in plaats van groepen die de nadruk leggen op lichaamsvorm of dieet. Het is ook belangrijk om te zoeken naar groepen die bestaan uit leden in verschillende stadia van herstel."
Dierbaren kunnen een belangrijk onderdeel zijn van het coping- en behandelingsproces, vooral als ze worden voorgelicht over diabetes type 1 en eetstoornissen. Als u begrijpt wat de persoon met diabulimia doormaakt, kunt u beter begrijpen hoe ze zich voelen en waarom ze zich op bepaalde manieren gedragen.
Dr. Hymowitz zegt: "Familieleden en vrienden moeten proberen om gesprekken niet te concentreren op gewicht en vorm, eten, diëten of eten. Dit omvat ook het vermijden van lichaamsgerichte complimenten. Vrienden en familieleden kunnen er ook voor zorgen dat ze luisteren en valideren in plaats van spring direct in de adviesmodus. "
Een woord van Verywell
Diabulimia is een gecompliceerde en ernstige eetstoornis die voorkomt bij mensen met diabetes type 1 die opzettelijk insuline achterwege laten om af te vallen. Omdat er ernstige lichamelijke complicaties zijn, zowel op korte als op lange termijn, bij het weglaten van insuline, is tijdige en frequente screening belangrijk, vooral tijdens de puberteit (een tijd waarin eetstoornissen in het algemeen vaker voorkomen).
Daarnaast is een multidisciplinaire aanpak van de behandeling essentieel. Het team moet bestaan uit een endocrinoloog, een diëtist die gespecialiseerd is in diabetes en eetstoornissen, en een psycholoog. Afhankelijk van de ernst van de ziekte, kan de behandeling doorlopende poliklinische afspraken omvatten of, in ernstigere gevallen, een hoger niveau van zorg in een klinisch behandelcentrum.
Ongeacht de behandelingsfaciliteit omvat de behandeling psychologische begeleiding, actief luisteren en een oprechte dorst om het gedrag van de persoon te begrijpen. Alleen het versterken van diabetesbegeleiding en diabetescomplicaties is niet voldoende en kan zelfs meer schade aanrichten.
.jpg)
