Chediak-Higashi-syndroom is een zeldzame autosomaal recessieve genetische aandoening. Het komt voort uit een afwijking in het DNA die afwijkingen veroorzaakt in het functioneren van lysosomen, of elementen in cellen die cruciaal zijn voor veel belangrijke aspecten van de functie van het lichaam.
Thomas Barwick / Getty ImagesHet immuunsysteem wordt met name aangetast door deze ziekte, waardoor het lichaam minder goed in staat is om virussen en bacteriën te bestrijden, wat leidt tot terugkerende infecties die vaak fataal blijken te zijn tijdens de kindertijd. Lysosomale disfunctie veroorzaakt ook verschillende andere problemen, waaronder neurologische afwijkingen, albinisme en stollingsdefecten.
Het is een zeer zeldzame aandoening, met een incidentie van minder dan één op 1.000.000. Wereldwijd zijn minder dan 500 gevallen gemeld.
Symptomen
Albinisme
Degenen met deze genetische afwijking worden meestal geïdentificeerd in de kindertijd en in de kindertijd Melanocyten, die melaninevormende cellen zijn, worden niet op de juiste manier getransporteerd naar waar ze heen moeten. (Melanine is het pigment in de ogen, huid en haar.)
Dit zorgt ervoor dat degenen met Chediak-Higashi zich presenteren met oculocutaan albinisme (oculo,wat "ogen" betekent, enhuid,betekenis "huid"). De meeste patiënten hebben een lichte huid met dun, licht haar dat grijs, wit of blond kan lijken. Hun ogen zijn meestal ook licht van kleur en ze kunnen fotofobie, nystagmus, strabismus of verminderde gezichtsscherpte hebben.
De "cutane" manifestatie van het oculocutane albinisme kan aanwezig zijn als hyperpigmentatie of hypopigmentatie die gespikkeld verschijnt.
Progressieve neurologische disfunctie
Neurologische defecten, waaronder het perifere en centrale zenuwstelsel, zijn progressief en komen voor bij ongeveer 10% tot 15% van degenen die in de vroege kinderjaren en daarna overleven. Ze omvatten een breed scala aan problemen, waaronder toevallen, bewegingsstoornissen, dementie, ontwikkelingsstoornissen vertraging, zwakte, sensorische stoornis, tremor, ataxie en hersenzenuwverlamming.
Immuundeficiëntie
Frequente infecties veroorzaakt door specifieke bacteriën, waaronder Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes en Pneumococcus-soorten. Neutrofielen, de infectiebestrijdende cellen in ons lichaam, functioneren niet goed bij dit syndroom vanwege abnormale korrels die het vermogen van de witte bloedcellen om infecties te bestrijden beïnvloeden.
De infecties zijn meestal ernstig en bevinden zich op de huid, luchtwegen en slijmvliezen.
De infecties staan bekend als "pyogeen", wat betekent dat ze gevuld zijn met etter en meestal stinken. Ze variëren van oppervlakkig tot diep, wat zweren kan veroorzaken. Deze laten slechte littekens achter en genezen langzaam. Als de ziekte niet met succes wordt behandeld, bereiken de meeste kinderen de versnelde fase van de ziekte, waarbij hemofagocytische lymfohistiocytose (HLH) ook kan optreden, wat een ernstige immuundeficiëntie kan veroorzaken. koorts, vergrote milt en lever en bloeding. Dit kan in de vroege kinderjaren of vroege kinderjaren optreden en is meestal dodelijk.
Bloedziekte
Patiënten kunnen niet stollen vanwege een defect met bloedplaatjes, wat leidt tot abnormale bloeding en gemakkelijk blauwe plekken.
Andere ziekten
Andere orgaansystemen kunnen worden beïnvloed, zoals de nieren, het maagdarmkanaal, en er kunnen parodontale aandoeningen optreden.
Oorzaken
Chediak-Higashi-syndroom is een zeldzame autosomaal recessieve genetische aandoening die wordt veroorzaakt door mutaties in het LYST-gen. Dit betekent dat beide ouders een kopie van het gemuteerde gen bij zich hebben, maar dat ze doorgaans geen tekenen en symptomen van de aandoening vertonen.
Het LYST-gen geeft instructies voor het maken van een eiwit dat bekend staat als de lysosomale regulator voor mensenhandel. Zonder deze regulator worden de lysosomale functie, grootte en structuur verstoord en kan het lichaam zijn reguliere onderhoud en functies niet uitvoeren.
Deze functies omvatten het verwijderen van ongewenste inhoud in cellen door spijsverteringsenzymen te gebruiken om bacteriën te verteren, giftige stoffen af te breken en celcomponenten te recyclen. Het slecht werkende immuunsysteem kan het lichaam niet beschermen tegen infecties.
Diagnose
De diagnose Chediak-Higashi wordt meestal vermoed bij patiënten met gedeeltelijk oculocutaan albinisme en recidiverende pyogene infecties.De eerste stap is het maken van een bloeduitstrijkje. Dit wordt onderzocht op klassieke symptomen van de ziekte, waaronder gigantische azurofiele korrels in neutrofielen, eosinofielen en andere granulocyten. Ze worden op veel locaties aangetroffen, waaronder het beenmerg, melanocyten, maagslijmvlies, fibroblasten, renaal tubulair epitheel en het perifere en centrale zenuwweefsel.
Er zijn verschillende aandoeningen die lijken op Chediak-Higashi. Om een onderscheid te maken tussen enkele van deze (waaronder het Griscelli-syndroom, het Hermansky Pudlak-syndroom), moeten genetische tests worden uitgevoerd. Deze zoeken naar mutaties in het CHS1 / LYST-gen.
Er zijn dan diagnostische criteria in de versnelde fase van de ziekte, waarvan de patiënt vijf van de acht criteria nodig heeft, waaronder koorts, vergrote milt, afname van ten minste twee perifere bloedlijnen, lage of afwezige activiteit van natuurlijke killercellen, hyperferritinemie en hypertriglyceridemie en / of hypofibrinogenemie, hemofagocytose in beenmerg, milt of lymfeknopen, en hoge niveaus van interleukine 2-receptor. Dit criterium is hetzelfde voor hemofagocytische lymfohistiocytose.
Als er een vermoeden bestaat dat een foetus in utero deze ziekte heeft als gevolg van een positieve familiegeschiedenis, is het mogelijk om prenataal een diagnose te stellen met vlokkentest, foetaal bloed of haarmonster.
Behandeling
De eerste behandeling na diagnose omvat het profylactische gebruik van antibiotica om bacteriële infecties te voorkomen. Als er toch infecties optreden, is een agressieve behandeling vereist. Om infectie te voorkomen, wordt granulocytkoloniestimulerende factor (bekend als G-CSF) gebruikt om te proberen de infectie te verminderen door het aantal neutrofielen te verhogen dat bacteriën zal bestrijden.
Glucocorticoïden en verwijdering van de milt zijn enigszins succesvol gebleken om het begin van de versnelde fase te vertragen en andere gebruikte therapieën omvatten intraveneuze gammaglobuline, antivirale middelen en chemotherapie. Geen van deze therapieën is echter genezend.
Om de immuun- en hematologische impact van Chediak-Higashi te corrigeren, is een allogene hematopoëtische celtransplantatie (HCT), inclusief navelstrengbloedtransplantatie, de voorkeursbehandeling. Zelfs als dit lukt, kan het oculocutaan albinisme of de progressieve neurologische handicaps die onvermijdelijk neurologische achteruitgang veroorzaken niet voorkomen.
HCT wordt geacht succesvoller te zijn als er minder infecties bij de patiënt zijn opgetreden, vooral HLH. Daarom is vroege HCT ideaal en kan het het risico op HLH en het optreden van de versnelde fase van de ziekte verlagen.
Patiënten die met succes zijn getransplanteerd, hebben geen significante infecties en vorderen niet (of hebben een herhaling van) de versnelde fase.
Indien niet getransplanteerd, sterven de meeste patiënten met Chediak-Higashi aan een pyogene infectie voordat ze 7. In een review van 35 kinderen met het Chediak-Higashi-syndroom was de overlevingskans na de transplantatie na transplantatie na vijf jaar 62%.
De weinige patiënten die overleven tot de vroege volwassenheid, of ze nu getransplanteerd zijn of niet, ontwikkelen neurologische gebreken tegen de tijd dat ze begin twintig zijn.
Overleg met uw arts als u een familiegeschiedenis van de ziekte heeft.
Wat te doen als u geen diagnose kunt krijgen
