De hersenen zijn van nature in evenwicht tussen de linker- en rechterhersenhelft. Op een computertomografie (CT) -scan die vanaf de bovenkant van het hoofd naar de hersenen kijkt, is er een groef die tussen beide zijden van de hersenen loopt en die zich in het midden van het lichaam bevindt. Het ruggenmerg komt uit in het midden van de hersenen en loopt door het midden van de rug.
Een middellijnverschuiving vindt plaats wanneer iets deze natuurlijke middellijn van de hersenen naar rechts of naar links duwt. Het is een zorgwekkend teken na een hoofdtrauma.
FS Productions / Blend Images / Getty ImagesMiddenlijnverschuiving en intracraniële druk
De hersenen handhaven te allen tijde een natuurlijk drukniveau. Normale druk in de schedel is 7-15 mm / Hg Deze basislijndruk wordt gecreëerd door vloeistof, weefsel en bloedstroom in de benige schedel.
Hoofdtrauma kan de intracraniële druk (ICP) onmiddellijk en aanzienlijk verhogen. Als er een krachtige klap op het hoofd komt, scheuren de bloedvaten en bloeden ze in en rond de hersenen. Omdat het hart doorgaat met het pompen van vers bloed in de hersenen, begint het extra bloed dat uit de gebroken bloedvaten lekt zich op te hopen. Dit verhoogt de algehele hersendruk en de groeiende bloedcollectie, een hematoom genaamd, begint tegen hersenweefsel te duwen.
Andere oorzaken van verhoogde ICP na hoofdtrauma zijn onder meer zwelling van de hersenen rond de plaats van letsel, een aandoening die hydrocephalus wordt genoemd, een ophoping van vocht in de ventrikels van de hersenen, en infectie.
Een middellijnverschuiving vindt plaats wanneer de druk die wordt uitgeoefend door de opbouw van bloed en zwelling rond het beschadigde hersenweefsel krachtig genoeg is om de hele hersenen uit het midden te duwen. Dit wordt beschouwd als een medisch noodgeval en is een onheilspellend teken.
Diagnose
De meest gebruikelijke test om een middenlijnverschuiving te identificeren, is de CT-scan. In sommige gevallen is een CT-scan echter niet mogelijk omdat de patiënt onstabiel is of omdat frequente metingen nodig zijn om de voortgang van een bloeding te volgen. In deze situaties kan echografie aan het bed ook worden gebruikt om de ontwikkeling van een middellijnverschuiving te diagnosticeren en te volgen.
Er worden drie belangrijke structuren geëvalueerd bij het bepalen van de aanwezigheid van een middellijnverschuiving: het septum pellucidum, het derde ventrikel en de pijnappelklier.
- Het septum pellucidum: een dun membraan dat direct door het midden van de hersenen loopt
- Het derde ventrikel: een ruimte gevuld met hersenvocht die diep in het centrum van de hersenen ligt
- De pijnappelklier: een kleine klier die net achter het derde ventrikel ligt
De locaties van deze drie hersenstructuren dienen als referentiepunten op een radiologische scan. Als een van hen niet op één lijn ligt, geeft dit aan dat druk aan één kant van de hersenen de hersenen uit positie duwt.
Behandeling
De belangrijkste behandeling wanneer er een middenlijnverschuiving aanwezig is, is het verlichten van de druk die de hersenen uit het midden duwt. Als een verzameling bloed de oorzaak is, zoals een subduraal hematoom, is een operatie nodig om het bloedstolsel te verwijderen en het bloeden te stoppen.
Antibiotica worden gebruikt om infecties te behandelen en steroïden kunnen worden gebruikt om ontstekingen en zwellingen te verminderen.
Prognose
In een aantal onderzoeken is gekeken naar de effecten van midline shift op langetermijnresultaten. Omdat een middellijnverschuiving optreedt als gevolg van bloeding en druk, zijn de hoeveelheid bloeding, de locatie van de schade en het algehele drukniveau dat door de hersenen wordt ervaren, allemaal belangrijke overwegingen.
Wanneer de hersenen bewegen, veroorzaakt dit trauma aan andere structuren wanneer ze uit hun natuurlijke positie worden getrokken en geduwd. Hoe groter de middellijnverschuiving, hoe ernstiger de complicaties en hoe groter het risico op overlijden.
