Hoe HPV wordt gediagnosticeerd

Diagnose van HPV omvat niet alleen het detecteren van het virus, maar ook het bepalenwelkevan de meer dan 100 verwante virussen waaruit HPV bestaat, is aanwezig. Hoewel de meeste relatief onschadelijk zijn, is het vooral belangrijk om erachter te komen of de infectie een van de meer dan 14 risicovolle stammen betreft die sterk verband houden met kanker. Artsen zullen een uitstrijkje, HPV-test of biopsie gebruiken, samen met hun klinische oordeel - om een ​​diagnose te stellen en hopelijk risicovolle gevallen op te vangen voordat ze een probleem worden. Hoe iemand wordt gescreend en getest, is afhankelijk van hun geslacht, leeftijd en zelfs seksuele geaardheid.

De uitdaging bij de diagnose is echter dat HPV vaak geen duidelijke tekenen van infectie veroorzaakt, waardoor mensen het testen kunnen uitstellen. In sommige gevallen kan bij personen eerst de diagnose HPV worden gesteld als bij hen een verwante vorm van kanker wordt vastgesteld.

Tests voor vrouwen

Een van de beste manieren om een ​​HPV-infectie bij vrouwen op te sporen, is met een uitstrijkje. Dit kan worden gedaan tijdens een routine gynaecologisch onderzoek of specifiek omdat HPV wordt vermoed. Tijdens een uitstrijkje worden de cellen voorzichtig van de baarmoederhals geschraapt en onder een microscoop onderzocht op tekenen van dysplasie. Er zal ook een visueel onderzoek worden uitgevoerd om genitale wratten te identificeren (die meestal een bloemkoolachtig uiterlijk hebben, maar ook plat en vleeskleurig kunnen zijn). Onthoud echter dat de afwezigheid van wratten niet betekent dat u vrij bent van HPV.

Een andere test, de HPV-test genaamd, controleert eerder op het daadwerkelijke virus dan op veranderingen in cervicale cellen. Het wordt gebruikt bij vrouwen van 30 jaar en ouder, als reactie op een abnormaal uitstrijkje of als onderdeel van een routinematige screening. Het kan tegelijkertijd worden uitgevoerd - en zelfs met hetzelfde wattenstaafje - als het uitstrijkje (een praktijk). bekend als co-testen).

Aanbevelingen

Aanbevelingen voor HPV-screening kunnen variëren afhankelijk van de leeftijd van een vrouw en andere factoren:

• Voor vrouwen onder de 30 wordt om de drie jaar een uitstrijkje aanbevolen. HPVtestenwordt niet aangeraden, aangezien HPV-infecties vaak voorkomen bij vrouwen van in de twintig en zelden tot kanker leiden. Gedurende deze tijd zullen de meeste HPV-infecties van korte duur zijn en vanzelf verdwijnen zonder gevolgen op de lange termijn.
• Voor vrouwen van 30 tot 65 jaar kan om de drie jaar een uitstrijkje worden gemaakt of kan een co-test met een uitstrijkje en HPV-test elke vijf jaar worden uitgevoerd.
• Hiv-positieve vrouwen jonger dan 30 jaar moeten bij de eerste diagnose elke 12 maanden een uitstrijkje krijgen. Na drie normale resultaten kan het testen worden uitgebreid tot één Pap-test om de drie jaar, zolang de resultaten normaal zijn.

De Pap- en HPV-tests duren slechts een paar minuten om uit te voeren. De Pap-resultaten worden meestal binnen twee weken geretourneerd; HPV-testresultaten kunnen langer duren. Beide zijn doorgaans gedekt door een verzekering.

Een van de grootste risicofactoren voor baarmoederhalskanker is het ontbreken van regelmatige screening. Om complicaties van HPV te voorkomen, moeten vrouwen het bovenstaande screeningsschema volgen en hun arts informeren over wratten, laesies of andere afwijkingen die zich in de geslachtsorganen of anus hebben ontwikkeld.

Tests voor mannen

De meeste HPV-infecties bij mannen worden aangetoond door het verschijnen van een of meer wratten op de penis, het scrotum, de dijen, de lies of de anus. Als een wrat echter is geïnternaliseerd, kan deze vaak alleen worden geïdentificeerd door het anale kanaal te onderzoeken met een anoscoop en / of door een anaal uitstrijkje te gebruiken.

Het anale uitstrijkje maakt gebruik van dezelfde technologie als een cervicaal uitstrijkje en wordt gebruikt om dysplasie in cellen uit de anus te identificeren. De test kan een belangrijk hulpmiddel zijn voor mannen die zich bezighouden met receptieve anale seks, aangezien geïnternaliseerde wratten vaak niet worden gevoeld.

Aanbevelingen

Desondanks adviseert het Centrum voor ziektebestrijding en -preventie (CDC) momenteel routinematige anale Pap-screening bij mannen, omdat niet bekend is of de behandeling van een hoogwaardige dysplasie anale kanker voorkomt. is een dergelijke test momenteel niet beschikbaar om een ​​anale of orale infectie te bevestigen.

Daartoe heeft de CDC een advies uitgebracht dat het anale uitstrijkje mag worden uitgevoerd bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) die zich bezighouden met receptieve anale seks, hoewel er geen specifieke screeningsrichtlijnen zijn opgesteld. 37 maal groter risico op anale kanker in vergelijking met de algemene bevolking Vooral MSM die hiv-positief zijn, lopen een verhoogd risico. Bij gebrek aan screeningsrichtlijnen moet u uw eigen advocaat zijn en, indien nodig, zorg zoeken bij een arts of kliniek die gespecialiseerd is in de gezondheid van mannen of MSM-specifieke zorg.

Meestal zijn deze testsniet gedekt door een verzekering.

Biopsie van genitale wratten

Als een wrat er verdacht uitziet of moeilijk te identificeren is, kan de arts een biopsie uitvoeren om een ​​stukje weefsel te verwijderen voor analyse in het laboratorium. Hoewel de anesthesie-injectie die wordt gebruikt om de huid te verdoven, pijnlijk kan zijn, is de procedure zelf dat meestal niet.

Eenmaal verwijderd, kan het weefsel onder de microscoop worden onderzocht. Het laboratorium zal je dan vertellen dat er geen abnormale cellen zijn (wat betekent dat alles in orde is) of dat er abnormale cellen zijn die koilocyten worden genoemd.Koilocyten zien er hol of concaaf uit onder de microscoop en zijn kenmerkend voor HPV-infectie.

Een genitale wrattenbiopsie kan aangewezen zijn als:

• De HPV-diagnose is onzeker
• Een wrat is bloedend, ontstoken of heeft een atypisch uiterlijk
• De persoon heeft hiv of is aangetast door het immuunsysteem
• Sinds het vorige onderzoek is de toestand verslechterd

Als een HPV-test positief is

Op dezelfde manier dat de afwezigheid van wratten niet betekent dat u vrij bent van HPV, betekent de aanwezigheid van een genitale wrat niet dat u kanker krijgt.

Tenzij er aanwijzingen zijn voor neoplasie (de ongecontroleerde, abnormale groei van cellen), zou de arts een positief resultaat van een HPV-screening als een "rode vlag" beschouwen en de toestand nauwlettend blijven volgen.

HPV Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Hoewel dysplasie in de loop van de tijd kan evolueren tot kanker, is het risico zeer variabel. Laaggradige dysplasie verdwijnt meestal vanzelf zonder behandeling. Daarentegen kan hoogwaardige dysplasie zich ontwikkelen tot een vroege vorm van kanker die bekend staat als carcinoma in situ (CIS).

In het onwaarschijnlijke geval dat kanker of prekanker wordt gediagnosticeerd, wordt u doorverwezen naar een oncoloog om de ziekte vast te stellen en te beslissen over de juiste behandelingskuur. Gelukkig leidt een vroege diagnose bijna altijd tot een groter behandelingssucces.